Ανταπόκριση από την διαδήλωση 8/3 στη Θεσσαλονίκη
Ανταπόκριση από την διαδήλωση 8/3 στη Θεσσαλονίκη
Στα πλαίσια της 8 Μάρτη, πανελλαδικά καλέστηκαν διαδηλώσεις για να διατρανωθεί πως η συγκεκριμένη μέρα δεν είναι μία γιορτή, αλλά μία μέρα αγώνα για τις γυναίκες παγκοσμίως. Πιο συγκεκριμένα, στην Θεσσαλονίκη καλέστηκαν διάφορες συγκεντρώσεις, με πιο μαζική αυτή στις 7 μμ, στο Άγαλμα Βενιζέλου. Αυτή καλέστηκε από την ΟΚΔΕ, από δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και από συλλογικότητες του α/α χώρου, οι οποίες είχαν βάλει προσυγκέντρωση στην Καμάρα. Η πορεία, στην οποία συμμετείχαν περίπου 1000 διαδηλωτές, διέσχισε σχεδόν όλο το κέντρο της πόλης και στο τέλος κατέληξε πάλι στο Άγαλμα Βενιζέλου. Την ίδια μέρα καλέστηκαν και άλλες 2 συγκεντρώσεις, εκ των οποίων 1 πρωινή στην οποία συμμετείχαν κυρίως σωματεία των εκπαιδευτικών, ενώ η άλλη μπήκε το απόγευμα, στις 19:30, διασπαστικά, από το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ!
Καθ’ όλη την διάρκεια της πορείας ακούγονταν συνθήματα για την διπλή καταπίεση της γυναίκας, την μισθολογική και κοινωνική της ανισότητα, της νεοφιλελεύθερες επιθέσεις της από την εργοδοσία (βλ. απολύσεις εγκύων κ.ά.). Η ΟΚΔΕ, όμως, συνέβαλλε καθοριστικά για να δοθεί και ένας αντιπολεμικός χαρακτήρας στην διαδήλωση, λόγω των εξελίξεων με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η εμπλοκή της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε αυτόν, όντας ο πιο πρόθυμος σύμμαχος του αμερικανο-νατοϊκού στρατοπέδου, κυρίως με τις βάσεις σε Αλεξανδρούπολη και Σούδα, με την αποστολή στην Ουκρανία πολεμικού εξοπλισμού και τέλος με το να δίνει δισεκατομμύρια στους πολεμικούς εξοπλισμούς, την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί και οι νέοι συνθλίβονται κάτω από το υπέρογκο βάρος της κρίσης και της ακρίβειας, φέρνει την απειλή για τον όλεθρο του πολέμου όλο και πιο κοντά.
Κόντρα στην μετατροπή της συγκεκριμένης ημέρας, που αποτελεί σημαντικό σταθμό για το παγκόσμιο εργατικό κίνημα, σε μία ωδή-φιέστα του ατομικού δικαιωματισμού και των ταυτοτικών αναλύσεων που σπέρνουν την διαίρεση και τον αποπροσανατολισμό στο εσωτερικό του κινήματος, η ΟΚΔΕ ανέδειξε την πραγματική εργατική και μαρξιστική διάσταση του γυναικείου κινήματος, όντας κομμάτι του εργατικού και συνυφασμένο με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις του. Με την ρόλο των εργατριών στην Φεβρουαριανή επανάσταση του 1917 στη Ρωσία, που αποτέλεσε τον πυροκροτητή της επανάστασης, αλλά και με την συμμετοχή των γυναικών σήμερα στους αγώνες ενάντια στον πόλεμο, τις αντεργατικές επιθέσεις, την φτώχεια και την ακρίβεια.
Ο πραγματικός εχθρός του γυναικείου κινήματος είναι το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, που γεννά την βία, τον πόλεμο, την φτώχεια και τις κοινωνικές ανισότητες. Εργαζόμενες και εργαζόμενοι, νέες και νέοι, να απαντήσουμε με ενωτικούς και ανυποχώρητους αγώνες ενάντια στη ρίζα του προβλήματος, το καπιταλιστικό σύστημα και η αστική τάξη. Μόνο ενωμένο το εργατικό κίνημα θα μπορέσει να παλέψει για την κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης, για μία κοινωνία Σοσιαλιστική.
