Επανάσταση και Αντεπανάσταση στην Ισπανία – Φελιξ Μοροου

Χρονολογία: Νοέμβρης 2012 Β’  ‘Εκδοση, Μάρτης 2006 Α’ ‘Εκδοση

Σελίδες: 248

Τιμή: 10 ευρώ

ΕΙ­ΣΑ­ΓΩ­ΓΙ­ΚΟ ΣΗ­ΜΕΙΩ­ΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛ­ΛΗ­ΝΙ­ΚΗ ΕΚ­ΔΟ­ΣΗ

Σή­με­ρα που η Ι­σπα­νί­α βρί­σκε­ται πά­λι σε μια φά­ση που ο δεί­χτης των τα­ξι­κών α­γώ­νων την το­πο­θε­τεί σε πε­ρί­ο­δο προ­ε­πα­ναστα­τι­κών ε­ξε­λί­ξε­ων, η έκ­δο­ση του βι­βλί­ου του Φέ­λιξ Μό­ρο­ου α­πο­χτά μια ι­διαί­τε­ρη ση­μα­σί­α. Ό­χι μο­νά­χα για την α­νά­λυ­ση και τα δι­δάγ­μα­τα που πα­ρου­σιάζει της ι­σπα­νι­κής ε­πα­νά­στα­σης και α­ντε­πα­νά­στα­σης. Αλ­λά και για έ­ναν α­κόμα ι­διαί­τε­ρο για τον Έλ­λη­να α­να­γνώ­στη λό­γο: για τις συ­γκρι­τι­κές ε­μπει­ρί­ες που γνώ­ρι­σε το ερ­γα­τι­κό και λα­ϊ­κό κί­νη­μα στη χώ­ρα μας λί­γα χρό­νια με­τά την ι­σπα­νι­κή ε­πα­νά­στα­ση.

Ο συγ­γρα­φέ­ας του, ο Φέ­λιξ Μό­ρο­ου, υ­πήρ­ξε έ­νας α­πό τους η­γέ­τες του Σο­σια­λι­στι­κού Ερ­γα­τι­κού Κόμ­μα­τος στις Η­νω­μέ­νες Πολι­τεί­ες, α­πό τους εκ­δό­τες του ε­βδο­μα­διαί­ου πο­λι­τι­κού ορ­γά­νου αυ­τού του κόμ­μα­τος «Σο­σια­λι­στι­κή Έκ­κλη­ση» και του θε­ω­ρη­τι­κού πε­ριο­δι­κού του, «4η Διε­θνής». Ή­ταν έ­νας α­πό τους 18 τρο­τσκι­στές που κα­τα­δι­κά­στη­καν στην πε­ρί­φημη δί­κη της Μι­νε­ά­πο­λης το 1941 με βά­ση τον α­ντι­κο­μου­νι­στι­κό «νό­μο Σμιθ». Οι ανα­λυ­τι­κές ερ­γα­σί­ες του για τον εμ­φύ­λιο πό­λε­μο και την ε­πα­νά­στα­ση στην Ι­σπα­νί­α θε­ω­ρή­θη­καν ε­ξαι­ρε­τι­κές.

 ΑΠΟ ΤΟ ΤΕ­ΛΙ­ΚΟ ΣΗ­ΜΕΙΩ­ΜΑ ΤΗΣ ΕΚ­ΔΟ­ΣΗΣ

ΣΤο Μά­η του 1938, ό­ταν γρά­φτη­κε το υ­στε­ρό­γρα­φο στην «Ε­πα­νά­στα­ση και Α­ντε­πα­νάστα­ση στην Ι­σπα­νί­α», η τύ­χη της ι­σπα­νι­κής ε­πα­νά­στα­σης εί­χε κρι­θεί. Οι έ­ντε­κα μή­νες που α­πέ­με­ναν ως την κα­τά­παυ­ση των ε­χθρο­πρα­ξιών εί­δα­νε μό­νο μια αυ­ξα­νό­με­νη μά­ται­η α­ντί­στα­ση κα­θώς οι δυ­νά­μεις του Φράν­κο κα­τα­κτού­σα­νε τις θέ­σεις της Δη­μο­κρα­τί­ας τη μιαν ύ­στε­ρα α­πό την άλ­λη. Α­πό τη δη­μο­κρα­τική πλευ­ρά οι τε­λευ­ταί­οι μή­νες της στρα­τιω­τι­κής εκ­στρα­τεί­ας ση­μειώ­θη­καν α­πό προ­δο­σί­ες του Γε­νι­κού Ε­πι­τε­λεί­ου, ο­πι­σθο­χώ­ρη­ση των στρα­τευ­μά­των χωρίς πλη­ρο­φό­ρη­ση του λα­ού, σχε­δια­σμέ­νη φυ­σι­κή ε­ξό­ντω­ση των ε­πα­να­στα­τι­κών τμη­μά­των — που τα έ­στελ­νε συ­χνά σε μά­χες με α­νε­παρ­κή ο­πλι­σμό και χω­ρίς αε­ρο­πο­ρι­κή και πυ­ρο­βο­λι­κή κά­λυ­ψη, πα­ρά­δο­ση ά­θι­κτων πό­λε­ων στον ε­χθρό και λι­πο­τα­ξί­α των με­λών της «κυ­βέρ­νη­σης της νί­κης».

Το Σε­πτέμ­βρη του 1938 το Σύμ­φω­νο του Μο­νά­χου ση­μεί­ω­σε τη φά­ση της α­παρ­χής του 2ου Πα­γκό­σμιου Πο­λέ­μου. Έ­να μή­να αρ­γό­τε­ρα, η δί­κη των η­γε­τών του POUM, που είχαν πια­στεί στα μέ­σα του 1937, τέ­λειω­σε με την α­θώ­ω­σή τους για τις κα­τη­γο­ρί­ες της προ­δο­σί­ας και της κα­τα­σκο­πεί­ας. Ω­στό­σο κα­τα­δι­κά­στη­καν σε φυ­λά­κι­ση για το ρό­λο τους στην ε­ξέ­γερ­ση του Μά­η 1937. Το Νο­έμ­βρη οι Διε­θνείς Τα­ξιαρ­χί­ες υπο­χρε­ώ­θη­καν να α­πο­χω­ρή­σουν. Ο βα­ρύς βομ­βαρ­δι­σμός της Βαρ­κε­λώ­νης, που είχε αρ­χί­σει το Γε­νά­ρη του 1938, τέ­λειω­σε έ­να χρό­νο αρ­γό­τε­ρα με την πα­ρά­δο­ση της πό­λης στους φα­σί­στες. Ο Α­θά­νια έ­φυ­γε στη Γαλ­λί­α, απ’ ό­που αρ­γό­τε­ρα πα­ραι­τή­θη­κε. Στις 5 του Μάρ­τη του 1939 η Έ­νω­ση για την Ε­θνι­κή Ά­μυ­να, που διευ­θυ­νό­ταν α­πό το συ­νταγ­μα­τάρ­χη Κα­σά­ντο, κα­τέ­λα­βε τα α­πο­μει­νά­ρια της ε­ξου­σί­ας που εί­χε η υ­πο­στη­ρι­ζό­με­νη α­πό το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα κυ­βέρ­νη­ση Νε­γκρίν και φυ­λά­κι­σε και ε­κτέ­λε­σε ση­μαί­νο­ντες στα­λι­νι­κούς που δεν εί­χαν προ­λά­βει να φύ­γουν α­πό τη χώ­ρα. Ο άλ­λος σκο­πός της Χού­ντας (της Έ­νω­σης για την Ε­θνική Ά­μυ­να) ή­τα­νε να πα­ρα­δώ­σει την κυ­βέρ­νη­ση στον Φράν­κο, εκ­πλη­ρώ­θη­κε στα τέλη του μή­να. Έ­τσι κα­τέρ­ρευ­σαν οι τε­λευ­ταί­ες αυ­τα­πά­τες ό­τι οι Σύμ­μα­χοι θα μπο­ρού­σα­νε να ε­πέμ­βουν την ύ­στα­τη στιγ­μή για να ε­μπο­δί­σου­νε τη νί­κη του Φράν­κο. Μό­λις έ­ξι μή­νες α­πό τό­τε που έ­πε­φτε η αυ­λαί­α στις στρα­τιω­τι­κές επι­χει­ρή­σεις στην Ι­σπα­νί­α, ξα­να­ση­κώ­θη­κε η αυ­λαί­α αυ­τή τη φο­ρά για το Σύμ­φωνο Στά­λιν-Χί­τλερ και για τις πρώ­τες φά­σεις του 2ου Πα­γκό­σμιου Πο­λέ­μου στην ή­πει­ρο.

Οι εκ­δό­τες