ΜΑΗΣ ΤΟΥ 1968, συλλογή κειμένων των Πιέρ Φρανκ, Ερνέστ Μαντέλ, Ντανιέλ Μπενσαϊντ, Αλέν Κριβίν, Πάτρικ Σίηλ, Μωρήν Μακόνβιλ

Χρονολογία: Ιούνιος 2005

Σελίδες: 303

Τιμή: 12 ευρώ

Αποσπάσματα απο το βιβλίο

Ο Μά­ης του 1968 θα πε­ρά­σει στην ι­στο­ρί­α σαν ο μή­νας που άρ­χι­σε η γαλ­λι­κή σοσια­λι­στι­κή ε­πα­νά­στα­ση. Ξε­κι­νώ­ντας με τον α­γώ­να των φοι­τη­τών ε­νά­ντια στην εί­σο­δο των α­στυ­νο­μι­κών δυ­νά­με­ων στο Καρ­τιέ Λα­τέν και στο Πα­νε­πι­στή­μιο, ο μή­νας αυ­τός γνώ­ρι­σε τη συμ­με­το­χή στην πά­λη ο­λό­κλη­ρης της ερ­γα­τι­κής τάξης και μα­ζί μ’ αυ­τήν κι ό­λων των στρω­μά­των του ερ­γα­ζό­με­νου πλη­θυ­σμού (και­νούρ­γιες με­σαί­ες τά­ξεις, δια­νο­ού­με­νοι, α­γρό­τες κλπ.). Αυ­τό γί­νη­κε τό­σο ομό­φω­να και ο­λό­ψυ­χα ό­σο πο­τέ άλ­λο­τε στο πα­ρελ­θόν. Ό­λες οι νέ­ες δυ­νά­μεις της χώ­ρας πή­ρα­νε μέ­ρος: οι μα­θη­τές, οι φοι­τη­τές, oι ερ­γα­ζό­με­νοι νέ­οι, α­πα­σχο­λη­μέ­νοι κι ά­νερ­γοι, μα­ζί και κεί­νοι με τις «μαύ­ρες μπλού­ζες» που η μπουρ­ζουα­ζί­α, οι υ­πουρ­γοί και τό­σοι άλ­λοι τους εί­χαν συ­κο­φα­ντι­κά χα­ρα­κτη­ρί­σει, ε­νώ δεν ή­ταν πα­ρά θύ­μα­τα της «κα­τα­να­λω­τι­κής κοι­νω­νί­ας». Η νε­ο­λαί­α γί­νη­κε πρω­το­πό­ρος μιας πά­λης που ξε­τυ­λί­χτη­κε στους δρό­μους με συγκρού­σεις ε­ξαι­ρε­τι­κά βί­αιες με τις κα­τα­πιε­στι­κές δυ­νά­μεις του α­στι­κού κρά­τους. Οι α­περ­γί­ες, οι κα­τα­λή­ψεις ερ­γο­στα­σί­ων και κέ­ντρων κά­θε λο­γής, οι δια­δη­λώ­σεις στους δρό­μους, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν ό­χι μο­νά­χα στο Πα­ρί­σι, αλλά σ’ ό­λη τη χώ­ρα. Κα­μιά πε­ριο­χή δεν έ­μει­νε ά­θι­κτη α­πό το γι­γα­ντιαί­ο κυκλώ­να που ξέ­σπα­σε. Το κα­πι­τα­λι­στι­κό κρά­τος πα­ρέ­λυ­σε για πολ­λές ε­βδο­μά­δες και ξα­να­στη­ρί­χτη­κε τε­λι­κά στα πό­δια του ό­χι τό­σο χά­ρη στις δι­κές του δυνά­μεις ό­σο χά­ρη στην α­δρά­νεια, κι α­κό­μα χει­ρό­τε­ρα στην προ­δο­σί­α των διοική­σε­ων που ε­λέγ­χα­νε τη με­γά­λη πλειο­νό­τη­τα των ζω­ντα­νών δυ­νά­με­ων της χώρας.

………………………………………………………………………

Έ­να άλ­λο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό του: το κί­νη­μα δεν α­γκά­λια­σε μό­νο τους ερ­γά­τες, το βιο­μη­χα­νι­κό και το α­γρο­τι­κό προ­λε­τα­ριά­το κυ­ρί­ως, κα­θώς και την πλειονό­τη­τα των μι­σθω­τών. Ε­κτός α­πό τους εκ­παι­δευ­τι­κούς και τους σπου­δα­στές, που υ­πήρ­ξαν οι πρω­το­πό­ροι στο κί­νη­μα, η συμ­με­το­χή των μα­θη­τών λυ­κεί­ων και πα­ράλ­λη­λα, μα­ζί τους, έ­νας με­γά­λος α­ριθ­μός νέ­ων ερ­γα­τών, πο­λύ νέ­ων: η­λικί­ας 14 – 18 ε­τών, εί­ναι έ­να φαι­νό­με­νο ο­λό­τε­λα νέ­ο στην ι­στο­ρί­α. Υ­πήρ­ξε πά­ντο­τε στις ε­πα­να­στα­τι­κές πε­ριό­δους μια συμ­με­το­χή πο­λύ νέ­ων, αλ­λά οι α­να­λο­γί­ες της ή­τα­νε πε­ριο­ρι­σμέ­νες και πο­τέ δεν α­γκά­λια­σε τη με­γά­λη μά­ζα των ε­φήβων, ό­πως έ­γι­νε αυ­τή τη φο­ρά. Τού­το ‘δω εί­ναι έ­να φαι­νό­με­νο που α­ξί­ζει μια σο­βα­ρή κοι­νω­νιο­λο­γι­κή με­λέ­τη. Φαι­νό­με­νο ε­ξάλ­λου ε­ξαι­ρε­τι­κά ελ­πι­δο­φόρο. Ό­ποιος πα­ρα­κο­λού­θη­σε α­πό κο­ντά τη συμ­με­το­χή αυ­τών των νέ­ων ξαφ­νιά­στηκε (ε­μείς του­λά­χι­στο τους θαυ­μά­σα­με) για τη σο­βα­ρό­τη­τα και την υ­ψη­λή πο­λιτι­κή συ­νεί­δη­ση που εκ­δή­λω­ναν, ξέ­χω­ρα α­πό τη φλό­γα την ι­διά­ζου­σα στην η­λικί­α τους. Εί­ναι για το κί­νη­μα η υ­πό­σχε­ση μιας άν­θη­σης στα ερ­χό­με­να χρό­νια α­γω­νι­στών και στε­λε­χών με ση­μα­ντι­κή κιό­λας ε­μπει­ρί­α σε μια η­λι­κί­α που άλλο­τε άρ­χι­ζε γε­νι­κά η στρα­το­λο­γί­α στις ορ­γα­νώ­σεις της νε­ο­λαί­ας.

……………………………………………………………………………………………

Τέ­λος το κί­νη­μα γέν­νη­σε πολ­λές αυ­θόρ­μη­τες μορ­φές ορ­γά­νω­σης, σχε­τι­σμένες ή ό­χι με τις προ­η­γού­με­να υ­πάρ­χου­σες ορ­γα­νώ­σεις. Σε ό­λους έ­κα­νε ε­ντύπω­ση ο α­ριθ­μός των τρά­κτ που ξε­φύ­τρω­ναν α­πό πα­ντού: α­πό πα­λιές ορ­γα­νώ­σεις, α­πό τις λί­γο – πο­λύ ε­φή­με­ρες νέ­ες ορ­γα­νώ­σεις, α­κό­μα και α­πό ά­το­μα. Α­πο­τε­λούσαν κα­τά πρώ­το λό­γο μια μαρ­τυ­ρί­α για την ώ­θη­ση που εί­χε δο­θεί στην α­πε­λευθέ­ρω­ση του αν­θρώ­που με τα πρώ­τα κιό­λας βή­μα­τα της σο­σια­λι­στι­κής ε­πα­νά­στα­σης, προ­τού α­κό­μα αυ­τή θριαμ­βέ­ψει. Με­ρι­κοί θέ­λη­σαν να κά­νουν πνεύ­μα κακο­χα­ρα­κτη­ρί­ζο­ντας σαν λα­ϊ­κό πα­νη­γύ­ρι την κα­τά­λη­ψη της Σορ­βόν­νης. Αυ­τοί δεν α­πέ­χουν πο­λύ για να σκε­φθούν ό­πως ο Ντε Γκωλ πως πρό­κει­ται για «σκυ­λοφω­λιά». Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό ο­ρι­σμέ­νες εκ­δη­λώ­σεις που τις θε­ω­ρού­με προ­σω­πι­κά λί­γο σο­βα­ρές, ε­κεί α­πο­κα­λύ­φτη­κε η δη­μιουρ­γι­κή δύ­ναμη της ε­πα­νά­στα­σης, προ­κα­λώ­ντας την α­πε­λευ­θέ­ρω­ση της δη­μιουρ­γι­κής πρωτο­βου­λί­ας τό­σο των μα­ζών ό­σο και των α­τό­μων. Ε­κεί­νο που χα­ρα­κτη­ρί­ζει τη ζωή στη Σορ­βόν­νη δεν εί­ναι οι «υ­περ­βο­λές», αλ­λά κά­θε τι που πα­ρου­σί­α­σε δη­μιουρ­γι­κό, α­ναμ­φι­σβή­τη­τα α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κό της αν­θρώ­πι­νης ύ­παρ­ξης, κα­λύ­τερα α­πό ό,τι έ­νας α­ριθ­μός στο­χα­στών εί­χαν μπο­ρέ­σει να σκε­φτούν αυ­τά τα πράγμα­τα ε­πί χρό­νια. Θα γυ­ρί­σου­με σε με­ρι­κά α­πό τού­τα τα προ­βλή­μα­τα ό­ταν θα εξε­τά­σου­με τα κα­θή­κο­ντα της ε­πα­να­στα­τι­κής πρω­το­πο­ρί­ας, ό­πως αυ­τή εκ­δη­λώθη­κε μέ­σα σ’ αυ­τό το κί­νη­μα. Έ­να α­πό τα κα­θή­κο­ντα της εί­ναι να υ­πε­ρα­σπί­σει αυ­τή την ε­μπει­ρί­α. Μο­νά­χα το κί­νη­μα τέ­τοιο που εί­ναι μπο­ρεί να προ­χω­ρή­σει στην ί­δια του την α­φαί­μα­ξη, να εκ­κα­θα­ρί­σει ό­τι του φαί­νε­ται α­πα­ρά­δε­κτο. Δεν πρέ­πει να πέ­σει κα­νέ­νας στην πα­γί­δα που α­σφα­λώς θα στη­θεί και που συνί­στα­ται στο να με­γα­λο­ποι­ή­σουν οι τα­ξι­κοί μας α­ντί­πα­λοι με­ρι­κές «υ­περ­βο­λές» που σο­κά­ρουν την μι­κρο­α­στι­κή γνώ­μη, α­πο­βλέ­πον­τας στην κα­τα­δί­κη του ε­πα­να­στα­τι­κού κι­νή­μα­τος του Μά­η του 1968 και ε­πι­τρέ­πο­ντας έ­τσι στην κα­ταπί­ε­ση να ε­ξα­φα­νί­σει τις κα­τα­κτή­σεις αυ­τές.