Μανώλης Γλέζος (1922-2020)
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 98 ετών, το μεσημέρι της Δευτέρας 30/3, από καρδιακή ανεπάρκεια ο Μανώλης Γλέζος
–
Γεννήθηκε το 1922 στην Απείρανθο Νάξου. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στο χωριό του, όπου τελείωσε το δημοτικό. Το 1935 ήρθε στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά του και ολοκλήρωσε το γυμνάσιο, δουλεύοντας παράλληλα ως φαρμακοϋπάλληλος. Μαθητής γυμνασίου δημιούργησε αντιφασιστική ομάδα το 1939 για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου από τους Ιταλούς και την αποτίναξη της δικτατορίας του Μεταξά.
Το 1940 πέρασε στην ΑΣΟΕΕ. Την περίοδο της κατοχής (1941-44) συμμετείχε στην ΕΠΟΝ και στο ΕΑΜ. Τη νύχτα της 30ης προς 31η Μαΐου 1941, μαζί με τον Απόστολο Σάντα, κατέβασε από την Ακρόπολη την σβάστικα και καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Στις 24 Μαρτίου 1942 συνελήφθη μαζί με τον Απόστολο Σάντα από τα γερμανικά στρατεύματα και φυλακίστηκε ένα μήνα στις φυλακές Αβέρωφ, όπου βασανίστηκε απάνθρωπα, με αποτέλεσμα να προσβληθεί από φυματίωση βαρύτατης μορφής. Στις 10 Μαΐου 1944 εκτελέστηκε από τους Γερμανούς ο αδερφός του Νίκος μαζί με άλλους 91 αγωνιστές.
Έκτοτε και μέχρι τη Μεταπολίτευση, φυλακίστηκε και εξορίστηκε δεκάδες φορές. Πιο συγκεκριμένα, καταδικάστηκε συνολικά 28 φορές για την πολιτική του δραστηριότητα, από τις οποίες τρεις φορές σε θάνατο και παρέμεινε στις φυλακές και στην εξορία για 16 ολόκληρα χρόνια σε όλη τη ζωή του. Οι θανατικές του καταδίκες δεν εκτελέστηκαν, ύστερα από έντονες διαμαρτυρίες της ελληνικής και διεθνούς κοινής γνώμης.
Στη διάρκεια της κατοχής δούλεψε ως υπάλληλος στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό (1941-43) και τον Δήμο Αθηναίων (1943-45). Μετά την απελευθέρωση δούλεψε στo «Ριζοσπάστη» ως συντάκτης και από τις 10 Αυγούστου 1947 έως το κλείσιμό του ανέλαβε αρχισυντάκτης, εκδότης και διευθυντής.
Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951, αν και φυλακισμένος, εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών με την ΕΔΑ. Τότε κήρυξε απεργία πείνας, με αίτημα την αποφυλάκιση των δέκα εκλεγέντων βουλευτών της ΕΔΑ που ήταν εξορία και φυλακή. Σταμάτησε την απεργία πείνας τη 12η ημέρα, όταν έφεραν από την εξορία τους επτά εξόριστους βουλευτές. Τον Δεκέμβριο του 1956 ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας «Η Αυγή». Στις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών με την ΕΔΑ, πάλι από την φυλακή. Το 1962 τιμήθηκε από τη Σοβιετική Ένωση με το Βραβείο Λένιν για την δράση του, τον αγώνα για την ειρήνη και την πάλη ενάντια στο φασισμό. Το 1968 καταδίκασε την εισβολή των Σοβιετικών στην Τσεχοσλοβακία, αποχωρώντας από το ΚΚΕ.
Μετά τη Μεταπολίτευση εργάστηκε για την ανασυγκρότηση της ΕΔΑ, της οποίας διετέλεσε γραμματέας ως το 1985 και πρόεδρος από το 1985 έως το 1989. Παράλληλα, συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Το 1981 εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών, το 1984 ευρωβουλευτής και το 1985 βουλευτής Β’ Πειραιά.
Στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές του 1986 εξελέγη κοινοτάρχης Απειράνθου, του χωριού όπου γεννήθηκε. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2002 κατήλθε επικεφαλής του συνδυασμού «Ενεργοί Πολίτες» για τη διευρυμένη Νομαρχία Αθηνών-Πειραιώς, που υποστηρίχθηκε από τον Συνασπισμό και εξελέγη νομαρχιακός σύμβουλος, ενώ ο συνδυασμός του συγκέντρωσε 11%. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Πάρου, επικεφαλής του συνδυασμού «Κίνηση Ενεργών Πολιτών Πάρου».
Το 2012 στις διπλές εκλογές της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου εκλέχτηκε βουλευτής Επικρατείας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Με το ίδιο κόμμα εξελέγη ευρωβουλευτής στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου 2014, ως το 2015. Τέλος, αντιτάχθηκε στην μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο του 2015 και συμμετείχε στη δημιουργία της Λαϊκής Ενότητας, της οποίας ήταν επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας, κατά τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015, αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί.
Ακόμα ήταν επί σειρά ετών πρόεδρος του εθνικού συμβουλίου διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα για τα εγκλήματα κατά την περίοδο της κατοχής και πρόεδρος της επιτροπής ίδρυσης βιβλιοθηκών βοηθώντας να δημιουργηθούν δεκάδες βιβλιοθήκες σε απομονωμένα νησιά του Αιγαίου και μικρά χωριά της Ελλάδας.
Έχει μείνει χαρακτηριστική η εικόνα του Μανώλη Γλέζου, όπου κατά τη συμμετοχή του στη μεγαλειώδη κινητοποίηση του ελληνικού λαού ενάντια στη ψήφιση του 2ου Μνημονίου, στις 12/2/2012, «έφαγε δακρυγόνα» από την πρώτη γραμμή του αγώνα, αν και 90 χρονών!
Το πείσμα αυτού του ανθρώπου, ιδιαίτερα η στράτευση του στην αριστερά έως τα βαθιά γεράματα και η αφιέρωσή της ζωής του στον αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία, ξεπερνάει τις λανθασμένες πολιτικές του επιλογές και την ταύτισή του με τον χώρο του ρεφορμισμού (υπήρξε ένας από τους πιο καθαρόαιμους εκφραστές του). Ο Μανώλης Γλέζος με το ήθος και την αυτοθυσία που τον χαρακτήριζε σε όλη του τη ζωή, αποτελεί παράδειγμα και έμπνευση για τους σημερινούς αγωνιστές και ιδιαίτερα για τη νεολαία, μπροστά στις μεγάλες δυσκολίες της εποχής μας και στους αγώνες που έρχονται.
Η ΟΚΔΕ εκφράζει τα ειλικρινή της συλλυπητήρια στους συγγενείς και τους φίλους του.
