8 Μάρτη: Μέρα της Γυναίκας, μέρα αγώνα. Όλοι στις συγκεντρώσεις

8^η ΜΑΡΤΗ: ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, ΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

–

Συγκεντρώσεις Κυριακή 8/3

– Αθήνα, 12:00, πλατεία Κλαυθμώνος

– Θεσσαλονίκη, 12:00, Άγαλμα Βενιζέλου

–

Παρά την προσπάθεια της αστικής τάξης να αλλοιώσει και να εκφυλίσει τον χαρακτήρα της 8^ης Μάρτη, υποβιβάζοντάς τη σε μια γιορτή γενικόλογου αταξικού χαρακτήρα για το «γυναικείο φύλο», η ημέρα αυτή έχει βαθιά ταξικές ρίζες: είναι η μέρα που τιμούμε τις εργάτριες γυναίκες που αγωνίστηκαν, αγωνίζονται και θα αγωνίζονται ενάντια στην ταξική καταπίεση.

Η 8^η Μάρτη ως διεθνής μέρα γυναικείων αγώνων και διεκδικήσεων θεσπίστηκε το 1910 στην Κοπεγχάγη από τη Β’ διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, ύστερα από πρόταση του βορειοαμερικανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και της γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλάρα Τσέτκιν. Έχει τις ρίζες της στους αιματοβαμμένους αγώνες των εργατριών στα κλωστοϋφαντουργεία των ΗΠΑ τον 19^ο αιώνα. Στις 8 του Μάρτη 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία στη Νέα Υόρκη κατέβηκαν σε απεργία διεκδικώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερες συνθήκες και υψηλότερους μισθούς. Στην Ελλάδα, η πρώτη γυναικεία απεργία που έχει καταγραφεί είναι όταν απέργησαν οι υφάντρες στο εργοστάσιο των αδελφών Ρετσίνα στον Πειραιά στις 13 Απρίλη το 1892, επειδή η εργοδοσία ήθελε να μειώσει τις αποδοχές τους. Το 1952, οι γυναίκες καταφέρνουν να αποκτήσουν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι».

Το γυναικείο κίνημα είναι απ’ τους πιο σημαντικούς πυροδότες του παγκόσμιου εργατικού κινήματος.

Από τις πιο σημαντικές γυναικείες απεργίες, είναι η απεργία των εργατριών κλωστοϋφαντουργίας στην Πετρούπολη στις 23 Φλεβάρη (8 Μάρτη με το νέο ημερολόγιο). Ο ξεσηκωμός των εργατριών στα κλωστοϋφαντουργεία της Πετρούπολης –με βασικά αιτήματα το ψωμί, την ειρήνη και το τέλος του τσαρισμού– σηματοδότησε την αρχή της Φεβρουαριανής επανάστασης και την πτώση του τσάρου.

Το γυναικείο κίνημα έχει προτάξει ιστορικές διεκδικήσεις όπως το δικαίωμα ψήφου, την ισότητα μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων, την ελευθερία συνδικαλιστικής δράσης, την πάλη ενάντια στον μιλιταρισμό και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την κατάργηση αντιδραστικών νόμων ενάντια στις γυναίκες, την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και περίθαλψης κ.ά.

Παρά τις κατακτήσεις, η ισότητα στην εργασία, στην οικογένεια, στη ζωή είναι ακόμη ζητούμενο.

Οι γυναίκες πλήττονται με μεγαλύτερη σφοδρότητα από τη φτώχεια, την ανεργία, τη μερική απασχόληση και την ανασφάλιστη εργασία. Η μισθολογική ψαλίδα μεταξύ γυναικών και ανδρών ανοίγει ολοένα και περισσότερο. Σύμφωνα με το Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ, σε παγκόσμιο επίπεδο οι γυναίκες κατά μέσο όρο κερδίζουν οριακά τα μισά για την ίδια παροχή εργασίας καθώς το μισθολογικό χάσμα για το 2018 αγγίζει το 51%. Οι γυναίκες καταλαμβάνουν τις περισσότερες θέσεις εργασίας μερικής απασχόλησης, όπως και θέσεις που συγκαταλέγονται ανάμεσα σε αυτές με τις χειρότερες συνθήκες εργασίας, όπως ο επισιτισμός και το εμπόριο. Στην Ελλάδα παρά τα κούφια λόγια της κυβέρνησης της ΝΔ περί ανάπτυξης, η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο με τις γυναίκες να είναι τα πρώτα θύματα των αντεργατικών μέτρων που επιβαρύνουν συνολικά το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων. Τον Ιανουάριου του 2020 (σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ), οι γυναίκες αποτελούν το 62,58% του συνόλου των ανέργων που αναζητούν εργασία…

Σεξουαλικές παρενοχλήσεις, εκφοβισμοί και εκβιασμοί, βίαιες ή και δολοφονικές επιθέσεις, καταπάτηση των εργασιακών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι η μαύρη καθημερινότητα της πλειοψηφίας των γυναικών, των εργαζόμενων, μεταναστριών κ.λπ. Φτάνουν στο σημείο να απολύουν μέχρι και έγκυες, με τις ευλογίες του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και του Αρείου Πάγου.

Ταυτόχρονα οι γυναίκες εργαζόμενες δεν έχουν καταφέρει να αποδεσμευτούν από την σκλαβιά του νοικοκυριού. Πέρα από την καταπίεση στη δουλειά, κάθε μέρα τις περιμένει η οικιακή εργασία, η οποία φυσικά είναι απλήρωτη. Η φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων και των ασθενών πέφτει σε μεγάλο βαθμό κι αυτή στις γυναίκες. Η ενδοοικογενειακή βία, οξυμένη την περίοδο της κρίσης, αποτυπώνεται πρώτα στα σώματα των γυναικών.

Οι γυναίκες, πρώτα θύματα του πολέμου και της προσφυγιάς

Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και η κολοσσιαία επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη έχουν επιβάλλει βαρύ φόρο αίματος στις γυναίκες. Πάνω από 585.000 άνθρωποι έχουν σφαγιαστεί στη Συρία και 12 εκ. άμαχου πληθυσμού –στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά– αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Ο εφιάλτης συνεχίζεται με τις καθημερινές δολοφονίες μεταναστών/στριών στη Μεσόγειο από τους «σωτήρες» της FRONTEX και του ΝΑΤΟ, τη δια της βίας κράτησή τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τύπου Μόριας, τη βίαιη επαναπροώθηση τους σε περιοχές που δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο. Για τις γυναίκες, ο κίνδυνος είναι διπλός, καθώς τα αρπαχτικά του δουλεμπορίου κάνουν χρυσές δουλειές εξαγοράζοντας, απαγάγοντας και εξαναγκάζοντας μετανάστριες –και όχι μόνο– να ζήσουν μια ζωή χειρότερη κι απ’ το θάνατο.

Η ελπίδα βρίσκεται στην οργάνωση και τους αγώνες

Αυτή τη στιγμή, όπου ένα νέο κύμα αγώνων και εξεγέρσεων ξεδιπλώνεται (Χιλή, Εκουαδόρ, Λίβανος, Γαλλία κ.ά.) η αστική τάξη ρίχνει τις μάσκες, επιτίθεται χωρίς κανένα έλεος. Χιλιάδες διαδηλώτριες και διαδηλωτές έχουν τραυματιστεί, βασανιστεί, δολοφονηθεί. Σοκαριστικό παράδειγμα είναι και η αγωνίστρια Λα Μίμο, που βρέθηκε νεκρή, κρεμασμένη από χειροπέδες σε φράχτη, φέροντας σημάδια σε όλο της το κορμί από τα βασανιστήρια των αστυνομικών της Χιλής, επειδή είχε ενεργό συμμετοχή στο κίνημα.

Απέναντι σ’ αυτές τις κτηνωδίες, το γυναικείο και εργατικό κίνημα πρέπει να απαντήσει. Οι καπιταλιστές προσπαθούν με όλα τα μέσα να μας διαιρέσουν (με βάση το φύλο, το έθνος κ.ά.) με σκοπό μας να αποπροσανατολίσουν από την κύρια διαίρεση στην κοινωνία, αυτή των εργατών με τα αφεντικά, αυτών που παράγουν τον πλούτο και αυτών που τον αρπάζουν. Μέχρι και η κυβέρνηση Μητσοτάκη νομίζει ότι μπορεί να παίζει εσαεί με την νοημοσύνη μας. Στο όνομα της αστικής «ισοτιμίας των φύλων», η κυβέρνηση της ΝΔ σε πλήρη σύμπνοια με τον Σύριζα, εξέλεξαν Πρόεδρο της Δημοκρατίας γυναίκα (την Α. Σακελαροπούλου), θεωρώντας ότι μια τέτοια κίνηση μπορεί να ισοφαρίσει την ανελέητη εκμετάλλευση που έχουν υποστεί οι εργαζόμενες/οι από το Νέο Σύστημα Εκμετάλλευσης της Εργασίας και τα σωρηδόν αντεργατικά μέτρα, που καταργούν θεμελιώδη εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα ακόμα και το κοινωνικό αγαθό της ασφάλισης.

Το γυναικείο κίνημα πρέπει να ξεπεράσει τα εμπόδια που συνειδητά σπέρνουν οι καπιταλιστές αλλά και οι ρεφορμιστές. Ο αγώνας των γυναικών πρέπει να στρέφεται ενάντια στις επιπτώσεις της ταξικής εκμετάλλευσης, αλλά και ενάντια στη ρίζα του προβλήματος, δηλαδή το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Πρέπει στην πράξη να συνδέεται με τους εργατικούς αγώνες ενάντια σε καταπίεση, πόλεμο, φτώχεια, ρατσισμό, περιβαλλοντική καταστροφή. Εργαζόμενες και εργαζόμενοι, να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να βαδίσουμε όλοι μαζί στο δρόμο των εξεγερμένων εργαζομένων σε Χιλή, Γαλλία κ.τ.λ. Με όπλα την αλληλεγγύη και αυτόοργάνωσή μας, να παλέψουμε για την κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης, για έναν κόσμο Σοσιαλιστικό.

–

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ/ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:

ΚΑΜΙΑ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ – ΑΥΞΗΣΗ ΜΙΣΘΩΝ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΛΟΥΣ – ΡΙΖΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΑΔΕΙΩΝ, ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ – ΤΣΑΚΙΣΜΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΑΠΟ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΣΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ
ΔΗΜΟΣΙΑ–ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ – ΔΟΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗ ΤΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, ΤΗΝ ΕΛΑΦΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΙΑΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (ΟΛΟΗΜΕΡΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ/ΣΧΟΛΕΙΑ, ΚΕΝΤΡΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ Κ.ΛΠ.)
ΤΣΑΚΙΣΜΑ ΤΩΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΕΩΝ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΚΑΙ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ/ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ
ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΣΤΡΙΩΝ, ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ – ΣΥΝΟΡΑ ΑΝΟΙΧΤΑ, ΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΑΣΦΑΛΗ, ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ – ΠΛΗΡΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ –ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ – ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΕ. ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ – ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.
ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΕΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ