Τι δεν μαθαίνουμε για την κατοχή και την αντίσταση (του Δημήτρη Κατσορίδα)

ΤΙ ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ για την ΚΑΤΟΧΗ και την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

–

(Γερμανοί και Ιταλοί αντιφασίστες στον ΕΛΑΣ)

Με αφορ­μή τον εορ­τα­σμό της 28ης Οκτω­βρί­ου, θα ήθελα να ανα­φερ­θώ σε κά­ποια σχε­τι­κά άγνω­στα γε­γο­νό­τα, για το ευρύ κοινό. 

Συ­νή­θως, αυτό που μα­θαί­νου­με είναι ότι στα γερ­μα­νι­κά και ιτα­λι­κά στρα­τεύ­μα­τα Κα­το­χής ήταν όλοι Ναζί, φα­σί­στες και απάν­θρω­ποι. Όμως, αυτό που δεν μα­θαί­νου­με είναι πως στις γραμ­μές τους υπήρ­ξαν ρηγ­μα­τώ­σεις.

Η αλή­θεια είναι πως αρ­κε­τοί Ιτα­λοί και Γερ­μα­νοί στρα­τιώ­τες αυ­το­μό­λη­σαν, μαζί με τον οπλι­σμό τους, στον ΕΛΑΣ. Ιδιαί­τε­ρη υπήρ­ξε η Αντί­στα­ση Γερ­μα­νών στρα­τιω­τών, ενά­ντια στον να­ζι­σμό, στις τά­ξεις των λε­γό­με­νων «Πει­θαρ­χι­κών Ταγ­μά­των 999», που απο­τε­λού­νταν από άτομα που είχαν κρι­θεί «ανά­ξιοι» για πο­λι­τι­κούς λό­γους. Μά­λι­στα, υπήρ­ξαν ομά­δες μέσα σε αυτά τα Τάγ­μα­τα, που είχαν επι­κοι­νω­νία με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ και τους έδι­ναν πλη­ρο­φο­ρί­ες για τις κι­νή­σεις των γερ­μα­νι­κών στρα­τιω­τι­κών μο­νά­δων ή για τις συλ­λή­ψεις που πρό­κει­ται να γί­νουν. Αρ­κε­τοί από αυ­τούς, πε­ρί­που 200, είχαν εκτε­λε­στεί στην προ­σπά­θειά τους να αντι­στα­θούν με κάθε τρόπο.

Τέ­τοιες ομά­δες Γερ­μα­νών αντι­φα­σι­στών είχαν φτια­χτεί σε μια σειρά πε­ριο­χές (Ζά­κυν­θο, Γύ­θειο, Αμα­λιά­δα, Σάμο, Μυ­τι­λή­νη, Ρόδο, Λήμνο, Κέρ­κυ­ρα, Νι­γρί­τα, Θεσ­σα­λο­νί­κη), με πιο ισχυ­ρές στο Βόλο, στη Λά­ρι­σα και το Αγρί­νιο, που είχαν συ­γκρο­τή­σει εκα­το­νταρ­χί­ες. Στον αντι­φα­σι­στι­κό πυ­ρή­να της Λή­μνου, με­τα­ξύ άλλων, έδρα­σε και ο κα­το­πι­νός ιστο­ρι­κός του ευ­ρω­παϊ­κού ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και κα­θη­γη­τής του Πα­νε­πι­στη­μί­ου του Μάρ­μπουργκ, ο Βόλφ­γκανγκ Άμπε­ντροτ, ο οποί­ος αυ­το­μό­λη­σε μαζί με άλ­λους πέντε στον ΕΛΑΣ.

Τον Αύ­γου­στο του 1944, ιδρύ­θη­κε και η «Αντι­φα­σι­στι­κή Επι­τρο­πή Γερ­μα­νών Στρα­τιω­τών-Ελεύ­θε­ρη Γερ­μα­νία», ως τμήμα του ΕΛΑΣ, πα­ρου­σία και του στρα­τη­γού Στέ­φα­νου Σα­ρά­φη, η οποία με προ­κη­ρύ­ξεις προ­έ­τρε­πε τους Γερ­μα­νούς αξιω­μα­τι­κούς και στρα­τιώ­τες να εντα­χθούν σε αυτόν. Επί­σης, μετά τη συν­θη­κο­λό­γη­ση της Ιτα­λί­ας, στις 3-9-1943, υπήρ­ξαν και πολ­λοί Ιτα­λοί στρα­τιώ­τες που πέ­ρα­σαν στις γραμ­μές του ΕΛΑΣ.

Συ­νο­λι­κά, περί τους 1.000 Γερ­μα­νούς στρα­τιώ­τες εντά­χθη­καν στον ΕΛΑΣ. Το 80% από αυ­τούς υπήρ­ξαν μέλη του Κομ­μου­νι­στι­κού και του Σο­σια­λι­στι­κού Κόμ­μα­τος Γερ­μα­νί­ας, ορι­σμέ­νοι είχαν συμ­με­τά­σχει στον ισπα­νι­κό εμ­φύ­λιο πό­λε­μο με την μεριά των δη­μο­κρα­τι­κών ενα­ντί­ον του Φράν­κο, ενώ σχε­δόν οι μισοί από αυ­τούς είχαν πε­ρά­σει από να­ζι­στι­κές φυ­λα­κές και στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης. Όταν απε­λευ­θε­ρώ­θη­κε η Θεσ­σα­λο­νί­κη, και κατά τη διάρ­κεια της πα­ρέ­λα­σης, υπήρ­χαν και Γερ­μα­νοί αντι­φα­σί­στες μέλη του ΕΛΑΣ που πα­ρέ­λαυ­ναν με τις στο­λές τους.

Ο λόγος που μνη­μο­νεύ­ου­με αυτό το ιστο­ρι­κό γε­γο­νός και αυτή τη διε­θνι­στι­κή στάση είναι για να δεί­ξου­με ότι επί της ου­σί­ας οι λαοί δεν έχουν να χω­ρί­σουν τί­πο­τα με­τα­ξύ τους.

(*) Οι πλη­ρο­φο­ρί­ες αντλή­θη­καν από το φυλ­λά­διο, με τίτλο: «Αντι­φα­σι­σμός πέρα από σύ­νο­ρα», εκ­δό­σεις Δαί­μων του Τυ­πο­γρα­φεί­ου