Για την ομιλία Τσίπρα στο φεστιβάλ της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
ΟΜΙΛΙΑ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟ «ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΠΟΥΤΝΙΚ» ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΥΡΙΖΑ
–
Από την Εργατική Πάλη Οκτώβρη
–
Στις 29 Σεπτέμβρη, το «Φεστιβάλ Σπούτνικ» της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, έκλεισε με την κεντρική ομιλία του πρώην πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα. Είχαν προηγηθεί οι εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής και η έγκριση της πολιτικής διακήρυξης του ΣΥΡΙΖΑ. Στην ομιλία του, ο Τσίπρας ανήγγειλε το «νέο ξεκίνημα» για να χτιστεί ένα «μεγάλο, ανοιχτό, δημοκρατικό» και «νεανικό κόμμα της αριστεράς» και «μια μεγάλη προοδευτική παράταξη της νέας εποχής». Ο Τσίπρας απευθύνθηκε στους νέους, που όπως είπε, «μας έδωσαν ένα διόλου ευκαταφρόνητο 32% στις εκλογές του Ιούλη» και τους κάλεσε να πάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ «στα δικά τους χέρια».
Στη συνέχεια έκανε απολογισμό της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και αφού είπε ότι παρέλαβε μια κατεστραμμένη χώρα και μια κοινωνία σμπαραλιασμένη, με τη νεολαία να έχει πληγεί από την ανεργία και την παιδεία απαξιωμένη, ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνησή του «άπλωσε δίχτυ κοινωνικής προστασίας για τη νέα γενιά» και βέβαια «έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια». Δεν δίστασε να αναφερθεί και στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και να εκμεταλλευτεί τη νίκη του αντιφασιστικού κινήματος που οδήγησε στην εκλογική ήττα της Χρυσής Αυγής.
Περιέγραψε την πολιτική αλλαγή του Ιουλίου ως «πολιτικό χειμώνα» και τη ΝΔ ως «αμοραλιστική Δεξιά». Η κριτική του για τη Δεξιά είναι ότι σκεπάζει «κάθε αλήθεια με ένα ψέμα» (μάλλον αυτή την πολιτική πρακτική τη διδάχτηκε ο Μητσοτάκης από τον Τσίπρα) και ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε τα μικρά προβλήματα. Στη συνέχεια έθεσε το ερώτημα για το τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να απαντήσει με αόριστα καλέσματα του είδους: «Να συνεγείρουμε τον λαό μας με ένα πρόγραμμα αντίστασης», «να στηρίξουμε την κοινωνική πλειοψηφία», «να κρατήσουμε ανοιχτό τον δρόμο της αλλαγής, της δημοκρατίας και της προόδου». Κάλεσε τους νεολαίους να πάρουν την πολιτική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και να βρεθούν σε κάθε γειτονιά, πόλη, χωριό […] για «να συζητήσουμε και να νικήσουμε το παραπέτασμα της προπαγάνδας και του ψεύδους». Απηύθυνε προσκλητήριο στους «δημοκρατικούς, προοδευτικούς πολίτες να ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία». Μίλησε για τη δημιουργία ενός κόμματος «μαζικού, λαϊκού, ριζοσπαστικού, δημοκρατικού», για την «οικοδόμηση της Αριστεράς της εποχής μας». Τη δημιουργία μιας κυβέρνησης «με πυρήνα την αριστερά» την χαρακτήρισε ιστορικό ορόσημο και «μια τολμηρή προβολή στο μέλλον». Κήρυξε την έναρξη της «μεγάλης πορείας προς τον λαό» και κάλεσε σε νέες εγγραφές μέχρι το 3ο Συνέδριο του κόμματος.
Ουσιαστικά ο Τσίπρας επιχειρεί να διευρύνει τη βάση του κόμματός του, ώστε αυτό να εδραιωθεί στον χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς, ως ένα δεύτερο μνημονιακό κόμμα-εφεδρεία του αστικού πολιτικού συστήματος. Το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την εκλογική ήττα του, προσπαθεί να δικαιολογήσει και να κάνει θετικό απολογισμό της διακυβέρνησής του. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ισχυρίζεται με θράσος ότι έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια και την επιτροπεία, όταν κανένα προηγούμενο μνημόνιο δεν «σκίστηκε» και ο ΣΥΡΙΖΑ πρόσθεσε το 3ο και χειρότερο μνημόνιο. Ότι έσωσε τους εργαζόμενους και τους νέους με τα επιδόματα-ελεημοσύνες στους πλέον εξαθλιωμένους, ενώ παράλληλα καταλήστευε το σύνολο των εργαζομένων για να εξασφαλιστούν τα πλεονάσματα. Ότι έσωσε τους νέους από την ανεργία, όταν επέβαλε τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, κυρίως στους νέους.
Ο Τσίπρας, χωρίς ντροπή, μίλησε για την «απαξίωση» της εκπαίδευσης, ενώ εφάρμοσε τις μνημονιακές δεσμεύσεις και την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ. Πάντα στην κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, της απαξίωσης των πτυχίων και των εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων, με το «δια βίου κυνήγι» των «προσόντων» που θα πρέπει να αγοράζει κανείς από την αγορά της εκπαίδευσης για μια επισφαλή θέση εργασίας. Μίλησε χωρίς ντροπή για δημοκρατικά δικαιώματα, όταν έμεινε με κάθε τρόπο στην εξουσία και περιόρισε/κατάργησε το δικαίωμα στην απεργία με το «50% συν ένα» για τη λήψη της απόφασής της.
Οι γενικόλογες αναφορές σε «πολίτες», «μη προνομιούχους», «μικρομεσαίους», για κόμμα «δημοκρατικό», «σύγχρονο», «πλουραλιστικό», «συμμετοχικό» κ.ά. είναι δανεισμένες από το πολιτικό λεξιλόγιο των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων και απηχούν την αστική πολιτική τους, που, όπως και του ΣΥΡΙΖΑ, μεταλλάχθηκε εδώ και καιρό σε ακραία νεοφιλελεύθερη-μνημονιακή. Σήμερα, στην εποχή του παροξυσμού της οικονομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, αποτελεί καθαρή ουτοπία η λογική του «μικρότερου κακού». Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει απλώς να εκμεταλλευτεί τα όποια αντιδεξιά αντανακλαστικά ή, σε επόμενη φάση, τη φθορά της κυβέρνησης.
Αυτό που σίγουρα όμως έχει καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένα μεγάλο πλήγμα στη συνείδηση των εργαζομένων και της νεολαίας. Πλήγμα που οφείλεται στα χρόνια της διακυβέρνησής του και που τώρα επιχειρεί να το επεκτείνει. Επιχείρησε, και σε ένα βαθμό το πέτυχε, να ενισχύσει με την πολιτική του την άποψη ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από τα μνημόνια. Επέφερε συντηρητικοποίηση, ατομικοποίηση, αποπολιτικοποίηση και παθητικότητα.
