“Διεύρυνση ΣΥΡΙΖΑ”: Με αγώνες να καθαρίσουμε την κόπρο της κεντροαριστεράς
Διεύρυνση ΣΥΡΙΖΑ
Με αγώνες να καθαρίσουμε την κόπρο της Κεντροαριστεράς
–
Από την Εργατική Πάλη Σεπτεμβρίου
–
Μετά τις εκλογές της 7ης Ιούλη η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ διεμήνυσε ότι το κόμμα «θα εκπροσωπεί τις εφικτές αλλαγές εντός του υπάρχοντος παγκόσμιου πλαισίου»! Θα υπηρετήσει δηλαδή με συνέπεια τις ανάγκες του συστήματος από τα έδρανα της αντιπολίτευσης, όπως ακριβώς έκανε και σαν κυβέρνηση. Και πραγματικά στα πρώτα αντιπολιτευτικά του βήματα ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει ρεσιτάλ «υπευθυνότητας», μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα. Μετά τις αβρότητες στις τελετές παράδοσης-παραλαβής στα υπουργεία, ξεχείλισε η «συναίνεση» με την υπερψήφιση του νέου προέδρου της Βουλής, των προτάσεων για τον ΕΝΦΙΑ και τις 120 δόσεις, του νομοσχεδίου για το γενικευμένο φακέλωμα, ενώ στα συνδικάτα οι ΣΥΡΙΖΑίοι ξορκίζουν τις απεργίες και κινητοποιήσεις (βλ. ΑΔΕΔΥ).
Φαντασίωση η «αντιπολίτευση δρόμου»
Αυτό είναι το σχέδιο Τσίπρα, μια αντιπολίτευση ίδια και χειρότερη από την κυβερνητική πολιτική πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ, που θα βάζει πλάτη στις σκληρές μνημονιακές πολιτικές σε βάρος των εργατικών και λαϊκών αναγκών και προς όφελος των καπιταλιστών και ιμπεριαλιστών. Αυτό το σχέδιο Τσίπρα είναι και το μοναδικό για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όσοι φαντασιώνονται κάποια εσωκομματική «αντιπολίτευση», που υπερασπίζεται κάποια υποτιθέμενη αριστερή ταυτότητα θα διαψευστούν οικτρά. Ο Π. Σκουρλέτης, ο Ν. Φίλης, ο Ν. Βούτσης και άλλοι επικριτές της γραμμής Τσίπρα, υπερασπίζονται με σθένος την καταστροφική, 4ετή διακυβέρνησή τους. Διαισθάνονται όμως ότι η διεύρυνση, με τη μαζική εισροή νέων μελών, τους απειλεί με περιθωριοποίηση. Ο εκτοπισμός από την αλλαγή φρουράς στην κομματική εξουσία είναι το ταπεινό περιεχόμενο των εσωκομματικών συγκρούσεων, επομένως αυτές δεν συνιστούν καμία «ευκαιρία» για τις δυνάμεις του κινήματος. Πρόκειται για νοσηρή κατάσταση γύρω από την νομή της εξουσίας και των προνομίων της, συνηθισμένη στην αστική πολιτική, που σε τίποτε δεν έχει να ωφελήσει τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Οι επαναστάτες, οι δυνάμεις που αναφέρονται στα ανεξάρτητα συμφέροντα της εργατικής τάξης πρέπει να χαράξουν μια καθαρή διαχωριστική γραμμή με τα ρετάλια του ΣΥΡΙΖΑ.
Ούτε σκοπεύει, ούτε μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να στραφεί προς το κίνημα και τις κινητοποιήσεις, δεν το έκανε άλλωστε ποτέ. Το κίνημα των Αγανακτισμένων δεν το προκάλεσε, δεν έπαιξε σε αυτό κανέναν ρόλο, μόνο το βρήκε και το εκμεταλλεύτηκε. Πιθανόν να επιχειρήσει κάποια ερείσματα σε χώρους, όπως ο συνδικαλισμός και η τοπική αυτοδιοίκηση, στρεφόμενος προς την αστικοποιημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αλλά αυτό αν γίνει, θα είναι ακριβώς για να εμποδίσει και να φρενάρει τις αγωνιστικές διεκδικήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να περιθωριοποιήσει κάθε αγωνιστική φωνή, εκμεταλλευόμενος το δυσμενή συσχετισμό για τα εργατικό κίνημα και την Αριστερά. Θα θελήσει ακόμη να ενσωματώσει κάθε αριστερή φωνή, με πλατιά ανοίγματα και πλαδαρά σχήματα, κι αυτός είναι ένας κίνδυνος που δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Οι δυνάμεις του κινήματος πρέπει να κρατηθούν μακριά από αντιδεξιά μέτωπα, να αντιμετωπίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ σαν αυτό που είναι, ένα αστικό, μνημονιακό κόμμα.
Κόμμα χυλός, με παντοδύναμο πρόεδρο
Αυτοί οι πολιτικοί στόχοι καθορίζουν και τα οργανωτικά ζητήματα. Ο Τσίπρας βάζει σε εφαρμογή τον μετασχηματισμό σε «πλατύ, μαζικό, προοδευτικό, δημοκρατικό κόμμα», στα πρότυπα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας ανακοίνωσε το φιλόδοξο στόχο για 180.000 μέλη μέχρι το συνέδριο του κόμματος. Δηλ. ένας στους δέκα ψηφοφόρους να είναι μέλος, όταν οι Εργατικοί στη Βρετανία, ίσως το μεγαλύτερο κόμμα της δυτικής Ευρώπης με 500.000 μέλη έχει λιγότερο από 4% της εκλογικής βάσης. Γι’ αυτό τον σκοπό αποφασίστηκε η έναρξη καμπάνιας εγγραφών για νέα μέλη ενόψει του επικείμενου Συνεδρίου, το οποίο θα προετοιμάσει μια «μεικτή» οργανωτική επιτροπή αποτελούμενη από στελέχη τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της Προοδευτικής Συμμαχίας (υποβαθμίζοντας αυτόματα την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την τελική ενοποίηση που θα επισφραγίσει το συνέδριο).
Δεν είναι βέβαια ότι τώρα θυμήθηκαν την οργάνωση του κόμματος (θυμίζουμε ότι μετά την προδοσία του ΟΧΙ άδειασαν οι κομματικές οργανώσεις, αφού σχεδόν όλα τα στελέχη φώλιασαν στην κυβέρνηση και τον κρατικό μηχανισμό!). Το μόνο που τους νοιάζει είναι η αριθμητική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να καταφέρει να κυριαρχήσει σαν κεντροαριστερή συμμαχία έναντι του ΚΙΝΑΛ. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η σπουδή για την προσχώρηση των συνεργαζόμενων της Προοδευτικής Συμμαχίας από ΔΗΜΑΡ, πρώην ΠΑΣΟΚων, Οικολόγων, «προσωπικοτήτων», επιχειρηματιών σαν τον Π. Κόκκαλη κ.α., καθώς και η προσπάθεια ενίσχυσης των δεσμών με το Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών. Στόχος ένα κόμμα-χυλός με τη συνύπαρξη σαν «συνιστωσών» διάφορων παλιών και νέων μεταλλαγμένων αριστερών και ρεταλιών της σοσιαλδημοκρατίας, που δεν ζητάνε τίποτε άλλο παρά μερίδια εξουσίας.
Επιθυμία της ηγετικής ομάδας είναι και η εκλογή του προέδρου του κόμματος από τη βάση (ο Αλ. Τσίπρας δεν απέκλεισε ακόμη και σύσσωμης της ηγεσίας), ένα σύστημα που στην Ελλάδα υιοθέτησαν και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ από ένα σημείο και μετά. Για την οργανωτική προσέλκυση μελών, λένε! Στην πραγματικότητα θέλουν την ενίσχυση του καθαρά αρχηγοκεντρικού χαρακτήρα του κόμματος με την αποσύνδεση της εκλογής του προέδρου από το συνέδριο. Θέλουν έτσι να κάνουν ακόμη μεγαλύτερη την απόσταση ανάμεσα στα μέλη και την ηγεσία, ώστε η τελευταία να καθορίζει τελείως αυτόνομα το πολιτικό στίγμα. Στην ίδια κατεύθυνση εντάσσονται και οι προτάσεις για «ψηφιακό μετασχηματισμό», για τον eSYRIZA (sic!), βλ. «ψηφιακά» μέλη, «ψηφιακές» ψηφοφορίες κλπ.
Στην Πολιτική Γραμματεία τέθηκαν και άλλα ταπεινά θέματα και πάρθηκαν αποφάσεις όπως η απόσπαση στο κόμμα του ενός από τους δύο επιστημονικούς συνεργάτες που δικαιούται ο κάθε βουλευτής, αλλά και ενός αποσπασμένου, καθώς και η καταβολή του 40% της βουλευτικής αποζημίωσης στο κόμμα –διπλάσιο από αυτό που καταβαλλόταν μέχρι τώρα. Οι αντιδράσεις βουλευτών ήταν πολλές, που διαφώνησαν δηλώνοντας πως αδυνατούν «να τα βγάλουν πέρα»! Στόχος και αυτών των αποφάσεων δεν ήταν η λιτή διαβίωση των στελεχών, αλλά το άνοιγμα του δρόμου για την αντικατάσταση του ηγετικού πυρήνα.
Είναι σαφές ότι η ηγετική ομάδα γύρω από τον Τσίπρα θα κάνει ό,τι θέλει μέσα στο κόμμα. Όμως το ερώτημα είναι αν μπορεί να κάνει αυτά που θέλει στην κοινωνία και την πολιτική. Γιατί η νεκρανάσταση της σοσιαλδημοκρατίας στην εποχή του παροξυσμού της καπιταλιστικής κρίσης είναι περίπου σαν να θες να τετραγωνίσεις τον κύκλο. Δεν υπάρχουν σήμερα οι όροι (οικονομικοί, πολιτικοί, ιδεολογικοί, κοινωνικοί) για να τροφοδοτήσουν ένα τέτοιο κόμμα. Η Κεντροαριστερά υπάρχει μόνον στα μυαλά διαφόρων άστεγων πολιτικών και πανεπιστημιακών που έχουν «πολλά» να πουν, λίγα όμως μπορούν να κάνουν.
Το πιο πιθανό είναι να επαναπαυτεί στο ποσοστό του 31,5%, χωρίς πολιτική ατζέντα, χωρίς δυνατότητες να διαμορφώσει σχέσεις εκπροσώπησης, επενδύοντας στην φθορά της ΝΔ και κυρίως στην υποχώρηση του κινήματος. Όμως αυτή η πορεία έχει στενά όρια, το επόμενο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ θα δεχτεί σοβαρές πιέσεις. Όχι μόνο από κεφάλαιο και ιμπεριαλιστές για να τους υπηρετήσει όλο και πιο πιστά. Όχι μόνο από τις φυγόκεντρες τάσεις παλιών στελεχών που εκτοπίζονται από τα ανοίγματα. Αλλά και από τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που θα βρεθούν αντιμέτωπα με κύματα σκληρών αντιδραστικών μέτρων, αναζητώντας αξιόπιστες πολιτικές. Οι δυνάμεις του κινήματος, οργανώσεις και αγωνιστές, πρέπει να μπούμε μπροστά, για την ανασυγκρότηση και την ανασύνθεση του εργατικού κινήματος. Με κοινή δράση και αγώνα να συμβάλλουμε στο αναγκαίο ξεκαθάρισμα στα μυαλά των εργαζομένων αλλά και στις γραμμές του κινήματος από τις καταστροφικές ρεφορμιστικές αυταπάτες και κάθε πολιτική αλητεία.
