Αντεπίθεση των Εκπαιδευτικών: Όλοι στη διαδήλωση της ΔΕΘ – Σάββατο 8/9

Το «τέλος των Μνημονίων» σημαίνει Μνημόνια για πάντα!

Μόνη διέξοδος οι αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας

–

ΟΛΟΙ στη διαδήλωση– Σάββατο 8/9, 6μμ, Εγνατία με Αγ. Σοφίας

–

Μετά από μια 8ετία ακραίων αντεργατικών πολιτικών, είναι σίγουρο ότι τα μνημόνια έχουν αποτύχει πλήρως σε όλους τους διακηρυγμένους στόχους τους. Η μείωση του ΑΕΠ κατά 25% θυμίζει περίοδο πολέμου, η ανεργία εκτινάχθηκε στο 27,5%, ενώ η υποαπασχόληση έχει γενικευθεί. Το βιοτικό επίπεδο και τα στάνταρτ ζωής ισοπεδώθηκαν. Το χρέος για το οποίο υποτίθεται μπήκαμε σε μνημόνια και επιτήρηση, εκτοξεύτηκε στο 179% του ΑΕΠ (129% πριν τα μνημόνια). Παρόλα αυτά η κυβέρνηση πανηγυρίζει για δήθεν «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια, ξεχνώντας επιμελώς να πει ότι δεν καταργείται κανένα μνημονιακό μέτρο που ψηφίστηκε από το 2010 και η επιτήρηση δεν σταματάει, αλλά επεκτείνεται μέχρι τουλάχιστον το 2060 (μέχρι την εξόφληση του 75% των δανείων προς την ΕΕ), με αξιολογήσεις 4 φορές το χρόνο και αυτόματη επιβολή επιπλέον «διαρθρωτικών» μέτρων από την Κομισιόν όταν «δεν βγαίνουν τα νούμερα».

Για τους εργαζόμενους και τη νεολαία τα δύσκολα δεν πέρασαν, είναι μπροστά μας. Το ίδιο ισχύει για τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές. Θα βρεθούμε αντιμέτωποι με την εφαρμογή βάρβαρων μνημονιακών μέτρων ήδη ψηφισμένων και πολλών άλλων που αποτελούν δεσμεύσεις της κυβέρνησης προς τους δανειστές και πρόκειται να ψηφιστούν το επόμενο διάστημα.

Σαν να μην έφτανε ο πόλεμος που κήρυξε η κυβέρνηση στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η κυβέρνηση προσδέθηκε και στα πολεμοκάπηλα σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή, δίνοντας γη και ύδωρ (βάσεις, νέοι γύροι εξοπλισμών, συμμετοχή στον άξονα Ισραήλ-Αιγύπτου) που μαζί με την ένταση του ανταγωνισμού με την Τουρκία θα μας εμπλέξει σε πολεμικές συγκρούσεις.

ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Στα πλαίσια των διαρκών μνημονίων, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αλλά και όλες οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, επιχειρούν να ιδιωτικοποιήσουν πλήρως τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Τα ακραία νεοφιλελεύθερα – μνημονιακά μέτρα επιβάλλουν: 1) συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, 2) αύξηση του διδακτικού και εργασιακού ωραρίου των εκπαιδευτικών, με στόχο τη μεγαλύτερη μείωση των δαπανών για την εκπαίδευση, 3) μηχανισμό περικοπών στην εκπαίδευση, με τις ηλεκτρονικές εγγραφές σε ΕΠΑΛ και ΓΕΛ, με το Π.Δ.79 και τις τριμελείς επιτροπές στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, 4) πάγωμα των μόνιμων διορισμών εκπαιδευτικών (εδώ και 8 χρόνια) καθώς και διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων αναπληρωτών και μόνιμων.

Νομοσχέδιο για το «Νέο» Λύκειο – Εξεταστικό κάτεργο

Το Νέο Λύκειο είναι στο πνεύμα των μνημονιακών απαιτήσεων, αφού συμβάλλει αποφασιστικά στη μείωση των εκπαιδευτικών δαπανών (μείωση μαθημάτων, ενοποιήσεις ειδικοτήτων, μείωση των ωρών του ωρολογίου εβδομαδιαίου προγράμματος δηλαδή τελικά μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού). Αποθαρρύνει και εντέλει απομακρύνει έναν σημαντικό αριθμό μαθητών, αφού είναι ένα σχολείο που αφορά λίγους και εκλεκτούς, ένα σχολείο σχεδιασμένο καθαρά για την εντατική προετοιμασία της εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Ο νόμος για τις Νέες Δομές «Υποστήριξης» του Εκπαιδευτικού Έργου επαναφέρει την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων

Νέα δεδομένα δημιουργούνται στην εκπαίδευση μετά την ψήφιση του νόμου για τις Δομές Υποστήριξης, ο οποίος στοχεύει στη δραματική μείωση του κόστους της εκπαίδευσης, στην «αποκέντρωση» του εκπαιδευτικού συστήματος, την αξιολόγηση των στελεχών της εκπαίδευσης, την «αυτονομία» και αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας.

Το υπουργείο ισχυρίζεται ότι καταργεί την «τιμωρητική αξιολόγηση» των προηγούμενων κυβερνήσεων, αφού καταργεί το ΠΔ 152. Βέβαια, διατηρεί και αναβαθμίζει την Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε.), πράγμα που είναι ενδεικτικό της συνέχειας που πρόκειται να υπάρξει ως προς την εμπέδωση κουλτούρας αξιολόγησης, εφαρμογής της αυτοαξιολόγησης, της εξωτερικής και τέλος της ατομικής αξιολόγησης του εκπαιδευτικού. Η Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε. από το 2013 που θεσμοθετήθηκε, φροντίζει για την υιοθέτηση από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα της νεοφιλελεύθερης αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, που προωθεί ο ΟΟΣΑ και η ΕΕ. Στοχεύει στην εμπέδωση του σχολείου της αγοράς και σήμερα εξακολουθεί να έχει τον συνολικό ρόλο της εποπτείας και της εφαρμογής της αξιολόγησης.

Η αποδοχή της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας θα είναι ένα καθοριστικό βήμα εμπέδωσης μιας κουλτούρας αξιολόγησης, η οποία θα βοηθήσει και στην αποδοχή της εξωτερικής και ατομικής αξιολόγησης, ενώ οι σχολικές μονάδες κατηγοριοποιούνται και μέσα σε ένα περιβάλλον αυξανόμενου ανταγωνισμού μετατρέπονται σε μικρές «επιχειρήσεις», που καλούνται να έχουν ελκτικά προϊόντα προς πώληση για να έχουν πελάτες και να μπορούν να επιβιώσουν. Πρόκειται για την πλήρη ιδιωτικοποίηση, το τέλος της Δημόσιας Δωρεάν και Ενιαίας Εκπαίδευσης και για την καταστροφή των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Η «αξιολόγηση» σκοπεύει να ενοχοποιήσει τους εκπαιδευτικούς, μαθητές, γονείς για όλα τα χάλια που οι μνημονιακές πολιτικές επέφεραν στην εκπαίδευση και στην κοινωνία. Σκοπεύει να τρομοκρατήσει και να απειλήσει με την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών. Να διαιρέσει και να στρέψει τον έναν ενάντια στον άλλο. Οι εκπαιδευτικοί ενάντια στους μαθητές γιατί δεν θα έχουν καλή απόδοση, ενάντια στους γονείς γιατί δεν θα μπορούν να πληρώνουν ώστε να «αξιολογείται» θετικά η σχολική μονάδα και το αντίστροφο. Το σχολείο μέσα σε αυτό το πλαίσιο χάνει κάθε ρόλο κοινωνικοποίησης των παιδιών και της νεολαίας, χάνει κάθε ρόλο ενίσχυσης και προσφοράς περισσότερων ευκαιριών στους μαθητές από τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Η «αξιολόγηση» θα είναι αυτή της αγοράς, όπου θα αγοράζει εκπαιδευτικές υπηρεσίες μόνο όποιος έχει χρήματα.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Δεν πρέπει να δείξουμε καμία πίστη στα άθλια ψέματα της κυβέρνησης. Ο αγώνας για την αντιμετώπιση της βαρβαρότητας που βιώνουμε αλλά και για μια νικηφόρα αντεπίθεση απαιτεί από όλους μας να καταπιαστούμε επίμονα και αποφασιστικά με την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος στην εκπαίδευση και την επίλυση των προβλημάτων του. Η στάση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας γενικά και στον κλάδο μας ανοίγει πλέον σοβαρά το ζήτημα να υπάρξει μια απάντηση στο πρόβλημα της ανασυγκρότησης των συνδικάτων, δηλαδή να πάρουμε οι εργαζόμενοι στα χέρια μας τα συνδικάτα και να τα μετατρέψουμε σε όργανα υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας. Άλλωστε όλες οι σημαντικές κινητοποιήσεις μας στο παρελθόν έγιναν όταν ενεργοποιηθήκαμε και πήραμε σε ένα βαθμό την υπόθεση του αγώνα στα χέρια μας.

–

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ των ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ