2 νεκροί εργαζόμενοι εν ώρα εργασίας σε ξενοδοχεία σε Ρόδο και Σαντορίνη
Όχι άλλο αίμα για τα κέρδη των εργοδοτών – Μέτρα προστασίας εδώ και τώρα
Το Σάββατο 12/04. 65χρονος εργαζόμενος σε ξενοδοχείο της Ρόδου έχασε τη ζωή του όταν εγκλωβίστηκε κάτω από πρέσα επαγγελματικού πλυντηρίου. Την Κυριακή 13/04, 59χρονη που εργαζόταν σε ξενοδοχείο στην Οία της Σαντορίνης τραυματίστηκε θανάσιμα όταν ένα κρεβάτι, το οποίο ήταν αιωρούμενο από τοίχο, αποκολλήθηκε και έπεσε με δύναμη στο κεφάλι της. Και στις δύο περιπτώσεις η ευθύνη για τον θάνατο των συναδέλφων βαραίνει την εργοδοσία καθώς αναγκάζει τους εργαζόμενους να δουλεύουν με ελλιπή ή και καθόλου μέτρα προστασίας.
Το φαινόμενο των εργατικών «ατυχημάτων» εμφανίζεται με τρομακτική συχνότητα το τελευταίο διάστημα. Η Ελλάδα καταλαμβάνει πρώτη θέση στα εργατικά «δυστυχήματα» – δολοφονίες σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μόνο το 2025 έχουν σημειωθεί 41 θάνατοι εργαζομένων εν ώρα εργασίας και άλλοι 53 σοβαροί τραυματισμοί, όταν στο ίδιο διάστημα το 2024 οι νεκροί εργαζόμενοι ήταν 32. Ακόμη και αυτά τα στατιστικά δεν αντικατοπτρίζουν τον ακήρυχτο πόλεμο που βιώνουν οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς καθώς μόνο το 35% των εργατικών ατυχημάτων καταγράφονται επίσημα. Η πλήρης αδιαφορία της εργοδοσίας ως προς οποιοδήποτε μέτρο προστασίας για της ασφάλεια των εργαζομένων και η παντελής έλλειψη ακόμα και στοιχειωδών ελέγχων από τον κρατικό μηχανισμό αναγκάζουν τους εργαζόμενους να παίζουν τη ζωή τους «κορώνα-γράμματα» για ένα μεροκάματο.
Η εκθετική αύξηση των δολοφονιών εν ώρα εργασίας τα τελευταία χρόνια δεν είναι τυχαία. Οφείλεται στην ακραία αντεργατική επίθεση της κυβέρνησης για την πλήρη κατάργηση κάθε έννοιας εργατικού δικαιώματος. Η κυβέρνηση της ΝΔ, έχει τα χέρια της βαμμένα με αίμα. Με τα δεκάδες αντεργατικά νομοσχέδια (Χατζηδάκη, Άδωνη, Κεραμέως κ.α.) επιχειρεί να τσακίσει ιστορικές κατακτήσεις των εργαζομένων όπως το 8ωρο και το δικαίωμα στην απεργία και τον συνδικαλισμό, ώστε να μετατρέψει αυτήν την κατάσταση σε μια νέα κανονικότητα. Προκειμένου να προχωρήσουν τα σχέδια τους για τις ιδιωτικοποιήσεις κάθε δημοσίου αγαθού και να διασώσουν τα κέρδη των αφεντικών, δεν εφαρμόζουν κανένα μέτρο ασφαλείας και κανένα έλεγχο ακόμα και αν αυτό στοιχίζει ανθρώπινες ζωές. Δεν δίνουν ούτε 1€ για τις κοινωνικές ανάγκες την ίδια στιγμή που ξοδεύουν δισεκατομμύρια σε «αμυντικούς» εξοπλισμούς ή για να στηρίξουν τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ.
Η οργή που εκφράστηκε στην ιστορική απεργία της 28ης Φεβρουαρίου πρέπει να γίνει δύναμη για να οργανώσουμε τον αγώνα μας. Με την οργάνωση μας στα σωματεία μας, με ενότητα και αυτοοργάνωση να αγωνιστούμε για ουσιαστικά μέτρα σε κάθε χώρο δουλειάς, για να εφαρμοστούν παντού οι Κλαδικές ΣΣΕ σε εστίαση και ξενοδοχεία. Για να τσακίσουμε την εργοδοτική αυθαιρεσία και τις κυβερνητικές αντεργατικές πολιτικές. Για να υπερασπιστούμε μέχρι τέλους τα δικαιώματα μας και να σταματήσουμε αυτόν τον ταξικό πόλεμο που μας έχουν κηρύξει κυβέρνηση και εργοδότες.
