Εκλογές ΗΠΑ – Κυρίαρχος ο «Τραμπισμός»

Αναδημοσίευση από την Εργατική Πάλη Δεκεμβρίου 2024

Προς απογοήτευση των δημοσκόπων (ειδικά των ευρωπαϊκών ΜΜΕ), η μάχη «στήθος με στήθος» Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων κατέληξε σε ένα αποτέλεσμα καθαρής νίκης του Τραμπ και πανωλεθρίας των Δημοκρατικών. Δεν

είναι τόσο η διαφορά των ψήφων (ο Τραμπ έλαβε 75,5 εκ. ψήφους, 2 εκ. λιγότερους από το 2016 που νίκησε και η Χάρις 72,4 εκ. ψήφους, 9 εκ.(!) λιγότερους από το 2020 που νίκησε ο Μπάιντεν. Άλλοι υποψήφιοι συγκέντρωσαν 2,6 εκ. ψήφους), όσο η κυριαρχία του σε όλους τους θεσμούς. Ο Τραμπ συγκέντρωσε 312 εκλέκτορες (χρειάζονται για εκλογή προέδρου 270) έναντι 226 της Χάρις. Κέρδισε όμως και την πλειοψηφία, τόσο στη Γερουσία όσο και στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Αν προσθέσουμε σε αυτά και τον ήδη υπάρχον έλεγχο του Τραμπ στο Ανώτατο Δικαστήριο από την προηγούμενη θητεία του, δημιουργείται μια εικόνα ισχυρής επικράτησής του στο αστικό πολιτικό σκηνικό των ΗΠΑ και στο εσωτερικό των Ρεπουμπλικάνων, που τον καθιστά έστω για κάποιο διάστημα, απόλυτο κυρίαρχο του παιχνιδιού.
Η μεγάλη σημασία της εκλογικής αναμέτρησης για την αστική τάξη των ΗΠΑ και τις αντιμαχόμενες μερίδες της, υπογραμμίστηκε και από το ποσό-ρεκόρ των 16 δισ. που κόστισαν οι προεκλογικές καμπάνιες των 2 υποψηφίων!

Τα στοιχεία των εκλογών
Μετά από μια 20ετία (με κυρίως κυβερνήσεις Δημοκρατικών), οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα των ΗΠΑ έχουν βρεθεί σε δυσμενή θέση. Οι πραγματικοί μισθοί το 2024 είναι μικρότεροι από το 1972. Το ύψος των μισθών έχει μετατρέψει την πλειοψηφία των εργαζομένων σε νεόπτωχους. Ο πληθωρισμός, οι αυξήσεις τιμών σε ενέργεια, τρόφιμα, ενοίκια εξαΰλωσαν το λαϊκό εισόδημα. Τα κέρδη των επιχειρηματιών υγείας εκτοξεύτηκαν 100% και αντίστοιχα οι δαπάνες υγείας των λαϊκών οικογενειών. Τα ενοίκια απορροφούν τουλάχιστον το 35% του μισθού, ενώ εκατομμύρια έχουν διωχθεί λόγω απλήρωτων δανείων από τις κατοικίες τους και ζουν σε τροχόσπιτα, αυτοκίνητα ή χαρτοκούτια. Τα δίδακτρα εκπαίδευσης εκτινάχτηκαν κατά 170%. Η ανεργία ξαναγύρισε στον ανώτατο δείκτη της Πανδημίας. Αντίστροφα οι πλούσιοι γιγαντώνουν τις περιουσίες τους. Τα στοιχεία δείχνουν πως το 50% των φτωχότερων Αμερικανών κατέχει το 2,6% του πλούτου της χώρας, ενώ το 1% των πλουσιότερων το 30% του πλούτου και το 0,1% των πλουσιότερων το 14%!
Αυτή η γιγάντωση της ταξικής ανισότητας – αποτέλεσμα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και των δύο κομμάτων – έχει απογοητεύσει και απομακρύνει τις εργατικές μάζες από το Δημοκρατικό Κόμμα (που υπερασπίζει σθεναρά μόνο τη woke κουλτούρα). Στο επίπεδο της οικονομίας, ο Τραμπ κατάφερε να υπερισχύσει, όχι τόσο λόγω των επιτυχιών της οικονομικής του πολιτικής ή της πειστικότητας του προγράμματός του, αλλά κυρίως λόγω της αποτυχίας και των ψεμάτων της διακυβέρνησης Μπάιντεν.
Δεύτερο σημαντικό στοιχείο των εκλογών ήταν ο πόλεμος. Η αλόγιστη χρηματοδότηση της «μαύρης τρύπας» της Ουκρανίας και η εγκληματική στήριξη της γενοκτονίας που διαπράττουν οι Ισραηλινοί στα παλαιστινιακά εδάφη, ενόχλησαν και απομάκρυναν από τους Δημοκρατικούς μεγάλα τμήματα ψηφοφόρων, ειδικά της νεολαίας που είχε στηρίξει την παλαιστινιακή αντίσταση στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Ο Τραμπ εμφανίστηκε ως ο ισχυρός που θα επιβάλει με την πυγμή του την ειρήνη στο Ουκρανικό και την Μ. Ανατολή, κερδίζοντας ψήφους ακόμα και από τη μουσουλμανική κοινότητα και από τα αντιπολεμικά αισθήματα τμήματος της κοινωνίας. Μιλώντας για καλύτερα εισοδήματα για τα λαϊκά στρώματα (βασισμένα στον προστατευτισμό της οικονομίας) και ειρήνη, κατάφερε να αυξήσει την επιρροή του και σε μεγάλο τμήμα ισπανόφωνων εργαζομένων, ακόμα και αφροαμερικανών και στις πιο νέες ηλικίες (παρά την ακραία αντιμεταναστευτική και φιλοϊσραηλινή ρητορική). Αυτές οι αλλαγές έκαναν τη διαφορά στο εκλογικό αποτέλεσμα. Και βέβαια προστέθηκαν στις ψήφους των υπερσυντηρητικών, ακροδεξιών, θρησκόληπτων, που αποτελούν βάση των Ρεπουμπλικανών και τους είδαμε να παρελαύνουν στην εισβολή στο Καπιτώλιο το 2020. Αυτή η βάση θα είναι και η δύναμη πυρός του Τραμπ και αυτή που θα στελεχώσει την κυβέρνηση, κρίνοντας από τα ονόματα υπουργών που ανακοινώνει.

Η κυβέρνηση Τραμπ
Η κυβέρνηση Τραμπ φέρνει νέα χαρακτηριστικά στην πολιτική σκηνή των ΗΠΑ και διεθνώς: α) Νομιμοποιεί την ταύτιση της ελίτ των δισεκατομμυριούχων και του μεγάλου κεφαλαίου με την πολιτική διακυβέρνηση. Μεγιστάνες, επιχειρηματίες, χρηματιστές αναλαμβάνουν υπουργεία, με προεξέχοντες τους Elon Musk και Vivek Ramaswamy, που αναλαμβάνουν το νεοσύστατο υπουργείο κυβερνητικής αποτελεσματικότητας, με σκοπό την καταπολέμηση της κρατικής γραφειοκρατίας και την περικοπή κρατικών δαπανών! β) Κυβερνοποιεί όλη την γκάμα της ακροδεξιάς συντήρησης. Μιλιταριστές, θρησκόληπτοι διαφόρων δογμάτων, αρνητές της εξελικτικής θεωρίας του Δαρβίνου, αρνητές των μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας, αρνητές της κλιματικής αλλαγής και υπέρμαχοι των υδρογονανθράκων, ακόμα κατηγορούμενοι για παιδική πορνεία, δηλωμένοι μισογύνηδες και πολέμιοι δικαιωμάτων των γυναικών όπως η άμβλωση, υπέρμαχοι της οπλοκατοχής, ρατσιστές, αντικομμουνιστές κ.ά. αναλαμβάνουν να «αναμορφώσουν» τα υπουργεία Παιδείας, Υγείας, Περιβάλλοντος, Άμυνας κ.ά. και θα στελεχώσουν την CIA, την αστυνομία, συνοριακές φρουρές κ.ά. Μια τρομερά επικίνδυνη κυβέρνηση που απειλεί με πισωγύρισμα ενός αιώνα την αμερικανική κοινωνία, αλλά και με βάρβαρο χτύπημα κάθε ριζοσπαστικής αντίδρασης και του κινήματος (βλ. συνδικάτα, αριστερές οργανώσεις, αντιιμπεριαλιστικά, αντιπολεμικά, αντιρατσιστικά κινήματα, κάθε δημοκρατική φωνή). Ο χαρακτηρισμός της Χάρις από τον Τράμπ ως «κομμουνίστρια» και «ακροαριστερή» κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, μας προϊδεάζει για τη συνέχεια. γ) Μια επιθετική πολιτική οικονομικού προστατευτισμού με δασμούς ενάντια σε όλους τους ανταγωνιστές (60% στην Κίνα, 10-20% στην ΕΕ, 25% σε Καναδά – Μεξικό), με κυρώσεις κάθε είδους ενάντια σε Κίνα, Ρωσία, Ιράν, Κούβα, Βενεζουέλα κ.ά., όχι μόνο δεν θα εξαναγκάσει σε ειρήνευση των μετώπων, αλλά σε τελική ανάλυση θα οξύνει τα προβλήματα και της αμερικανικής και της παγκόσμιας οικονομίας. Σύντομα θα οδηγήσει σε ξέσπασμα της αναμενόμενης μεγάλης ύφεσης που θα δυναμιτίσει και θα γιγαντώσει τις στρατιωτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων. Η κατρακύλα της γερμανικής οικονομίας και η διάλυση της κυβέρνησης μόνο με το άκουσμα της εκλογής Τραμπ και οι πανηγυρισμοί των ακροδεξιών/εθνικιστικών κομμάτων σε όλες τις χώρες, είναι τα πρώτα δείγματα της επιρροής στις παγκόσμιες εξελίξεις της επικράτησης του Τραμπισμού