Έφυγε από τη ζωή ο σύντροφος Στρατής Κουκουβιτάκης
Στρατής Κουκουβιτάκης 1948-2022
Στις 18/3/2022 έφυγε από κοντά μας, σε ηλικία 74 ετών, ο σύντροφος και αγαπητός σε όλους, Στρατής Κουκουβιτάκης, που αγωνίστηκε σ’ όλη του τη ζωή για τον επαναστατικό μαρξισμό και την υπόθεση του Σοσιαλισμού. Ο σ. Στρατής, ήταν ένας αγωνιστής του εργατικού, επαναστατικού και κομμουνιστικού κινήματος, της ΟΚΔΕ και της 4ης Διεθνούς. Γεννήθηκε στην Αράδαινα Σφακίων από όπου όμως αναγκάστηκε να φύγει πολύ μικρός-λόγω μια κρητικής βεντέτας-και μετά από λίγα χρόνια μετανάστευσε στην Αθήνα. Προκειμένου να ζήσει δούλεψε στην υφαντουργία, σε εργοστάσια της Ν. Ιωνίας-εκείνη την εποχή αρχές της δεκαετίας του 1960 υπήρχαν πάρα πολλά σ’ αυτή την εργατική συνοικία.
Έτσι από πολύ μικρός γνώρισε την εκμετάλλευση και την καταπίεση που υφίσταντο οι εργάτες στις φάμπρικες και ιδιαίτερα αυτοί που εργάζονταν στην υφαντουργία-το πιο σημαντικό κλάδο της ελληνικής βιομηχανίας. Ανήσυχο πνεύμα όπως ήταν, ήρθε αμέσως σε επαφή με τις ιδέες του εργατικού κινήματος, με το συνδικαλισμό και ξεκίνησε να συμμετέχει στους αγώνες για κοινωνικά, συνδικαλιστικά και πολιτικά δικαιώματα στα δύσκολα εκείνα χρόνια του μετεμφυλιακού κράτους και του καραμανλικού καθεστώτος. Την ίδια περίπου περίοδο θα έρθει σε επαφή με τις ιδέες του επαναστατικού μαρξισμού/τροτσκισμού [ανήκε στην οργάνωση Σπάρτακος (διάσπαση του ΚΔΚΕ) και ήταν μαζί με τον Περικλή Βενέτη (πέθανε πριν μερικά χρόνια) τα νεαρότερα μέλη του], θα πάρει ενεργό μέρος στα «Ιουλιανά» και σ’ όλους τους αγώνες εκείνης της περιόδου μέχρι την δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967. Στην Εξέγερση του Πολυτεχνείου θα λάβει ενεργό μέρος στις συγκρούσεις στους δρόμους ενάντια στην ένοπλη αστυνομία και τα τανκς, μαζί με χιλιάδες άλλους εργάτες για την ανατροπή της δικτατορίας. Όπως έγραψε μια εφημερίδα των Χανίων, «..ανήκε στην πραγματική “γενιά του Πολυτεχνείου” αυτούς που δεν εξαργύρωσαν τους αγώνες με θέσεις και οφίτσια, αλλά έμειναν πιστοί στις ιδέες τους για μια καλύτερη κοινωνία».
Μετά την Μεταπολίτευση θα εναχθεί στην ΟΚΔΕ και θα συμμετάσχει σ’ όλους τους αγώνες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, κοινωνικούς και πολιτικούς. Μετά την επιστροφή του στα Χανιά θα συνεχίσει τη δράση του θα συμμετέχει σε όλους τους τοπικούς αγώνες και τις κινήσεις της άκρας αριστεράς. Το στέκι του, ένα μικρό καφέ-ψησταριά στη λεωφόρο Σούδας στο ύψος της “Χρυσοπηγής”, ήταν, όπως δήλωσε στα Χανιώτικα Νέα ο φίλος του Νίκος Γιαννικάκης, «…πραγματικά ένα καταφύγιο για κάθε άνθρωπο που είχε ανάγκη. Ο ίδιος ήταν πολύ δοτικός άνθρωπος και πρόσφερε ό,τι είχε και δεν είχε σε κάθε άνθρωπο που το είχε ανάγκη και χωρίς να το διαφημίζει και να το ανακοινώνει. Όποιος ήθελε δανεικά, όποιος είχε ανάγκη πήγαινε στον Στρατή». Και οι σύντροφοί του της ΟΚΔΕ, όταν κατεβαίναμε στα Χανιά, πάντοτε μας περιποιούνταν στο κατάστημά του και αργότερα όταν βγήκε στην σύνταξη στο φιλόξενο σπίτι του, όπου η γυναίκα του, η αγαπητή και φίλη Αθανασία, μας φρόντιζε και μας έκανε να νιώθουμε σαν στο σπίτι μας. Τέτοια φροντίδα θα γνωρίσουμε πολλές φορές τα τελευταία 7,5 χρόνια, λόγω μια δικαστικής περιπέτειας που είχαν δυο μέλη της ΟΚΔΕ (Β. Κιτσώνης και Γ. Φουφουδάκης) για αφισοκόλληση για τις ευρωεκλογές του 2014.
Παρά το γεγονός ότι η υγεία του τα τελευταία χρόνια ήταν αρκετά επιβαρημένη, πάντα ενδιαφερόταν για την πορεία του εργατικού κινήματος, της ΟΚΔΕ, της 4ης Διεθνούς αλλά και των άλλων οργανώσεων της άκρας αριστεράς και σ’ όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που συμμετείχε η οργάνωσή μας ήταν υποψήφιος στο Νομό Χανίων
Κάθε γενιά αγωνιστών αφήνει πίσω της μια κληρονομιά, ο Στρατής κληροδοτεί μια κληρονομιά αγώνων και καλοσύνης. Ήταν ένα σεμνός και ευγενικός αγωνιστής, πάντοτε με την πλευρά των αδικημένων και των «από κάτω», έτοιμος να προσφέρει σε όποιον είχε ανάγκη. Ήταν ένας γενναίος άνθρωπος, με λεπτό χιούμορ… ανθρώπινος που πάντα έβρισκε τρόπο να ξεγελάει την αγαπημένη Αθανασία του και να πίνει καμιά «τσικ», όπως έλεγε την τσικουδιά, παραπάνω.
Σύντροφε Στρατή, πριν σε αποχαιρετήσουμε στο μεγάλο σου ταξίδι, δυστυχώς, χωρίς επιστροφή, αυτό που μπορούμε να σε διαβεβαιώσουμε είναι ότι οι αγώνες και η ανθρωπιά που άφησες, είναι μια σημαντική παρακαταθήκη για το κίνημα, για όλους μας, για τα Χανιά. Όσοι σε γνωρίσαμε από κοντά θα σε θυμόμαστε και θα σε τιμούμε για πάντα. Λυπόμαστε γιατί πληροφορηθήκαμε αργά το θάνατό σου και δεν μπορέσαμε να είμαστε δίπλα σου, στο μεγάλο ταξίδι σου.
Η ΟΚΔΕ εκφράζει τα βαθιά της συλλυπητήρια στην αγαπημένη σύντροφό του και αγαπητή μας φίλη Αθανασία, στα παιδιά του (Χρυσάνθη και Ανδρέα), στον αδελφό του σ. Γιώργο, στους συγγενείς του, στους συντρόφους του, στους φίλους του και στην μεγάλη οικογένειά του τους εκμεταλλευόμενους, τους καταπιεσμένους και όλους τους αδικημένους.
Καλό σου ταξίδι σύντροφε Στρατή
