Η άποψή μας: Δείχνετε τα τέρατα, αλλά κρύβετε το σύστημα που τα γεννά και τα συντηρεί

Δείχνετε τα τέρατα, αλλά κρύβετε το σύστημα που τα γεννά και τα συντηρεί

 –

Από την στήλη “Η άποψή μας” της Εργατικής Πάλης Μαρτίου

–

Ενώ ο κατηγορούμενος για «βιασμούς κατά συρροή σε βάρος ανηλίκων παιδιών», Δ. Λιγνάδης, με σύμφωνη γνώμη εισαγγελέα και ανακρίτριας, κλείστηκε στις φυλακές της Τρίπολης, στην ειδική πτέρυγα «αδικημάτων κατά της γενετήσιας αξιοπρέπειας», ο κόσμος βοά για τα έργα και ημέρες του εκλεκτού του Μητσοτάκη, της Μενδώνη, του Μπαμπινιώτη, του Κούγια και όλης της «υψηλής κοινωνίας» που γνώριζε, τον κάλυπτε και όχι μόνο. Αν όλοι αυτοί, όλη η «υψηλή κοινωνία» είναι και κυρίως φαίνεται «θυμωμένη» με τον τέρας που λέγεται Δ. Λιγνάδης, δεν είναι γιατί κατέστρεφε ανθρώπινες παιδικές ψυχές αλλά γιατί έγινε αιτία να αποκαλυφθούν, τουλάχιστον ένα μέρος, της σαπίλας, της διαφθοράς, της δυσωδίας και του βούρκου της κοινωνίας τους.

Δείχνουν το δέντρο για να κρύψουν το δάσος

Πρώτος και καλύτερος της Αγίας αστικής κοινωνίας ο Δ. Λιγνάδης, έβρισκε καταφύγιο όπως όλοι οι απατεώνες, στον Πατριωτισμό, στις επιθέσεις στην αριστερά, στον συνδικαλισμό κ.λπ. Να ένα δείγμα από τα πιστεύω του (29/7/20): «Και πριν αναλάβω αυτή τη θέση έχω αποτυπώσει αυτές τις αρχές μου απέναντι στα εθνομηδενιστικά και φυσικά στα εθνοκαπηλικά ζητήματα, τις σκέψεις μου για τον ψευδοσυνδικαλισμό και για μια προσχηματική, ψευδούς τύπου, αλληλεγγύη»… «Λυπάμαι που θα το πω αλλά εκχωρήθηκε και ο Πολιτισμός και η Παιδεία, χρόνια τώρα, σε αυτές τις συνειδήσεις τις ψευδοαριστερές».

Αυτός ήταν και ο λόγος, που μόλις ακούστηκε το όνομα του, διάφοροι κυβερνητικοί παράγονται, οι γνωστοί αργυρώνητοι δημοσιογράφοι, η «τυφλή δικαιοσύνη» αλλά και η αστυνομία έκαναν ότι «δεν ξέρουν» τίποτα ή ακόμη προσπάθησαν να συγκαλύψουν τη βρωμερή υπόθεση ή να την ξεπεράσουν στα «μουλωχτά». Τα ΜΜΕξαπάτησης και ειδικά ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΤΑΡ μετέδιδε ότι: Ο κ. Λιγνάδης βρίσκεται στο «μάτι του κυκλώνα για το τίποτα» και συνέχισε σε λεζάντα «συνελήφθηκε για το τίποτα»! Μια μεγάλη αστική εφημερίδα έκανε λόγο για υπερβολές του metoo. Η «τυφλή δικαιοσύνη» δεν κινήθηκε αυτεπάγγελτα, όπως σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις παιδεραστίας και στην πρόσφατη του προπονητή ιστιοπλοΐας. Και όλα αυτά ήρθαν να «δέσουν» με το γεγονός ότι ο Λιγνάδης γνώριζε το ένταλμα σύλληψής του πριν το μάθει το αστυνομικό τμήμα της περιοχής του! Και όπως είπε και ο Κούγιας, προτίθεται να καλέσει ως μάρτυρα υπεράσπισης τον αξιότιμο κ. Γεραπετρίτη, ο οποίος δήλωσε, μεταξύ άλλων «ξέραμε για τον κ. Λιγνάδη, τον απομακρύναμε αλλά δεν θέλαμε να λερωθεί το όνομά του»!

Όμως, θα ήταν λάθος να περιορίζαμε το πρόβλημα στον Λιγνάδη ή σε όσα πρόσωπα ηθοποιών – σκηνοθετών ακούγονται τον τελευταίο καιρό, μέσα από τις καταγγελίες στο ΣΕΗ κ.λπ. Θα κάνουμε μια προσπάθεια να δείξουμε, ένα ελάχιστο μέρος της σαπίλας του καπιταλισμού, αυτό της παιδικής κακοποίησης, εκμετάλλευσης και πορνείας. Η παιδική πορνεία και εκμετάλλευση αποτελεί τεράστια οικονομική επιχείρηση:

– Ο σεξουαλικός τουρισμός και η παιδική πορνεία απλώνεται σε πολλές χώρες του πλανήτη, από την Καμπότζη, την Κένυα, τις Φιλιππίνες, την Κολομβία, έως την Ισπανία, την Γερμανία, ακόμη και την Ολλανδία.

– Σύμφωνα με έρευνα της βρετανικής οργάνωσης Account Ability, 70 από τις 100 μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου έχουν απολογηθεί για εκμετάλλευση παιδικής εργασίας.

– Στη Βραζιλία, επί 12 μήνες το χρόνο, ανήλικα παιδιά πάμπτωχων οικογενειών είναι υποχρεωμένα να ράβουν τα κοστούμια της καρναβαλικής παρέλασης στις παράγκες που διαμένουν. Χορηγοί σε όλο αυτό είναι μεγάλοι βαρόνοι ναρκωτικών που σιτίζουν με ψίχουλα αυτές τις οικογένειες και εκμεταλλεύονται εργασιακά και σωματικά τα παιδιά.

– Στην Ολλανδία έχει δημιουργηθεί και λειτουργεί Κόμμα των Παιδόφιλων (PNVD) του οποίου βασικοί στόχοι (με απόφαση δικαστηρίου της Χάγης στο όνομα της ελευθερίας έκφρασης!) είναι η νομιμοποίηση: α) της σεξουαλικής επαφής μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων από 12 ετών β) της κατοχής παιδικού πορνογραφικού υλικού για προσωπική χρήση.

Με δυο λόγια, ανήλικα παιδιά από το χώρο της τέχνης μέχρι την παραγωγή προϊόντων, βασανίζονται, απειλούνται, βιάζονται, κακοποιούνται με κάθε τρόπο, με αποτέλεσμα να κλονίζεται όχι μόνο η σωματική τους υγεία, αλλά να καταστρέφονται και ψυχικά, έχοντας για πάντα στη ζωή τους αυτό το βαρύ φορτίο. Τα παιδιά μετατρέπονται είτε σε αντικείμενο ηδονής για τον διεστραμμένο εξουσιαστή, είτε σε εργαλείο παραγωγής κέρδους για τον αχόρταγο καπιταλιστή.

Ο καπιταλισμός που σαπίζει και η μπόχα που δεν κρύβεται

Όλα τα παραπάνω, δεν αντιμετωπίζονται ούτε με αυστηροποίηση των ποινών όπως υποκριτικά είπαν στη βουλή ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας, όσο και αν αξίζει σε εγκληματίες τύπου Λιγνάδη να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Γιατί υπάρχει μια βαθύτερη αιτία, ένα σάπιο κοινωνικό-οικονομικό υπόβαθρο που γεννά τέρατα, που εκμεταλλεύονται την εργασία, τα όνειρα γυναικών ή ανδρών, για μόρφωση, για πολιτισμό, για αθλητισμό… για μια καλύτερη ζωή. Σήμερα, στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού, και της έσχατης ιδιωτικοποίησης, δηλαδή της ιδεολογικής και πρακτικής έκφρασης της κρίσης του καπιταλισμού, όλα αυτά εξαρτώνται από διάφορους ισχυρούς οικονομικούς, πολιτικούς και μεγαλόσχημους παράγοντες της εξουσίας σε όλους αυτούς τους χώρους. Αυτή η καπιταλιστική δυσωδία, δεν θεραπεύεται με νόμους με συζητήσεις στην Βουλή – ανατρέπεται! Γιατί έχουν τεράστιες οικονομικές δυνάμεις και όλους τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, γιατί είναι το σύστημά τους το ίδιο. Γιατί οι αξίες τους είναι να περιφρονούν όσους δεν ανήκουν στην τάξη τους, στους οικονομικά ισχυρούς, στους ά(χ)ριστους. Γι’ αυτούς η ζωή και ο ρόλος των φτωχών, των άθλιων, των μεταναστών και γενικά των αδύνατων και όλων των «από κάτω», είναι να σωπαίνουν, να υπομένουν την μοίρα που τους επιφυλάσσουν αυτοί και το σύστημά τους: την εκμετάλλευση, την καταπίεση, την κακοποίηση, το βιασμό του σώματος και της ψυχής τους.

Ούτε μπορεί να προστατευτεί κανένας από αυτό το βούρκο μόνος όσο θάρρος, αντοχή και δύναμη και να έχει. Μονάχα η συλλογικότητα και ο αγώνας μπορεί να μας προστατεύσει από τη σύγχρονη καπιταλιστική βαρβαρότητα και τα κάθε είδους καθάρματα που δημιουργεί. Όμως αν δεν μπει ένα τέλος σ’ αυτό το σύστημα από το οποίο πηγάζουν οι «αξίες» των Λιγνάδηδων και όλης της «υψηλής κοινωνίας», τίποτα δεν πρόκειται να διορθωθεί. Μονάχα μια κοινωνία πραγματικά απαλλαγμένη από ένα τρόπο παραγωγής που κινητήρια δύναμή του έχει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο μπορεί να βάλει τέλος σ’ όλες αυτές τις φρικαλεότητες.