Πρωτοφανής ο κατακερματισμός και η πολυδιάσπαση του εργατικού/συνδικαλιστικού κινήματος

ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ Ο ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΥΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ/ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Από την Εργατική Πάλη Νοέμβρη

Απέναντι στην κολοσσιαία επίθεση που δέχεται το εργατικό κίνημα από κυβέρνηση – ΕΕ – κεφάλαιο, που οικοδομούν και ατσαλώνουν το μνημονιακό καθεστώς και το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης, το εργατικό κίνημα βρίσκεται εγκλωβισμένο στον κατακερματισμό, την πολυδιάσπαση και την παράλυση που έχει επικρατήσει στο εσωτερικό του.

Η συνεχής κατρακύλα των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ

Κύρια ευθύνη έχουν οι ξεπουλημένες αστικοποιημένες ηγεσίες (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-παρατάξεις ΣΥΡΙΖΑ) των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Έχοντας περάσει ξεκάθαρα στο αντίπαλο στρατόπεδο, προκηρύσσουν απεργίες από αγγαρεία, βάζοντας θύτες και θύματα, εργαζόμενους και εργοδότες στην ίδια μοίρα, για να μπορούν να λειτουργούν ως το μακρύ χέρι των κυβερνήσεων και των δανειστών μέσα στο εργατικό/συνδικαλιστικό κίνημα. Στόχος τους είναι ο αφοπλισμός των εργαζομένων έτσι ώστε να περάσουν τα μνημονιακά μέτρα και να εφαρμοστεί στο σύνολό της η πολιτική της κυβέρνησης–ΕΕ-κεφαλαίου. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια οργάνωσαν την «Πανεθνική Μέρα Δράσης»», την «Kοινωνική Συμμαχία» και τώρα ενόψει της νέας επίθεσης μνημονιακών – κυβέρνησης προκήρυξαν 24ωρη απεργία-αγγαρεία. Και μάλιστα ούτε καν την ίδια μέρα, αφού η ΑΔΕΔΥ, πολλά εργατικά κέντρα, ομοσπονδίες και σωματεία εξήγγειλαν απεργία για τις 14/11 και η ΓΣΕΕ για τις 28/11! Παρά τη συνεχή κατρακύλα τους, αυτή την στάση κρατούσαν ουσιαστικά ανέκαθεν από την μεταπολίτευση και μετά.

Ο κατακερματισμός και η πολυδιάσπαση των δυνάμεων του εργατικού κινήματος

Καθόλου όμως δεν βοηθούν και οι δυνάμεις της αριστεράς για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση παράλυσης και παρακμής του οργανωμένου εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος. Το αντίθετο, με την πολιτική που ακολουθούν την ενισχύουν.

Η σταλινική γραφειοκρατία του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ προωθεί την ακραία διάσπαση μέσα στο εργατικό/συνδικαλιστικό κίνημα με τη λογική των «ξεχωριστών» συγκεντρώσεων που εφαρμόζει. Εξαντλεί την «ταξικότητά» του σε κομματικές παρελάσεις, σ’ έναν πόλεμο συκοφαντίας και εξόντωσης ενάντια σε ότι δεν ελέγχει, σπέρνοντας παράλληλα την ηττοπάθεια στους εργατικούς αγώνες. Στο αποκορύφωμα των τυχοδιωκτισμών του, είχε εξαγγείλει δική του κομματική «απεργία» για τις 8/11, που όμως την άλλαξε τελευταία στιγμή για να συμπέσει με την απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 14/11. Για την ίδια μέρα απεργία προκήρυξε και το Εργατικό Κέντρο Αθήνας (ΕΚΑ).

Ένα μεγάλο μέρος των δυνάμεων της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς, κυρίως το ΝΑΡ, με τον τυφλό ακολουθητισμό προς το ΚΚΕ, όχι μόνο δεν συμβάλλει στην ανασυγκρότηση και ανασύνθεση του εργατικού/συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά γίνεται μέρος του προβλήματος, της διάσπασης και της παράλυσης. Ιδιαίτερα προβληματική είναι η τακτική που ακολουθεί ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος, ειδικά το τελευταίο διάστημα. Την 1η Νοέμβρη προκηρύχθηκε απεργία από κάποια πρωτοβάθμια Σωματεία (ΣΥΒΧΨΑ, Nokia-Siemens, ΣMEΔ κ.ά.). Αυτή η απεργία προωθήθηκε και προπαγανδίστηκε από το ΝΑΡ, αλλά και χώρους της λεγόμενης «αυτονομίας», ως «πρωτοβουλία διακλαδικής απεργίας πρωτοβάθμιων σωματείων του ιδιωτικού τομέα», «ταξική», «οργανωμένη από τα κάτω» κ.ά., μακριά όμως από τους εργαζόμενους, τις ανάγκες τους, τις ικανότητες και τις αδυναμίες τους. Την ίδια στιγμή αυτές οι δυνάμεις καταγγέλλουν (εμμέσως) την απεργία στις 14/11, λέγοντας πως «οι ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος μπορούν και πρέπει να συμβάλλουν στο να απεργήσουν και να διαδηλώσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι εργαζόμενοι, όχι βεβαίως για να στηρίξουν την πυροσβεστική γραμμή του υποταγμένου συνδικαλισμού, αλλά για να ανοίξουν έναν άλλο δρόμο ανατροπής». Μάλιστα οι ίδιες δυνάμεις έσπευσαν να στηρίξουν με την ίδια θέρμη την «απεργία» του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ στις 8/11, λίγο πριν εκείνο τους αφήσει «σύξυλους» μετακινώντας την για τις 14/11 (!). Οι ίδιες δυνάμεις άλλωστε καλούσαν τους εργαζόμενους να μην απεργήσουν στην γενική απεργία στις 30 Μάη.

Αναρωτιόμαστε: μήπως αρκούν κάποιοι συνδικαλιστές για να υποκαταστήσουν τους εργαζόμενους; Για ποια οργανωμένη «από τα κάτω» απεργία μιλούν, απουσία των εργαζομένων; Είναι οι κομματικές παρελάσεις που προκηρύσσει το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ απεργίες; Δεν είναι απεργία αυτή που προκηρύσσει το επίσημο τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο της χώρας (ΓΣΕΕ), έστω και κάτω από τον έλεγχο της ξεπουλημένης γραφειοκρατίας; Που μπορεί και κινητοποιεί κάτω απ’ αυτή την «ταμπέλα» κάποιους απ’ τους πιο σημαντικούς παραγωγικούς κλάδους (ναυτεργάτες, ενέργεια, μεταφορές, βιομηχανία κ.λπ.);

Με τη στάση τους :α) υποτιμούν το ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία κρατά ακόμα στα χέρια της το όπλο της κήρυξης των απεργιών (μέσω δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων), β) υποτιμούν την εργατική τάξη και τις δυνατότητές της να αποτελέσει το αντίπαλο δέος στην ξεπουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, γ) υποτιμούν τη δουλειά που πρέπει να κάνουν οι δυνάμεις που αναφέρονται στα συμφέροντα των εργαζομένων προκειμένου να τους βοηθήσουν να ξεπεράσουν οι ίδιοι την προδοτική συνδικαλιστική ηγεσία, δ) υποτιμούν το γεγονός ότι η γραφειοκρατία έχει πλέον περάσει στο αντίπαλό στρατόπεδο και αφήνει τους εργαζόμενους χωρίς συνδικάτα, ε) προωθούν και ενισχύουν την διάσπαση που επιβάλει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, είτε η αστικοποιημένη των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ είτε η σταλινική του ΠΑΜΕ.

Η πάλη των αντικαπιταλιστικών/επαναστατικών δυνάμεων για την ενότητα της εργατικής τάξης

 

Οι ριζοσπαστικές/αντικαπιταλιστικές και επαναστατικές/κομμουνιστικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος, παλεύουν για την ενότητα της εργατικής τάξης και αγωνίζονται γι’ αυτήν με όλα τα μέσα.  Η πάλη για την ενότητα της εργατικής τάξης δεν έχει κανένα νόημα, παρά μόνο στη βάση της πάλης για τα ανεξάρτητα πολιτικά και οργανωτικά συμφέροντά της. Δηλαδή όχι μόνο για τα ιστορικά, εκείνα της επανάστασης, αλλά και τα άμεσα και συγκεκριμένα συμφέροντα οικονομικά, συνδικαλιστικά κ.ά. όπως η υπεράσπιση των συνδικαλιστικών τους οργάνων (Συνδικάτα, ΕΚ, Ομοσπονδίες, ΓΣΕΕ), απέναντι στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία, το αστικό κράτος κτλ. Ενότητα όμως σημαίνει και ρήξη με πολιτικές και όργανα. Σε καμία όμως περίπτωση, δεν σημαίνει διάσπαση όπως κάνει το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ και οι δυνάμεις που το ακολουθούν. Όπως λέει ο Τρότσκι στο Μεταβατικό Πρόγραμμα: «Αν είναι εγκληματικό να γυρίζει κανείς την πλάτη του στις μαζικές οργανώσεις για να ενισχύσει σεχταριστικά επινοήματα, δεν είναι λιγότερο εγκληματικό το να ανέχεται παθητικά την υποταγή του επαναστατικού κινήματος των μαζών στον έλεγχο των ανοιχτά αντιδραστικών και μασκαρεμένων συντηρητικών (“προοδευτικών”) γραφειοκρατικών κλικών».