Φοιτητές – Θεσσαλονίκη: «δίκη των 16» & ιδιωτικοποίηση της φοιτ. λέσχης

Στις 24/1 θα δικάζονταν οι 16 συλληφθέντες της 17ης Νοέμβρη 2012, που ξυλοκοπήθηκαν και συνελήφθησαν εντός του πανεπιστημιακού ασύλου τη μέρα της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Τη νύχτα εκείνη, φοιτητές και αλληλέγγυοι αποφάσισαν να μην εγκαταλείψουν το άσυλο, να περιφρουρήσουν με τη φυσική τους παρουσία την απεργία των εργολαβικών του ΑΠΘ (ήδη έκλεινε 2 μήνες). Η στάση τους θεωρήθηκε «προκλητική» απ’ την αστυνομία, που εισέβαλλε στο πανεπιστήμιο, έριξε χημικά, ξυλοκόπησε φοιτητές και συνέλαβε 16, φορτώνοντάς τους κατηγορίες για «διατάραξη κοινής ειρήνης», «οπλοκατοχή», «αντίσταση κατά της αρχής» κ.α.

Σαν Σοσιαλιστική Σπουδαστική Πάλη, θεωρήσαμε ότι αυτή η δίκη θα έπρεπε ν’ αποτελέσει ένα σημαντικό γεγονός για το φοιτητικό κίνημα και τη νεολαία. Προχωρήσαμε σε ενέργειες για το συντονισμό των δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος (αλλά και εκτός πανεπιστημίων), πεισμένοι πως απέναντι στη ζοφερή κατάσταση του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης, το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία πρέπει ν’ απαντήσουν δυναμικά, να μην «συνηθίσουν» την καταπάτηση των δικαιωμάτων και ελευθεριών μας, να τα υπερασπίσουν πάση θυσία.

Παρά τα προβλήματα, κυρίως απ’ τα ΕΑΑΚ (που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει κράτος έκτακτης ανάγκης(!) ή ότι «οι μόνες» μορφές αυτοοργάνωσης είναι οι συνελεύσεις), έγινε τελικά μια στοιχειώδης καμπάνια για μια βδομάδα (καθημερινές παρεμβάσεις στο πανεπιστήμιο και την πόλη, μια εκδήλωση στο Πολυτεχνείο), ενώ τη μέρα της δίκης η συμμετοχή των φοιτητών ήταν ικανοποιητική. Η δίκη τελικά αναβλήθηκε για τις 24 Οκτώβρη.

 

Η ιδιωτικοποίηση της φοιτητικής λέσχης

Ενώ η κυβέρνηση σχεδιάζει την επιβολή διδάκτρων (ίσως καθυστερήσουν λόγω των ευρωεκλογών), που αποτελούν και τη βασικότερη απαίτηση του ΟΟΣΑ, η ιδιωτικοποίηση της Λέσχης στη Θεσσαλονίκη προχωρά. Η Λέσχη είναι η μεγαλύτερη της χώρας, έχει υποδομή για τη σίτιση άνω των 15.000 ανθρώπων και μάλιστα δύο φορές τη μέρα. Ωστόσο, ο Πρύτανης και το Πρυτανικό Συμβούλιο (αν και «αντιμνημονιακοί»!) την έχουν δώσει σε ιδιώτη, ενώ ο Πρύτανης και οι Κοσμήτορες των σχολών αποτελούν το ΔΣ της. Στη Λέσχη σιτίζονται και φτωχοί συμπολίτες μας (κυρίως νέοι), μια που τα τελευταία 30 χρόνια το φοιτητικό κίνημα, παρά και ενάντια σε όλες τις αστικές και ρεφορμιστικές παρατάξεις (της ΚΝΕ συμπεριλαμβανομένης), κατόρθωσε να επιβάλει την ελεύθερη σίτιση όλων, μέσα από άγριες συμπλοκές αγωνιστών είτε με Κνίτες (πολύ παλιά) είτε με μπράβους που εμφανίζονταν ως εργαζόμενοι της Λέσχης.

Για την ιδιωτικοποίηση, το πρώτο βήμα είναι να σιτίζονται μόνο οι φοιτητές. Το δεύτερο, να σιτίζονται δωρεάν μόνο όσοι είναι φτωχοί φοιτητές και όλοι οι άλλοι πληρώνοντας. Το τρίτο, να περιοριστούν οι φτωχοί φοιτητές σε μερικές δεκάδες, μέσω αυθαίρετων «κριτηρίων» και η Λέσχη να γίνει μια πολύ κερδοφόρα επιχείρηση.

Έτσι, το ΔΣ της Λέσχης αποφάσισε ότι στο εξής θα σιτίζονται μόνο οι φοιτητές επιδεικνύοντας πάσο. Έβαλε τραπέζια στην είσοδο της Λέσχης, ώστε να δημιουργήσει έναν στενό διάδρομο όπου κανείς δεν θα προχωρά αν δεν επιδεικνύει πάσο. Αν αυτό περνούσε, σχεδίαζε (όπως έχει διαρρεύσει) να βάλει και μεταλλικές μπάρες.

Αν παλιότερα οι προσπάθειες για περιορισμό της σίτισης ήταν απλώς ανάλγητες, σήμερα που η κρίση και τα μνημόνια έχουν διαλύσει και φτωχοποιήσει την κοινωνία, η πολιτική της Πρυτανείας και της κυβέρνησης είναι μισάνθρωπη και φασιστική. Σήμερα όχι μόνο δεν πρέπει να υπάρξει περιορισμός αλλά η Λέσχη ν’ αναλάβει να σιτίζει όσους από τους πεινασμένους της πόλης μπορεί, που σήμερα καταφεύγουν σε διάφορα συσσίτια. Η υποδομή υπάρχει και το κόστος θα είναι ασήμαντο. Αυτός θα πρέπει να είναι και ο στόχος του φοιτητικού κινήματος, και σ’ αυτόν θα βρει ενεργούς συμπαραστάτες όλο το λαό της πόλης.

Απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της Λέσχης, διάφορες παρατάξεις και σχήματα της άκρας αριστεράς άρχισαν να οργανώνουν κάποιες διαμαρτυρίες διάσπαρτα και ασυντόνιστα (παρά τις προσπάθειες της ΣΣΠ για συντονισμό). Όμως, τη Δευτέρα 29/1, η Πρυτανεία αντέδρασε στην οργανωμένη διαμαρτυρία που απομάκρυνε τα τραπέζια και εκδικητικά αποφάσισε το ξαφνικό κλείσιμο (lock out) της λέσχης για την επόμενη μέρα. Την Τρίτη, οργανώθηκε μαζική διαμαρτυρία από τους φοιτητές μπροστά στη Λέσχη και ο ιδιώτης εργολάβος που τη διαχειρίζεται κρατήθηκε «κλειδωμένος» στο γραφείο του για 5 ώρες. Να σημειώσουμε ότι για πρώτη φορά υπάρχει τέτοια αντίδραση από πλευράς Πρυτανείας και κυβέρνησης, πράγμα που δείχνει ότι είναι αποφασισμένοι. Στη διαμαρτυρία αυτή δεν συμμετείχαν οι φοιτητές της ΑΡΑΝ (συμμετέχουν στα ΕΑΑΚ), ενώ οι φοιτητές των Αγωνιστικών Κινήσεων απαξίωναν τη δυναμική αντίδραση (φαίνεται πιστεύουν ότι οι αγώνες κερδίζονται με προκηρύξεις).

Ο έλεγχος και η επίδειξη πάσο σταμάτησαν προς το παρόν, αλλά η επιχείρηση της ιδιωτικοποίησης δεν πρόκειται να σταματήσει έτσι απλά. Σαν ΣΣΠ πιστεύουμε ότι πρέπει ν’ ανοίξει μια μεγάλη καμπάνια, μέσα στους φοιτητές αλλά και στους εργαζόμενους και τη νεολαία της Θεσσαλονίκης, για ν’ ακυρώσουμε την ιδιωτικοποίηση. Δυστυχώς, ακόμη και όσες παρατάξεις της άκρας αριστεράς ή αυτόνομα σχήματα συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις, δεν θεωρούν σημαντικό το θέμα, ούτε αναγκαία την οργάνωση και συντονισμό του αγώνα, λόγω των πολιτικών αδυναμιών τους. Αλλά είναι προφανές ότι η επίθεση δεν είναι απλή, ούτε πρόσκαιρη, ούτε μισοαυθόρμητη – και συνεπώς χρειάζεται μαχητικός, μακροχρόνιος, καλά σχεδιασμένος–συντονισμένος αγώνας, με απεύθυνση στην κοινωνία. Χρειάζεται μια ανασύνθεση του φοιτητικού κινήματος, μια ενίσχυση της επαναστατικής πολιτικής (και της ΣΣΠ) στο εσωτερικό του, ώστε ν’ αρχίσει να απαλλάσσεται από πολιτικές σήμερα αποδεικνύονται όλο και πιο αναποτελεσματικές.