Εκλογές στους εκπαιδευτικούς: μετά τις διαθεσιμότητες… απολύσεις

Περίπου πέντε μήνες μετά τις πρώτες 2.000 διαθεσιμότητες – απολύσεις στη δημόσια εκπαίδευση και τρεις μήνες μετά την απεργία των καθηγητών που δεν κατάφερε να αναχαιτίσει την αρχή του κύματος των απολύσεων, πραγματοποιήθηκαν σε πολλές (57/87) ΕΛΜΕ (πρωτοβάθμια σωματεία των καθηγητών) εκλογές για την ανάδειξη των Διοικητικών Συμβουλίων (Δ.Σ.) τους. Στις πέντε ΕΛΜΕ της Θεσσαλονίκης έγιναν μαζί και εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων για το Συνέδριο της ΕΔΟΘ (νομαρχιακό τμήμα της ΑΔΕΔΥ). Η συμμετοχή στις εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις ήταν πολύ μικρή, σε αντίθεση με τις μεγαλειώδεις συνελεύσεις μετά την επιστράτευσή μας (Μάης) και στην απεργία του Σεπτέμβρη. Ωστόσο, η συμμετοχή στις εκλογές ήταν αυξημένη, παρά το γεγονός ότι ο αριθμός των καθηγητών έχει μειωθεί αισθητά (10.000 απολύσεις αναπληρωτών, μεγάλο κύμα συνταξιοδοτήσεων, μηδενικοί διορισμοί, μαζικές μετατάξεις στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση).

Την εκλογική κατρακύλα της ΠΑΣΚ (-4,3%) δεν κατάφερε να ανακόψει ούτε το τέχνασμά τους να κατέβουν με άλλο όνομα (Προοδευτική Ενότητα Καθηγητών). Σταθερή με μικρή πτώση εμφανίζεται η ΔΑΚΕ (-2,3%), γεγονός ιδιαίτερα ανησυχητικό, όχι τόσο γιατί αρκετοί συνάδελφοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην παράταξη μιας κυβέρνησης που έχει εξαπολύσει άγρια επίθεση στους εργαζόμενους, αλλά γιατί φανερώνει ότι ένα κομμάτι συναδέλφων υποκύπτει στο σχέδιο των γαλάζιων συνδικαλιστών και της κυβέρνησης να τους διαφθείρει και να εξαγοράσει τις συνειδήσεις τους, σπέρνοντας αυταπάτες ότι αν τους στηρίξουν θα τους «τακτοποιήσουν».

Το ΠΑΜΕ κρατάει τις δυνάμεις του (-0,6%), παρότι και τον Μάη και τον Σεπτέμβρη αποδείχθηκε ο πιο συνεπής συμπαραστάτης της κυβέρνησης, υποσκάπτοντας με όποιον τρόπο μπορούσε τις κινητοποιήσεις και την απεργία. Οι ΣΥΝ.Ε.Κ. (ΣΥΡΙΖΑ) παρουσιάζουν αύξηση (+1,4%), παρά το γεγονός ότι τον Μάη με δική τους πρωτοβουλία ξεπουλήθηκε η απεργία ενάντια στην επιστράτευση και τον Σεπτέμβρη με την πρώτη δυσκολία της απεργίας μεθόδευσαν την αναστολή της. Οι Παρεμβάσεις και αυτές συγκρατούν τις δυνάμεις τους (-0,3%). Παρότι έδειξαν αγωνιστικότητα, ανέχθηκαν το ξεπούλημα του ΠΑΜΕ και των ΣΥΝ.Ε.Κ., χωρίς να βοηθήσουν ουσιαστικά στην αυτοοργάνωση του κινήματος. Επίσης, αρκετά μικρά ή ανεξάρτητα σχήματα αύξησαν τις δυνάμεις τους.

Η «Αντεπίθεση των Εκπαιδευτικών» αύξησε τις δυνάμεις της (στην Α΄ ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής πήραμε μία έδρα για το Δ.Σ., στην Α΄ ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης κρατήσαμε την έδρα και εκλέξαμε έναν αντιπρόσωπο στην ΕΔΟΘ και στην Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης εκλέξαμε δύο αντιπροσώπους για την ΕΔΟΘ).

Πρέπει να επισημάνουμε ότι υπολείπονται άλλες 30 ΕΛΜΕ όπου θα γίνουν εκλογές, μέσα στις οποίες είναι 8 ΕΛΜΕ της Αττικής, που πιθανά να διαφοροποιήσουν σε κάποιο βαθμό τα αποτελέσματα. Συνολικά πάντως φαίνεται να συνεχίζεται η στροφή των εκπαιδευτικών προς την αριστερά, αλλά ταυτόχρονα και ότι η απεργία του Σεπτέμβρη δεν κατάφερε να αλλάξει αισθητά τη λογική της ανάθεσης, που ήταν και η βασική αδυναμία της απεργίας. Από ό,τι αποδείχθηκε, μικρή σημασία έχει η εκλογική άνοδος της αριστεράς για την επιτυχή απόκρουση της επίθεσης που δεχόμαστε. Το κλειδί για την ανασυγκρότηση και ανασύνθεση του συνδικαλιστικού κινήματος είναι να σπάσει η λογική της αντιπροσώπευσης-ανάθεσης των συναδέλφων, μέσα από την ενεργό συμμετοχή τους, τη δημιουργία δομών αυτοοργάνωσης (επιτροπές αγώνα) και την υιοθέτηση καλύτερα οργανωμένων και πιο ριζοσπαστικών μορφών πάλης.

Η «Αντεπίθεση των Εκπαιδευτικών» θα δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας για να διορθώσουμε μαζί με τους συναδέλφους αυτές τις αδυναμίες. Να πάρουμε τον αγώνα και την οργάνωσή του στα χέρια μας. Να δημιουργήσουμε και να σταθεροποιήσουμε στη δράση τις επιτροπές αγώνα, που θα προετοιμάσουν και θα στηρίξουν κάθε επόμενη κινητοποίησή μας. Να τονώσουμε την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, ξέροντας ότι ο αντίπαλος είναι σκληρός και απαιτείται να δώσουμε άμεσα σκληρή και αποφασιστική σύγκρουση.