Μαύρη προπαγάνδα για «αυξήσεις» στις συντάξεις

Στα τρία και πλέον χρόνια, της διακυβέρνησης της χώρας, από την κυβέρνηση της ΝΔ, του Κυριάκου Μητσοτάκη, πάρα πολλές φορές, έχει ενορχηστρωθεί, από αυτή την κυβέρνηση, και τους «υποστηρικτές» της (Μέσα Μαζικής «Ενημέρωσης», δημοσιογράφοι, «ειδικοί», επιχειρηματίες, τραπεζίτες κλπ), μια «συζήτηση», για «αυξήσεις» στις συντάξεις. Μια «συζήτηση» που προκαλεί, σκόπιμα, πάρα πολλές προσδοκίες, σε εκατομμύρια συνταξιούχους και στις οικογένειές τους, για «αυξήσεις», για χρήματα, που «θα δουν στο χέρι ή στις τσέπες τους» κλπ. «Αυξήσεις» έταζε, ο πρώην Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, ο κ. Βρούτσης, το 2020. «Αυξήσεις» τάζει, για το 2023, και ο τωρινός Υπουργός, ο κ. Κ. Χατζηδάκης. Είναι ενδεικτική, αυτών των υποσχέσεων, η ανακοίνωση που  εκδόθηκε, στις 11 Οκτωβρίου 2022, από το Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, με τίτλο-επικεφαλίδα: «Αυξήσεις θα λάβει το 94,6% των συνταξιούχων».

Στην οποία ανακοίνωση, αναφέρετε, ότι:

«Αυξήσεις στο 94,6% των συνταξιούχων, διπλές αυξήσεις σε σχεδόν 1,3 εκατομμύρια συνταξιούχους, τριπλές αυξήσεις σε περίπου 100.000 και μία επιπλέον σύνταξη σε 1 στους 2 συνταξιούχους προκύπτουν από την ανάλυση των στοιχείων που ολοκληρώθηκε από τις υπηρεσίες του e-ΕΦΚΑ και που λαμβάνουν υπόψιν όλες τις επικείμενες αυξήσεις στις αποδοχές τους, που πρόκειται να εφαρμοστούν σταδιακά από τα τέλη του 2022.

Από την ανάλυση προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα:

Η συντριπτική πλειονότητα των συνταξιούχων και συγκεκριμένα τα 2.472.939 σε σύνολο 2.613.747 (94,6%) θα δουν μία, δύο ή και τρεις αυξήσεις στο εισόδημά τους. Μάλιστα οι αυξήσεις είναι τέτοιες που εξασφαλίζουν ότι 1 στους 2 συνταξιούχους θα λάβει τουλάχιστον μία επιπλέον σύνταξη (αρκετοί και ποσά μεγαλύτερα από μια επιπλέον σύνταξη). Οι αυξήσεις αυτές προκύπτουν:

  • από το «ξεπάγωμα» των τακτικών αυξήσεων από τις αρχές του 2023, που θα είναι τις τάξεως του 7%,
  • από την κατάργηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης,
  • από την καταβολή της έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης των 250 ευρώ στα τέλη του τρέχοντος έτους,
  • από την καταβολή της 4ης ετήσιας δόσης, που προβλέπεται στον ν. Βρούτση, για συνταξιούχους που υπέβαλλαν αίτηση πριν τον Μάιο του 2016 με περισσότερα από 30 χρόνια ασφάλισης.».

Τα «μηνύματα», που προσπαθεί να «μεταφέρει», αυτή η ανακοίνωση, έχουν να κάνουν με το, ότι:

1ο)Η  συντριπτική πλειονότητα των συνταξιούχων, θα πάρει «αυξήσεις».

2ο)Οι «αυξήσεις» θα είναι «πολλές», διπλές ή και τριπλές.

3ο)Πάνω από τους μισούς συνταξιούχους, τελικά, θα λάβουν «μία επιπλέον σύνταξη», μια «13η σύνταξη».

4ο)Η κυβέρνηση της ΝΔ προχωράει σε «μια ακόμη έμπρακτη στήριξη των εισοδημάτων, των συνταξιούχων και ιδιαίτερα των χαμηλοσυνταξιούχων, οι οποίοι, θα δουν στη πράξη να αυξάνονται οι αποδοχές τους.». 

Όμως για να δούμε και για να αποφασίσουμε, για το τι αυξήσεις, πρόκειται να δοθούν, θα πρέπει να κρίνουμε, και να συγκρίνουμε, βασικά δύο «πράγματα» – κριτήρια: (α)το τι ακριβώς είναι αυτές, οι λεγόμενες αυξήσεις, από που ακριβώς προκύπτουν. (β)Και κυρίως, αν αυτές οι αυξήσεις είναι πραγματικές ή όχι, αν δηλαδή αυξάνουν – βελτιώνουν ή πρόκειται να βελτιώσουν πραγματικά το εισόδημα, την αγοραστική δύναμη, ή πιο σημαντικό, το βιοτικό επίπεδο των συνταξιούχων, των οικογενειών τους, αλλά και την συνολικά την κοινωνία.

Σε κάθε περίπτωση και με βάση, τα δύο, παραπάνω κριτήρια, οι περιβόητες αυξήσεις που εξαγγέλλει η κυβέρνηση της ΝΔ, πρέπει να μπουν σε εισαγωγικά, σε πολλά εισαγωγικά, γιατί:

(Α)Η έκτακτη οικονομική ενίσχυση, το επίδομα των 250 ευρώ, που θα δοθεί, στα τέλη του τρέχοντος έτους, και αφορά «ευάλωτες ομάδες», του πληθυσμού (συνταξιούχους, ανάπηρους, ανασφάλιστους υπερήλικες, «άπορους» και δικαιούχους του Επιδόματος Παιδιού), ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ, αύξηση, στο μηνιαίο ποσό της σύνταξης! Το επίδομα αυτό, θα δοθεί, εφάπαξ- μια φορά, και μάλιστα θα δοθεί, με προϋποθέσεις (εισοδήματα ατομικά, οικογενειακά, αλλά και περιουσιακά στοιχεία), άρα δεν θα το πάρουν όλοι οι πραγματικά «ευάλωτοι» χαμηλοσυνταξιούχοι. Το επίδομα αυτό, που «δίνετε», εκτάκτως, στους «ευάλωτους» για «να αντιμετωπίσουν», το τέρας της ακρίβειας, όχι μόνο αποτελεί, «σταγόνα στον ωκεανό»- μια κοροϊδία, αλλά αποτελεί κυριολεκτικά ύβρη, προς τους συνταξιούχους, προς τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, μιας που – αυτό το κονδύλι- βγαίνει από τα υπεραυξημένα φορολογικά έσοδα του κράτους (ΦΠΑ, ειδικοί φόροι κατανάλωσης κλπ.). Δηλαδή, βγαίνει, από το ξεζούμισμά τους, την ίδια ώρα, που μέσω της ακρίβειας, που τσακίζει κόκκαλα, οι κάθε είδους «επιχειρηματίες», διογκώνουν, τα κέρδη τους, «στο όνομα των κορόιδων»!

Τέλος, αλλά όχι τελευταίο σε σημασία, ως προς αυτό το έκτακτο επίδομα, των 250 ευρώ, είναι το γεγονός, ότι, αυτό το επίδομα – τα 250 ευρώ-, δεν αποτελεί, και δεν αναπληρώνει με τίποτα, την 13η και την 14η σύνταξη (θυμίζουμε, το επίδομα Χριστουγέννων-ίσο με μια σύνταξη, το επίδομα Πάσχα – ίσο με μισή σύνταξη και το επίδομα καλοκαιριού ίσο με μισή σύνταξη). Καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι, αρχικά, με κάποιο Μνημονιακό νόμο, περιόρισαν/μείωσαν, την 13η και την 14η σύνταξη (αλλά και τους αντίστοιχους μισθούς στο δημόσιο), έως και ένα ποσό, των 200ευρώ, και στην συνέχεια, από το 2013, έκοψαν τελείως, αυτά τα ποσά. Συντάξεις-ποσά, που έχουν κοπεί, με ευθύνη, τόσο, των Μνημονιακών κυβερνήσεων, όσο και των δανειστών/τοκογλύφων, της «Τρόικα», δηλαδή της ΕΕ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ (ΗΠΑ», όλων των λεγόμενων «συμμάχων»! Αυτά, τα τεράστια ποσά- συντάξεις, τα έχουν στερήσει, εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια, από τους συνταξιούχους, από τις οικογένειες – τα νοικοκυριά, από την ίδια την οικονομία και την κοινωνία, και τώρα, τολμάνε και μιλάνε, κυβέρνηση της ΝΔ και όχι μόνο, ότι «δίνουνε» «μια παραπάνω σύνταξη»! Από τα άπειρα παραδείγματα, αυτών των σημαντικών απωλειών/μειώσεων,- που να μην ξεχνάμε, ότι οδηγούν σε διόγκωση των φαινομένων φτωχοποίησης, στην ελληνική κοινωνία-, θα αναφέρουμε ενδεικτικά, για τις απώλειες αυτές, δύο παραδείγματα. Πρώτα, το παράδειγμα  ενός ή μιας συνταξιούχου αναπηρίας, που έστω ότι έπαιρνε 500ευρώ το μήνα, προ Μνημονίων. Η απώλεια/μείωση σύνταξης και ατομικού εισοδήματος, από το 2013 και μετά, είναι ίση με 1.000ευρώ για κάθε χρόνο, και συνολικά, για όλα αυτά τα χρόνια, πάνω από 10.000ευρώ. Δεύτερο παράδειγμα, η απώλεια/μείωση σύνταξης και ατομικού εισοδήματος, ενός ή μιας συνταξιούχου, που έστω ότι έπαιρνε μια σύνταξη, 1,250ευρώ, καθαρά, τον μήνα. Σε αυτή τη περίπτωση, από το 2013 και μετά, και μόνο, από το κόψιμο της 13ης και της 14ης σύνταξης, υπήρχε απώλεια εισοδήματος 2.500 ευρώ ετησίως ή 25.000 για όλα αυτά τα χρόνια! Αν τώρα, θεωρήσουμε, ότι για παράδειγμα, αυτοί οι δύο συνταξιούχοι, αποτελούσαν οικογένεια, τότε, οι ετήσιες απώλειες εισοδήματος, αυτής της οικογένειας, θα ήταν 3.500ευρώ, και συνολικά, στα 10 χρόνια, υπήρξε μείωση 35.000ευρώ!

(Β)Η καταβολή της 4ης ετήσιας δόσης, της αύξησης, που προβλέπονταν, από τον αντιασφαλιστικό νόμο Βρούτση (ν.4670/2020), και τον επαναϋπολογισμό των συντάξεων, για συνταξιούχους «που υπέβαλλαν αίτηση πριν τον Μάιο του 2016 με περισσότερα από 30 χρόνια ασφάλισης»,  ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ, γενική αύξηση, στο μηνιαίο ποσό της σύνταξης! Με τον ν.4670/2020, έγινε εκ νέου, επαναϋπολογισμό των συντάξεων, για συνταξιούχους «που υπέβαλλαν αίτηση πριν τον Μάιο του 2016 και είχαν περισσότερα από 30 χρόνια ασφάλισης». Σε όσους από αυτούς, τους συνταξιούχους, ο επαναϋπολογισμό «έφερνε» αυξήσεις-παραπάνω χρήματα, ο νόμος αυτός (Βρούτση, Μητσοτάκη), προέβλεπε, να μην δοθούν, αυτές οι αυξήσεις, άμεσα, στον/στην συνταξιούχο, αλλά να δοθούν, σε «βάθος» πενταετίας ή πέντε ισόποσων δόσεων! Το 2020, δόθηκε, η 1η δόση (1/5 της συνολικής αύξησης), το 2021 δόθηκε η 2η δόση, το 2022 δόθηκε η 3η δόση και τον Δεκέμβριο του 2022, με την καταβολή της σύνταξης του Ιανουάριου 2023, θα δοθεί, η 4η δόση. Δηλαδή, όχι μόνο, κοροϊδεύουν τους συγκεκριμένους συνταξιούχους, οι οποίοι δικαιούνται «κάτι»-μια αύξηση, και τους την δίνουν, καθυστερημένα, μετά από χρόνια, και μάλιστα χωρίς τόκους, αλλά ταυτόχρονα, κοροϊδεύουν όλους τους συνταξιούχους και την κοινωνία συνολικά, γιατί το βαφτίζουν και αυτό «αυξήσεις», στις συντάξεις, και μάλιστα διπλές ή τριπλές!

(Γ)Η κατάργηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης, από 1-1-2023, που επίσης προβλήθηκε, και από τις «εξαγγελίες» του Κ.Μητσοτάκη στα εγκαίνια της φετινής ΔΕΘ (Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης), επίσης ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ, αύξηση, στο μηνιαίο ποσό της σύνταξης! Καταρχήν, εκείνο που καταργείται, από 1-1-2023, είναι η λεγόμενη «φορολογική ειδική εισφορά αλληλεγγύης», που επιβλήθηκε, επίσης με Μνημονιακό νόμο του 2011, και αφορούσε, όλους τους φορολογούμενους, με εισοδήματα, άνω των 12.000ευρώ ετησίως. Άρα, αφορά και συνταξιούχους, προφανώς όχι όλους, οι οποίοι συνταξιούχοι, όντως, θα δουν μια αύξηση, στο συνολικό ετήσιο εισόδημά τους. Όμως, αυτή, δεν προκύπτει, από αύξηση στην μηνιαία σύνταξή τους, αλλά από «μια μείωση στις πολλές μειώσεις», του εισοδήματός τους, λόγω κατάργησης, μιας από τις πολλές φορολογικές επιβαρύνσεις. Επίσης, δεν πρέπει να μπερδεύονται κάποιοι, με την «ειδική εισφορά αλληλεγγύης, στους συνταξιούχους Δημοσίου (ΕΑΣ)». Μια παρακράτηση – εισφορά, μηνιαία, που επιβλήθηκε, το 2010, με άλλον Μνημονιακό νόμο, για συντάξεις Δημοσίου, από 1.400ευρώ και άνω, για «την κάλυψη ελλειμάτων», και η οποία θα συνεχίσει να παρακρατείτε!

(Δ)Το «ξεπάγωμα» των τακτικών αυξήσεων από τις αρχές του 2023, που θα είναι τις τάξεως του 7% (κατά τους ισχυρισμούς του κ. Υπουργού), σε καμμιά περίπτωση ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ, και αυτό θα ισχύει «εσαεί», «για πάντα». Με βάση τα Μνημόνια (που είναι σαν την Λερναία Ύδρα), έως και τις 31-12-2022, απαγορεύονταν κάθε είδους αυξήσεις στις συντάξεις.

Από την 1-1-2023, και μετά οι όποιες αυξήσεις, αν υπάρχουν και αν δοθούν, δεν θα είναι πραγματικές, γιατί, δεν θα καλύπτουν την αύξηση του τιμάριθμου (την αύξηση των τιμών προϊόντων, αγαθών ή υπηρεσιών).

Παρά το όσα ισχυρίζεται η ΝΔ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ κλπ, παρά τις κορόνες, ότι βγήκαμε από τα Μνημόνια κλπ, παρά τις μεταξύ τους «καταγγελίες», για τους αντιασφαλιστικούς νόμους «Κατρούγκαλου»(2016),  «Βρούτση»(2020) ή «Χατζηδάκη»(2021), όλοι τους, κατακρεουργούν, το Κοινωνικό Ασφαλιστικό Σύστημα (ΙΚΑ, ΕΦΚΑ κλπ), το κάνουν ολοένα και πιο Μνημονιακό, πιο νεοφιλελεύθερο, ανταποδοτικό ή κεφαλαιοποιητικό.  Και πιο συγκεκριμένα, ως προς τις «αυξήσεις» συντάξεων, οι νόμοι Χατζηδάκη/Βρούτση/Κατρούγκαλου, επιβάλλουν τα εξής: «Το συνολικό ποσό της σύνταξης αυξάνεται από την 1.1.2023 κατ’ έτος με κοινή απόφαση των υπουργών οικονομικών και εργασίας, με βάση συντελεστή … και δεν υπερβαίνει το ποσοστό μεταβολής του μέσου ετήσιου γενικού δείκτη τιμών καταναλωτή.». Δηλαδή, οι όποιες αυξήσεις στο εξής, θα είναι ονομαστικές ή «κατ’ όνομα αυξήσεις». Θα μπαίνουν χρήματα, στην τσέπη, όμως, το καλάθι, της νοικοκυράς (σε προϊόντα, αγαθά και υπηρεσίες), θα αδειάζει, θα μικραίνει ή θα γεμίζει λιγότερο.

Ακόμη όμως και αυτές, τις ονομαστικές- τις «γιαλαντζί» ή κάλπικες αυξήσεις, ΔΕΝ ΘΑ ΤΙΣ ΠΑΡΟΥΝ ΟΛΟΙ, λόγω της λεγόμενης προσωπικής διαφοράς.

Για τις όποιες ονομαστικές αυξήσεις δοθούν από το 2023 και μετά, ένα μεγάλο κομμάτι συνταξιούχων, κάτι παραπάνω από 900.000 και για όσους έχουν στην κύρια σύνταξή τους, την λεγόμενη προσωπική διαφορά, δεν πρόκειται, αυτοί οι συνταξιούχοι, να δούνε αυτές τις αυξήσεις, να προστίθενται, να μπαίνουν στο χέρι ή στην τσέπη τους. Γιατί, ακριβώς αυτή η προσωπική διαφορά, που δημιουργήθηκε/εφευρέθηκε, ελέω 3ου Μνημονίου, και θεσμοθετήθηκε, από τον νόμο Κατρούγκαλο, και διατηρείται από τους νόμους Βρούτση και Χατζηδάκη, θα συμψηφίζεται, με διάφορες αυξήσεις, έως ότου μηδενιστεί. Μόνο μετά τον μηδενισμό, αυτής της προσωπικής διαφοράς, αν και όταν υπάρχουν ή υπάρξουν, οι όποιες ονομαστικές αυξήσεις, θα δοθούν χρήματα «στο χέρι ή στην τσέπη». Αν πχ κάποιος έχει προσωπική διαφορά, 120 ευρώ, στην κύρια σύνταξη και έστω, το 2023, δίνουν αύξηση, που για αυτή την σύνταξη αναλογούν πχ 20 ευρώ, τότε, δεν θα υπάρχει αύξηση στο χέρι, στο μηνιαίο ποσό της σύνταξης, αλλά θα υπάρχει, συμψηφισμός με την προσωπική διαφορά. Δηλαδή, η προσωπικά διαφορά θα μειωθεί κατά 20 ευρώ και θα πάει στα 100 ευρώ. Τα ίδια θα γίνουν για το 2024 και για όσο δεν μηδενίζεται -και για όσους δεν μηδενίζεται- η προσωπική διαφορά, δεν θα χορηγούνται, ακόμη και οι ετήσιες ονομαστικές αυξήσεις.

 Όμως, αυτές οι «κυρίαρχες» πολιτικές δυνάμεις, με τους δικούς τους νόμους, έχουν ήδη καθιερώσει και άλλους, ακόμη χειρότερους, Μνημονιακούς, κόφτες για τις κύριες και όχι μόνο συντάξεις, στην μεταμνημονιακή εποχή, καθώς ορίζουν ότι:

1ο)Ανά 3 έτη, θα συντάσσεται υποχρεωτικά αναλογιστική μελέτη, για τη συνεχή παρακολούθηση, του συνόλου των δαπανών, για συντάξεις, και η οποία μελέτη, θα επικυρώνεται και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

2ο)Με ειδικό νόμο θα ανακαθορίζονται – μειώνονται, οι συντάξεις, με στόχο την διασφάλιση της βιωσιμότητας του συστήματος.

3ο)Το ύψος του συνόλου των δαπανών, για συντάξεις, προβαλλόμενο έως το 2060, δεν πρέπει να υπερβαίνει το περιθώριο αύξησης του 2,5% του ΑΕΠ, με έτος αναφοράς το 2009.

Με «λίγα λόγια» δηλαδή, στο εξής, οι όποιες ονομαστικές αυξήσεις, αλλά και οι ίδιες οι συντάξεις, αλλά και το σύνολο των κοινωνικών ασφαλιστικών παροχών, θα υπόκεινται, υπό την αίρεση, πολλών και διαφόρων δεικτών, ελέγχων και προϋποθέσεων (ΜΕΤΑΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ) και κυρίως υπό την αίρεση των ελλειμάτων και της περιβόητης βιωσιμότητας! Σε αυτά ακριβώς, τα ασφυκτικά πλαίσια, βρισκόμαστε και πάλι, μιας, που η ΕΕ, στο όνομα, της διαφαινόμενης όξυνσης της οικονομικής κρίσης, απαιτεί, εκ νέου, «αιματηρές» θυσίες, από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, για τον περιορισμό του δημόσιου χρέους, ιδίως από χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία.

Είναι μάλλον προφανές, μετά από όλα τα παραπάνω, το γιατί, στον τίτλο του κειμένου, οι αυξήσεις, είναι μέσα σε εισαγωγικά. Κανονικά, θα έπρεπε να είναι μέσα σε πολλά -πολλά εισαγωγικά. Οι πρώτες μεταμνημονιακές αυξήσεις, αν και όταν τις πάρουν, όσοι και όσες τις πάρουν, δεν θα είναι τίποτε άλλο από επιστροφές ή ακυρώσεις κάποιων Μνημονιακών μειώσεων. Ουσιαστικές και κυρίως πραγματικές αυξήσεις στις συντάξεις, , δεν πρόκειται να δώσουν, ΠΟΤΈ ΠΛΕΟΝ στο μέλλον, και το μεθοδεύουν με πάρα πολλούς τρόπους. Ο καθορισμός, του να δίνονται, από το 2023 και μετά «αυξήσεις», το πολύ ίσες με την άνοδο του δείκτη των τιμών καταναλωτή, εγγυάται, ότι αυτές οι αυξήσεις θα οδηγούν σε μόνιμη, σταθερή, πραγματική μείωση, της αξίας των συντάξεων, άρα του πραγματικού εισοδήματος των συνταξιούχων.  Και πέρα από αυτό, στο όνομα της βιωσιμότητας, θα μπορούν να κόβουν ότι θέλουν. Παλιές ή νέες συντάξεις, κύριες ή επικουρικές και κυρίως, τις προσωπικές διαφορές ή ακόμη και την λεγόμενη εθνική σύνταξη, όπως έχουν κάνει ήδη και με το ΕΚΑΣ.

Όλα τα παραπάνω, αποκαλύπτουν, τόσο την διγλωσσία, την υποκρισία και τις πραγματικές προθέσεις, αυτής της κυβέρνησης, της ΝΔ, αλλά και κάθε είδους αστικής κυβέρνησης, κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ ή οποιουδήποτε άλλου ή άλλης, που επιβάλλουν ή εφαρμόζουν, νόμους τύπου Κατρούγκαλου, Βρούτση ή Χατζηδάκη. Πίσω από τις προσδοκίες και τα ωραία λόγια, που μας πλασάρουν, για αυξήσεις, ανάπτυξη κλπ, βρίσκονται οι «σιδερένιοι νόμοι», της «αγοράς», της «δημοσιονομικής πειθαρχίας». Πίσω από τους «έκτακτους κινδύνους»  (πανδημίες, κρίση, πόλεμος στην Ουκρανία, ελληνοτουρκικά κλπ), που επίσης μας πλασάρουν, κρύβονται τα πραγματικά τους σχέδια, οι κύριοι στόχοι, τους, για την επιβολή ενός ακόμη πιο ανταποδοτικού, πιο ακραίου νεοφιλελεύθερου μοντέλου ασφάλισης-όχι κοινωνικού, για τον όσο γίνετε μεγαλύτερο περιορισμό, των δικαιωμάτων και των κεκτημένων ασφαλισμένων και συνταξιούχων. Ενός πλήρως ιδιωτικοποιημένου συστήματος «ασφάλισης», που «όποιος έχει να πληρώσει-όποιος μπορεί να προσαρμοστεί, ζει, αλλιώς πεθαίνει», και το πολύ-πολύ, για κάποιες «ακραίες καταστάσεις»-για τους «ευάλωτους», θα υπάρχει μια ελεημοσύνη, αν το επιτρέπουν, η «βιωσιμότητα» και τα «δημοσιονομικά».  

Όλα αυτά, γίνονται και οι «κυρίαρχες» πολιτικές δυνάμεις, συμφωνούν, για να στηρίξουν, είτε τα κέρδη και τα συμφέροντα, μιας κοινωνικής μειοψηφίας επιχειρηματιών, τραπεζιτών, τοκογλύφων κλπ, είτε τα συμφέροντα, τα σχέδια (ακόμη και πολεμοκάπηλα, τυχοδιωκτικά κλπ) και τα κέρδη, των λεγόμενων συμμάχων, των Δυτικών Ιμπεριαλιστών. Οι όποιες διαφορές τους, είναι για το θεαθήναι, για να αρπάξουν ψήφους ή για να στηρίξουν ή να στηριχθούν πιθανά σε διαφορετικές «ομάδες» ή ομίλους επιχειρηματικούς.

Η τεράστια πλειοψηφία της κοινωνίας, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, οι μικροί και «μεσαίοι» ελεύθεροι επαγγελματίες,  αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες, αργά ή γρήγορα θα ξεκαθαρίσουν, και πιθανά μέσα από την σκληρή καθημερινότητά τους, όλα τα παραπάνω, ενώ ταυτόχρονα, καλούνται να υπερασπιστούν τις όποιες κατακτήσεις έχουν ακόμη, και οι οποίες, ούτε μικρές είναι, ούτε ασήμαντες. Παρά, τα διαρκή, νεοφιλελεύθερα και Μνημονιακά χτυπήματα, πχ στις συντάξεις, την καρδιά, θα λέγαμε, της κοινωνικής ασφάλισης, αυτές, οι συντάξεις, συνολικά στηρίζουν, με πολλούς τρόπους, την κοινωνία. Δεν είναι μόνο, το ότι, οι συντάξεις στηρίζουν, κατά 50% ή και 60%, αν όχι παραπάνω, τα νοικοκυριά, απέναντι στην διόγκωση της ανεργίας, στην επίθεση σε μισθούς κλπ. Δεν είναι μόνο, ότι η φτώχεια -το ποσοστό κινδύνου της φτώχειας- στη χώρα μας, μειώνεται κατά 23,5%, ακριβώς λόγω, της ύπαρξης των συντάξεων. Είναι, ότι, όλα αυτά, δείχνουν και αποτελούν έμπρακτα, την κοινωνική αλληλεγγύη, την συλλογικότητα, έναν βαθμό ανθρωπιάς και αίσθησης της κοινωνίας που ακόμη υπάρχει στην χώρα μας. Είναι ακριβώς αυτά, τα «στοιχειακά» ανθρώπινα, κοινωνικά χαρακτηριστικά, που μπορεί να έχουν κτυπηθεί ή περιοριστεί: (i)από την οικονομική κρίση, από τις διαρκείς νεοφιλελεύθερες και Μνημονιακές επιθέσεις, από τις διαρκείς επιθέσεις και προσπάθειες, καταστολής κάθε κινητοποίησης, διαμαρτυρίας ή διαφορετικής άποψης. (ii)Aπό την τεράστια κρίση του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος, από την σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό, την απογοήτευση ή την ηττοπάθεια που έσπειρε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, από την κρίση και σύγχυση δυνάμεων, με αναφορά, στην επαναστατική ή αντικαπιταλιστική αριστερά (για εύκολες λύσεις, αριστερά μέτωπα ή για άλλα «ενναλακτικά» κινήματα κλπ). Όμως, αυτά, τα «στοιχειακά» ανθρώπινα, κοινωνικά χαρακτηριστικά είναι εδώ, τροφοδοτούν – και τροφοδοτούνται από- διάφορες «μικρές» αντιστάσεις, κινητοποιήσεις ή αγώνες, και κυρίως τροφοδοτούν την νέα γενιά, την νεολαία, με μια έμπρακτη αγωνιστική διάθεση, ενάντια στην καταστολή.

Είναι λοιπόν καθαρά θέμα, αυτής της τεράστιας κοινωνικής πλειοψηφίας, να νοιώσει, να καταλάβει, να συνειδητοποιήσει, και να αποφασίσει, το τι συγκεκριμένα θα πράξει για να υπερασπίσει ουσιαστικά/πραγματικά τα όποια δικαιώματά της, εργατικά, ασφαλιστικά ή κοινωνικά, αλλά και την ίδια της την ζωή και την κοινωνία για να συντρίψει κάτω από το τεράστιο κοινωνικό βάρος της, τα όποια εμπόδια, υψώνονται, απέναντί της.

Τέλος, αλλά όχι τελευταίο σε σημασία, ίσα-ίσα, είναι, το καθήκον αλλά και το δικαίωμα, όλων όσων κατανοούν τα παραπάνω, να ενεργοποιηθούν, να οργανωθούν και να δράσουν, όσο γίνετε, πιο αποφασιστικά, αλλά και σχεδιασμένα, για να βοηθήσουν, στην παραπάνω κατεύθυνση, δίνοντας, απαντήσεις, στα προβλήματα και στους προβληματισμούς ή στις ανησυχίες και στις αναζητήσεις. Δίνοντας λύσεις και παραδείγματα, για το πως, πότε, που και ποιοι, μπορούν και πρέπει να δώσουν πραγματικές λύσεις ή θα τα υλοποιήσουν όλα αυτά. Δίνοντας απαντήσεις, εξηγήσεις, ριζικές ή ριζοσπαστικές λύσεις, πρακτικές και αγωνιστικές λύσεις ή διεξόδους, μιλώντας πάντα την γλώσσα της αλήθειας, σεβόμενοι απόλυτα και με κάθε κόστος, τις αρχές της εργατικής δημοκρατίας, και οικοδομώντας βήμα το βήμα, παντού, σε σχολεία και σχολές, σε χώρους δουλειάς, σε εργοστάσια και γειτονιές, κάθε είδους επιτροπές, όργανα πάλης, εργατικής και λαϊκής αντίστασης, διεκδίκησης, ελέγχου. Επιτροπές ελέγχου ενάντια στην ακρίβεια, ενάντια σε απολύσεις ή κλεισίματα επιχειρήσεων, ενάντια σε κλεισίματα νοσοκομείων, ενάντια σε φτώχεια και εξαθλίωση. Επιτροπές που μπορούν και πρέπει να ανταποκριθούν ακόμη και σε καθήκοντα αλληλοβοήθειας. Επιτροπές, που μπροστά στην έμπρακτη ανικανότητα, τόσο της περιβόητης «αγοράς», όσο και των «από τα πάνω» – κυβερνητικών μηχανισμών «ελέγχου», του λεγόμενου Επιτελικού Κράτους, να αντιμετωπίσουν πραγματικά οποιοδήποτε κοινωνικό πρόβλημα (ακρίβεια, ανεργία, φτώχεια, πυρκαγιές, πλημμύρες, πανδημία κλπ), πρέπει και μπορούν, να δώσουν, να απαιτήσουν ή να επιβάλλουν λύσεις, στο μέτρο και στο «χώρο» των δυνατοτήτων τους, της δράσης τους.. Και  έτσι να συμβάλλουν στην επιβολή, του βασικότερου νόμου, κάθε κοινωνίας, που θέλει να είναι στοιχειωδώς ανθρώπινη: «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, του άνεργου, του άστεγου και του μετανάστη.».