Συζήτηση για τη 4η Διεθνή Μέρος 2ο: Δεν υπάρχει ισότητα ανάμεσα στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τον Κινέζικο και Ρώσικο ιμπεριαλισμό (Μετάφραση απο socialist action)

Συζήτηση για τη 4η Διεθνή Μέρος 2ο:

Δεν υπάρχει ισότητα ανάμεσα στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τον Κινέζικο και Ρώσικο ιμπεριαλισμό: Ένας αντίλογος στο κείμενο της πλειοψηφίας της 4ης Διεθνούς με τίτλο «Η παγκόσμια γεωστρατηγική κατάσταση»

 

Από τον Τζεφ Μάκλερ, Εθνική Επιτροπή/ Σοσιαλιστική Δράση ΗΠΑ 

 

Μετάφραση απο socialist action: https://socialistaction.org/2022/05/26/debate-in-the-fourth-international-part-ii-there-is-no-equal-sign-between-u-s-imperialism-and-chinese-and-russian-imperialism-an-alternative-to-the-fi-majority-text-entitled-the-world-geos/

 

 [Σημείωση ιστοσελίδας: Το παρακάτω κείμενο υιοθετήθηκε  από την Εθνική Επιτροπή της Σοσιαλιστικής Δράσης για παρουσίαση στην ετήσια συνάντηση των εκπροσώπων της διεθνούς ηγεσίας της 4ης Διεθνούς, το Φεβρουάριο του 2022. Παρόντες στην πενταήμερη τηλεδιάσκεψη ήταν  αντιπρόσωποι από 56 κόμματα από όλο τον κόσμο. Η Σοσιαλιστική Δράση συμμετέχει μόνο με την ιδιότητα της αδελφής οργάνωσης λόγω της αντιδραστικής αμερικάνικης νομοθεσίας που της απαγορεύει να είναι μέλος σε διεθνείς σοσιαλιστικές οργανώσεις. Εκτός από το παρακάτω κείμενο, η Σοσιαλιστική Δράση, μια μικρή μειοψηφία στην 4η Διεθνή εδώ και για πολλά χρόνια , παρουσίασε δύο επιπρόσθετα ψηφίσματα σε αντιπαράθεση προς τα κείμενα που προετοίμασε η ηγεσία της πλειοψηφίας της 4ης Διεθνούς. Σε αυτή την ιστοσελίδα παρουσιάζεται το πρώτο κείμενο που χρονολογείται στις 22 Μαΐου, 2022. Και τα τρία κείμενα υπέστησαν  συντριπτική ήττα, μια ακόμη ένδειξη για το ολοένα διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα στην όλο και μεγαλύτερη εγκατάλειψη του ιστορικού τροτσκιστικού προγράμματος και της ιστορικής τροτσκιστικής πρακτικής της 4η Διεθνούς από την παρούσα ηγεσία της καθώς και την αφοσίωση της Σοσιαλιστικής Δράσης σε αυτά.]

Θεμελιώδης για το τρίτο κείμενο της Δ.Ε. του Γραφείου του 2022 της 4ης Διεθνούς, « Η Παγκόσμια Γεωστρατηγική Κατάσταση», είναι η εκτίμησή τους για «μια νέα κούρσα στη γεωπολιτική σύγκρουση για την ηγεμονία ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα»

Η Ρωσία συμπεριλαμβάνεται ομοίως στην εκτίμηση του Γραφείου. Το Γραφείο υποστηρίζει ότι « οι δια-ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις των μεγάλων δυνάμεων» είναι η κυρίαρχη πλευρά της σημερινής εξελισσόμενης πραγματικότητας,. «Παρόλο που η κοινωνική διαμόρφωση της Κίνας έχει χαρακτηριστικά ήσσονος σημασίας, η χώρα έχει γίνει η δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο, αλλάζοντας τις γεωπολιτικές σχέσεις. Όσο για τη Ρωσία, επαναβεβαιώνει την πρόθεση της να διατηρήσει τη ζώνη επιρροής της στην περιοχή που κάποτε ήταν η Τσαρική Αυτοκρατορία και η Σοβιετική Ένωση.»

«Η Κίνα και η Ρωσία είναι ενταγμένες στην ίδια την παγκόσμια αγορά με τις ΗΠΑ και την ΕΕ.» Και προσθέτει το Γραφείο, «Η Καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση είναι γεγονός ζωτικής σημασίας.»

Το ότι η Ρωσία και η Κίνα είναι καπιταλιστικά/ιμπεριαλιστικά κράτη δεν τίθεται σε αμφισβήτηση. Αλλά τα συμπεράσματα που συνάγουμε από αυτή την εκτίμηση συχνά διαφέρουν πολύ, όπως θα δείξουμε,.

Ο  «νόμος της ταυτότητας» δεν ισχύει στη πολιτική.

Κατά την άποψή μας, ο μαθηματικός τύπος της ταυτότητας, δηλαδή ότι,« τα πράγματα που ισούνται με το ίδιο πράγμα είναι ίσα και μεταξύ τους» δεν έχει εφαρμογή, πλήρως και τυπικά, στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, από τη μια, και στον κινέζικο και το ρώσικο ιμπεριαλισμό από την άλλη.

Το κείμενο του Γραφείου αναγνωρίζει αυτήν την πραγματικότητα, τουλάχιστον εν μέρη, όταν αναφέρει:

 « Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός… έχει τον μεγαλύτερο στρατό στο κόσμο (με διαφορά) και ένα ασύγκριτο δίκτυο κρατικών συμμαχιών με 750 στρατιωτικές βάσεις σε 80 χώρες. Η Κίνα, από την άλλη, έχει μόλις μια πραγματική στρατιωτική βάση στο εξωτερικό.»

Στην πραγματικότητα, μια σειρά από αξιόπιστες πηγές ανεβάζουν τον αριθμό σε 1.100 στρατιωτικές βάσεις σε 120 χώρες. Αλλά γιατί να διαφωνήσεις για κάτι τόσο ασήμαντο;

Προσθέτουμε ότι είναι γενικά αποδεκτό ότι ένας αριθμός αμερικανικών βάσεων δεν ανακοινώνεται, είναι, δηλαδή, μυστικές. Ωστόσο ο Τζόζεφ Μπάιντεν όντως επιβεβαίωσε, πριν λίγους μήνες σε μια αναφορά που ζητήθηκε από το Κονγκρέσο, ότι υπάρχουν 159 χώρες όπου διεξάγονται σήμερα αμερικάνικες στρατιωτικές επιχειρήσεις!

Μπορούμε, ίσως, να προσθέσουμε στον ισολογισμό ότι οι αμερικάνικες στρατιωτικές επιχειρήσεις συμπεριλαμβάνουν καταστροφικούς πολέμους οικονομικών κυρώσεων ενάντια σε 40 χώρες, για να μην αναφέρουμε πολέμους με ντρόουν, «Ειδικούς Επιχειρησιακούς Πολέμους», δολοφονικούς πολέμους με εκτελεστικά αποσπάσματα, και πολέμους των μυστικών υπηρεσιών της CIA; Και τι έχουμε να πούμε για τους πολέμους της CIA στην Αφρική, όπου γύρω στα πέντε στρατιωτικά πραξικοπήματα έχουν καταγραφεί τον τελευταίο χρόνο; Χωρίς αμφιβολία η U.S.AFRICOM (η Αφρικανική Διοίκηση) με στρατιωτικές επιχειρήσεις σε περίπου 53 Αφρικάνικες Χώρες, συμπεριλαμβανομένων πολέμων με ντρόουν ενάντια σε «τρομοκράτες», δρα ατιμώρητα για την προώθηση των αμερικάνικων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων.

Θα προσθέσουμε μόνο ότι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός ξοδεύει περισσότερα για τον στρατό του –τουλάχιστον 1 τρις δολάρια ετησίως, συμπεριλαμβανομένου του προϋπολογισμού της CIA– από ότι το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου κόσμου μαζί. Επίσης, το Πεντάγωνο είναι αυτό που μολύνει περισσότερο τον κόσμο με ορυκτά καύσιμα.

 Αλλά και πάλι, η Κίνα έχει μόλις μία στρατιωτική βάση έξω από τα σύνορα της, στο Τζιμπουτί ,στο Κέρας της Αφρικής, όπου επίσης διατηρούν στρατιωτικές βάσεις οι ΗΠΑ η Γαλλία η Ιαπωνία και άλλα κράτη.

Παρόμοια στατιστικά στοιχεία αφορούν και τη Ρωσία, που διατηρεί γύρω στις έξι στρατιωτικές βάσεις στο εξωτερικό, κυρίως στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες και, σήμερα, και στη Συρία.

 Μία πιο ακριβής εκτίμηση της παγκόσμιας στρατιωτικής κατάστασης αναδεικνύει ότι η Κίνα και η Ρωσία είναι ουσιαστικά περικυκλωμένες από αμερικάνικες στρατιωτικές βάσεις.

Ο μαθηματικός νόμος της ταυτότητας προφανώς δεν ισχύει το ίδιο όταν αξιολογούμε τις ενέργειες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και τις αντίστοιχες εκδοχές των κινεζικών και ρωσικών ενεργειών.

Ξανά για τη Συρία το Ιράκ και τη Λιβύη: Το δικαίωμα των καταπιεζόμενων εθνών στην αυτοδιάθεση.  

Το κείμενο του γραφείου κρατάει μια δήθεν δίκαιη στάση σε ότι αφορά αυτό που ονομάζει «το επείγον αγωνιστικό καθήκον της οικοδόμησης ενός διεθνούς αντιπολεμικού κινήματος που να αναπτύσσει την αλληλεγγύη και να βάζει στην πρώτη γραμμή τα δικαιώματα των λαών που απειλούνται από τις παρεμβάσεις των ανταγωνιζομένων ιμπεριαλισμών».

Καθώς θα εξερευνούμε αυτόν τον ύποπτο ισχυρισμό, θα μάθουμε σύντομα ότι τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια!

Αντιτιθέμενο στον «στρατοπεδισμό», τον οποίο το κείμενο του Γραφείου ορίζει ως το να υποστηρίζεις οτιδήποτε και οποιονδήποτε εναντιώνεται στις ΗΠΑ,» το Γραφείο σημειώνει ότι, «τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η απαραίτητη κινητοποίηση εν όψη των ιμπεριαλιστικών παρεμβάσεων οδήγησε και κάποιους [ποιοι είναι οι «κάποιοι»;] να αποσιωπήσουν την αντιδραστική φύση των καθεστώτων του Σαντάμ Χουσεΐν, του Μπασάρ Αλ Άσαντ ή του Καντάφι αγνοώντας την απαραίτητη αλληλεγγύη προς δημοκρατικά ρεύματα αντίστασης σε αυτά τα καθεστώτα και παρουσιάζοντας δικτάτορες σαν υπέρμαχους της αντιιμπεριαλιστικής πάλης.

Αυτή η  «αντι-στρατοπεδική» ορολογία επισκιάζει το γεγονός ότι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός /ΝΑΤΟ, διεξήγε πολέμους για την αλλαγή καθεστώτων στο Ιράκ, τη Συρία και τη Λιβύη, πόλεμους που κατέστρεψαν το μεγαλύτερο μέρος των υποδομών αυτών των φτωχών και καταπιεσμένων εθνών και δολοφόνησαν εκατομμύρια! Τα υποτιθέμενα «δημοκρατικά ρεύματα της αντίστασης» σε αυτές τις κυβερνήσεις αποδείχτηκε είτε ότι δεν υπήρχαν είτε ότι ήταν δημιουργήματα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και των «συμμαχιών» του.

Η «συμμαχία των προθύμων» των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της Σαουδικής Αραβίας και άλλων αντιδραστικών μοναρχιών του κόλπου, πολεμά ενάντια σε αυτά τα φτωχά και καταπιεσμένα έθνη. Ένωσαν τις δυνάμεις τους για να προσλάβουν, να μεταφέρουν, να εξοπλίσουν και να χρηματοδοτήσουν χιλιάδες τζιχαντιστές μαχητές για να πραγματοποιήσουν τα προστάγματα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ενώ το ίδιο το αμερικάνικο ιμπεριαλιστικό τέρας ηγήθηκε ενεργά της σφαγής φανερά ή κρυφά.

Στο Ιράκ, οι επεμβάσεις των ΗΠΑ διεξήχθησαν στο όνομα της απομάκρυνσης των ανύπαρκτων «όπλων μαζικής καταστροφής» του Σαντάμ Χουσεΐν. Αυτός ο πόλεμος σήμερα θεωρείται «λάθος» από τους τότε κορυφαίους δράστες, από τον γ.γ. Άμυνας των ΗΠΑ Κόλιν Πάουελ, μέχρι τους δύο προέδρους των ΗΠΑ, Ομπάμα και Μπάιντεν. Στη Λιβύη, ένα κατεστραμμένο κράτος σήμερα, η αμερικανο-νατοϊκή σφαγή διεξήχθη στο όνομα δήθεν της προστασίας της ζωής των ανύπαρκτων 50.000 πολιτών της Βεγγάζης που ο Καντάφι υποτίθεται πως ήταν έτοιμος να σφαγιάσει. Οι αναφορές που δημοσιεύτηκαν, στη συνέχεια, από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες πρόσθεσαν αυτό το ψέμα στις ιμπεριαλιστικές δικαιολογίες.

Λίγο μετά αυτή τη φρίκη, ο Ζιλμπέρτ Ακάρ, που σήμερα επευφημείται από το Γραφείο της 4ης Διεθνούς ως αυθεντία στο Μεσανατολικό, σηκώθηκε σε μια συνεδρίαση της Δ.Γ. της 4ης Διεθνούς για να υποστηρίξει τους αμερικανο-νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη Λιβύη. Δεν συμφώνησε κανείς μαζί του στη Δ.Γ. Σήμερα, οι απόψεις του για τη Συρία, που υποστηρίζουν μια ανύπαρκτη αντιπολίτευση, προωθούμενη από μια πολεμοκάπηλη ομάδα εκπατρισμένων Σύριων, είναι οι απόψεις του Γραφείου που δημοσιεύονται στο International Viewpoint καθώς και σε διάφορα φιλελεύθερα  και σοσιαλδημοκρατικά έντυπα, μεταξύ των οποίων το  The Nation και το New Politics. Για τον ίδιο τον Ακάρ έχουν αποκαλυφθεί οι ερευνητικές του σχέσεις με το πρακτορείο των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών.

Ο πόλεμος των ΗΠΑ ενάντια στη Συρία: Με ποια πλευρά είστε;

Στη Συρία, η αμερικάνικη επέμβαση –ο εξοπλισμός και η χρηματοδότηση ενός πολέμου  που σκότωσε 500.000 Σύριους σε μια δεκαετία (ανάμεσά τους και 50.000 στρατιώτες του συριακού στρατού) και είδε τους υποστηριζόμενους από τις ΗΠΑ τζιχαντιστές να καταλάβουν σχεδόν τα ¾ της Συρίας– βασίστηκε στο αρχικό αμερικανικό πρόσχημα του 2011 για την προστασία των πολιτών της Δαμασκού από μια υποτιθέμενη σφαγή από τον Άσαντ. Αυτό το πρόσχημα έχει σήμερα αποκαλυφθεί ότι επρόκειτο για ενέργεια υποκινούμενη από τις ΗΠΑ για να δικαιολογήσουν τον επακόλουθο και παραλίγο πετυχημένο πόλεμο αλλαγής καθεστώτος, που στόχευε να εγκαθιδρύσει, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, τη δική τους υποτακτική κυβέρνηση στη Συρία. Τότε, ο υπουργός εξωτερικών Τζον Κέρι προήδρευσε ουσιαστικά στη σύνοδο της Σαουδικής Αραβίας στο Ριάντ με στόχο την διχοτόμηση της Συρίας και την εγκαθίδρυσης μιας αμερικανοκίνητης κυβέρνησης.

Ο πόλεμος ανατροπής καθεστώτος της αμερικανο-νατοϊκής συμμαχίας ανακόπηκε μόνο αφότου η συριακή κυβέρνηση άσκησε το δικαίωμα της για αυτοδιάθεση και ζήτησε τη συνδρομή της Ρωσίας, του Ιράν και της Χεζμπολάχ. Θα προσθέσουμε μόνο εδώ ότι η συνεργαζόμενη με την Gallop δημοσκοπική εταιρία, με έδρα τη Βρετανία, έδωσε στη συριακή υποστήριξη στις ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και τους «συμμάχουσ» τους ποσοστό μικρότερο του 10% σε αντίθεση με το εύρημα ότι η συριακή κυβέρνηση του Μπασάρ Αλ Άσαντ είχε τη στήριξη της πλειοψηφίας.

Η ιστορία έχει αποκαλύψει τα ψέματα όλων αυτών των προσχημάτων και της φρίκης που σχετίζεται με αυτά. Οι πολυάριθμες μπροσούρες της Σοσιαλιστικής Δράσης, και σήμερα, πολλά ΜΜΕ, μεταξύ άλλων και οι New York Times, έχουν καταγράψει αυτά τα ψέματα. Αυτοί οι τελευταίοι (New York Times) σχεδόν καθημερινά, σήμερα, διαψεύδουν τις χθεσινές δικαιολογίες που είχαν επινοήσει οι Αμερικανοί. Το έχουμε καταγράψει  λεπτομερώς σε προηγούμενα κείμενα.

Παρόλα αυτά οι ΗΠΑ παραμένουν σε αυτές τις χώρες, πάντα με πρόθεση να κλέψουν τους φυσικούς πόρους και ιδιαίτερα το πετρέλαιο. Θα έκαναν το ίδιο και στο Ιράν και τη Βενεζουέλα, αν δεν υπήρχε η αντίσταση της αστικής ηγεσίας αυτών των εθνών και το μίσος των μαζών για το τέρας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Χωρίς εξαίρεση οι επαναστάτες σοσιαλιστές θα έπρεπε να βρίσκονται στη πρωτοπορία των αντιπολεμικών αγώνων, αντιτιθέμενοι σε αυτές τις ιμπεριαλιστικές φρικαλεότητες των αμερικανών, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι όλα αυτά τα έθνη είχαν ή έχουν στην ηγεσία τους αστικές ή εθνικιστικές-αστικές δυνάμεις. Αυτή η βασική θέση, που βασίζεται στην ιστορική υπεράσπιση του δικαιώματος των φτωχών και καταπιεσμένων εθνών στην αυτοδιάθεση από τη 4η Διεθνή και τους Μπολσεβίκους που έζησαν πριν από εμάς, έχει πλέον οικτρά εγκαταλειφθεί από την σημερινή άστοχη ηγεσία της 4ης Διεθνούς.

Η Άποψη του Γραφείου για τον «Στρατοπεδισμό»

Το κείμενο του Γραφείο κωδικοποιεί τις παραπάνω παρεκκλίσεις από το ιστορικό μας πρόγραμμα στο όνομα της εκδοχής του για τον «στρατοπεδισμό». Το κείμενο του γραφείου είναι ξεκάθαρο: «ο «στρατοπεδισμός» αποτελεί ένα μεγάλο εμπόδιο στην ανάπτυξη του διεθνισμού. Αυτο-τοποθετούμενο στο επίπεδο των σχέσεων μεταξύ κρατών, πάνω από το επίπεδο της αλληλεγγύης των λαών, οδηγεί στη θυσία πληθυσμών που είναι θύματα των μεγάλων δυνάμεων (σε αυτήν την περίπτωση της Κίνας και της Ρωσίας…) ή καταπιεστικών καθεστώτων (ή αντεπαναστατικών κινημάτων) εφόσον είναι λίγο-πολύ αντιαμερικάνικα.»

Εκατομμύρια αγωνιστές που εναντιώνονται στον πόλεμο, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων συνδικαλιστικών ομοσπονδιών σε όλο τον κόσμο, κινητοποιήθηκαν ενάντια στους πολέμους των ΗΠΑ στο Ιρακ,  ανεξάρτητα από το γεγονός ότι στο Ιράκ κυβερνούσε ο αστός εθνικιστής Σαντάμ Χουσεΐν. Απαίτησαν «Έξω οι ΗΠΑ Τώρα» και «Αυτοδιάθεση στο Ιράκ». Αυτά ήταν τα ίδια αιτήματα που προβλήθηκαν αργότερα από τις αντιπολεμικές δυνάμεις ανά τον κόσμο όσον αφορά τις ιμπεριαλιστικές αμερικάνικές σφαγές στη Συρία και τη Λιβύη, για να μην αναφέρουμε  τα αμερικανοκίνητα πραξικοπήματα στη Βενεζουέλα και τη Βολιβία.

Όσον αφορά τη Βενεζουέλα, καταδικάσαμε το αμερικάνικο πραξικόπημα, το εμπάργκο και τις κυρώσεις που στόχευαν στη λιμοκτονία του λαού της Βενεζουέλας  και στον εξαναγκασμό σε υποταγή της κυβέρνησης Μαδούρο. Όσον αφορά τη Ρωσία, η θέση μας θα έπρεπε να είχε συμπεριλάβει το δικαίωμα της κυβέρνηση της Βενεζουέλας να ζητήσει και να λάβει βοήθεια από την Ρωσία και την Κίνα – βοήθεια με τη μορφή τροφίμων, φαρμάκων και όπλων. Δεν εξισώνουμε τις ενέργειες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη Βενεζουέλα με τις ενέργειες του ρωσικού ιμπεριαλισμού, ανεξάρτητα από το ποιες μπορεί να είναι οι μελλοντικές βλέψεις του ρωσικού ιμπεριαλισμού.

Σύνοψη των θέσεων μας σε αμφιλεγόμενα ζητήματα

Προτού προχωρήσομε σε άλλες σοβαρές παρεκκλίσεις από το ιστορικό τροτσκιστικό πρόγραμμα της 4ης Διεθνούς, εξυπηρετεί να δηλώσουμε ξεκάθαρα τις θέσεις μας σε όλα τα αμφιλεγόμενα ζητήματα:

  • Η Ρωσία, η Κίνα και οι ΗΠΑ είναι σήμερα ιμπεριαλιστικά έθνη αλλά σε εντελώς διαφορετικά επίπεδα όσον αφορά το στρατό, την οικονομική ανάπτυξη και την επιρροή σε παγκόσμια κλίμακα. Όσον αφορά και τα τρία αυτά έθνη και όσον αφορά όλα τα καπιταλιστικά έθνη στον κόσμο, υποστηρίζουμε τη σοσιαλιστική επανάσταση και απορρίπτουμε οποιαδήποτε αντίληψη πως αυτά τα έθνη έχουν οποιοδήποτε εγγενή προοδευτικό χαρακτήρα. Πράγματι, η Κίνα σήμερα έχει πάνω από 1.000 δισεκατομμυριούχους ενώ οι ΗΠΑ έχουν γύρω στους 700, Η Ρωσία έχει 80. Ο απέραντος πλούτος που συσσωρεύεται από αυτή τη ληστρική καπιταλιστική ελίτ είναι άμεσο αποτέλεσμα της καπιταλιστικής φύσης αυτών των κοινωνιών.
  • .Υπερασπιζόμαστε τη δημιουργία επαναστατικών σοσιαλιστικών, λενινιστικών κομμάτων σε όλα αυτά τα έθνη, και σε όλα τα άλλα, με στόχο την οργάνωση της εργατικής τάξης στη πάλη για τη σοσιαλιστική επανάσταση
  • Υποστηρίζουμε το δικαίωμα όλων των φτωχών και καταπιεσμένων εθνών στην αυτοδιάθεση, δηλαδή, να είναι ελεύθερα από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ιμπεριαλιστική κατάκτηση.
  • Αυτό περιλαμβάνει το δικαίωμα αυτών των φτωχών και καταπιεσμένων εθνών να αναζητούν βοήθεια από άλλα έθνη για να υπερασπιστούν την κυριαρχία τους.
  • Αν και δεν παρέχουμε πολιτική στήριξη στις αστικές κυβερνήσεις των φτωχών και καταπιεσμένων εθνών, στεκόμαστε στο πλευρό τους όταν αμύνονται σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους.
  • . Όπου έχουμε συντρόφους σε αυτά τα έθνη που δεινοπαθούν από τον ιμπεριαλισμό, αυτοί θα είναι στην εμπροσθοφυλακή της αντίστασης στους ιμπεριαλιστές εισβολείς.
  • Υπερασπιζόμαστε τη στρατιωτική νίκη όλων των φτωχών και καταπιεσμένων εθνών που δέχονται επίθεση από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
  • Στεκόμαστε 100% απέναντι στη ρωσική ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Καζακστάν εκ μέρους των Καζάκων ολιγαρχών καπιταλιστών.
  • Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους αγώνες των εργατών του Καζακστάν ενάντια στην κυβέρνηση τους των καπιταλιστών – εκμεταλλευτών και ενάντια στους Ρώσους εισβολείς.

Αφγανιστάν: Η οικτρή θέση του Γραφείου

Η μοναδική δήλωση για το Αφγανιστάν στο κείμενο του Γραφείου καλύπτει περισσότερα από όσα αποκαλύπτει. Η δήλωση λέει: «Μολονότι το φιάσκο των ΗΠΑ δεν σήμανε την αποχώρηση των ΗΠΑ από την ζώνη της Ασίας, ενίσχυσε την ανάμιξη της Κίνας στη Κεντρική Ασία»

Καθαρή σοφιστεία! Πρώτα και κύρια, μετά από 20 χρόνια αμερικάνικου ιμπεριαλιστικού πολέμου και ερήμωσης, καταστροφή της υπαίθρου και περίπου ένα εκατομμύριο νεκρούς Αφγανούς, το αμερικάνικο ιμπεριαλιστικό τέρας αναγκάστηκε να αποχωρήσει –ηττημένο. Το ίδιο έγινε και με τα 20 χρόνια ρωσικού πολέμου πριν από αυτό. Και οι δύο αυτές ήττες, με τεράστιο κόστος, αποτέλεσαν νίκες για τον αφγανικό λαό, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η νίκη επετεύχθη υπό την ηγεσία των σκοταδιστικών δυνάμεων των Ταλιμπάν. Υποστηρίχθηκε, παρόλα αυτά, από την τεράστια πλειοψηφία του αφγανικού λαού που δεν επιθυμούσαν την ιμπεριαλιστική κηδεμονία. Το γεγονός ότι το Γραφείο είναι ανίκανο να αναγνωρίσει αυτά τα γεγονότα μας δείχνει για ακόμα μια φορά ότι έχει χάσει τις θεμελιώδεις θέσεις του –ότι για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ανίκανο να αντιληφθεί τη δυναμική της πάλης των καταπιεσμένων λαών για αυτοδιάθεση και εθνική κυριαρχία.

Με την βεβιασμένη αποχώρηση του αμερικανού ιμπεριαλιστή κατακτητή, ο αφγανικός λαός βρίσκεται σήμερα σε καλύτερη θέση να αμφισβητήσει την αντιδραστική κυβέρνηση των Ταλιμπάν. Το συμπέρασμα του Γραφείου ότι το «φιάσκο» απλώς θα « ενισχύσει την ανάμειξη της Κίνας στη Κεντρική Ασία» δεν απέχει πολύ από το να μας πληροφορεί ότι το Γραφείο αντιτίθεται στην αποχώρηση των ΗΠΑ! Θα προσθέσουμε μόνο εδώ πως η βοήθεια της Κίνας και της Ρωσίας στους Ταλιμπάν, συνέβαλε στην ήττα των ΗΠΑ και δεν μπορεί να καταδικαστεί, ανεξάρτητα από τα κίνητρα αυτών των ιμπεριαλιστικών εθνών.

Επισημάνουμε επιπλέον ότι το ηττημένο αμερικάνικο τέρας επιβάλλει τώρα ένα τερατώδες εμπάργκο με στόχο τη λιμοκτονία του αφγανικού λαού, για να μην αναφέρουμε, παραθέτοντας τα λόγια του προέδρου Μπάιντεν, τη μέριμνα για τη διατήρηση της στρατιωτικής ικανότητας των ΗΠΑ «πέρα από τον ορίζοντα» από όπου συνεχίζει να βομβαρδίζει με ντρόουνς τον αφγανικό λαό. Χρειάζεται, άραγε, να προσθέσουμε την πιο πρόσφατη αμερικάνικη απόφαση να κλέψουν 9,4 δις δολάρια αφγανικά κεφάλαια που ήταν αποθηκευμένα σε αμερικάνικες τράπεζες;

Το καθήκον που βρίσκεται μπροστά στους επαναστάτες όλου του κόσμου και του Αφγανιστάν είναι η υπομονετική οικοδόμηση ενός λενινιστικού κόμματος με στόχο να κερδίσει της αφγανικές μάζες πάνω σε ένα πρόγραμμα πλήρους ισότητας όλων των εργατών, ιδιαίτερα των γυναικών, και όλων των μειονοτικών εθνικών ομάδων καθώς και ένα οπλοστάσιο δημοκρατικών και μεταβατικών αιτημάτων που οδηγούν στο σοσιαλιστικό μέλλον, μαζί με την ολοκληρωτική εναντίωση σε κάθε μορφή αμερικάνικης ιμπεριαλιστικής επέμβασης και στη σχεδιαζόμενη από τους Αμερικάνους αιμοβόρα τους εκδίκηση.

Ουκρανία: Επανεξετάζωντας την ιστορία από το 2014

Το Γραφείο χαρακτηρίζει την αμερικάνικη ιμπεριαλιστική πολιτική και την πολιτική της διακυβέρνησης Μπάιντεν στην Ουκρανία σαν μια εκδήλωση «μετριοπάθειας», ωστόσο σημειώνει ότι η Ουκρανία κατατάσσεται τρίτη στον κόσμο όσον αφορά την παροχή αμερικάνικης στρατιωτικής βοήθειας. Ίσως το Γραφείο να μην πρόσεξε πως όλος ο κόσμος συνειδητοποίησε πλήρως πως ένας πόλεμος ενάντια στη Ρωσία, πιθανόν πυρηνικός, τέθηκε ως σοβαρό ενδεχόμενο. Έχοντας περικυκλώσει τη Ρωσία και επεκτείνοντας το ΝΑΤΟ στα σύνορα της, έχοντας στείλει δισεκατομμύρια στον ουκρανικό στρατό, και χιλιάδες αμερικανικά στρατεύματα σε νατοϊκές χώρες, η κεντρική ιδέα των Αμερικανών ήταν ξεκάθαρη: να στείλουν στρατιωτικές δυνάμεις για να καταλάβουν την περιοχή του Ντονμπάς στην ανατολική και νοτιοανατολική Ουκρανία, να φέρουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και να αντικαταστήσουν τους υφιστάμενους ρωσικούς αγωγούς και τη σχεδιαζόμενη Nordstream 2 παράκαμψη στη Γερμανία, που θα διένειμε το ρωσικό φυσικό αέριο στο 1/3 του κόστους της χαμηλότερης αμερικάνικης τιμής, με το πανάκριβο αμερικάνικο υγροποιημένο φυσικό αέριο.

Το υπόβαθρο της σύγκρουσης στην Ουκρανία

Εδώ, σημειώνουμε ότι το Γραφείο αγνοεί το τρέχον ανεκτίμητης αξίας υπόβαθρο της τρέχουσα; αντιπαράθεσης ΗΠΑ Ρωσίας, δηλαδή, τα γεγονότα που περιβάλλουν το καθοδηγούμενο από τους φασίστες, αμερικανοκίνητο πραξικόπημα του 2014 στην Ουκρανία που ανέτρεψε τη φιλορωσική εκλεγμένη καπιταλιστική κυβέρνηση του Γιανουκόβιτς, και την αντικατέστησε με μία προσανατολισμένη να συμμαχήσει με την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Ουκρανία το 2014 δεν ήταν ζήτημα υποθετικής ερμηνείας. Οι Ουκρανοί σύντροφοί μας της 4ης Διεθνούς ήταν στο πεδίο κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων της πλατείας Μαϊντάν (πλατεία Ανεξαρτησίας), δηλαδή, ήταν μέχρι που τους επιτέθηκαν φασιστικές συμμορίες, που κατέστρεψαν τα τροτσκιστικά έντυπά τους, τους άσκησαν φυσική βία και τους εκδίωξαν από την πλατεία. Όλα αυτά τα ανέφεραν, λίγο αργότερα, στη συνεδρίαση της Δ.Γ. του 2014, προς αποτροπιασμό των συντρόφων που ήταν παρόντες. Απέριψαν ξεκάθαρα το αμερικάνικο και παγκόσμιο μιντιακό σενάριο ότι ελεύθεροι σκοπευτές του Γιανουκόβιτς πυροβόλησαν και δολοφόνησαν φιλειρηνικούς διαδηλωτές της Μαϊντάν.

Πράγματι, το email της αμερικανίδας αντιπρόσωπου στην Ε.Ε., Βικτόρια Νούλαντ  που υποκλάπηκε, διόρθωνε αυτές τις ειδήσεις των εταιρικών ΜΜΕ και δήλωνε ξεκάθαρα ότι οι αντικυβερνητικές φασιστικές συμμορίες που είχαν καταφέρει να κυριαρχήσουν στα συλλαλητήρια της Μαϊντάν ήταν αυτές πυροβόλησαν τα πλήθη με στόχο να δημιουργήσουν το πρόσχημα για έφοδο στη Βουλή. Οι φασίστες έκαναν ακριβώς αυτό. Απαγόρευσαν με φυσική βία στην πλειοψηφία του Γιανουκόβιτς να μπει στη Βουλή, συγκάλεσαν μια κυβέρνηση της εναπομείνασας μειοψηφίας, αυτοανακηρύχθηκαν ηγέτες του έθνους και πέρασαν άμεσα μια σειρά από «νόμους».

Αυτοί οι νόμοι επικεντρώνονταν στην απόρριψη των υπογεγραμμένων συμφωνιών της κυβέρνησης με τη Ρωσία για ληξιπρόθεσμα δάνεια (με όρους πολύ πιο ευνοϊκούς από αυτούς που πρόσφερε η Ε.Ε.), απαγόρευαν επισήμως τα ρωσικά, ως μια από τις δύο επίσημες γλώσσες, που αναγνωρίζονταν ως τέτοιες για αιώνες πριν, και οργάνωσαν παραστρατιωτικές ομάδες με φασιστική ηγεσία (από τα μέλη του φιλοναζιστικού  κόμματος Svoboda και του κόμματος Δεξιός Τομέας) προκειμένου να προελαύνουν στην ανατολική Ουκρανία και να προκαλέσουν τη ρωσική πλειοψηφία σε αυτές τις περιοχές.

Οι επαναστάτες σε όλο τον κόσμο, ανάμεσά τους και η Σοσιαλιστική Δράση /ΗΠΑ σύντομα αντιληφθήκανε το παραπάνω σενάριο. Απέρριψαν το αμερικανοκίνητο φασιστικό πραξικόπημα και τους αυτουργούς του που συντάσσονται με την ΕΕ, για να μην αναφέρουμε την ενσωμάτωση των φασιστών στον ουκρανικό στρατό και την προσπάθεια τους να εκδιώξουν το ρωσόφωνο πληθυσμό που αντιτίθονταν στο πραξικόπημα, δηλαδή σχεδόν τον μισό πληθυσμό της Ουκρανίας.

Η Ρωσία καταλαμβάνει την Κριμαία

Λίγο αφότου οι ρωσικές δυνάμεις μπήκαν στη Κριμαία και οχύρωσαν το κύριο λιμάνι της που πάντα, από την ουκρανική ανεξαρτησία το 1991 και μετά, ήταν υπό  ρωσικό έλεγχο, βάσει συμφωνίας. Οι Ρώσοι οργάνωσαν δημοψήφισμα για την ένταξη της Κριμαίας στη Ρωσία που εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία. Το Wikipedia  ανέφερε: «Τα επίσημα αποτελέσματα από το Αυτόνομου Κράτος της Κριμαίας ήταν 97% υπέρ της ενσωμάτωσης της περιοχής στη Ρωσική Ομοσπονδία με συμμετοχή του 83% του συνολικού πληθυσμού και μέσα στη τοπική κυβέρνηση της Σεβαστούπολης υπήρχε επίσης ένα 97% υπέρ της ενσωμάτωσης στη Ρωσική Ομοσπονδία με συμμετοχή 89% του συνολικού πληθυσμού». Ελάχιστοι αμφισβήτησαν την νομιμότητα της ψηφοφορίας.

Αντιμέτωπος με εντολές προς τους στρατιώτες της κυβέρνησης των φασιστών-πραξικοποιματιών στην Ανατολική Ουκρανία και την Κριμαία να επιτεθούν στις ρωσικές δυνάμεις, όλος, ουσιαστικά, ο Ουκρανικός στρατός λιποτάκτησε, με μια συντριπτική πλειοψηφία να εντάσσεται στο Ρωσικό Στρατό. Δεν έπεσε σχεδόν ούτε μια τουφεκιά.

Αντιμέτωπη με μια ευρεία αντίσταση από τους παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ, ιδιαίτερα τη Γερμανία και τη Γαλλία, η διακυβέρνηση Μπάιντεν είναι σχετικά απομονωμένη στις προσπάθειες της να σχηματίσει μια ευρεία συμμαχία με στόχο τον πόλεμο στη Ρωσία, παρόλο που ο στόχος της να προωθήσει τα συμφέροντα των γιγάντιων μονοπωλίων της πετρελαίου παραμένει σταθερός. [Σημείωση συντάκτη: Αυτό το ψήφισμα εγκρίθηκε από την Εθνική Επιτροπή της Σοσιαλιστικής Δράσης πριν την ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Η θέση μας για αυτήν την επέμβαση δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα μας σε ένα άρθρο της 11ης Απριλίου 2022 με τίτλο «Που Βρισκόμαστε: Ουκρανία: Όχι στο Αμερικανοκίνητο Φασιστικό Πραξικόπημα.»]

Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και το πετρέλαιο

Όπως με τις σχέσεις του με το Ιράν και τη Βενεζουέλα, τα δύο κράτη με τα μεγαλύτερα αποθέματα σε ορυκτά καύσιμα, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο παράγοντα, ο αμερικανικό ιμπεριαλισμός εξετάζει κάθε τρόπο και όλα τα μέσα και χρησιμοποιεί άπειρα προσχήματα, για να δικαιολογήσει την επιδίωξη του για κυριαρχία στην παγκόσμια προμήθεια ενέργειας, για να μην αναφέρουμε την επιδίωξη να αυξήσει την παραγωγή ορυκτών καυσίμων, αδιαφορώντας για τις κατακλυσμιαίες συνέπειες στην ίδια τη ζωή στον πλανήτη. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ρώσοι ιμπεριαλιστές, πέρα από τους Ιρανούς και Βενεζουελάνους, είναι ασήμαντοι παίκτες. Πράγματι, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός έχει ουσιαστικά εξασφαλίσει ότι οι πετρελαϊκοί/ ορυκτοί πόροι αυτών των τελευταίων παραμένουν όλο και περισσότερο εκτός της παγκόσμιας αγοράς. Ξανά λοιπόν, δεν υπάρχει εξίσωση της Ρωσίας με τις ΗΠΑ. Η πρώτη είναι, όπως, παρεμπιπτόντως σημειώνει το Γραφείο, ένας σχετικά ασήμαντος παίκτης στη παγκόσμια αγορά σε ότι αφορά κάθε αλυσίδα εμπορευμάτων και παγκόσμιας προμήθειας, εκτός από εκείνες (τις αλυσίδες) που προέρχονται από την εξαγωγική της οικονομία.

Η Μέση Ανατολή

Εδώ το κείμενο του Γραφείου είναι ένα αριστούργημα παραλείψεων και συσκότισης. Συμπεραίνει « Η σχετική σταθερότητα της κατάστασης στη Μέση Ανατολή μπορεί να είναι μόνο προσωρινή. Μπορεί σύντομα να ακολουθήσει μια «θερμή» κρίση τουλάχιστον  όσον αφορά το ιρανικό ζήτημα.» Και τι είναι αυτό «το Ιρανικό Ζήτημα»; Μπορεί να είναι το ότι οι ΗΠΑ αθέτησαν μονόπλευρα τις συμφωνίες άρσης των κυρώσεων στο Ιράν και επέβαλλαν περιορισμούς στην παραγωγή υλικών για τα εργοστάσια ενέργειας από τους πυρηνικούς της αντιδραστήρες, ή ίσως οι δολοφονίες Ιρανών πυρηνικών επιστημόνων που σχεδιάστηκαν από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, ή οι περιοδικοί βομβαρδισμοί των ιρανικών αντιδραστήρων από ΗΠΑ/ Ισραήλ ή ίσως  οι κατασχέσεις ή/ και η παρενόχληση του ιρανικού πετρελαϊκού στόλου από το αμερικάνικο ναυτικό ή το επί της ουσίας εμπάργκο στο ιρανικό πετρέλαιο; Σ όλα αυτά τα ζητήματα η 4η Διεθνής πρέπει να στέκεται ξεκάθαρα απέναντι στο αμερικάνικο ιμπεριαλιστικό τέρας, ανεξάρτητα από το γεγονός πως το Ιράν βρίσκεται υπό θρησκευτικό – καπιταλιστικό καθεστώς.

Σήμερα, λαμβάνουν χώρα απροκάλυπτα αμερικάνικοι και αμερικανοκίνητοι πόλεμοι και οικονομικοί πόλεμοι στη Συρία, τη Λιβύη, την Υεμένη και το Ιράν, καθώς και  διαρκείς φανεροί και κρυφοί πόλεμοι ενορχηστρωμένοι από τους ιμπεριαλιστές συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένου του σιωνιστικού, ρατσιστικού, εποικιστικού κράτους του Ισραήλ. Αυτό φαίνεται να διαφεύγει της προσοχής του Γραφείου, που προσπερνά τις καθημερινές δολοφονικές ενέργειες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή με δύο χαλαρές κουβέντες για «σχετική σταθερότητα».

Η Επαναστατική Κούβα

Όπως και με τις παρατηρήσεις του Γραφείου για την Κούβα, ή μάλλον την απουσία τους, δεν βρίσκουμε καμιά αξιολόγηση για τα γεγονότα του Ιουλίου του 2021 σχετικά με τις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ και το μιντιακό κατεστημένο διαδηλώσεις στην Κούβα, όπου οι συμμετέχοντες κυμαίνονταν από την πλειοψηφία που εξέφραζε δυσαρέσκεια για τις ελλείψεις σε τρόφιμα και εμβόλια –άμεση συνέπεια του αμερικανικού εμπάργκο– μέχρι ανοιχτά αντεπαναστατικά ρεύματα συμμαχικά με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Σημειώνουμε μόνο, εδώ, ότι, σε εκείνη τη συγκυρία, το Γραφείο επικεντρωνόταν, προσθέτοντας, μάλιστα, τα ονόματα των ηγετών της 4ης Διεθνούς σε δημόσιες δηλώσεις που επιτίθονταν στη Κούβα και  προέρχονταν από πρωτοβουλίες διάφορων φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατών, περισσότερο στο να αντιταχθεί στις συλλήψεις μια χούφτας αντιφρονούντων παρά στη φρίκη που έχουν προκαλέσει  έξι δεκαετίες πολέμου, κυρώσεων που συνεχίζονται ακόμη, εμπάργκο/ αποκλεισμών, βομβαρδισμών και δολοφονιών που διέπραξε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός ενάντια στο κουβανέζικο εργατικό κράτος.

Εγκατάλειψη της ιστορικής άποψης της 4ης Διεθνούς για τα παραμορφωμένα και εκφυλισμένα εργατικά κράτη;

To κείμενο του Γραφείου καταλήγει στην κριτική του στον «στρατοπεδισμό»: «Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80, ο στρατοπεδισμός οδήγησε αριστερά ρεύματα να ξεχάσουν ή να δικαιολογήσουν τα εγκλήματα της σοβιετικής και κινέζικης γραφειοκρατίας υπερασπιζόμενα καθεστώτα που αναδύθηκαν από σοσιαλιστικές επαναστάσεις.»

Χρειάζεται άραγε να θυμηθούμε ότι μέχρι την καπιταλιστική παλινόρθωση στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και τις αρχές του ’90 η ιστορική στάση της 4ης Διεθνούς ήταν ενάντια στους υποστηρικτές του «τρίτου στρατοπέδου» που απέρριπταν την υπεράσπιση των παραμορφωμένων και εκφυλισμένων εργατικών κρατών απέναντι στον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό, ανεξάρτητα από τις σταλινικές ηγεσίες τους; Δεν ήμασταν ουδέτεροι την ψυχροπολεμική περίοδο. Αντλούσαμε τη θέση μας από τις τροτσκιστικές της ρίζες και τις ιδρυτικές αρχές της 4ης Διεθνούς. Αυτές βασίζονταν στην εκτίμησή μας πως τα νέα παραμορφωμένα και εκφυλισμένα εργατικά κράτη ήταν ποιοτικά διαφορετικά ως προς τον κοινωνικό τους χαρακτήρα από τα καπιταλιστικά κράτη, δηλαδή, δημιουργήθηκαν μέσω της επαναστατικής κατάργησης των καπιταλιστικών ιδιοκτησιακών σχέσεων καθοδηγούμενα από μαζικές δυνάμεις της εργατικής τάξης και τη συνδυασμένη εγκαθίδρυση μιας σχεδιασμένης οικονομίας που στόχευε πρωτίστως στην ικανοποίηση των ανθρωπίνων αναγκών και όχι των καπιταλιστικών κερδών.

Ναι, επίσης καλούσαμε σε πολιτική επανάσταση σε αυτά τα κράτη και στην εγκαθίδρυση εργατικής δημοκρατίας βασισμένης στον σοβιετικό τρόπο οργάνωσης με άμεση λογοδοσία στην εργατική τάξη. Δηλαδή, παλεύαμε για πολιτική επανάσταση για να απομακρύνουμε την αντιδραστική σταλινική γραφειοκρατία και όχι για μια σοσιαλιστική επανάσταση για να αλλάξουν εκ θεμελίων οι σχέσεις ιδιοκτησίας.

Σε πλήρη αντιδιαστολή, οι υποστηρικτές του «τρίτου στρατοπέδου», που επέμεναν πως τα εργατικά κράτη ήταν «κρατικό-καπιταλιστικά ή «γραφειοκρατικά – κολλεκτιβιστικά» όχι μόνο απέρριπταν την υπεράσπισή τους, αλλά πολύ συχνά κατέληγαν στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, όπως στον πόλεμο του Βιετνάμ που διακήρυξαν πως ήταν ένας πόλεμος ανάμεσα στο « σοβιετικό σοσιαλιστικό ιμπεριαλισμό» και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Έτειναν να προτιμούν τον τελευταίο επειδή ήταν «πιο δημοκρατικός». Θα προσθέσουμε μόνο ότι το ρεύμα μας, ενώ υπερασπίζεται τα εργατικά κράτη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, πάντα υποστήριζε την εργατική τάξη όταν εξεγειρόταν ενάντια στις σταλινικές γραφειοκρατίες, όπως στη Πολωνία το 1953, την Ουγγαρία το 1956, την Τσεχοσλοβακία το 1968, τη Ρουμανία και τη Κίνα το 1989.

Η πολιτική αμφισημία του Γραφείου για Μπάιντεν -Τραμπ.

Το κείμενο του Γραφείο περιέχει ένα τμήμα που περιγράφει τις διεθνείς διαιρέσεις στις παγκόσμιες άρχουσες τάξεις ανάμεσα σε συμμαχίες μεταξύ των παραδοσιακών αστικών/ ιμπεριαλιστικών «δημοκρατιών» (πολυμερισμός) και στα αναδυόμενα πιο ξεκάθαρα αντιδραστικά ρεύματα που εκπροσωπούνται από τον Τραμπ και άλλους με ένα ανοιχτά νεοφασιστικό, δεξιό εθνικιστικό χαρακτήρα. Η επικεφαλίδα που εισάγει αυτό το τμήμα λέει :

 « Η κρίση της διεθνούς αστικής διακυβέρνησης («πολυμέρεια»), που πυροδότησε ο Ντόναλντ Τραμπ, αλλά την οποία δεν επιτρέπει να ξεπεραστεί εύκολα η εκλογή του Τζο Μπάιντεν.»

Το Γραφείο δεν προσφέρει καμιά εξήγηση για αυτό το, στη καλύτερη, περιγραφικό κομμάτι του κειμένου. Στη χειρότερη, υπάρχει μια υπόνοια προτίμησης του Γραφείου για τις αντιλήψεις του Τζο Μπάιντεν. Η αμφισημία σε αυτό το κεντρικό ταξικό ζήτημα, ποια τάξη θα κυβερνήσει, είναι θανάσιμη για το επαναστατικό κίνημα. Περιμένουμε τη Δ.Γ. για να μάθουμε περισσότερα για αυτό το ζωτικό ζήτημα. Μήπως μας προειδοποιεί το Γραφείο ότι η ήττα των τραμπικών μονομερών, «Η Αμερική Πρώτα», ξεκάθαρα αντιδραστικών αντιλήψεων, από «την πολυμερή καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική δημοκρατία» του Τζο Μπάιντεν είναι η αντίληψη του Γραφείου;

Διεθνισμός;

Το κείμενο το Γραφείου καταλήγει σε ένα ασαφές κάλεσμα για «διεθνισμό», αλλά και πάλι χωρίς κανένα σημείο αναφοράς στο γιατί η οικοδόμηση μιας 4ης Διεθνούς στη βάση μαζικών λενινιστικών επαναστατικών κομμάτων δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε σοβαρό διεθνισμό. Αντιθέτως, το κείμενο του Γραφείου καλεί τους πάντες –μαζί και όλους τους αντιιμπεριαλιστές αγωνιστές– να ενταχθούν σε αυτήν την αφηρημένη ενότητα την οποία τώρα επισήμως καταργεί ως μη πρακτική για αυτήν την περίοδο, οικοδομώντας μαζικά πειθαρχημένα εργατικά κόμματα που στοχεύουν στη σοσιαλιστική επανάσταση.

Η Δ.Γ. θα έχει την ευκαιρία να συζητήσει και να συνδιαλαγεί ξανά πάνω σε θεμελιώδη ζητήματα της επαναστατικής πολιτικής παγκόσμιας σημασίας.