Η άποψή μας: Οι γελοίοι «σημαιοφόροι» των ΗΠΑ

Οι γελοίοι «σημαιοφόροι» των ΗΠΑ

 

Από την στήλη “Η άποψή μας” της Εργατικής Πάλης Ιουνίου

 

Η επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, η συνάντηση με Μπάιντεν και η ομιλία του στο Κογκρέσο, στην κοινή συνεδρίαση της Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων, έδωσαν την εικόνα ενός αρχηγού ενός προτεκτοράτου που βρίσκεται σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις απαιτήσεις και τις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών της Δύσης. Σ’ αυτή την επίσκεψη δεν πήγε με «άδεια χέρια». Είχε στις αποσκευές του την ψήφιση από τη Βουλή της συμφωνίας παραμονής –επ’ αόριστον– των αμερικανικών βάσεων, που έχουν επεκταθεί σε κάθε σημείο της χώρας.

Στην προσπάθεια του να φανεί ο κύριος «σύμμαχος» στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και σε ένα άκρως επικίνδυνο ανταγωνισμό με την Τουρκία, υποσχέθηκε να μετατρέψει την Αλεξανδρούπολη σε ορμητήριο ενάντια στη Ρωσία, σε αποθήκη του αμερικανικού LNG για απεξάρτηση των Βαλκανίων από το ρωσικό αέριο… και τέλος ζήτησε και άλλα οπλικά συστήματα, και μάλιστα ένα σμήνος (περίπου 20 αεροπλάνα) από το πανάκριβο αεροπλάνο F-35, το κόστος του οποίου πλησιάζει τα 3,5 δισ. ευρώ. Αυτό το ποσό θα πρέπει να προστεθεί στα 5 δισ. ευρώ των γαλλικών φρεγατών Belharra και στα περίπου 3 δισ. ευρώ των επίσης γαλλικών αεροπλάνων Rafale. Πρόκειται για μια νέα «αγορά του αιώνα» σε μια εποχή που η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε τρομερή κρίση και οι εργαζόμενοι και τα νοικοκυριά φτωχοποιούνται διαρκώς και τα χειρότερα έρχονται.

Αυτό ά(χ)ριστος σε μια αποστροφή της ομιλίας του στο Κογκρέσο, παρομοίασε την πολιορκία του Μεσολογγίου (1825-1826) και τους υπερασπιστές του με την Μαριούπολη και το νεοναζιστικό Τάγμα Αζόφ για να εισπράξει τα φρενήρη χειροκροτήματα των αμερικανών πολιτικών, προφανώς για την αναφορά του Μητσοτάκη στους «ηρωικούς» φασίστες μια που είναι βέβαιο ότι δεν γνώριζαν τίποτα για το Μεσολόγγι –ούτε καν που βρίσκεται– και το 1825!

«Ανήκομεν στη Δύση» και ολόψυχα στις ΗΠΑ

Στη συνάντησή του με τον Μπάιντεν ο Μητσοτάκης υποσχέθηκε ακόμη μεγαλύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας και γενικότερα στην υπεράσπιση των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών. Για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κάποιος τον Μητσοτάκη, αλλά τις υποσχέσεις απέναντι στους ιμπεριαλιστές και ιδιαίτερα απέναντι στους αμερικάνους τις τηρεί πάντα και με το παραπάνω. Ο ίδιος προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης ήταν απόλυτα κατηγορηματικός, συμπυκνώνοντας τις υποσχέσεις και δεσμεύσεις του με τη φράση, «Στεκόμαστε μαζί με τις ΗΠΑ όποτε και όπου χρειαστεί», παρόμοια σε «πατριωτισμό» με εκείνη που είπε ο Π. Κανελλόπουλος στον αμερικανό στρατηγό Βαν Φλιτ, «στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας». Μεσολόγγι και φασίστες του Αζόφ, και οι δυο παραπάνω φράσεις σηματοδοτούν τη «σωστή πλευρά της ιστορίας» που η αστική τάξη και το αστικό πολιτικό προσωπικό έχουν επιλέξει διαχρονικά σε βάρος των συμφερόταν της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Όλοι οι δωσίλογοι, τα ΜΜΕξαπάτησης και οι αργυρώνητοι δημοσιογράφοι σε μια πρωτοφανή συγχορδία έσπευσαν να χειροκροτήσουν το ξεπούλημα της χώρας στους ιμπεριαλιστές να μιλήσουν για το επιτεύγματα του Μητσοτάκη όπως, α) ότι «Η Ελλάδα επέστρεψε δυναμικά στο παγκόσμιο και περιφερειακό γίγνεσθαι, ως ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη… Μια χώρα πόλος σταθερότητας, δικαίου, ασφάλειας και ανάπτυξης… Μια χώρα που κρατάει τα κλειδιά της ειρήνης και της ενεργειακής σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή…». β) να θωρακίσει την ασφάλεια της χώρας, απέναντι στην Τουρκία, και γ) να χρυσώσουν το χάπι μιλώντας για επενδύσεις από τις ΗΠΑ και για αποβίβαση Σαουδαράβων επιχειρηματιών στη χώρα μας!

Μια άκρως επικίνδυνη κυβέρνηση

Πίσω όμως από τις φανφάρες της κυβέρνησης και των κυρίαρχων ΜΜΕξαπάτησης κρύβεται στην πραγματικότητα, ένα πρωτοφανές κατάντημα υποτέλειας και εθελοδουλίας που μόνο νέα δεινά και κινδύνους μπορεί να επιφέρουν για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και την χώρα. Η περιβόητη επιστροφή στο «…περιφερειακό γίγνεσθαι, ως ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη» για την οποία κάνει λόγο η κυβέρνηση των νεοφιλελεύθερων ά(χ)ριστων εκτός του ότι βρίσκεται μακριά από την πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από την επιβεβαίωση των λεγόμενων του πρώην πρέσβη Πάιατ, ο οποίος σε προηγούμενη περίοδο δήλωνε πως η Ελλάδα αποτελεί «μεντεσέ» για τα συμφέροντα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Ο ρόλος όμως του «μεντεσέ» και του «πλασιέ» των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, που ακολουθεί πιστά η κυβέρνηση Μητσοτάκη με την πολιτική της, επιβεβαιώθηκε πλήρως από τα γεγονότα που συμβαίνουν αυτές τις μέρες: Τα όπλα και τα τεθωρακισμένα που προσπάθησαν να στείλουν κρυφά στην Ουκρανία (ο ελληνικός λαός έμαθε για αυτές τις νέες αποστολές όπλων από τον αμερικάνο υπουργό Άμυνας και από το γερμανό Καγκελάριο Σολτς!) και την ληστεία του πετρελαίου του Ιράν για χάρη των αμερικανών (ενέργεια που ο φαφλατάς Ευάγγελος Βενιζέλος ονόμασε «θεάρεστη»!) δεν σημαίνουν γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας όπως κομπάζει η κυβέρνηση, αλλά ακόμη μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των αμερικανονατοϊκών. Υποτίθεται ότι όλα αυτά γίνονται για την ασφάλεια της Ελλάδας, την κατανόηση ή ακόμη και την συμπαράσταση των ιμπεριαλιστών απέναντι στην επιθετικότητα και στον αναθεωρητισμό του τούρκικου καπιταλισμού. Και σ’ αυτό το σημείο η πραγματικότητα τους διαψεύδει και πολλοστή φορά. Δεν είναι μόνο η γεωπολιτική σημασία που έχει η Τουρκία και την οποία όλοι γνωρίζουν καλά, αλλά και το εξίσου σημαντικό γεγονός ότι είναι πια μια περιφερειακή δύναμη και αναπτύσσει όλο και πιο στενές σχέσεις με την Ρωσία, την Κίνα και συνολικά με το νέο οικονομικό κέντρο της Ασίας.

Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη με τη πολιτική της (οικονομική, κοινωνική, εξωτερική) οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή. Αυτή η πολιτική που ακολουθεί δεν παίρνει διορθώσεις ή όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν «ζητάει ανταλλάγματα» (αυτόν τον λόγο επικαλέστηκε για τη μη ψήφιση της παραμονής των βάσεων). Η μόνη σωτηρία να γλυτώσουμε από την καταστροφή και να διαφυλάξουμε λίγα από τα δικαιώματα που μας έχουνε απομείνει, όπως και να προστατεύσουμε κάπως το βιοτικό μας επίπεδο, είναι να τους διώξουμε. Αυτό μπορεί να γίνει κυρίως με το να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας, δηλαδή με τους αγώνες μας και όχι απλά με την ανάθεση των δικών μας καθηκόντων σε κάποιους άλλους και κυρίως σε κάποιο από τα υπάρχοντα κόμματα της βουλής.