Η άποψή μας: Κυβέρνηση της Καταστροφής

Κυβέρνηση της Καταστροφής

 

Από τη στήλη “Η άποψή μας” της Εργατικής Πάλης Φλεβάρη

 

Η κυβέρνηση των νεοφιλελεύθερων α(χ)ρίστων συστηματικά καταστρέφει την χώρα, την οικονομία, την κοινωνία, τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Δυόμιση χρόνια στη εξουσία και η μια καταστροφή διαδέχεται την άλλη. Πέρσι τέτοια εποχή ήταν η «Μήδεια», το περασμένο καλοκαίρι κάηκε η μισή Εύβοια και άλλες περιοχές, φέτος η «Ελπίδα» προκάλεσε απερίγραπτο χάος στην Αττική/ Αθήνα και σε άλλες περιοχές, χιλιάδες άνθρωποι εγκλωβίστηκαν στους δρόμους των Αθηνών για πάρα πολλές ώρες, χιλιάδες νοικοκυριά έμειναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και νερό, εκατοντάδες εγκαταλείφθηκαν στα ακινητοποιημένα τρένα κ.λπ. Όλες αυτές οι χιλιάδες συνάνθρωποί μας έμειναν παντελώς μόνοι, μέσα στα χιόνα, αβοήθητοι και μόνο η αλληλεγγύη μεταξύ τους άμβλυνε κάπως τη δυστυχία τους και ενδεχόμενα απέτρεψε να θρηνήσουμε και θύματα. Αλλά και όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι εγκλωβίστηκαν στα σπίτια για 2, 3, 4 ή και παρά πάνω μέρες… περιμένοντας να λιώσουν τα χιόνια. Όλα αυτά συμπληρώνουν την εικόνα της καταστροφής από την πανδημία που σκοτώνει κάθε μέρα περίπου 100 ανθρώπους, αλλά και την ακρίβεια που ροκανίζει το εισόδημα των εργαζομένων και των λαϊκών μαζών.

Ακόμη και τα ΜΜΕξαπάτησης, μπροστά σ’ αυτή την ζοφερή κατάσταση και κυρίως μπροστά στην αγανάκτηση του κόσμου που υπέφερε και μιλούσε για την ταλαιπωρία και τα δεινά του, αναγκάστηκαν να ασκήσουν μια κάποια κριτική: να μιλήσουν για απουσία σχεδίου, για πλήρη αποτυχία, για εκκωφαντική αναποτελεσματικότητα, για χάος, για Βατερλό, για, για… Τα περί επιτελικής κυβέρνησης που υποτίθεται πως δεν αιφνιδιάζεται, τα περί οργανωμένου και «επιτελικού» κράτους που υποτίθεται πως είναι σε διαρκή ετοιμότητα, τα περί μηχανισμών που υποτίθεται πως είναι επί ποδός σε 24ωρη βάση, όπως είπαν με απύθμενο θράσος ο περιφερειάρχης και διάφοροι αξιωματούχοι της κυβέρνησης τη στιγμή που συνέβαιναν όλα αυτά, ακούγονται σαν κακόγουστο ανέκδοτο. Άλλωστε όλες οι ηλίθιες κομπορρημοσύνες και η πολιτική τους «καήκαν» το καλοκαίρι ή έλιωσαν στα χιόνια της «Μήδειας» και της «Ελπίδας».

Πλήγμα στον σκληρό πυρήνα της ιδεολογίας τους

Οι αλλεπάλληλες καταστροφές δεν αποτελούν πλήγμα μόνο στις ηλίθιες κομπορρημοσύνες τους, στους ανίκανους μηχανισμούς, στο επιτελικό κράτος ή ακόμη και στους ά(χ)ριστους της «υψηλής κοινωνίας» κ.λπ. Η κύρια ευθύνη βρίσκεται στο σύστημά τους και ιδιαίτερα όπως λειτουργεί σήμερα, στον νεοφιλελευθερισμό. Το ξεπούλημα όλων των επιχειρήσεων σε ιδιώτες – αρπακτικά και κερδοσκόπους, οι ιδιωτικοποιήσεις βασικών τομέων και οργανισμών του κράτους, αποδεικνύεται από τα πράγματα και από την καθημερινή πραγματικότητα –εκτός του ότι παρέχουν ακριβότερα αγαθά και υπηρεσίες, μειώνουν διαρκώς τους μισθούς και διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις– και δείχνει ότι δεν μπορούν να προστατεύσουν τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας από καταστροφές, καιρικά φαινόμενα κ.λπ. Η αντικατάσταση του έμπειρου – μόνιμου εργατικού δυναμικού σε όλες αυτές τις άλλοτε δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς «κοινής ωφέλειας», από –κατά κανόνα– ημέτερους «εργολάβους» που χρησιμοποιούν φτηνή ελαστική εργασία, έχουν, φυσικά, σαν πρώτη προτεραιότητα το κέρδος τους και όχι την εξυπηρέτηση και την προστασία του ελληνικού λαού. Το παράδειγμα της πολυδιαφημισμένης Αττικής Οδού επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω: Το μόνο που προσπαθούν να κάνουν τόσα χρόνια οι «επενδυτές» της με χρήματα του κράτους, όπως και των εθνικών οδών, είναι να κερδίζουν περισσότερα αυξάνοντας τα διόδια και εισπράττοντας αποζημιώσεις από το κράτος, αν κάποια χρονιά τα κέρδη τους ήταν μικρότερα από τα αναμενόμενα.

Στα δεινά του ελληνικού λαού έχει προστεθεί και η ακρίβεια που ενώ λειτουργεί εξοντωτικά, ιδιαίτερα στις ασθενέστερες τάξεις, δεν παίρνεται κανένα μέτρο ανακούφισης και προστασίας της λαϊκής κατανάλωσης, έστω όπως άλλοτε: διατίμηση τιμών βασικών προϊόντων, τιμαριθμική αύξηση μισθών και συντάξεων, μείωση του ΦΠΑ κ.λπ. Για τους νεοφιλελεύθερους αγριάνθρωπους όλων των αποχρώσεων, αυτά είναι απαράδεκτα, εμμονικές ιδεοληψίες, αναχρονισμοί κ.ά., γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι η ακρίβεια είναι ένας μηχανισμός της αγοράς που μεταφέρει εισόδημα από τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα (σύμφωνα με το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ η ακρίβεια μείωσε τους μισθούς κατά 13,7%!) προς τις τάξεις που υπηρετούν και φροντίζουν, τους πλούσιους, τους καπιταλιστές και φυσικά, προς το αστικό κράτος, λόγω αύξησης των εσόδων από την αύξηση του ΦΠΑ, του ειδικού φόρου στα καύσιμα κ.λπ.

Δείχνουν τα τέρατα, αλλά κρύβουν το σύστημα που τα γεννά και τα συντηρεί

Η συζήτηση που έγινε στη Βουλή λόγω της πρότασης μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ επιβεβαίωσε, για ακόμη μια φορά τον εύστοχο χαρακτηρισμό της Ρ. Λούξεμπουργκ γι’ αυτό το θεσμό της αστικής δημοκρατίας, «Ορνιθώνας της αστικής τάξης». Τίποτα το ουσιαστικό, πέρα από κατηγορίες, συκοφαντίες… και ολίγο μαϊντανό από Φουρθιώτη. Δεν είναι παράδοξο, γιατί η μεγάλη πλειοψηφία των κομμάτων που βρίσκονται στη Βουλή –με αποχρώσεις– είναι αστικά, μνημονιακά και νεοφιλελεύθερα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι μια ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση και όσα συμβαίνουν ή και τα χειρότερα που έρχονται οφείλονται στην νεοφιλελεύθερη πολιτική της. Η επιθετικότητα απέναντι στους εργαζόμενους και γενικότερα απέναντι στην κοινωνία είναι η ουσία της πολιτικής της. Δεν κάνει λάθος, δεν οφείλεται στον «γκαντέμη» Μητσοτάκη, είναι η κυρίαρχη πολιτική του κεφαλαίου σε παγκόσμια κλίμακα. Όσο κι αν είναι αλήθεια, ότι η κυβέρνηση των α(χ)ρίστων εξυπηρετεί τα συμφέροντα του 1% του πληθυσμού της χώρας, άλλο τόσο, με μικρές διαφορές, και τα προγράμματα και η πολιτική των υπόλοιπων αστικών κόμματων εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα. Γιατί παρόλη την φλυαρία τους, ποτέ δεν καταγγέλλουν τη σημερινή λειτουργία του καπιταλισμού και πολύ περισσότερο το ίδιο το σύστημα και την αστική τάξη που βρίσκεται στην εξουσία. Ούτε τις ιδιωτικοποιήσεις καταγγέλλουν (ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε πάρα πολλές όταν ήταν στην κυβέρνηση), ούτε τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, των συστημάτων υγείας, παιδείας και κοινωνικών ασφαλίσεων, δηλαδή τους βασικούς πυλώνες των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της αστικής τάξης και των κομμάτων της.

Δεν χρειάζονται αυταπάτες, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και η νεολαία, ότι στον καπιταλισμό ο πλούτος των λίγων συνδέεται με τη φτώχεια και την αθλιότητα των πολλών, όλων των «από κάτω». Αυτό πρέπει να αλλάξει αν θέλουμε να αλλάξουμε ριζικά τα πράγματα, και όχι απλά να φύγει ο Μητσοτάκης που αναμφίβολα πρέπει να διώξουμε άμεσα μαζί με την κυβέρνηση της καταστροφής. Όμως, αυτό πρέπει να είναι η αρχή για να προχωρήσουμε σε μια ριζική αλλαγή, όπου θα μπορούμε να απολαύουμε ό,τι παράγουμε, θα μπορούμε να παίρνουμε όλα τα αναγκαία μέτρα για την προστασία μας από καιρικά φαινόμενα… όπου όλοι θα αυτό-διαχειριζόμαστε των πλούτο που παράγουμε.