Αφρική – Ανασκόπηση 2021 – Περιφερειακές Διαμάχες και ο Ρόλος του Ιμπεριαλισμού (του Abayomi Azikiwe)

Αφρική – Ανασκόπηση 2021

 

Περιφερειακές Διαμάχες και ο Ρόλος του Ιμπεριαλισμού

 

Από τις δυτικότερες στις ανατολικότερες περιοχές, ο αγώνας ενάντια στην αποσταθεροποίηση συνεχίζεται

του Abayomi Azikiwe

 

31 Δεκεμβρίου 2021 – μετάφραση από το globalresearch.ca

 

Από το 2020, στην αφρικανική πολιτική ο αριθμός των στρατιωτικών επεμβάσεων έχει επιταχυνθεί.

Ωστόσο, αυτό που συχνά παραβλέπεται είναι ο ρόλος των δυτικών κυβερνήσεων και των στρατιωτικών τους θεσμών στην σκόπιμη υπονόμευση της εθνικής και περιφερειακής σταθερότητας.

Το βορειοαφρικανικό πλούσιο σε πετρέλαιο κράτος της Λιβύης αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, αφού πριν από μια δεκαετία καταστράφηκε εξαιτίας του Πενταγώνου, της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA), του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (το υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ) και του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) υπό την καθοδήγηση της Ουάσιγκτον. Αυτό το ιμπεριαλιστικό σχέδιο ήταν η πρώτη πλήρης επιχείρηση της Αφρικανικής Διοίκησης των Ηνωμένων Πολιτειών (AFRICOM), που είχε ιδρυθεί τρία χρόνια νωρίτερα, το 2008.

Σήμερα, η Λιβύη παραμένει βυθισμένη στο χάος, αποτυγχάνοντας τουλάχιστον τρεις φορές να εγκαταστήσει μια λειτουργική κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών και να σταματήσει τον επίμονο εσωτερικό πόλεμο στη χώρα. Στις 24 Δεκεμβρίου ήταν προγραμματισμένες να γίνουν εκλογές. Ωστόσο, ως αποτέλεσμα της ανικανότητας των ελίτ να εγκαθιδρύσουν ένα συνεκτικό πολιτικό σύστημα βασισμένο στα συμφέροντα της πλειοψηφίας της κοινωνίας, οι εκλογές δεν μπόρεσαν να διεξαχθούν. […]

Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, η Λιβύη έχει γίνει πηγή συγκρούσεων και αστάθειας σε ολόκληρη τη Βόρεια και Δυτική Αφρική. Το εμπόριο λευκής σαρκός έχει θέσει σε κίνδυνο τις ζωές ημεδαπών και εκατομμυρίων μεταναστών που διοχετεύονται μέσω της χώρας στον δρόμο προς τη Μεσόγειο και την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Εξετάζοντας την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στο Μάλι, οι απαρχές της παρούσας κρίσης, που ξεκίνησε το 2012, μπορούν να εντοπιστούν στην αποστολή Πενταγώνου-ΝΑΤΟ στη Λιβύη. Οι ανταρτικές ομάδες που στρατολογήθηκαν, πληρώθηκαν, οπλίστηκαν, συντονίστηκαν και προωθήθηκαν από τους ιμπεριαλιστές δεν είχαν συνεπή ιδεολογικό προσανατολισμό που θα μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία ενός σύγχρονου πολιτικού κράτους.

Οι εξεγέρσεις των ανταρτών στο Μάλι, την Μπουρκίνα Φάσο, τον Νίγηρα, τη Νιγηρία, το Καμερούν, το Τσαντ και άλλα κράτη στην περιοχή της Δυτικής Αφρικής ακολουθούν παρόμοιο μοτίβο. Η κεντρική στόχευση αυτών των ένοπλων ομάδων ήταν να δημιουργήσουν ανασφάλεια και να καταστρέψουν οποιαδήποτε ανάπτυξη υπάρχει.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης του Μάλι και οι μαζικές οργανώσεις ήταν δυσαρεστημένα με τον ρόλο του πρώην προέδρου Ibrahim Boubacar Keita για αρκετούς μήνες στον απόηχο αμφισβητούμενων βουλευτικών εκλογών. Η Αφρικανική Ένωση (ΑΕ) προσπάθησε αμέσως να παρέμβει μετά το πραξικόπημα για να ενθαρρύνει την αποκατάσταση μιας πολιτικής κυριαρχίας. Συστάθηκε προσωρινή διοίκηση με στόχο τη μετάβαση σε πολυκομματικές εκλογές στο άμεσο μέλλον.

Τα προβλήματα που αφορούσαν τις προσωρινές ρυθμίσεις οδήγησαν σε ένα ακόμη πραξικόπημα μέσα σε δέκα μήνες. Ο συνταγματάρχης Assimi Goita, ο ηγέτης των πραξικοπημάτων του 2020 και του 2021, εκπαιδεύτηκε σε πολεμικές σχολές του Πενταγώνου στις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ έχουν προετοιμάσει στρατιωτικές προσωπικότητες όπως ο Goita, μαζί με τον συνταγματάρχη Mamady Doumbouya, κάτι που μπορεί αποτελεί μια εξήγηση ως προς το γιατί η Αφρικανική Ένωση δεν μπόρεσε να απομακρύνει κανέναν από αυτούς τους άνδρες από την κρατική εξουσία.

Ο συνταγματάρχης Doumbouya, όπως και ο συνταγματάρχης Goita, αψήφησαν ανοιχτά την Οικονομική Κοινότητα των Δυτικοαφρικανικών Κρατών (ECOWAS), η οποία είχε επιβάλει κυρώσεις σε συνδυασμό με την ΑΕ. Και οι δύο στρατιωτικοί ηγέτες είναι σε θέση να διατηρούν την εξουσία επιτρέποντας σε πολυεθνικές εταιρείες να συνεχίσουν την εκμετάλλευση αφρικανικής γης και πόρων.

Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Νιγηρίας, το πολυπληθέστερο κράτος της αφρικανικής ηπείρου, έχει αποδειχθεί ανίκανη να επιλύσει το πρόβλημα της ανταρσίας της Μπόκο Χαράμ [ισλαμιστική οργάνωση] στο βόρειο τμήμα της χώρας από το 2009. Ο σημερινός πρόεδρος Μουχαμάντ Μπουχαρί, στρατιωτικός αξιωματούχος καριέρας, υπέβαλε υποψηφιότητα το 2015 λέγοντας πως υπό την ηγεσία του η Μπόκο Χαράμ θα ηττηθεί σε έξι μήνες.

Όχι μόνο η Μπόκο Χαράμ συνέχισε να τρομοκρατεί τους λαούς στα βορειοανατολικά, αλλά έχει εξαπλωθεί και σε άλλα γειτονικά κράτη της περιοχής, όπως το Τσαντ, το Καμερούν και τον Νίγηρα. Η ομάδα, υπό το πρόσχημα του ριζοσπαστικού Ισλάμ, έχει εμπλακεί σε απαγωγές, εκβιασμούς, δολοφονίες και σεξουαλική κακοποίηση παιδιών. Η αδυναμία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να δώσει τέλος στην αποστασία έχει δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα μεγαλύτερης ανασφάλειας σε άλλες περιοχές, μεταξύ άλλων στα βορειοδυτικά, κεντρικά και νότια.

Μέσα στο 2021, αναφέρθηκε ότι ο Μπουχάρι ζήτησε τη μετεγκατάσταση των κεντρικών γραφείων της AFRICOM από τη Στουτγάρδη της Γερμανίας στη Νιγηρία. Τέτοιες δηλώσεις καταδεικνύουν την έλλειψη στρατηγικής προοπτικής στη σημερινή ηγεσία της Νιγηρίας, με πληθυσμό μεγαλύτερο από 200 εκ.. Αυτό που πρέπει να πει ο λαός στον Μπουχάρι και σε άλλους αφρικανούς ηγέτες, που πιστεύουν ότι μια μεγαλύτερη παρουσία του Πενταγώνου θα μεταφραστεί σε υψηλότερα επίπεδα εθνικής ασφάλειας, είναι ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο.

Από την εμφάνιση της AFRICOM, η κατάσταση ασφάλειας στην περιοχή της ΑΕ έχει επιδεινωθεί. Μέχρι να μπορέσει η Αφρική να εκκινήσει το δικό της ανεξάρτητο στρατιωτικό σύστημα για να διατηρήσει την ασφάλειά της ενόψει της συνεχούς ιμπεριαλιστικής αποσταθεροποίησης και εκμετάλλευσης, η συνολική ανάπτυξη της ηπείρου θα παραμείνει αναιμική.

Το Κέρας της Αφρικής και τα στρατηγικά συμφέροντα του ιμπεριαλισμού

Οι συγκρούσεις στην Αιθιοπία, το Σουδάν και τη Σομαλία σχετίζονται όλες με μια παρόμοια προσπάθεια καθορισμού του οικονομικού μέλλοντος αυτών των σημαντικών κρατών. Η Αιθιοπία θεωρείται από πολλούς σύγχρονους ιστορικούς ως το λίκνο του ανθρώπινου πολιτισμού. Το Σουδάν έχει μια ιστορία που είναι εξίσου αρχαία και κομβική με την Αιθιοπία. Η Σομαλία επίσης, με τη θέση της στον Ινδικό Ωκεανό και σε κοντινή απόσταση από τον Κόλπο του Άντεν και την Αραβική Χερσόνησο, είναι περιζήτητη για την Ουάσιγκτον και τη Γουόλ Στριτ.

Όλα αυτά τα κράτη διαθέτουν φυσικούς πόρους που είναι σημαντικοί στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα που καθορίζεται από τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό. Το Σουδάν έχει τεράστια πετρελαϊκά και άλλα ενεργειακά κοιτάσματα μαζί με τη Σομαλία. Το έργο Grand Ethiopian Renaissance Dam Project (GERD – πρόκειται για ένα μεγάλο φράγμα στην περιοχή Benishangul-Gumuz στην Αιθιοπία, στον Μπλε Νείλο, που βρίσκεται 40 χλμ. ανατολικά του Σουδάν και η ιδιοκτησία του ανήκει στην Επιχείρηση Ηλεκτρισμού της Αιθοπίας) παρέχει τη δυνατότητα για σημαντική ενίσχυση της υδροηλεκτρικής ικανότητας στις περιοχές της Ανατολικής και Βόρειας Αφρικής.

Οι μηχανορραφίες των ΗΠΑ στην Αιθιοπία έχουν τραβήξει την προσοχή πολλών αφρικανών εντός της ηπείρου και διεθνώς. Σε πολλές πόλεις στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο, το κίνημα #NoMore έχει κερδίσει αναγνώριση. Μέσα στα αιθιοπικά ΜΜΕ γίνονται καθημερινά πολυάριθμες αναφορές στην ανάγκη για ενότητα ενάντια στις ηγεμονικές προσπάθειες της Ουάσιγκτον. Το αντάρτικο Απελευθερωτικό Μέτωπο Λαών του Tigray (TPLF) προετοιμαζόταν από την Ουάσιγκτον για άλλη μια φορά να αναλάβει την κυβέρνηση στην πρωτεύουσα Αντίς Αμπέμπα (*). Οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τον πρόεδρο Μπάιντεν αποτελούν συνέχεια της λανθασμένης εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ κατά της Αφρικής και του λαού της. Με την ήττα των τελευταίων προελάσεων των ανταρτών στην Αιθιοπία, η διοίκηση του πρωθυπουργού Abiy Ahmed κέρδισε το σεβασμό τμήματος του αφρικανικού λαού και των γνήσιων αντιιμπεριαλιστών σε όλο τον κόσμο.

Η πολιορκημένη ηγεσία του Μεταβατικού Στρατιωτικού Συμβουλίου (TMC) στη Δημοκρατία του Σουδάν πλησιάζει στο σημείο να εκτεθεί περαιτέρω για τους άρρηκτους δεσμούς της με τον ιμπεριαλισμό. Το δημοκρατικό κίνημα στο Σουδάν έχει κεντρικό ρόλο στη συνολική κρίση στο Κέρας της Αφρικής. Η Αίγυπτος, που είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος αποδέκτης βοήθειας από την Ουάσιγκτον, δίπλα στο κράτος του Ισραήλ, εργάζεται πυρετωδώς για να υπονομεύσει τη διαδικασία μετασχηματισμού στο Σουδάν και την Αιθιοπία. Μετά το προβάδισμά του από την Ουάσιγκτον, το Κάιρο πολιτικοποίησε τις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση Abiy για την πλήρωση του έργου GERD. Το Σουδάν επηρεάζεται λόγω του πολιτικού προσανατολισμού και της οικονομικής ευπάθειας της στρατιωτικής χούντας.

Η Αίγυπτος θέλει να εξασφαλίσει έναν μόνιμο ρόλο εγγυτή των δυτικών στρατιωτικών συμφερόντων στο Σουδάν. Ο Σίσι ήταν ένας στρατιωτικός αξιωματούχος που αποσύρθηκε από τον στρατό για να θέσει υποψηφιότητα για αρχηγός κράτους μετά την ανατροπή της πολιτικής διοίκησης το 2013. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά μια πολιτικά ανεξάρτητη κυβέρνηση στην Αίγυπτο, η οποία είναι μια πύλη για την υπόλοιπη Αφρική, Δυτική Ασία και Νότια Ευρώπη.

Ο Παναφρικανισμός έχει κρίσιμη σημασία στις συζητήσεις για την ασφάλεια

Ο Παναφρικανισμός παρουσιάζεται σε μια νέα γενιά Αφρικανών. Η μόνη λύση για την κρίση ασφάλειας στην Αφρική είναι η ενοποίηση.

Οι μάζες στο Σουδάν και την Αιθιοπία έχουν δείξει μια νέα κατεύθυνση στην πολιτική οργάνωση και την αντίσταση στον ιμπεριαλισμό. Η εξωτερική πολιτική του Μπάιντεν στο Κέρας της Αφρικής έχει δώσει κίνητρο για την ενότητα μεταξύ των Αιθιόπων, των Ερυθραίων και άλλων λαών από όλη την ήπειρο. Οποιεσδήποτε συνομιλίες που σχετίζονται με την επίτευξη σταθερότητας στο Κέρας της Αφρικής, τη Δυτική Αφρική και άλλες περιοχές πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την αποσταθεροποιητική επίδραση του ιμπεριαλιστικού μιλιταρισμού. Από την υποτιθέμενη στρατιωτική εκπαίδευση των ενόπλων δυνάμεων, μέχρι την προμήθεια όπλων και τεχνικών πολέμου, οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Βρετανία, η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και το ΝΑΤΟ έχουν διεισδύσει βαθιά στις δομές του μετα-αποικιακού αφρικανικού κράτους.

Αυτό αποδείχθηκε έντονα κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος στο Conakry τον Μάιο του 2021, με την παρουσία των στρατευμάτων της AFRICOM. Αυτοί οι στρατιωτικοί ηγέτες δεν θα μπορούσαν να ενεργήσουν με αυτό τον βαθμό ατιμωρησίας χωρίς την πλήρη υποστήριξη των πολυεθνικών, του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου και των μηχανισμών ασφαλείας τους. Η σταθερότητα και η ασφάλεια θα πραγματοποιηθούν μόνο όταν οι πόροι, η γη και η εργασία των αφρικανών ανακτηθούν και χρησιμοποιηθούν προς όφελος της πλειοψηφίας.

(*) Η περιοχή Tigray, επίσημα το Εθνικό Περιφερειακό Κράτος Tigray, είναι το βορειότερο περιφερειακό κράτος στην Αιθιοπία. Η περιοχή Tigray είναι η πατρίδα των λαών Tigrayan, Irob και Kunama.