Η ιμπεριαλιστική πολιτική της Γαλλίας και η κρίση της (άρθρα από το internationalviewpoint.org)

Η ιμπεριαλιστική πολιτική της Γαλλίας και η κρίση της

Μεταφράζουμε δύο άρθρα από το internationalviewpoint.org, που δείχνουν τις βλέψεις του γαλλικού ιμπεριαλισμού αλλά και τις δυσκολίες και αντιστάσεις που συναντάει.

ΜΠΟΥΡΚΙΝΑ ΦΑΣΟ

 Μια καυστική αποκήρυξη της αφρικανικής πολιτικής του Μακρόν

του Paul Martial, 2 Δεκεμβρίου

Επικοινωνιακά ήταν τέλειο. Ένα ακροατήριο αντιπροσώπων των αφρικανικών κοινωνιών, ένας διανοούμενος επικριτικός της «Γαλλο-αφρικής» ως οργανωτής και ένα πάνελ ελαφρώς επαναστατημένων νέων ανθρώπων που παρίσταναν τον αντίλογο σε έναν εγωιστικό και αλαζονικό Μακρόν. Από αυτή την άποψη, η Γαλλο-Αφρικανική σύνοδος που έγινε στο Μονπελιέ στις αρχές του Οκτώβρη ήταν μια επιτυχία. Αλλά τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα, όπως υπενθύμισε, σε όσους αρνούνται να το δουν, το πρόσφατο μπλοκάρισμα ενός γαλλικού στρατιωτικού κονβόι στη Μπουρκίνα Φάσο.

Σίγουρα αυτό το σκηνικό ήταν εμπνευσμένο από την αναφορά του Centre d’analyse de prévision et de stratégie (Κέντρο Ανάλυσης Προγνωστικών και Στρατηγικής, CAPS), που σε μια σημείωσή του τον Απρίλιο του 2020 επισημαίνει: «Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την αναξιοπιστία των πολιτικών αρχών» και «άμεσα να στηρίξουμε την ανάδειξη νέων μορφών αξιόπιστων αφρικανικών αρχών, ώστε να απευθυνθούν στον κόσμο» – οι νέοι συνομιλητές θα είναι «θρησκευτικές αρχές, από τη διασπορά, λαϊκοί καλλιτέχνες» και «νεοφιλελεύθεροι επιχειρηματίες».

Η κρίση και η νεο-αποικιακή πραγματικότητα

Παρ’ όλα αυτά, η σύνοδος του Μονπελιέ δεν κατάφερε να κρύψει την πραγματικότητα μιας Γαλλίας που στηρίζει αφρικανικές κυβερνήσεις όσο αυτές εξυπηρετούν την ατζέντα της. Συνεπώς, το Παρίσι θα κριτικάρει το πραξικόπημα στο Μάλι, αλλά καλύπτει την κατάληψη της εξουσίας από το γιο του δικτάτορα Ντεμπί και αγνοεί τον τρίτο όρο του Ουατταρά από την Ακτή Ελεφαντοστού.

Σε στρατιωτικό επίπεδο, η Επιχείρηση Μπαρκάν κατέληξε να είναι ένα πραγματικό φιάσκο. Αυτοί που επικροτούσαν αυτή την επέμβαση, δεν έβλεπαν πως η κρίση στο Σαχέλ είναι πάνω απ’ όλα πολιτική. Επιπλέον θα πρέπει να μιλάμε για «κρίσεις» στο πληθυντικό. Κάποιες είναι περιοδικές, όπως ο ανταγωνισμός κτηνοτρόφων και αγροτών, άλλες είναι διαφωνίες μέσα στην κοινότητα, που μπορεί να είναι θρησκευτικές ή κοινωνικές. Αυτό που έχουν κοινό είναι ότι προσφέρουν ευκαιρία στους τζιχαντιστές να κυριαρχήσουν. Αν και αυτές οι κρίσεις δεν είναι καινούργιες, παλιότερα υπήρχε ένα πλαίσιο που ευνοούσε κάποιες ειρηνικές λύσεις. Η αποδυνάμωση των κρατών εξαιτίας των πολιτικών δημοσιονομικής προσαρμογής, η σπανιότητα των πόρων και η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, συνοδευόμενα από τη διαφθορά, έχουν συνθλίψει αυτές τις διαμεσολαβήσεις.

Φήμες και αντιπαραθέσεις

Το επεισόδιο του πρόσφατου μπλόκου σε όλη τη Μπουρκίνα Φάσο στο γαλλικό στρατιωτικό κονβόι σκιαγραφεί την κρίση ανάμεσα στις γαλλικές και αφρικανικές ελίτ από τη μία και τους λαούς από την άλλη. Αρχίζοντας από τη γαλλική στρατιωτική βάση στο Πορτ Μπουέ στα προάστια του Αμπιτζάν στην Ακτή Ελεφαντοστού, ένα μεγάλο κονβόι με προμήθειες του στρατού υποτίθεται ότι θα έφτανε στο Γκαό στο Μάλι. Στην άφιξή του στη Μπουρκίνα Φάσο, το κονβόι μπλοκαρίστηκε, πρώτα στη Μπομπό Ντιουλασό και μετά στην Καγιά. Διαδηλωτές τραυματίστηκαν από προειδοποιητικές βολές γάλλων στρατιωτών ή και της Μπουρκίνα Φάσο. Σε μια προσπάθεια να εκτονωθεί η κινητοποίηση, η κυβέρνηση έριξε το διαδίκτυο, όπως κάνουν παραδοσιακά οι δικτατορίες. Οι διαδηλωτές υποπτεύονταν πως το κονβόι θα βοηθήσει τους τζιχαντιστές. Κάποιοι σχολιαστές χλευάζουν αυτές τις κατηγορίες χωρίς να λένε τίποτα για τη δήλωση του Λε Ντριάν ότι το χέρι της Ρωσίας ήταν πίσω από το μπλόκο.

Κάποιες φήμες καλλιεργούνται από επαναλαμβανόμενα ψέματα του γαλλικού στρατού στην Αφρική. Είτε αφορούν την άρνηση της ευθύνης του για το βομβαρδισμό γάμου στο Μπουντί στο Μάλι, που προκάλεσε 22 νεκρούς, είτε την εμπλοκή του μαζί με την αιγυπτιακή δικτατορία στο πλαίσιο της Επιχείρησης Σιρλί. Σε αυτή την πρόσφατη περίπτωση, η ενημέρωση που δόθηκε από το γαλλικό γενικό επιτελείο ήταν ότι η επιχείρηση χρησιμοποιήθηκε για να εξουδετερωθούν δουλέμποροι στα σύνορα ανάμεσα στην Αίγυπτο και τη Λιβύη.

Μια πληγωμένη χώρα

Η Μπουρκίνα Φάσο έχει χτυπηθεί σκληρά από τη τζιχαντιστική βία, σχεδόν 1,3 εκ. έχουν ξεριζωθεί, φεύγοντας μακριά από τις συγκρούσεις. Η επίθεση στον στρατώνα Ινατά, όπου σκοτώθηκαν περισσότεροι από 50 αστυνομικοί, ήταν ένα σοκ για τη χώρα. Ένας στρατώνας που μετά από αυτό δεν ξαναλειτούργησε. Μια κατάσταση που παροξύνει την αποδοκιμασία της αναποτελεσματικότητας της επιχείρησης Μπαρκάν και τη συνεργασία του γαλλικού στρατού με τους στρατηγούς της Μπουρκίνα Φάσο, που δείχνουν μεγαλύτερη προσοχή στη διαχείριση των προσωπικών τους συναλλαγών και ζητημάτων. Ο λαός αντιλαμβάνεται τον γαλλικό στρατό ως –πάνω απ’ όλα– στήριγμα των αφρικανών ηγετών που στα μάτια του λαού έχουν χάσει κάθε αξιοπρέπεια μπροστά στον Μακρόν. Πράγματι, ο Μακρόν καταφέρνει να τους συγκεντρώνει στο Πο για να ανανεώσει την αφοσίωσή τους στη Γαλλία. Επίσης, όμως, καταφέρνει να κάνει και υποτιμητικά αστεία για τον πρόεδρο Καμπορέ κατά την επίσκεψή του στην Ουαγκαντουγκού [πρωτεύουσα της Μπουρκίνα Φάσο]. Ο Μακρόν δεν θα συμπεριφερόταν ποτέ έτσι σε έναν ηγέτη μιας δυτικής χώρας. Το κονβόι πλέον περνά μέσω Νίγηρα, αλλά και εκεί συναντά διαδηλώσεις, που καταστέλλονται βίαια. Αυτό αποκαλύπτει την αυξανόμενη απόρριψη της αφρικανικής πολιτικής της Γαλλίας.

KANAKI (Nέα Καληδονία)

«Ο λαός δε θα δεχτεί το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος που οργανώθηκε σε αυτές τις συνθήκες»

Συνεδριάζοντας με την ονομασία «Ανεξάρτητη Στρατηγική Επιτροπή της Αποχής», οι αντιπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων (FLNKS, οι εθνικιστές του MNSK, PT, DUS, MOI) και τα αυτονομιστικά συνδικάτα (USTKE, FLS, CNTP) καλούν σε αποχή στο δημοψήφισμα στις 12 Δεκεμβρίου, που διεξάγεται από τις γαλλικές αρχές.(*) Δημοσιεύουμε αποσπάσματα της κοινής τους διακήρυξης.

Εμείς, οι συμμετέχοντες της καμπάνιας και του στρατοπέδου του ΝΑΙ, ελπίζουμε ότι αυτή η τελική διαβούλευση της Συνθήκης της Νουμιά θα λάβει μέρος σε ένα γαλήνιο και ειρηνικό κλίμα, όλοι όμως μπορούν να διαβλέψουν ότι δεν συμβαίνει αυτή τη στιγμή κάτι τέτοιο. Από την 6η Σεπτεμβρίου 2021, η χώρα μας έχει χτυπηθεί σκληρά από μια υγειονομική κρίση. Ο απολογισμός των νεκρών συνεχίζει να αυξάνεται και έχει έρθει ο καιρός για συμπόνοια και παρηγοριά στις οικογένειες των εκλιπώντων. Ο Covid-19 έχει δημιουργήσει ένα κλίμα άγχους, ο λαός είναι διαιρεμένος γύρω από την υποχρεωτικότητα των εμβολίων και του υγειονομικού διαβατηρίου, διαίρεση που διαπερνά τους υποστηρικτές του Ναι και του Όχι, επιπρόσθετα με την επίδραση που έχει στον κόσμο της εργασίας, από τους ευάλωτους τομείς έως αυτούς που ζημιώθηκαν από τη μείωση του κύκλου εργασιών. […]

Μια μεροληπτική συζήτηση

Η τελική διακήρυξη της στρογγυλής τραπέζης της Ναϊνβίλ λε Ρος της 12ης Ιουλίου του 1983 άνοιξε μια 38χρονη περίοδο, στην οποία ο λαός των Κανάκι αποφάσισε να μοιραστεί το δικαίωμά του για αυτοδιάθεση με τις άλλες εθνικές ομάδες που είναι στη Νέα Καληδονία. Προσκαλέσαμε τα θύματα της αποικιακής εποχής, που δεν έχουν πλέον καμία άλλη χώρα, να γίνουν ένα μέρος από εμάς, μέσα από τρεις διαβουλεύσεις και μέσω της απόκτησης της καληδονικής υπηκοότητας. Αυτή η πολιτογράφηση, που είναι ανοιχτή και σε άλλους, δίνει στους πολίτες και τις κοινότητες που δεν είναι εθνικότητας Κανάκι μια πολιτική εγγύηση ισότιμης αντιμετώπισης και ενσωμάτωσης στο κοινό μέλλον. Αυτό εξασφαλίζει το μέλλον των εθνοτήτων που αφορά η συνθήκη. Είναι η μήτρα του νομιμοποιημένου λαού αυτής της χώρας. Υπάρχει μια εξαναγκασμένη πορεία προς την καταστροφή αυτής της συμβίωσης;

Αρνούμαστε να εγκλωβιστούμε, όπως προσπαθεί το Γαλλικό Κράτος να μας εξαναγκάσει, σε μια επιλογή ανάμεσα σε μια απομονωμένη ανεξαρτησία της ρήξης και ενός νέου καθεστώτος στα πλαίσια της Γαλλίας με επέκταση του συγκεκριμένου εκλογικού σώματος στους πολίτες της χώρας. Το κείμενο του Κράτους γύρω από τις συνέπειες του Ναι και Όχι δεν έχει κερδίσει τη συναίνεση. Κρίθηκε ως «μια προπαγάνδα υπέρ του Όχι, τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από αυτό» από το 39ο συνέδριο του FLNKS στις 21 Αυγούστου στη Νουμιά, και από άλλα αυτονομιστικά κινήματα. […]

Μια αμετάκλητη απόφαση για αποχή

Ο υπουργός Ναυτιλίας της Γαλλίας περιορίζεται στο να επιχειρηματολογεί για την υγειονομική κατάσταση που έχει γίνει αποδεκτή, χωρίς να εισάγει το ζήτημα του κοινωνικού κλίματος. Σε όλες τις χώρες, υγειονομικά και κοινωνικά ζητήματα πάνε χέρι χέρι, ποτέ το ένα χωρίς το άλλο. Θα ήταν καταλληλότερο να δουλέψουν για τις συνθήκες που χρειάζονται για να οργανωθεί μια νέα εκλογική διαδικασία και με τροποποιήσεις στους νέους τρόπους ψηφοφορίας για ένα δημοψήφισμα η ημερομηνία του οποίου θα συμφωνηθεί να είναι γύρω στον Σεπτέμβρη ή Οκτώβρη του 2022 ανάλογα με την υγειονομική κατάσταση, η οποία όπως και να έχει, μέχρι τότε θα έχει συνέχεια στον τοπικό τρόπο ζωής.

Η συνθήκη της Νουμιά προβλέπει ότι σε περίπτωση ενός τρίτου Όχι, οι πολιτικές δυνάμεις θα συζητήσουν την κατάσταση που δημιουργήθηκε μέχρι τότε. Θα σεβαστούμε το αποτέλεσμα του τελευταίου δημοψηφίσματος αν συμβεί σε ένα ήρεμο και ειρηνικό κοινωνικό κλίμα μετά από μια δίκαιη καμπάνια. Αν το Γαλλικό Κράτος αποφασίσει να διατηρήσει την ημερομηνία στις 12 Δεκεμβρίου, οι πολιτικές ομάδες έχουν ήδη προειδοποιήσει για την αμετάκλητη απόφαση να μην συμμετάσχουν, με το να μη στείλουν κανένα προπαγανδιστικό υλικό στην επιτροπή ελέγχου για το γνωμοδοτικό δημοψήφισμα.

Άρνηση κάθε δέσμευσης στη μεταβατική περίοδο

Αν το Γαλλικό Κράτος αποφασίσει να διατηρήσει την ημερομηνία στις 12 Δεκεμβρίου, ποιος θα είναι γύρω από το τραπέζι να συζητήσει την επόμενη μέρα; Δεν θα είμαστε εκεί. Δεν δεσμευόμαστε στο χρονοδιάγραμμα της περιόδου, μεταβατικής ή όχι, που θα μας οδηγήσει στον Ιούνιο του 2023. Η συνέπεια που θα έχει το να επιμείνουν στην ημερομηνία της 12ης Δεκεμβρίου, θα είναι να γίνει απίθανο ένα ήρεμο δημοψήφισμα για το θεσμικό και οικονομικό μέλλον βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα. Το Γαλλικό Κράτος θα πρέπει να αναλάβει όλη την ευθύνη για την κατάσταση που θα έχει δημιουργηθεί τότε. Ο λαός δεν θα αποδεχθεί ένα αποτέλεσμα τρίτου δημοψηφίσματος οργανωμένο στις τρέχουσες συνθήκες. Όταν έρθει η ώρα, αν κριθεί αναγκαίο, θα επισημάνουμε στη διεθνή κοινότητα τις αποτυχίες, την κρυφή πλευρά και την ανεπάρκεια ενός οπισθοδρομικού κράτους, που δεν τηρεί το λόγο του και παραμένει προσκολλημένο στα μειωτικά εκμεταλλευτικά σχήματα του παρελθόντος. Η εποχή της αποικιοποίησης τελείωσε.

Το μέλλον μας θα είναι αυτό μιας πλήρους και απόλυτης ανεξαρτησίας, επειδή αυτό που μας διαιρεί σήμερα είναι ο γαλλικός νεο-αποικισμός. Πρέπει να βάλουμε τέλος σε αυτή την κατάσταση μια και καλή. Εμείς πάντα επαναλαμβάναμε την επιθυμία μας να προσδιορίσουμε μια νέα σχέση με τη Γαλλία και τις άλλες χώρες, όπως συνηγορεί η συνθήκη της Νουμιά. [2] Αυτή η επιλογή είναι ένα ανεξάρτητο Κράτος, ελεύθερο να συνδιαμορφώσει την αλληλεξάρτηση, όπως το έθεσε ο Ζαν Μαρί Ζιμπό. Το βάθεμα αυτών των αλληλεξαρτήσεων ή εταιρικών σχέσεων θα είναι στο κέντρο της σκέψης για ένα προγραμματικό δημοψήφισμα για την 3η διαβούλευση. Αλλά αν είναι απόλυτα αναγκαίο να διαλέξουμε μεταξύ της ελευθερίας και αυτών των αλληλεξαρτήσεων, τότε διαλέγουμε την ελευθερία μας.

Σημειώσεις

(*) FLNKS: Κανακικό και Σοσιαλιστικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Front de Libération Nationale Kanak et Socialiste), MNSK: Εθνικιστικό Κίνημα για την Ανεξαρτησία των Κανάκι (Mouvement Nationaliste pour la Souveraineté de Kanaky), PT: Εργατικό Κόμμα, DUS: Νότια Ενωτική Δυναμική (Dynamique Unitaire Sud), MOI: Κίνημα των Αυτονομιστών Ωκεανιστών (Mouvement des océaniens indépendantistes), USTKE: Συνομοσπονδία των Κανάκι Εργατών και Εκμεταλλευόμενων (Union Syndicale des Travailleurs Kanak Exploités), FLS: Μέτωπο Κοινωνικών Αγώνων (Front de Luttes Sociales), CNTP: Εθνική Συνομοσπονδία Εργατών του Ειρηνικού (Confédération Nationale des Travailleurs du Pacifique).