Η άποψή μας: Να συνεχίσουμε τους αγώνες μας

Να συνεχίσουμε τους αγώνες μας

 –

Από την στήλη ¨Η άποψή μας¨ της Εργατικής Πάλης Απριλίου

– 

Η μεγάλη διαδήλωση διαμαρτυρίας των κατοίκων της Νέας Σμύρνης, με αφορμή τον αναίτιο ξυλοδαρμό ενός νεαρού κατοίκου της συνοικίας, και οι διαδηλώσεις και κάθε είδους εκδηλώσεις που επακολούθησαν σε πολλές συνοικίες των Αθηνών όπως και σε άλλες πόλεις, έδειξαν ότι η κυριαρχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη αρχίζει και κλονίζεται σοβαρά. Η Νέα Σμύρνη δεν ήρθε ξαφνικά, όπως και ο ξυλοδαρμός, ήταν μόνο η αφορμή. Ήταν μια σημαντική στιγμή σε μια σειρά συγκεντρώσεων, διαμαρτυριών, διαδηλώσεων, εργατικών κινητοποιήσεων και απεργιών (διαδηλώσεις συμπαράστασης προς τον απεργό πείνας Κουφοντίνα, διαρκείς κινητοποιήσεις φοιτητών-εκπαιδευτικών ενάντια στους νόμους Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, άρνηση εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση, απεργία Ναυτεργατών, διαρκείς κινητοποιήσεις υγειονομικών κ.λπ.) που από την αρχή του 2021 έχουν εισβάλει και λίγο ως πολύ κυριαρχούν στην πολιτική ζωή.

Αρχή ξεσπάσματος της οργής

Όλες αυτές οι κινητοποιήσεις έχουν «ανατρέψει» την ζοφερή κατάσταση που έχουν επιβάλει οι ά(χ)ριστοι νεοφιλελεύθεροι από την ημέρα που ανήλθαν στην εξουσία με μια σειρά αντεργατικών και αντιδημοκρατικών μέτρων, με τις απαγορεύσεις, συλλήψεις, αστυνομοκρατία και τρομοκρατία. Με πρόσχημα την πανδημία και με την βοήθεια των ιμπεριαλιστών και μιας χούφτας αργυρώνητων δημοσιογράφων ξεθεμελιώνουν τα πάντα: κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας. Αυτό το οποίο επιβάλουν σταδιακά και μεθοδικά είναι μια δικτατορία με κοινοβουλευτικό μανδύα. Γιατί γνωρίζουν –περισσότερο από τον καθένα– η αστική τάξη και οι εκπρόσωποί της ότι έρχονται πολύ χειρότερες μέρες από αυτές που γνωρίσαμε την προηγούμενη δεκαετία, καθώς και ότι τα μνημόνια που ετοιμάζονται σε βάρος του ελληνικού λαού θα είναι χειρότερα από τα προηγούμενα. Αυτό δείχνουν όλα τα στοιχεία της κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού: η συνεχής συρρίκνωση του ΑΕΠ, η διαρκής αύξηση των ελλειμμάτων, όλων των χρεών, των πτωχεύσεων, των χρεοκοπιών, η καθίζηση των επενδύσεων, το μεγάλωμα των φαραωνικών ανισοτήτων, της ανεργίας, της φτώχειας…της διάλυσης της υγείας, της παιδείας κ.ά.

Για να αντιμετωπίσουν αυτήν την κατάσταση οι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι της κυβέρνησης χρησιμοποιούν τα ασύστολα ψέματα, τη συκοφάντηση των εργαζομένων, των συνδικαλιστικών οργανώσεων, των κινητοποιούμενων και βέβαια την τρομοκρατία που θυμίζει άλλες, παλαιότερες εποχές. Η πολιτική τους για να προλάβουν τις αναμενόμενες αντιδράσεις έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας προληπτικής αντεπανάστασης. Βασικό εργαλείο –προς το παρόν– για την εφαρμογή της και συνολικά γι’ αυτήν την κατάσταση είναι τα ειδικά σώματα της αστυνομίας (ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΡΑΣΗ, ΕΚΑΜ κ.α.), τα οποία εξοπλίζουν όλο και περισσότερο, και φασιστικοποιούν για να τρομοκρατούν και να επιβάλουν τον φόβο. «Ο τρόμος είναι εργαλείο κοινωνικής υγιεινής» είπε ο Λένιν. Άλλωστε τα κατασταλτικά μέτρα δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Στη Γαλλία όπως και σε μια σειρά άλλες χώρες (Ιταλία, χώρες Βίσενγκραντ κ.λπ.), γίνονται τα ίδια και χειρότερα. Η άνοδος των Δημοκρατικών στην εξουσία των ΗΠΑ και η επαναφορά μιας ψυχροπολεμικής πολιτικής είναι σίγουρο ότι θα ενισχύσει παραπέρα τη στρατηγική της καταστολής και της έντασης που εφαρμόζουν όλες οι κυρίαρχες τάξεις σ’ όλο τον κόσμο.

Όμως, αυτή η πολιτική της καταστολής, της αστυνομοκρατίας και της τρομοκρατίας είναι ταυτόχρονα και ένδειξη αδυναμίας. Αυτό δείχνουν οι εμφανίσεις του Μητσοτάκη κ.ά., που: α) προσπαθούν να συμψηφίσουν τον τραυματισμό ενός αστυνομικού με το όργιο τραμπουκισμών, ξυλοδαρμών ταπεινώσεων και διώξεων που έχουν επιβάλει στην κοινωνία, β) εμφανίζονται «ενωτικοί», ενάντια στη βία «από όπου και αν προέρχεται», υπερασπιστές της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Μέχρι και ο Χρυσοχοΐδης φόρεσε προβιά και παριστάνει τον υπερασπιστή της Δημοκρατίας! Ωστόσο, αυτή η αδυναμία της κυβέρνησης δεν σημαίνει ότι έχουμε μια συνολική αλλαγή της κατάστασης μετά την μεγάλη υποχώρηση των αγώνων και τη συνολική του εργατικού κινήματος. Ούτε πολύ περισσότερο αλλαγή της πολιτικής που εφαρμόζει και προσπαθεί να επιβάλει στην κοινωνία: της βίαιης φτωχοποίησης και της άγριας καταστολής. Και τα δυο είναι στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης και των εκπροσώπων της – όλων των εκπροσώπων της, δηλαδή όλων των αστικών κομμάτων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΜΕΡΑ25) και ατόμων.

Η μεγάλη υποχώρηση των αγώνων και των κινητοποιήσεων που είχαμε την προηγούμενη περίοδο δεν σημαίνει ότι η αηδία, ο θυμός, η οργή και η κοινωνική πόλωση έπαψαν να μεγαλώνουν. Αυτό που συμβαίνει από την αρχή του 2021 δεν είναι τίποτα άλλο παρά το ξέσπασμα της οργής. Οργής που γίνεται πράξη ξεπερνώντας τον φόβο και τον τρόμο –έστω και μερικώς– που επέβαλαν και επιβάλουν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί και το Κράτος έκτακτης Ανάγκης.

 

Η κυριαρχία τους κλονίζεται

Η «κυριαρχία» των άθλιων νεοφιλελεύθερων του Μητσοτάκη οφείλεται περισσότερο στην ολέθρια διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, στον αποπροσανατολισμό και απογοήτευση που προκάλεσε στις εργατικές και λαϊκές μάζες που όξυναν τις υπαρκτές αδυναμίες του εργατικού κινήματος. Η πολιτική τους έχει αποτύχει παντού, όπως άλλωστε και γενικά του νεοφιλελευθερισμού να αντιμετωπίσει την πολύπλευρη και δομική κρίση του καπιταλισμού. Ακόμη χειρότερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα έκρηξη της εθνικής και παγκόσμιας κρίσης πολύ χειρότερη από εκείνη του 2008. Αυτά που ψελλίζουν τα αστικά επιτελεία περί «βιώσιμης πράσινης ανάπτυξης», «πράσινου κοινωνικού συμβολαίου», «ανθεκτικότητας» των κοινωνιών απέναντι στις προκλήσεις της «νέας εποχής» (ρομποτική, ψηφιακή οικονομία, «κυκλική κοινωνική οικονομία», «νεοφυείς επιχειρήσεις», «συμμετοχική δημοκρατία») δείχνουν μόνο την αοριστία και την έλλειψη ενός συγκεκριμένου σχεδίου, πέρα από τον όλο και πιο ακραίο νεοφιλελευθερισμό, δηλαδή τη λυσσασμένη επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους και τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.

Ωστόσο, όσο αδύναμοι και να είναι ο Μητσοτάκης, η άθλια παρέα του και όλα τα μνημομιακά κόμματα, όσο αδύναμα, αόριστα και καταστροφικά είναι τα προγράμματά τους, και ακόμη χειρότερα όσο και αν είναι βέβαιο ότι μας οδηγούν στην πλήρη οικονομική καταβαράθρωση του βιοτικού μας επιπέδου, στην αφαίρεση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών δεν πρόκειται να φύγουν μόνοι τους. Γι’ αυτό άλλωστε χρησιμοποιούν την μαζική καταστολή/τρομοκρατία και επιβάλουν ένα αστυνομικό ολοκληρωτικό κράτος, ένα Κράτος Έκτακτος Ανάγκης.

Πρέπει να απαλλαγούμε από όλους αυτούς πριν είναι πολύ αργά, πριν έρθουν τα χειρότερα. Γι’ αυτό πρέπει να συνεχίσουμε τους αγώνες μας, πρέπει να στρέψουμε προς το δικό τους στρατόπεδο τον φόβο και την τρομοκρατία που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Μπορούμε, δεν είναι πανίσχυροι, αυτό έδειξαν οι τελευταίες κινητοποιήσεις, αυτό δείχνει σε τελευταία ανάλυση η προστασία που ζητούν πίσω από τις σιδερόφρακτες συμμορίες του κράτους. Να συνεχίσουμε τους αγώνες μας με σχέδιο και μια αντικαπιταλιστική πολιτική που στο κέντρο της θα βρίσκονται η σωτηρία των εργαζομένων, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Πρέπει την δικαιολογημένη οργή μας απέναντι στο σάπιο καπιταλιστικό καθεστώς να την μετατρέψουμε σε οργανωμένη πάλη με βασικούς στόχους την οικοδόμηση μιας επαναστατικής δύναμης που θα μας απαλλάξει οριστικά από αυτό το βάρβαρο εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα και θα μας οδηγήσει σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, σε μια Σοσιαλιστική Κοινωνία.