Αλγερία: Όχι στο νόθο δημοψήφισμα και σύνταγμα (ανακοίνωση του PST – 4η Διεθνής)
Για την υπεράσπιση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων στην Αλγερία
Απόφαση που υιοθετήθηκε από την εθνική γραμματεία του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Αλγερίας (PST, τμήμα της 4ης Διεθνούς) στις 19.9.2020.
μετάφραση από το www.internationalviewpoint.org
Για την υπεράσπιση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών!
Όχι στο δημοψήφισμα και στο σύνταγμα του Τεμπούν!
Για την εκλογή μιας κυρίαρχης Συντακτικής Συνέλευσης!
Συνέχεια του καθεστώτος
Σε αντίθεση με την προπαγάνδα της ντε φάκτο κυβέρνησης, που προκύπτει από τη θεατρική παράσταση της 12ης Δεκεμβρίου του 2019, η συνέχιση του καθεστώτος είναι χτυπητή. Ούτε τα λαϊκίστικα ξεσπάσματα της κυβέρνησης ενάντια στη διαφθορά και τη “3issaba”, ούτε η προσπάθεια της να οικειοποιηθεί το κίνημα Hirak, μερικές φορες αναφερόμενο ως “moubarek”, έχουν αλλάξει έστω και στο ελάχιστο τη φύση της ως μια ολιγαρχική νεοφιλελεύθερη τάξη, αυταρχική και αντικοινωνική.
Ούτε φυσικά ελάττωσαν την χρόνια έλλειψη φερεγγυότητας του καθεστώτος.
Αλλά η υποβόσκουσα κρίση του καθεστώτος, που έχει οξυνθεί από την πέμπτη θητεία του [1], και έχει βαθύνει το λαϊκό Hirak, προκάλεσε μια αναδιοργάνωση της κρατικής εξουσίας γυρω από τον στρατό. H συνταρακτική επιστροφή του προσωπικού των αξιωματικών στο κέντρο των πολιτικών αποφάσεων, μετά την σχετική τους “περιθωριοποίηση” μετά την ήττα τους στις προεδρικές εκλογές του 2004, είναι το πιο ενδεικτικό γεγονός από την εξέλιξη της κρίσης του καθεστώτος.
Ενάντια στην υποταγή στα συμφέροντα ξένων δυνάμεων
Η συνέχεια του καθεστώτος είναι φανερή και στις σχέσεις του με την υποταγή στις ξένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. H στήριξή τους στη συνέχιση του καθεστώτος και τα κολακευτικά τους σχόλια έχουν ανταμειφθεί. Για να πεισθεί κανείς, φτάνει να θυμηθούμε τα δώρα που προσφέρθηκαν στις πολυεθνικές στο νέο νόμο για τους υδρογονάνθρακες ή στην εγκατάλειψη των κυρίαρχων και προστατευτικών προβλέψεων, όπως ο κανόνας 51/49% κ.λπ. Σε στρατιωτικό επίπεδο, είναι απαραίτητο να αναφέρουμε το ότι περνάει στο σύνταγμα το ενδεχόμενο παρέμβασης των Αλγερινών στρατιωτικών δυνάμεων σε άλλες χώρες ή η πολύ πρόσφατη συμμετοχή στις τελευταίες στρατιωτικές μανούβρες του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο.
Ένα σύνταγμα στην υπηρεσία του καθεστώτος
Εκμεταλλευόμενη την έξαρση της πανδημίας Covid 19, που ανάγκασε το λαϊκό Hirak να κάνει μια μεγάλη κοιλιά, η ντε φάκτο εξουσία του στρατού έχει γίνει διαρκής. Γι’ αυτό, το νέο σύνταγμά τους, που συντάσσετεται χωρίς την παραμικρή δημοκρατική συμμετοχή του αλγερινού λαού, θα είναι το αντικείμενο του δήθεν δημοψηφίσματος στις 1 Νοεμβρίου. Όπως και πριν, υπό την διεφθαρμένη και αυταρχική εξουσία του Μπουτεφλίκα, προσπαθώντας να παρουσιάσουν ένα λαϊκό δημοψήφισμα με την ελπίδα να συμβάλλουν στη νομιμοποίηση του Τεμπούν και της υψηλής στρατιωτικής ιεραρχίας που τον διόρισε. Αλλά, τι νομιμοποίηση θα μπορούσε να δώσει το δημοψήφισμα, όταν για το λαό υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας και οι δημοκρατικές ελευθερίες παραβιάζονται και φιμώνονται; Τι αξιοπιστία έχει το δημοψήφισμα, όταν δημόσια και ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης είναι κλειστά στον ελεύθερο και αντιπαραθετικό διάλογο; Ποιά “ελευθερία επιλογής του αλγερινού λαού” μπορούμε να αξιοποιήσουμε, όταν οι συλλήψεις και οι καταδίκες των νεαρών ακτιβιστών του Hirak, πολιτικών και συνδικαλιστών αγωνιστών, δημοσιογράφων και απλών μπλόγκερ πολλαπλασιάζονται;
Όχι, το σύνταγμα δεν είναι ούτε ζήτημα της επιτροπής των ειδικών, ούτε αντικείμενο ενός μονόπλευρου διαλόγου ανάμεσα σε “δόκτορες” στο συνταγματικό δίκαιο, όπως μας θέλουν να νομίζουμε.Το σύνταγμα δεν είναι τεχνικό ζήτημα. Είναι ένα εξέχων πολιτικό ζήτημα, το οποίο πρέπει να συζητηθεί σε απόλυτη ελευθερία από όλο τον αλγερινό λαό. Όλες οι πολιτικές ευαισθησίες και τα ρεύματα απόψεων που διατρέχουν τον λαό μας, πρέπει να μπορούν να εκφράσουν τις απόψεις τους ελεύθερα και δίκαια στα μέσα ενημέρωσης και να παρουσιάσουν τις ιδέες τους στο λαό χωρίς κανένα περιορισμό.
To PST αδιαμφισβήτητα απορρίπτει το υποτιθέμενο δημοψήφισμα της 1ης Νοεμβρίου και καλεί σε μια δημοκρατική εκλογή μιας κυρίαρχης Συντακτικής Συνέλευσης, η οποία θα είναι αντιπροσωπευτική των δημοκρατικών και κοινωνικών επιδιώξεων των εργατών, των γυναικών της νεολαίας και των μαζών της χώρας. Σε αυτή τη δημοκρατικά εκλεγμένη συντακτική συνέλευση, μετά από έναν ελεύθερο εθνικό διάλογο, σε ένα πλαίσιο όπου όλα τα εμπόδια σε μια αποτελεσματική άσκηση των δημοκρατικών ελευεθεριών θα έχουν αρθεί, θα αφεθεί το ζήτημα της συγγραφής του συντάγματός μας. Τότε θα προσέλθει για ψήφιση από τον αλγερινό λαό σε δημοκρατικό δημοψήφισμα.
Ο Τεμπούν είναι στην υπηρεσία των αφεντικών του ιδιωτικού τομέα
Σε άλλο επίπεδο, είναι στο ίδιο πλαίσιο που χαρακτηρίζεται από τον Covid 19, και τις βαριές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες του στους εργάτες, τους μικρούς αγρότες, τους μικρεμπόρους και τις λαϊκές μάζες γενικά, όπου ο Τεμπούν και η κυβέρνησή του αποφάσισαν να παραχωρησει το ισοδύναμο των 20 δισ. δολαρίων (ή 1900 δισ. δηναρίων) δημοσίων δαπανών, στους ιδιώτες εργοδότες, παρουσιάζοντάς το σαν ιδιωτική επένδυση του τρέχοντος έτους. Την ίδια ώρα, μετά από την ασήμαντη και μίζερη αύξηση του κατώτατου μισθού των 2000 δηναρίων, περισσότεροι από 500.000 εργάτες έχασαν τη δουλειά τους χωρίς καμιά αποζημίωση. Φυσικά, αυτό το στατιστικό στοιχείο θα ήταν πολύ μεγαλύτερο αν υπολογίζαμε τους εργάτες που βρέθηκαν εν μια νυκτί αναγκασμένοι από τα ίδια αφεντικά σε τεχνική ανεργία ή να δεχτούν μια απόλυση χωρίς αποζημίωση. Αλλά σε αυτό το ζήτημα, ο Τεμπούν και η κυβέρνησή του άφησαν αυτά τα αφεντικά να απολύσουν και να ποδοπατήσουν τις ίδιες τις προβλέψεις του νόμου για τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, όπως και τις δικαστικές αποφάσεις υπέρ των εργατών. Έτσι ακριβώς έγινε στο παράδειγμα της Cevital, όπου το αφεντικό της απέλυσε εκατοντάδες εργαζόμενους, από τη Νουμιλόνγκ στη Μπεζάγια, και στην απόλυση εργατών στη Σμαχα Μπραντ της Σετίφ, οι οποίοι το μόνο που ήθελαν ήταν να φτιάξουν σωματείο, μας αποκαλύπτουν τις τάσεις των αφεντικών για μισθωτή σκλαβιά του “παραγωγικού” ιδιωτικού τομέα στη χώρα και ποιοί είναι οι πολιτικοί προστάτες τους.
Για το χτίσιμο της ενότητας στη δράση και τη σύγκλιση των δημοκρατικών και κοινωνικων αγώνων!
Για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών!
Να σταματήσει η καταπίεση και οι συλλήψεις!
Απαιτούμε την απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατούμενων!
Να σταθούμε αλληλέγγυοι στην πάλη των εργατών και στη λαϊκή αντίσταση!
Να επιβάλλουμε στον ιδιωτικό τομέα και παντού το σεβασμό στις συνδικαλιστικές μας ελευθερίες!
Όχι στο αντιδημοκρατικό συνταγματικό δημοψήφισμα στις 1 Νοέμβρη!
Για την εκλογή μιας κυρίαρχης Συντακτικής Συνέλευσης!
[1] Ο Πρόεδρος της Αλγερίας Μπουτεφλίκα ανακοίνωσε το 2019 ότι θα κατεβεί υποψήφιος και για 5η θητεία στην εξουσία. Μπροστά στην ευρύτατη λαϊκή αντίδραση, ενσαρκωμένη στο κίνημα Hirak, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την υποψηφιότητα.