Για τα αποτελέσματα των εκλογών της 17ης Ιούνη (πρώτα συμπεράσματα)

Τα αποτελέσματα των εκλογών της 17ης Ιούνη έχουν διαφορές, από εκείνα της 6ης Μάη.

Η πιο μεγάλη διαφορά είναι ασφαλώς, ότι τώρα τα δυο αστικά και μνημονιακά κόμματα  μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση, κυρίως σαν αποτέλεσμα της σημαντικής ανόδου της ΝΔ και του μπόνους των 50 εδρών. Ωστόσο, αυτό είναι μόνο η μια όψη της πραγματικότητας ή ακόμη και το φαίνεσθαι, η εικόνα. Από την άλλη μεριά, έχουμε νέα άνοδο της αριστεράς, που αποτελεί νέο ιστορικό ρεκόρ και φτάνει σε πρωτοφανή ποσοστά, γύρω στο 33%-34%. Αυτό είναι το άλλο σημείο διαφοράς σε σχέση με τις εκλογές της 6ης Μάη, δηλαδή το εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιούνης είναι πιο πολιτικοποιημένο που επιπλέον δείχνει μια τάση πόλωσης, ακόμη και διαίρεσης της κοινωνίας.

Πριν εξάγουμε τα συμπεράσματά μας, χρειάζεται να δούμε εν συντομία τα εκλογικά δεδομένα:

1. Στις εκλογές της 6ης Μάη τα δυο αστικά κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, έχασαν κοντά στα 3,3 εκατ. ψήφους σε σχέση με το 2009. Στις εκλογές του Ιούνη περιόρισαν τις απώλειές τους περίπου κατά 550.000 ψήφους, δηλαδή έχασαν τελικά περίπου 2,7 εκατ. ψήφους σε σχέση με το 2009. Ωστόσο, αυτή η μικρή ενίσχυση οφείλεται στο γεγονός ότι η ΝΔ, απορρόφησε όλα τα μικρά μνημονιακά κόμματα (ΛΑΟΣ, Ντόρα, Δράση, Τζήμερος κλπ) και όχι μόνο. Άρα και σ’ αυτές τις εκλογές είχαμε μια περαιτέρω μείωση, έστω μικρή, της εκλογικής επιρροής των αστικών μνημονιακών δυνάμεων, αλλά αυτές οι δυνάμεις συσπειρώθηκαν στη ΝΔ, όπως λίγο ως πολύ ήταν αναμενόμενο σε μια κατάσταση που πολώνεται. Το ΠΑΣΟΚ έχασε ακόμη μια ποσοστιαία μονάδα, από το 13,18% στις 6 Μάη έπεσε στο 12,28% στις 17 Ιούνη.

2. Η αριστερά σημείωσε νέα άνοδο κατά περίπου 7 ποσοστιαίες μονάδες, από 27% περίπου στις 6 Μάη στο 33%-34% στις 17 Ιούνη, πράγμα που δείχνει ότι η στροφή προς τ’ αριστερά των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών μαζών και της νεολαίας συνεχίστηκε με αμείωτη ορμή.

α) Αυτή τη φορά μοναδικός ωφελημένος ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, που αύξησε το ποσοστό του κατά περίπου 11 ποσοστιαίες μονάδες (από 16,78% τον Μάη σε 26,86% τον Ιούνη)! Σε μεγάλο βαθμό, αλλά όχι αποκλειστικά, αυτό έγινε αποσπώντας σημαντικό αριθμό ψήφων από τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ μλ-ΜΛ ΚΚΕ κλπ). Σε γενικές γραμμές επιβεβαιώθηκαν και ενισχύθηκαν όλες οι τάσεις που εκδηλώθηκαν στις εκλογές του Μάη: Ο ΣΥΡΙΖΑ εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο το πνεύμα που βασικά κυριαρχεί -προς το παρόν- στις λαϊκές μάζες, δηλαδή η αναζήτηση λύσης μέσα από τις εκλογές, πιθανόν εντός της ΕΕ. Από την άλλη βέβαια, αντικειμενικά, εξέφρασε, όπως και τον Μάη, την αγωνιστική διάθεση των μαζών, την επιθυμία τους να απαλλαγούν από τις μνημονιακές δυνάμεις, τον πόθο για την ενότητα των δυνάμεων της αριστεράς και ίσως για μια αριστερή κυβέρνηση ή για μια εναλλακτική λύση απέναντι στην βαρβαρότητα του συστήματος.

β) Το ΚΚΕ έχασε περίπου το 50% των δυνάμεών του, από 8,48% τον Μάη στο 4,50% τον Ιούνη, ποσοστό χαμηλότερο και από το ποσοστό που πήρε το 1993 (4,53%), μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Τζανετάκη, την «οικουμενική», τις δυο μεγάλες διασπάσεις κλπ. Επιβεβαιώθηκαν και ενισχύθηκαν όλες οι τάσεις που είχαν διαφανεί στις εκλογές του Μάη, δηλαδή αποδοκιμάστηκε περισσότερο στις εργατικές και λαϊκές περιοχές, κυρίως των Αθηνών, και βέβαια το σύνολο της πολιτικής του που πέρα από διασπαστική, σεκταριστική κλπ, γίνεται όλο και πιο ακατανόητη, ασυνάρτητη και απωθητική. Στο άμεσο μέλλον θα πρέπει να αναμένονται οι συνέπειες αυτών των απανωτών αποτυχιών.

γ) Τα ψηφοδέλτια της άκρας αριστεράς (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εκλογική συνεργασία ΚΚΕ μλ-ΜΛ ΚΚΕ) είχαν σημαντικές απώλειες, περισσότερο μειώθηκε η εκλογική δύναμη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (από 1,19% τον Μάη σε 0,33% τον Ιούνη, πτώση περίπου 70%)! Πέρα από άλλους παράγοντες που οφείλονται στις πολιτικές αδυναμίες των δυο σχημάτων, φαίνεται να μην έχει δημιουργηθεί μια στέρεη αντικαπιταλιστική συνείδηση σ’ ένα κομμάτι των μαζών.

3. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είχαν απώλειες (από 10,61% τον Μάη σε 7,51% τον Ιούνη), αλλά γενικά κράτησαν τις δυνάμεις τους, πράγμα που δείχνει ότι θα εξακολουθήσει να παίζει έναν πολιτικό ρόλο στις εξελίξεις μέσα στις αστικές αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις.

Η ΔΗΜ.ΑΡ συγκράτησε πλήρως τις δυνάμεις της και καλείται τώρα να δείξει το αληθινό της πρόσωπο, σαν πραγματικό, υποτίθεται αριστερό, δεκανίκι του αστικού συστήματος.

4. Και σ’ αυτές τις εκλογές το αρνητικό σημείο ήταν ότι η φασιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής κράτησε τις δυνάμεις της, συγκεντρώνοντας ένα ποσοστό 6,92% (6,97% τον Μάη), πράγμα που δείχνει τις βαθύτερες κοινωνικές και πολιτικές αιτίες που εκκόλαψαν το «αυγό του φιδιού». Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το εργατικό κίνημα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτό τον κίνδυνο, για το ίδιο και ιδιαίτερα για τα πιο αδύνατα κομμάτια του, όπως οι μετανάστες.

5. Είναι φανερό ότι οι φασιστικοί εκβιασμοί και οι τόνοι λάσπης και ψεμάτων που χρησιμοποίησαν οι αστικές δυνάμεις, τα ΜΜΕ, οι παπαγάλοι τους και κυρίως η ΝΔ, η ΕΕ και οι ιμπεριαλιστές, κατόρθωσαν να τρομοκρατήσουν ένα κομμάτι, κατά βάση, μικροαστικών στρωμάτων και να το συσπειρώσουν στη συντηρητική παράταξη του Σαμαρά, με αποτέλεσμα να μπορούν σήμερα, οι μνημονιακές δυνάμεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Τρόικα) να σχηματίσουν κυβέρνηση. Σ’ αυτό το αποτέλεσμα δεν είναι άμοιρος ευθυνών και ο ΣΥΡΙΖΑ, που όχι μόνο δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στην αναμενόμενη επίθεση των αντιδραστικών δυνάμεων, αλλά δεν μπόρεσε να υπερασπίσει ούτε το ίδιο το μικροαστικό του πρόγραμμα που παρουσίασε, υποχωρώντας διαρκώς, δυναμώνοντας τους όρκους πίστης στο καθεστώς, στην ΕΕ και το Ευρώ.

Το γεγονός ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση δεν σημαίνει ότι άλλαξε ο κοινωνικός και πολιτικός συσχετισμός, που διαμορφώθηκαν με την φτωχοποίηση, τους αγώνες των μαζών και τα εκλογικά αποτελέσματα του Μάη και του Ιούνη. Ούτε η εκλογική ενίσχυση της ΝΔ,  σημαίνει κάποια κοινωνική και πολιτική ενσωμάτωση κοινωνικών κομματιών, πέρα από εκείνα που επωφελούνται από τις μνημονιακές πολιτικές. Ακόμη η δυνατότητα -μόνο αριθμητική- σχηματισμού κυβέρνησης, δε σημαίνει την αναστήλωση του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών, του πολιτικού σκηνικού και γενικά την εξάλειψη ή τουλάχιστον μείωση της πολιτικής κρίσης. Όλα αυτά είναι αδύνατον να επιτευχθούν, όσο θα συνεχίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οι μνημονιακές πολιτικές, όσο θα υπάρχει ή και θα διευρύνεται ο υπάρχων κοινωνικός και πολιτικός συσχετισμός δυνάμεων.

Μπορεί τα δυο κόμματα να έχουν την αριθμητική δυνατότητα να σχηματίσουν κυβέρνηση, ωστόσο πολιτικά προσκρούουν σε ανυπέρβλητα εμπόδια. Η βοήθεια της «ομάδας των προθύμων» της ΔΗΜ.ΑΡ παίζει τον ρόλο της, όμως ακόμη και αυτή η βοήθεια θα έχει ένα τίμημα και σε κάθε περίπτωση δεν τους λύνει το πρόβλημα. Η όποια κυβέρνηση σχηματισθεί θα έχει ένα μεταβατικό, μάλλον, σύντομο χαρακτήρα, γιατί θα αποδειχθεί ότι ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Κουβέλης και η παρέα τους είπαν χειρότερα ψέματα στον ελληνικό λαό και από τον αλήστου μνήμης Παπανδρέου.

Η κρίση του ελληνικού καπιταλισμού δεν είναι αναστρέψιμη και κυρίως δεν είναι διαχειρήσιμη με ομαλά μέσα. Ειδικά όσο η κρίση στην ΕΕ και ιδιαίτερα στην ευρωζώνη χειροτερεύει διαρκώς, η χρεοκοπία της Ισπανίας είναι γεγονός, της Ιταλίας αναμένεται στις επόμενες μέρες…και η διάλυση της ευρωζώνης μάλλον δεν μπορεί να αποφευχθεί.

Όλα αυτά δείχνουν την νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και το μέγεθος της επερχόμενης σύγκρουσης, που δε θα είναι φυσικά μόνο εκλογική. Η ΟΚΔΕ έχει επισημάνει αυτή την κατάσταση και θα συνεχίσει να το κάνει στην περίοδο που έχει ανοιχτεί. Επιγραμματικά τονίζουμε εδώ, ότι χρειάζεται η ενίσχυση της αυτοοργάνωση των μαζών και των αγώνων, η οικοδόμηση μιας νέας επαναστατικής δύναμης και η πάλη για τη σοσιαλιστική επανάσταση.

19/6/2012

 ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ