1990-2020: Tριαντα χρονια νεοφιλελευθερων & μνημονιακων επιθεσεων στην κοινωνικη ασφαλιση

1990-2020: ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

 ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ & ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ (ΚΑ)

Ο κύριος στόχος αυτού του κειμένου είναι να προσπαθήσει – με βάση και την εμπειρία που αναδεικνύει, ο τίτλος του – να βάλλει σε μια λογική και πραγματική σειρά όλα αυτά που ακούγονται περί, γύρω ή για το «ασφαλιστικό», από το περασμένο καλοκαίρι, μετά από την εκλογή της κυβέρνησης της ΝΔ, του Κ. Μητσοτάκη.  

Α)Οι λεγόμενες νεοφιλελεύθερες (ουσιαστικά νεοσυντηρητικές ή ψευτοφιλελεύθερες) επιθέσεις ενάντια στην Κοινωνική Ασφάλιση (ΚΑ), στη χώρα μας, κρατάνε σχεδόν 3 δεκαετίες, από τον Οκτώβριο του 1990 – οπότε ψηφίστηκε ο 1ος βασικός αντιασφαλισικός νόμος (ν.1902/17-10-1990).  Από τότε έχουν ψηφιστεί αρκετές έως πολλές δεκάδες βασικοί («μεγάλοι») νόμοι, εκατοντάδες ΥΑ (υπουργικές αποφάσεις) και χιλιάδες υπουργικές εγκύκλιοι ή εγκύκλιοι από ΙΚΑ, ΕΦΚΑ και όλα τα ασφαλιστικά ταμεία.

Κάθε φορά, πριν από κάθε νομοθέτηση, από όλες μα όλες τις μέχρι τώρα, κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, προ και εντός Μνημονίων, έως και από την ψευτο – Αριστερή κυβέρνηση ΣΎΡΙΖΑ) προετοιμάστηκε το έδαφος, με την κατατρομοκράτηση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, όλων των «από κάτω»: Για τα ελλείματα των ταμείων, για την βιωσιμότητα ή τον κίνδυνο κατάρρευσης των ασφαλιστικών ταμείων, της ΚΑ, αλλά και της ίδιας της οικονομίας ή της χώρας,  για την γήρανση του πληθυσμού και την υπογεννητικότητα, για την αναλογία ασφαλισμένων και συνταξιούχων, για τον κίνδυνο να καταρρεύσει το σύστημα, να χαθούν τελικά οι συντάξεις κ.α..

Κάθε φορά, σκόπιμα και συστηματικά, χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ και σπέρνουν με την μαύρη προπαγάνδα τους (ψέματα, μύθοι, κ.α.), ανασφάλεια, φόβο, τρόμο, αποπροσανατολισμό και σύγχυση. Ταυτόχρονα, προσπαθούν,  να μετρήσουν τις διαθέσεις, τις αντιδράσεις ή τις αντιστάσεις, αλλά και να τις «λειάνουν», να τις μειώσουν και τελικά να νομοθετήσουν, τα αντιασφαλιστικά, αντεργατικά και αντιλαϊκά, νεοφιλελεύθερα ή Μνημονιακά τερατουργήματά τους.

Επίσης κάθε φορά, αυτή η εκστρατεία τους είναι αντιστρόφως ανάλογη με την κενότητα των «επιχειρημάτων»  ή των «ιδεολογημάτων» τους, ή ευθέως ανάλογη, με την απόσταση αυτών (των «επιχειρημάτων»  ή των «ιδεολογημάτων» τους) είτε από την κοινή λογική, είτε από την αποδοχή τους από τις μάζες.

Β)Η «σημερινή συζήτηση», για ένα νέο ασφαλιστικό,  που όμως κρατάει ήδη κάμποσους μήνες, είναι ένας ακόμη μονόλογος/μαύρης προπαγάνδας, περιέχει πολλά από τα παραπάνω χαρακτηριστικά (για την βιωσιμότητα του ασφαλιστικού, για την ανάγκη να σωθούν οι συντάξεις, να μη καταρρεύσει το σύστημα κ.α.), αλλά περιέχει και κάποια νέα στοιχεία/χαρακτηριστικά. Καταρχήν υπάρχει ένας διαρκής βομβαρδισμός, από τα ΜΜΕ ή μέσω των ΜΜΕ, διαφόρων «ειδήσεων», «πληροφοριών», πολλές φορές αντιφατικών, «καλών» ή «κακών», για τις συντάξεις, για όλους ή για κάποιους από τους συνταξιούχους. Στη συνέχεια, ακούγονται, γράφονται και λέγονται πάρα πολλά, για αυξήσεις στις συντάξεις, για μειώσεις ασφαλιστικών εισφορών-σε ασφαλισμένους ή μειώσεις κρατήσεων σε συνταξιούχους. «Μιλάνε» για αναδρομικά, για επιστροφές έως και χιλιάδων ευρώ,  για κύριες ή επικουρικές συντάξεις. Για δικαίωση ασφαλισμένων και συνταξιούχων από αποφάσεις του ΣτΕ (Συμβουλίου της Επικρατείας). «Μιλάνε», για παλιές αποφάσεις της ολομέλειας του ΣτΕ, οι «περιβόητες πλέον 2287 και 2288, του 2015, αλλά και για νέες, του 2019, οι 1880, 1888, 1889, 1890 και 1891, οι οποίες θα γίνουν σεβαστές, από την κυβέρνηση της ΝΔ κλπ.

Όλη αυτή η «συζήτηση», καλλιεργείται πρώτα από όλα από την ίδια την κυβέρνηση, και κυρίως, για να σπείρει ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση και αποπροσανατολισμό, για να δελεάσει τους συνταξιούχους και τους ασφαλισμένους (εργαζόμενους, αυταπασχολούμενους, ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες) με την ιδέα, ότι το επικείμενο νομοσχέδιο που θα καταθέσει, μέσα στο 2020, θα τους δικαιώσει. Ότι, θα πραγματοποιήσει τις «προσδοκίες» τους, για αυξήσεις σε συντάξεις και μισθούς, για «ελαφρύνσεις, κυρίως για επιστροφές αναδρομικών «που θα μπουν στις τσέπες τους» και διάφορα άλλα. Ενώ ταυτόχρονα υπόσχεται ότι, με το επικείμενο νομοσχέδιο: (α)θα «σώσει» την ΚΑ και (β)θα διορθώσει τις αδικίες ή τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ στο ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου (ν4387/2016)!

 Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, για την κυβέρνηση της ΝΔ – αλλά και για κάθε αστική κυβέρνηση, εφόσον δεν έχουν να δώσουν πραγματικές και ριζικές λύσεις, στα πραγματικά προβλήματα, των «από κάτω» – αυτή η συνεχής «συζήτηση»/μαύρη προπαγάνδα, για το ασφαλιστικό, είναι μέρος μιας γενικότερης τακτικής και ενός συνολικότερου σχεδίου: (i)για την συνεχή καλλιέργεια ανασφάλειας, φόβου, τρόμου, απογοήτευσης, σύγχυσης και αποπροσανατολισμού, όλης της «κοινωνίας των από κάτω», (ii)για να αποτραβιέται η προσοχή των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, από τα πραγματικά καθημερινά προβλήματα, άρα και από τις αιτίες, τους υπαίτιους και τις λύσεις των προβλημάτων αυτών, και (iii)για να διοχετεύσουν, όλες τις φοβίες ή τις προσδοκίες-που αυτοί καλλιεργούν, αλλά και τις πραγματικές ανησυχίες και αναζητήσεις λύσεων,  «των από κάτω», σε «διεξόδους/λύσεις» κατά βάση ατομικές. «Λύσεις» μακριά από συλλογικές, μαζικές, ριζοσπαστικές και δυναμικές κινητοποιήσεις), και κυρίως – αν όχι αποκλειστικά- «λύσεις» νομικές/δικαστικές, που όχι μόνο δεν τους ενοχλούν-τους κάθε λογής νεοφιλελεύθερους, αλλά μπορεί και να τους «βολεύει» ή να τους «ταιριάζει». Δεν πρέπει να μας διαφεύγουν τα παραπάνω, γιατί δεν είναι διόλου ασήμαντα. Δεν είναι μικρό πράγμα, το να πείσουν οι νεοφιλελεύθεροι, έστω και ένα κομμάτι της κοινωνίας ότι, τα προβλήματα, είναι ατομικά, ότι οι μόνες αποδεκτές λύσεις/διεκδικήσεις είναι πχ οι νομικές/δικαστικές, και ότι για αυτό θα φροντίσει η περιβόητη αγορά (δικηγόροι, ειδικοί ή εργατολόγοι) ή η αστική δικαιοσύνη.

 Αυτή η «συζήτηση» όμως, καλλιεργείται πλέον και από άλλα «κέντρα». Τα ίδια τα ΜΜΕ πουλάνε «ειδήσεις»/θέαμα, και χτίζουν ακροαματικότητες – για να πουλάνε πιο ακριβά τηλεοπτικό χρόνο, σε διαφημίσεις. Οι ιδιοκτήτες των «μεγάλων» ιδίως ΜΜΕ είναι με πολλούς τρόπους (εν)ταγμένοι στην νεοφιλελεύθερη λογική. «Μεγάλοι» δημοσιογράφοι, έχουν χτίσει «όνομα» και καριέρα, έχοντας «Αυτιά» για τέτοιου είδους ειδήσεις/θέματα. «Δικηγόροι», «Εργατολόγοι» και κάθε είδους ειδικοί για ασφαλιστικά και εργατικά θέματα, έχουν στήσει, «μπίζνες», δουλειές, επιχειρήσεις, γραφεία «ειδικά» ή « δικηγορικά», που αναλαμβάνουν υποθέσεις – έως και τον υπολογισμό «των αναδρομικών που έχεις να πάρεις», ακόμη και μέσω internet. Ένας ολόκληρος στρατός από βδέλλες απομυζά- στα πλαίσια της διαρκούς (30χρονης) επίθεσης στην Κοινωνική Ασφάλιση, την διαρκή αγωνία εκατομμυρίων συνταξιούχων και ασφαλισμένων. Πολλοί από αυτούς έχουν στήσει και πολιτικές καριέρες, εκλέγονται βουλευτές ή έχουν διατελέσει ακόμη και στελέχη κυβερνήσεων, έως και υπουργοί, ψηφίζοντας κιόλας κάποια αντιασφαλιστικά εκτρώματα.

Κάτω από το βάρος όλων αυτών, αλλά και λόγω της κρίσης του επίσημου συνδικαλιστικού και εργατικού κινήματος (όπου οι οργανώσεις του θα έπρεπε να ενημερώνουν στοιχειωδώς για το τι διακυβεύεται και κυρίως θα έπρεπε να προετοιμάζουν τις επόμενες μάχες), η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, εργαζόμενοι και λαϊκά στρώματα, είναι έκθετοι και έρμαια, στην στυγνή μαύρη προπαγάνδα και στην άγρια εκμετάλλευση, όλων των παραπάνω.

Γ)Το λεγόμενο ασφαλιστικό, δηλαδή, το θέμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, της σύνταξης, της υγείας και της πρόνοιας – που είναι και θέμα ύπαρξης ενός μόνιμου συλλογικού κουμπαρά- αποτελεί τον πυρήνα ή την καρδιά,  της Κοινωνικής Προστασίας, για τους πιο αδύναμους, μέσα στην κοινωνία. Για όσες και όσους, δεν έχουν ή χάνουν την δυνατότητα ή ικανότητα εργασίας (βρέφη και παιδιά, άνεργοι, ασθενείς, ανάπηροι, ηλικιωμένοι και άλλοι),και για τους οποίους το ασφαλιστικό, αποτελεί και θέμα ζωής ή επιβίωσης.

 Η Κοινωνική Ασφάλιση, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΈΜΑ μόνο ή κυρίως οικονομικό ή νομικό,  είναι θέμα βαθύτατα κοινωνικό και πολιτικό. Στον κάθε ένα και σε όλους, μέσα στην κοινωνία, μπαίνει ένα απλό ερώτημα, θέλουμε ή όχι, σαν κοινωνία και πολιτικό σύστημα, όποιο και αν είναι αυτό, να προστατεύουμε, τους πιο αδύναμους; Το ασφαλιστικό (σύστημα), η κοινωνική προστασία και το κράτος πρόνοιας, κάθε κοινωνίας/χώρας, αποτελούν τον καλλίτερο δείκτη της ανθρωπιάς και του πολιτισμού της.

 Η Κοινωνική Ασφάλιση είναι θέμα στρατηγικής σημασίας τόσο για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, όσο και για την αστική τάξη. Για τους μισθωτούς και τα λαϊκά στρώματα,  αποτελεί ένα στοιχειώδες δίχτυ προστασίας απέναντι στον κίνδυνο απώλειας της δυνατότητας ή της ικανότητας προς εργασία. Αποτελεί ταυτόχρονα ένα στοιχειώδες  δίχτυ αλληλεγγύης, που δίνει μια στοιχειώδη σιγουριά, αυτοπεποίθηση, και μια αίσθηση ενότητας ή και  δύναμης, είτε για να μην υποκύπτουν, τόσο εύκολα, οι εργαζόμενοι στους καθημερινούς εκβιασμούς των εργοδοτών και των κυβερνήσεων, είτε για να μπορούν να προετοιμάζουν/οργανώνουν τους αγώνες και τις όποιες διεκδικήσεις τους.

Από την άλλη, για την αστική τάξη, ιδίως για τους μεγάλους καπιταλιστές, η Κοινωνική Ασφάλιση, ήταν πάντα μια ανεπιθύμητη, κατάκτηση των εργαζομένων. Κάνανε αρχικά τα πάντα για να μην εφαρμοστεί οποιαδήποτε κοινωνική προστασία. Σε Ελλάδα αλλά και παγκόσμια, όταν αναγκάστηκαν – πριν από 100, 120 ή αι περισσότερα χρόνια – να θεσμοθετήσουν την όποια κοινωνική προστασία, την θεώρησαν σαν ένα ελάχιστο αντίτιμο, για να αποφύγουν, τις εργατικές και κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις.

Στη συνέχεια, χρησιμοποίησαν την ΚΑ για τους δικούς τους σκοπούς, πχ οι κοινωνικές δαπάνες αύξαναν την ζήτηση/αγορά ή την συγκρατούσαν-σε μια φάση πτώσης. Στην χώρα μας, είναι δεδομένο αδιαμφισβήτητο ότι μεταπολεμικά, όλες μα όλες οι κυβερνήσεις κατασπατάλησαν ή ξεκοκάλισαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων- τεράστια ποσά, κατά κάποιους ίσως και κοντά στα 200 δις ευρώ- κυρίως «χαρίζοντάς» στους λεγόμενους υγιείς επιχειρηματίες, σαν «αναπτυξιακά» δάνεια, τα περιβόητα «θαλασσοδάνεια» κλπ. Να θυμίσουμε, ότι πέρα από τα προηγούμενα, τεράστιες απώλειες είχαν τα ασφαλιστικά ταμεία, τα αποθεματικά τους, στην κρίση του χρηματιστηρίου Αθηνών, το 1999, επί ΠΑΣΟΚ, εκσυγχρονιστών και Σημίτη, αλλά και το 2012, με το PSI-κούρεμα/μείωση των ομολόγων των ελληνικών ασφαλιστικών ταμείων, στα πλαίσια του 2ου Μνημονίου. Απώλειες που έγιναν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, στο όνομα της αξιοποίησης της περιουσίας των ταμείων, της εξασφάλισης της βιωσιμότητάς τους!

Να θυμίσουμε επίσης ότι, ιδίως στη χώρα μας, αστική τάξη και οι κυβερνήσεις τους, ήταν  πάντα φειδωλές στις παροχές προς τους εργαζόμενους, τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους.

 «Σήμερα», εδώ  και 30 ή και περισσότερα χρόνια, στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού και της όξυνσης της κρίσης, οι κοινωνικές δαπάνες, δεν αποτελούν -για τους νεοφιλελεύθερους- μόνο  ή ακόμη περισσότερο σαν περιττά έξοδα, αλλά τα βλέπουν -αν καταφέρουν να τα υφαρπάξουν- σαν μια τεράστια πηγή αύξησης των κερδών τους, του μέσου ποσοστού του κέρδους τους, και κυρίως, το βλέπουν σαν μια τεράστια, στρατηγικής σημασίας ήττα για το εργατικό κίνημα. Αν καταφέρουν, στη χώρα μας και παγκόσμια, όπου υπάρχει, να καταργήσουν την Κοινωνική Ασφάλιση, την Κοινωνική Προστασία, και το Κράτος Πρόνοιας-πράγμα βεβαίως πού δύσκολο-, τότε θα έχουν κάνει ένα τεράστιο και (από)φασιστικό βήμα, για να μπορούν να έχουν πλήρως ατομικοποιημένους τους εργαζόμενους. Για να μπορούν να έχουν απόλυτο έλεγχο στην διαχείριση της εργατικής δύναμης, που αποτελεί ιστορικά την απόλυτη πηγή κέρδους για αυτούς.

Δ) Στα πλαίσια αυτού του κειμένου, δεν θα ασχοληθούμε με το σύνολο όλων των «ειδήσεων», «πληροφοριών» κλπ, με τα οποία καθημερινά βομβαρδίζονται οι συνταξιούχοι και οι ασφαλισμένοι. Θα ασχοληθούμε, κυρίως (α)με το θέμα των περιβόητων πια  δικαστικών αποφάσεων – του 2015 και του 2019, της ολομέλειας του ΣτΕ, οι οποίες υποτίθεται ότι δικαιώνουν τους συνταξιούχους και τους ασφαλισμένους που έχουν προσφύγει σε αυτό. Όπως επίσης  θα ασχοληθούμε (β)και με την πιλοτική δίκη που έχει ζητήσει η διοίκηση του ΕΦΚΑ, δηλαδή η κυβέρνηση ΝΔ, του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η οποία υπόσχεται «να σεβαστεί αυτές τις αποφάσεις», «να τις εφαρμόσει», αλλά και (γ)να καταθέσει αμέσως μετά-μέσα στο 2020- ένα νέο ασφαλιστικό- «με το οποίο θα υλοποιεί τα προηγούμενα και θα διορθώνει κάποια πράγματα στο ασφαλιστικό σύστημα».

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι, απέναντι σε όλη αυτή την παραπλανητική -για τα δικαιώματα και τα συμφέροντά τους- συζήτηση (για το πόσα καλά τους επιφυλάσσει είτε η κυβέρνηση της ΝΔ, είτε το ΣτΕ) , θα πρέπει: (α)να κλείσουν τα αυτιά τους, (β)«να κρατάνε ένα πάρα πολύ μικρό καλάθι», ως προς τις προσδοκίες που καλλιεργούνται, και κυρίως (γ)πρέπει να προετοιμάζονται για τα χειρότερα. Γιατί γενικά η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και η ανώτερη δικαιοσύνη (το περιβόητο ΣτΕ), όχι μόνο δεν είναι με το μέρος τους, με τα δικαιώματά τους, αλλά όλοι αυτοί μαζί, φροντίζουν/ προετοιμάζουν το έδαφος (ως προς τα περιβόητα αναδρομικά και την «δικαίωση» από το ΣτΕ),  είτε για να μην πάρουν τίποτε πίσω οι συνταξιούχοι-ακόμη και για αυτά που υποτίθεται ότι δικαιώθηκαν, είτε να πάρουν πίσω τα όσο το δυνατόν λιγότερα. Προετοιμάζουν όμως ταυτόχρονα, νέα χτυπήματα, πιο συντριπτικά και πιο οδυνηρά στην κοινωνική ασφάλιση και προστασία.

Οι αποφάσεις του ΣτΕ μόνο τυπικά δικαιώνουν τους συνταξιούχους και τους ασφαλισμένους. Επί της ουσίας, αυτές οι αποφάσεις,  όχι μόνο, δικαιώνουν όλες τις μειώσεις, όλων των συντάξεων, επί Μνημονιακών κυβερνήσεων, αλλά προετοιμάζουν και τις επόμενες μειώσεις, και αυτό, το καταλαβαίνει κανείς, πρώτα -πρώτα,  διαβάζοντας αυτές τις ίδιες τις αποφάσεις του ΣτΕ. Επιπλέον, ακόμη και οι αποφάσεις του 2015, 5 χρόνια μετά και ακόμη δεν έχουν εφαρμοστεί, παρά το ότι είναι οριστικές και αμετάκλητες, σαν αποφάσεις της ολομέλειας του ΣτΕ και μάλιστα σε πιλοτικές δίκες! Πιο  συγκεκριμένα λοιπόν:

Οι με αριθμό 2287 και 2288 του 2015, αποφάσεις της ολομέλειας του ΣτΕ, με ημερομηνία δημοσίευσης 22-6-2015, έκριναν αντισυνταγματικές, δηλαδή άκυρες, τις περικοπές/μειώσεις κύριων και επικουρικών συντάξεων, που επιβλήθηκαν με τους νόμους 4046, 4051 και 4093, του 2012 (επί 2ου Μνημονίου και του αντίστοιχου Μεσοπρόθεσμου). Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι κρίθηκαν αντισυνταγματικές, δηλαδή άκυρες οι άμεσες και έμμεσες μειώσεις κύριων και επικουρικών συντάξεων, από την επιβολή, από1-1-2013, της ολοκληρωτικής κατάργησης των επιδομάτων,  Δώρου Χριστουγέννων, Δώρου Πάσχα, Επιδόματος Αδείας.

Επίσης κρίθηκαν άκυρες, οι «διαφόρων ειδών/ποσοστών» μειώσεις σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, ανάλογα, με το ύψος της κάθε μιας σύνταξης ή του ύψους του συνόλου των συντάξεων, πχ για επικουρικές άνω των 200 ευρώ ή για κύριες άνω των 1.000 ή των 1.300 ευρώ κ.α.. Η απόφαση αυτή πάρθηκε/αιτιολογήθηκε γιατί δεν υπήρχε μελέτη των επιπτώσεων αυτών των μειώσεων στο βιοτικό επίπεδο των συνταξιούχων!. Και επίσης αποφασίστηκε, η ισχύς αυτής της απόφασης να ξεκινήσει από την ημέρα δημοσίευσής της, στις 22-6-2015!

ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΜΩΣ:

1)Οι αποφάσεις αυτές, θα έπρεπε να εφαρμοστούν, δηλαδή: (α)να ακυρωθούν νομικά κλπ, οι όποιες μειώσεις, δηλαδή να επαναφέρουν – αποκαταστήσουν τις συντάξεις, στο ύψος, προ των παράνομων, των αντισυνταγματικών πλέον μειώσεων. (β)να επιστραφούν αναδρομικά, από 1-1-2013, όλα τα παρανόμως πλέον  παρακρατηθέντα, σε όλους. Αυτή θα έπρεπε να είναι η φυσιολογική εξέλιξη, μιας που ανταποκρίνεται στοιχειωδώς στην κοινή ανθρώπινη λογική.

2)Αντί αυτής της εξέλιξης όμως, για την οποία η ίδια η ολομέλεια του ΣτΕ, θα μπορούσε να το ξεκαθαρίζει/ζητάει, αποφάσισε ότι η ισχύς αυτής της απόφασης, θα πρέπει να ξεκινήσει, από την δημοσίευσή της και μετά! Δηλαδή, οι ανώτατοι δικαστές, στους οποίους προσέφυγαν όσοι συνταξιούχοι, είχαν τα χρήματα, για να βρουν το δίκιο τους, αλλά και σε αυτούς που «έλπιζαν» ή προσβλέπανε όλοι οι υπόλοιποι συνταξιούχοι, πέρα από το ότι μόνο τυπικά τους δικαίωσαν, τους είπαν ότι. (α)Δεν θα πάρετε πίσω όλα τα «κλεμμένα», τα παρανόμως παρακρατηθέντα, από 1-1-2013! (β)Όσοι έχουν κάνει αγωγές, ατομικές ή ομαδικές, θα πάρουν αναδρομικά-αν και όταν πάρουν-, από την ημέρα κατάθεσης της αγωγής. (γ)Όσοι και όσες δεν έχουν κάνει αγωγές, θα πάρουν πίσω αναδρομικά-αν και όταν πάρουν, από 22-6-2015.

3)Αυτές οι αποφάσεις ουδέποτε εφαρμόστηκαν, όπως ήδη έχει σημειωθεί παραπάνω, όμως έτσι, έχει δημιουργηθεί-πέρα από τα παραπάνω- ένας άλλος, πολλαπλός παραλογισμός ως προς την κοινή ανθρώπινη λογική. (α)Ακόμη και σήμερα, στο ασφαλιστικό σύστημα, χρησιμοποιούνται «οι συντάξεις που καταβάλλονταν/χορηγούνταν, στις 31-12-2014», σαν «μια κρίσιμη παράμετρος» (που καθόριζε και καθορίζει κάποια πράγματα). (β)Αυτό νομοθετήθηκε, το 2016, με τον νόμο Κατρούγκαλου ή ν4387/12-5-2016, ενώ, με τις αποφάσεις του ΣτΕ, του 2015 – έναν χρόνο πριν – είχαν κηρυχθεί, οι μειώσεις (του 2ου Μνημονίου) παράνομες! Και (γ)Αυτός ο παραλογισμός φθάνει έως και «σήμερα», όπως θα δούμε και παρακάτω, είτε στις αποφάσεις του ΣτΕ, του 2019, είτε, στην νέα που αναμένεται, για το 2020.

ο οποίος θεσμοθέτησε, σαν «μια κρίσιμη παράμετρο» για διάφορα κρίσιμα θέματα, τις συντάξεις που χορηγούνταν στις 31-21-2014. Συντάξεις, που περιείχαν μειώσεις, που είχαν κριθεί αντισυνταγματικές/άκυρες, έναν χρόνο πριν, το 2015, από το ΣτΕ!

Οι με αριθμό 1880, 1888, 1889, 1890 και 1891 του 2019, αποφάσεις της ολομέλειας του ΣτΕ (σε πιλοτική επίσης δίκη), με ημερομηνία δημοσίευσης 4-10-2019, περιλήψεις των οποίων έχουν δημοσιευθεί, έκριναν αντισυνταγματικές, δηλαδή άκυρες, ορισμένες διατάξεις, άρθρα του νόμου Κατρούγκαλου, που αφορούν, όσο γίνετε πιο ουσιαστικά και συνοπτικά:

(I)(α)Τον καθορισμό της βάσης υπολογισμού/προσδιορισμού, των ασφαλιστικών εισφορών  των αυτοαπασχολούμενων, των ελεύθερων επαγγελματιών και των ασφαλισμένων στον ΟΓΑ (αγροτών κ.α.),  ως το «δηλωθέν εισόδημα» του προηγούμενου φορολογικού έτους, και (β)τον καθορισμό του ύψους/ποσοστού των ασφαλιστικών εισφορών-κρατήσεων, των ίδιων ασφαλισμένων, στο ίδιο ύψος/ποσοστό που ισχύει με τους μισθωτούς, για  (i)κύρια σύνταξη, (ii)επικουρική σύνταξη, και (iii)υγειονομική περίθαλψη,. Αυτά περιέχονται στις αποφάσεις 1880 και 1888/2019, και με κύρια αιτιολογία ότι, τελικά, αυτοί οι ασφαλισμένοι -οι μη μισθωτοί, δίνουν πολύ περισσότερα, από τους μισθωτούς, από το εισόδημά τους, και αυτό «αντίκειται στη συνταγματική αρχή της ισότητας, από της απόψεως της ενιαίας μεταχειρίσεως προσώπων που τελούν υπό διαφορετικές συνθήκες». Ταυτόχρονα αποφάσισε το ΣτΕ, η ισχύς της απόφασης να αρχίσει, από την δημοσίευσή της, από τις 4-10-2019!

(II)(α)Τον καθορισμό του τρόπου καθορισμού των λεγόμενων νέων επικουρικών συντάξεων, που θα χορηγεί το ΕΤΕΑΕΠ (Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Εφάπαξ Παροχών, όλων ανεξαιρέτως των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων ), (β)τον επαναϋπολογισμό/αναπροσαρμογή, όλων-όσων «παλιών» επικουρικών συντάξεων- καταβάλλονται ήδη, αν ξεπερνούν το ποσό των 1.300 ευρώ, αθροιστικά η κύρια με την επικουρική, και (γ)Τις αυξήσεις των εισφορών, για την επικουρική σύνταξη, για το διάστημα 2016-2022, για όλους τους ασφαλισμένους. Αυτά όριζε η απόφαση 1889/2019, με ισχύ την ημέρα δημοσίευσής της, τις 4-10-2019, και με αιτιολογία, «ότι πριν από τη ψήφιση του ως άνω ν. 4387/2016 δεν εκπονήθηκε αναλογιστική μελέτη, που να τεκμηριώνει τη βιωσιμότητα του κλάδου επικουρικής ασφαλίσεως του ΕΤΕΑΕΠ»!

(III)Τον επαναϋπολογισμό/αναπροσαρμογή των καταβαλλόμενων -των παλιών- επικουρικών συντάξεων του ΕΤΕΑΕΠ (απόφαση 1890/2019), ισχύς από 4-10-2019 και με αιτιολογία βασικά την ίδια με την προηγούμενη απόφαση του ΣτΕ, και συμπληρωματικά, το ότι «δεν είναι συνταγματικά ανεκτό»,  να μπαίνει, τελικά,  όριο για τον επαναϋπολογισμό αυτόν (βλέπε παραπάνω περίπτωση-απόφαση, στο (II), (β)).

(IV) Τον επαναϋπολογισμό/αναπροσαρμογή όλων των καταβαλλόμενων -των παλιών- κύριων συντάξεων, που χορηγεί πλέον ο ΕΦΚΑ με αιτιολογία, ότι ιδίως μετά τις αποφάσεις 1889 και 1890, όπου κρίθηκαν άκυρες οι αποφάσεις επαναϋπολογισμού των καταβαλλόμενων επικουρικών συντάξεων, δεν «υπάρχει επιστημονικά τεκμηριωμένη μελέτη που να αποδεικνύει την επάρκεια των (συνολικά) χορηγούμενων από το ν. 4387/2016 παροχών (συντάξεων) και την εξασφάλιση με αυτές αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης», μετά  τον επανυπολογισμό των καταβαλλομένων κύριων συντάξεων. Απόφαση 1891/201), με ισχύ από 4-10-2019.

Για αυτές τις αποφάσεις θέλει ακόμη μεγαλύτερη ΠΡΟΣΟΧΉ, γιατί:

1)      Δεν έχει δοθεί στην δημοσιότητα, το πλήρες κείμενο, στο οποίο, μπορεί να κρύβονται – στο σκεπτικό, στα επιχειρήματα, της πλειοψηφίας ή της μειοψηφίας- διάφορα σημεία, ιδιαιτέρως κρίσιμα. Πχ για το αν και ποιοι (ασφαλισμένοι ή συνταξιούχοι) δικαιούνται επιστροφές/αναδρομικών, λόγω ακύρωσης, «αυξημένων» ασφαλιστικών εισφορών, «αυξημένων» κρατήσεων σε συντάξεις ή λόγω ακύρωσης «μειωμένων» συντελεστών αναπλήρωσης.

2)      Και αυτές οι αποφάσεις, που βγήκαν επίσης από την ολομέλεια του ΣτΕ, σε πιλοτική δίκη, και άρα είναι οριστικές και αμετάκλητες, δηλαδή θα πρέπει πχ (α)να ακυρωθούν νομικά, οι όποιες μειώσεις, δηλαδή να επαναφέρουν – αποκαταστήσουν τις συντάξεις, στο ύψος, προ των παράνομων, των αντισυνταγματικών πλέον μειώσεων, και (β)να επιστραφούν όλα τα αναδρομικά, σε όλους, χωρίς περικοπές.

3)      Οι αποφάσεις του 2019, του ΣτΕ, παρά τα όσα σκόπιμα ακούγονται, αποτελούν κόλαφο, στο σκεπτικό και στη επιχειρηματολογία τους, για τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, για την ίδια την Κοινωνική Ασφάλιση. Αποκαθιστούν, στο ανώτατο δικαστικό επίπεδο-χαράσσοντας γραμμή για τα παρακάτω τμήματα, της αστικής δικαιοσύνης- τα νεοφιλελεύθερα και Μνημονιακά δόγματα για την ασφάλιση. Δημιουργούν ένα σιδηρούν κανόνα/το σιδηρούν παραπέτασμα, της λεγόμενης από αυτούς, βιωσιμότητας των Ταμείων, της Κοινωνικής Ασφάλισης, του κράτους και της οικονομίας, τους λεγόμενους δημοσιοοικονομικούς κανόνες, τα ελλείμματα, όπου πάνω τους συντρίβονται οι ανθρώπινες ανάγκες, οι αξίες και οι έννοιες της Κοινωνικής Ασφάλισης, της κοινωνικής προστασίας και της αλληλεγγύης. Και ακόμη χειρότερα, με  αυτές οι αποφάσεις, μπαίνουν οι βάσεις, για να προετοιμάσουν τις επόμενες ακόμη πιο καταστροφικές επιθέσεις προς την ΚΑ, και στα δικαιώματα ασφαλισμένων και συνταξιούχων, ακόμη και ενάντια σε προηγούμενες αποφάσεις του ίδιου του ΣτΕ!

Για το Νεοσυντηρητικό και Μνημονιακό περιεχόμενο όλων των πιο πάνω αποφάσεων (του 2015 και του 2019) του ΣτΕ, ενδεικτικά, σημειώνονται τα εξής:

1)Με την 2287/2019 ενέκριναν πλήρως και ομόφωνα όλες τις περικοπές συντάξεων και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, του 1ου Μνημονίου. Πχ κόψιμο/περιορισμό σε όλες τις συντάξεις, των  Δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδόματος αδείας. Δικαιολόγησαν, στο όνομα της βιωσιμότητας, των ελλειμάτων και του κινδύνου χρεοκοπίας, το 1ο Μνημόνιο, το αντίστοιχο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, αλλά και το αντίστοιχο αντί- ασφαλιστικό των Λομβέρδου και Κουτρουμάνη,  όπου για πρώτη φορά πλέον ο βασικός στόχος του Δημόσιου συστήματος ασφάλισης, δεν θα ήταν η κοινωνική προστασία-ασφάλιση, αλλά η βιωσιμότητα του συστήματος, που στη συνέχεια θα χορηγούσε ασφαλιστική κάλυψη.

2) Με την 2287/2019, θεσμοθέτησαν/νομοθέτησαν, στο ανώτατο δικαστικό επίπεδο, και σαν   μοναδική απαραβίαστη αρχή-κριτήριό τους, την λεγόμενη βιωσιμότητα των ταμείων, του συστήματος του ασφαλιστικού ή και γενικότερα. Έτσι, δεν δικαίωσαν τους προσφεύγοντες συνταξιούχους, γιατί ήθελαν να υπερασπίσουν (οι ανώτατοι δικαστές, του ΣτΕ) τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Ίσα ίσα, σχεδόν ομόφωνα συμφωνούν με το δικαίωμα του νομοθέτη να επιβάλλει μειώσεις, για λόγους βιωσιμότητας. Τελικά «δικαίωσαν» τους προσφεύγοντες εν μέρει ή τους δικαίωσαν τυπικά, γιατί δεν είχε συνταχθεί μελέτη των επιπτώσεων αυτών των μειώσεων στο βιοτικό επίπεδο των συνταξιούχων! Και ήδη έχουμε γράψει παραπάνω ότι αυτή η απόφαση δεν έχει εφαρμοστεί ακόμη!

3) Οι όποιες αναφορές των ανώτατων δικαστών, για την κοινωνική ασφάλιση, είναι λειψές, γενικές και αφηρημένες, ένα «άδειο πουκάμισο», για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.. Για παράδειγμα, αναφέρουν:(α)για  το κράτος που μεριμνά για την ΚΑ, όπως ο νόμος ορίζει, δηλαδή πολύ απλά, δεν είναι η ΚΑ ο Νόμος. (β)Για παροχές αξιοπρεπείς κ.α., όμως όλα αυτά είναι υπό την αίρεση/αναίρεση της βιωσιμότητας.  Και ίσως το πιο χαρακτηριστικό της καθαρά νεοφιλελεύθερης, νεοσυντηριτικής  θέσης τους είναι η παντελής έλλειψη οποιασδήποτε αναφοράς για την κατάργηση του των κατώτατων ορίων στις συνταξιοδοτικές παροχές, που είναι ο πιο κατάλληλος δείκτης για τον κοινωνικό χαρακτήρα ενός Δημόσιου συστήματος ασφάλισης. Κατώτατα όρια συντάξεων που πλέον καταργήθηκαν με τον ν.4387/2016, του λεγόμενου νόμου Κατρούγκαλου, στα πλαίσια του 3ου Μνημονίου.

4)Είναι αυτή ακριβώς η νεοσυντηριτική λογική που τους οδήγησε, όχι μόνο να μην πάρουν απόφαση, για την άμεση εφαρμογή των παραπάνω αποφάσεων (2287, 2288), από την όποια κυβέρνηση και μάλιστα αναδρομικά από 1-1-2013, όχι μόνο όρισαν σαν ημέρα ισχύος της απόφασής τους, τις 22-6-2015, αλλά οδήγησαν, στο να διατυπωθεί -στην απόφαση αυτή- η άποψη (τότε μειοψηφική), ότι: « Όταν επικρατούν στη χώρα λίαν δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, για την αντιμετώπιση των οποίων απαιτείται πέραν της διενεργείας εκτεταμένων διαρθρωτικών μεταβολών στο Κράτος και η ταυτόχρονη επιβολή για την κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας αυστηρών φορολογικών και άλλης φύσεως επιβαρύνσεων στους διοικουμένους, η υποχρέωση του νομοθέτη για την πλήρη αποκατάσταση της ζημίας που προκλήθηκε από νόμο, του οποίου διαπιστώθηκε η αντισυνταγματικότητα, με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, είναι δυνατόν να μην υλοποιηθεί αμέσως, η δε πλήρης αποκατάσταση της ζημίας μπορεί, κατά την κρίση του νομοθέτη, να μετατεθεί, μετά από αιτιολογημένη διαπίστωση της αδυναμίας του να την αποκαταστήσει στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, εν όψει τυχόν συνεχιζόμενων δυσμενών οικονομικών συνθηκών, σε μεταγενέστερο, εύλογο πάντως χρόνο. Η δε σχετική κρίση του νομοθέτη υπόκειται στον έλεγχο του Δικαστηρίου.». Και να που τελικά, 5 χρόνια μετά, αυτή η τότε μειοψηφική άποψη εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται, στην πράξη.

5)Με τις αποφάσεις 1890 και 1891/2019, κρίθηκε ότι αιτιολογείται επαρκώς η νομοθέτηση του νόμου Κατρούγκαλου (ν4387/2016), του να χρησιμοποιείται, η αντίστοιχη σύνταξη που είχε διαμορφωθεί στις 31-12-2014, με τις περικοπές/μειώσεις, του 2ου Μνημονίου, που είχαν κριθεί ως αντισυνταγματικές με τις 2287 και 2288 αποφάσεις της ολομέλειας του ΣτΕ, το 2015! Και το δικαιολογούν αυτό, οι ανώτατοι δικαστές,  λόγω του κινδύνου για την βιωσιμότητα του συστήματος, αλλά και του ότι «Εξάλλου, ο νομοθέτης δεν εκωλύετο από τις 2287-2288/2015 αποφάσεις της Ολομέλειας να προβεί σε νέες ρυθμίσεις ως προς το ύψος των συντάξεων ή ακόμη και να επαναθεσπίσει τις κριθείσες ως αντισυνταγματικές περικοπές, εφόσον ελάμβανε υπόψη τα κριτήρια και ικανοποιούσε τις απαιτήσεις που έθεσε με τις ανωτέρω αποφάσεις του το Δικαστήριο κατόπιν ερμηνείας των μνημονευθεισών συνταγματικών διατάξεων, είτε, ακόμη, διατηρώντας τη σχετική προς τούτο ευχέρειά του, να προβεί στη θέσπιση νέου ασφαλιστικού συστήματος, στο πλαίσιο του οποίου, εφόσον επέλεγε να υιοθετήσει εκ νέου τις ανωτέρω κριθείσες ως αντισυνταγματικές περικοπές των συντάξεων κατά τον επανυπολογισμό της συντάξεως των παλαιών συνταξιούχων, όπως και έπραξε, υπεχρεούτο να αιτιολογήσει ειδικώς τον λόγο για τον οποίο ήταν τούτο αναγκαίο ενόψει της επιχειρούμενης συνολικής μεταρρυθμίσεως του συστήματος κοινωνικής ασφαλίσεως.»!

 Δηλαδή, οι ίδιοι, οι ανώτατοι δικαστές, γράφουν στα παλαιά τους υποδήματα τις δικές τους αποφάσεις, αποφάσεις βέβαια που αφορούν τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα, απομάχους της δουλειάς, και  που έστω τυπικά τους δικαιώνουν εργαζόμενους, ασφαλισμένους ή συνταξιούχους. Βέβαια, στο όνομα πάλι του κινδύνου της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού, απαντάνε με έναν τρόπο, στον παραλογισμό που και οι ίδιοι δημιούργησαν με την χρόνια, μη εφαρμογή των αποφάσεων 2287 και 2288. Όμως, η απάντησή τους, κινείται οριακά, δεν έχουν κηρύξει -ακόμη- συνταγματική (αλλά ότι αιτιολογείται επαρκώς»), «την χρησιμοποίηση των συντάξεων στις 31-12-2014, που έχουν κριθεί αντισυνταγματικές»!

6)Στην απόφαση 1890/2019, με βάση την περίληψη της απόφασης που δόθηκε στην δημοσιότητα, και στην ενότητα ΣΤ, τίθενται από τους ανώτατους δικαστές του ΣτΕ, «ζητήματα» (ίσως όχι ξεκάθαρα αντισυνταγματικότητας, αλλά σίγουρα θέματα παραβίασης βασικών αρχών), ως προς τα ποσοστά αναπλήρωσης για τον υπολογισμό του λεγόμενου ανταποδοτικού μέρους της κύριας σύνταξης, με αιτιολογία ότι «αυτά καθ’ εαυτά,  είναι ιδιαιτέρως χαμηλά», ότι «τα συγκεκριμένα ποσοστά αναπλήρωσης παραβιάζουν την αρχή της ανταποδοτικότητας», και ότι τελικά, με τον νόμο Κατρούγκαλου και «ως προς την χορηγούμενη … συνολική συνταξιοδοτική παροχή (εθνική, ανταποδοτική και επικουρική), οδηγεί σε παραβίαση της αρχής της ισότητας, διότι …», «εξασφαλίζει σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό αναπλήρωσης …σε πρόσωπα που υπάγονται στην ίδια κλίμακα από πλευράς χρόνου ασφαλίσεως και έχουν μικρότερες κατά μέσο όρο αποδοχές ή συντάξιμο μισθό». Και μάλιστα, στην περίληψη της απόφασης, καταγράφεται μειοψηφική άποψη, η οποία ισχυρίζεται ότι: «Περαιτέρω δε, η εμφανιζόμενη υψηλή έως πλήρης ανταποδοτικότητα της μικτής σύνταξης για τους ασφαλισμένους  με λίγα έτη ασφάλισης και χαμηλό μέσο όρο αποδοχών, … οφείλεται, στη συμμετοχή της κρατικώς χρηματοδοτούμενης, ενιαίας  εθνικής σύνταξης (η αναγκαιότητα ύπαρξης της οποίας, καθώς και το σταθερό ύψος αυτής δεν αμφισβητήθηκαν άλλωστε στο πλαίσιο της παρούσας δίκης) στη διαμόρφωση του τελικού ποσού της  σύνταξής τους.».

Πέρα, από το πως η σημερινή κυβέρνηση χρησιμοποιεί ή θα χρησιμοποιήσει, αυτά τα «ζητήματα», σε ένα επικείμενο νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, είναι ανάγκη να «διαβάσουμε», αυτήν την απόφαση και σε αυτά τα  σημεία, πολύ προσεκτικά, και να δούμε το τι δρόμο, ανοίγουν οι ανώτατοι δικαστές. Κατά μια έννοια, δεν ρίχνουν- με αυτά τα σχόλιά τους- τόσο το βάρος, στην «ανάγκη» να αυξηθούν γενικά τα ποσοστά αναπλήρωσης στον υπολογισμό της λεγόμενης ανταποδοτικής σύνταξης, εκτός βεβαίως, από κάποιες περιπτώσεις ασφαλισμένων και συνταξιούχων με αρκετά ή πολλά έτη ασφάλισης, γύρω στα 35. Αλλά κυρίως, με αυτά που σημειώνουν, ρίχνουν τα βέλη τους, στην ύπαρξη της λεγόμενης εθνικής σύνταξης-που χρηματοδοτείται από το κράτος-κατά δεν είναι ασφαλιστική, αλλά προνοιακή παροχή και άρα δεν εγγυάται για αυτήν το κράτος. Και με βάση, την περίληψη και όσα έχουν δημοσιευθεί, αυτή η «εθνική σύνταξη», οδηγεί «σε παραβίαση της αρχής της ισότητας», και άρα θα μπορούσε στο μέλλον, σε μια άλλη δίκη ή με μια άλλη πολιτική απόφαση, μιας κυβέρνησης-και λόγω κινδύνου βιωσιμότητας- να αμφισβητηθεί, να  περικοπεί  πλήρως ή μερικώς, όπως εξάλλου έγινε και με το ΕΚΑΣ.

Ε)Σε σχέση με το τι θα παιχθεί ή παίζεται, στην πιλοτική δίκη, που η διοίκηση του ΕΦΚΑ (δηλαδή η κυβέρνηση της ΝΔ), προσφεύγει, με αίτημα της, στις 15-11-2019, στην ολομέλεια του ΣτΕ, να έχουμε υπόψη ότι, η πιλοτική δίκη είναι καθορισμένη για τις 10-1-2020, η όποια απόφαση θα βγει/δημοσιευτεί (σε περίληψη) σίγουρα μέσα στους επόμενους 3-6 μήνες, και μέχρι να καθαρογραφεί και να δημοσιευθεί το πλήρες κείμενο, θα χρειαστεί σίγουρα μεγαλύτερο διάστημα.. Αυτές οι λεπτομέρειες ίσως να φαίνονται άχρηστες, όμως μπορεί να καθορίζουν αρκετά πράγματα, και κυρίως το πότε χρονικά θα μπορεί να κατατεθεί, από την κυβέρνηση της ΝΔ, το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που ήδη έχει εξαγγείλει – παίρνοντας υπόψη, την νέα απόφαση του ΣτΕ, τις αποφάσεις, τις γνωμοδοτήσεις, τις προτροπές κλπ.

Σε σχέση, με αυτήν την δίκη και πέρα από αυτά που έχουν σημειωθεί παραπάνω, στην 2η παράγραφο, στην Δ΄ ενότητα, καλό είναι  να έχουμε υπόψη ότι:

1)Το κύριο θέμα που θα εξετάσει το ΣτΕ, αφορά τις «χορηγούμενες/ καταβαλλόμενες συντάξεις (κύριες και επικουρικές) στις 31-12-2014», οι οποίες να διευκρινισθεί ότι περιείχαν τις εξής μειώσεις:

i)κατά 12% στο τμήμα της κύριας σύνταξης που υπερβαίνει τα 1.300 ευρώ.

ii)κατά 5% – 20% στο άθροισμα κύριας και επικουρικής που υπερβαίνει τα 1.000 ευρώ

iii)μείωση στις επικουρικές από το πρώτο ευρώ κατά 10-20%.

iv)πλήρης περικοπή των Δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδόματος αδείας για τις κύριες και επικουρικές.

2)Αυτές οι μειώσεις, προήλθαν από 1-1-2013, στα πλαίσια του 2ου Μνημονίου. Είχαν κριθεί από το ΣτΕ, αντισυνταγματικές/άκυρες στις 22-6-2015, όμως δεν εφαρμόστηκε ποτέ αυτή η απόφαση.

3)Με τον ν4387/12-5-2016, σχεδόν 10 μήνες μετά, ορίζονται αυτές οι συντάξεις- στις 31-12-2014- σαν «κρίσιμες παράμετροι»  στο «νέο»  ασφαλιστικό.

4)Με τις αποφάσεις 1890 και 1891/2019, το ίδιο το ΣτΕ, κρίνει ότι «αιτιολογείται επαρκώς», αυτές οι συντάξεις-οι χορηγούμενες στις 31-12-2014- να χρησιμοποιούνται από τον ν4387/2016!

5)Έρχεται λοιπόν τώρα η  κυβέρνηση και θέτει 3 βασικά ερωτήματα-θέματα:

1ο)Αν για το χρονικό διάστημα, μετά τις 12-5-2016, έναρξη ισχύος ν.4387/2016, είναι συνταγματική ή όχι, η «χρησιμοποίηση αυτών των συντάξεων, στις 31-12-2014;

2ο)Αν τελικά, είναι συνταγματική ή όχι , η «χρησιμοποίηση αυτών των συντάξεων»,  και για το διάστημα από 1-1-2013, έως και 11-5-2016;

3)Αν μπορεί τώρα ή στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, να κριθούν οι μειώσεις του 2012, συνταγματικές; Επικαλούμενη, σημεία των αποφάσεων, των ανώτατων δικαστών, του ΣτΕ, που αναφέρονται και παραπάνω. Πχ, ρωτάει η κυβέρνηση, αν είναι δυνατόν, να παρουσιαστεί τώρα ή σε λόγους μήνες μετά (πχ, στο νέο/επικείμενο ασφαλιστικό), ότι χρειάζεται, μια μελέτη αναλογιστική ή ότι άλλο, ώστε, τώρα, το 2020, οι μειώσεις του 2012, που είχαν κριθεί αντισυνταγματικές και άκυρες, από το 2015-και που βέβαια ποτέ δεν εφαρμόστηκαν-, να κριθούν τώρα, συνταγματικές, προφανώς στο όνομα της βιωσιμότητας!

Δηλαδή, η κυβέρνηση της ΝΔ, στην ουσία θέτει στους ανώτατους δικαστές ένα απλό, το ερώτημα/δίλλημα: αν θα ολοκληρώσουν -θα πάνε μέχρι τέλους- την νεοσυντηριτική σκέψη/λογική τους ή όχι. Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ένα «τέχνασμα», το οποίο βέβαια της το έδωσαν οι ίδιοι οι ανώτατοι δικαστές του ΣτΕ. Μιας που το 2015 αποφάσισαν ότι οι μειώσεις -του 2012-στις συντάξεις είναι αντισυνταγματικές, όμως το 2019, αποφάσισαν ότι, «οι συντάξεις που καταβάλλονταν στις 31-12-2014», οι οποίες περιείχαν τις αντισυνταγματικές μειώσεις, οι ίδιοι, αποφάσισαν ότι καλώς χρησιμοποιούνται, ότι «αιτιολογούνται επαρκώς»!

Και βέβαια, πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο ότι, τόσο για την κυβέρνηση, όσο και για τους ανώτατους δικαστές του ΣτΕ, το μόνο δίλημα είναι, αν θα θεωρήσουν ότι τώρα πια, είναι η στιγμή, έχουν τους συσχετισμούς – την δύναμη- μέσα στην κοινωνία, για να προχωρήσουν, σε ένα πραξικόπημα, στην ολική ανατροπή της προηγούμενης απόφασης του ΣτΕ, του 2015.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, στα 10 χρόνια Μνημονίων, και στο όνομα – της βιωσιμότητας- του κινδύνου κατάρρευσης, χρεωκοπίας,  των ασφαλιστικών ταμείων, του ασφαλιστικού, αλλά και της οικονομίας, της χώρας κλπ, επιτεύχθηκε, η πλήρης ευθυγράμμιση των ανώτατων και ανώτερων δικαστών, με την νεοφιλελεύθερη και Μνημονιακή σκέψη. Αυτό δείχνουν και οι αποφάσεις του ΣτΕ, που σχολιάζονται παραπάνω. Να μην ξεχνάμε ότι (α)τυπικά -στο ΣτΕ-είχαν δικαιώσει τους συνταξιούχους, (β)ότι ποτέ δεν «πίεσαν», όπως μπορούσαν και όπως όφειλαν,  για να εφαρμοστεί αυτή την απόφαση,(γ)ότι επέτρεψαν να δημιουργηθεί το παράλογο, της θεσμοθέτησης και χρησιμοποίησης «μιας σύνταξης, στις 31-12-2014»παράνομης, και (δ)στη συνέχεια,  έκριναν ότι «αιτιολογείται επαρκώς»! Και για τους ανώτατους δικαστές, λοιπόν, και παρά τα πολλά λεγόμενα στις αποφάσεις τους, η αλήθεια είναι ότι, υπεράνω όλων βρίσκετε, η βιωσιμότητα του κάθε ασφαλιστικού συστήματος ή άλλου, και κυρίως η βιωσιμότητα, της αγοράς, της ελεύθερης οικονομίας, των επιχειρηματιών και των κερδών τους,  η θεοποίησή τους, και η υποταγή, όλων, των πάντων (και κυρίως των όποιων εργατικών, ασφαλιστικών κοινωνικών και άλλων δικαιωμάτων), σε αυτό το σκοπό και στόχο.

Αυτή η απόφαση του ΣτΕ, επηρεάζει άμεσα, περίπου 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχους, και κυρίως ως προς τα λεγόμενα αναδρομικά, από τις μειώσεις του 2012. Αυτή η απόφαση, όπως και όλες οι πρόσφατες-που αναφέραμε πιο πάνω, θα αποτελέσουν βέβαια  και έναν οδηγό για το επικείμενο ασφαλιστικό, νεοσυντηριτικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Σε σχέση, με το τι επιδιώκει η κυβέρνηση της ΝΔ, και  σε σχέση με τα αναδρομικά, είναι  είτε αυτά να μειωθούν στο ελάχιστο, είτε να εξαφανιστούν τελείως.

Την ώρα που συμπληρώνονται, τα τελευταία κομμάτια αυτού του κειμένου, έχουν «διαρρεύσει», στα ΜΜΕ, ότι στην περιβόητη πιλοτική δίκη, που πραγματοποιήθηκε πριν 2 ημέρες, οι εκπρόσωποι του Δημοσίου και του ΕΦΚΑ υποστήριξαν εφιαλτικά -για την βιωσιμότητα του ασφαλιστικού- σενάρια για το κόστος των αναδρομικών. Ότι γενικά «Σε επίπεδα, περίπου 26,5 δισ. ευρώ, θα ανέλθει για το Δημόσιο και τον ΕΦΚΑ η αποδοχή από το ΣτΕ των προσφυγών των συνταξιούχων για την καταβολή αναδρομικών αποδοχών.». Πιο αναλυτικά, ισχυρίστηκαν, ότι «τα αναδρομικά σε περίπτωση δικαίωσης των συνταξιούχων θα ανέρχονται:

 * Από 1/1/2013 έως 9/6/2015, στο ποσό των 11 δισ. ευρώ

 * Από 10/6/2015 έως 11/5/2016 (μέχρι την ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου), στο ποσό των 3,9 δισ. ευρώ και

 * Από 12/5/2016 έως 31/12/2018, στο ποσό των 11,5 δισ. ευρώ.

ΣΤ)Σε σχέση με το νέο ασφαλιστικό που έχει ήδη εξαγγείλει ότι θα φέρει η κυβέρνηση της ΝΔ, να έχουμε υπόψη, ότι:

1) Θα είναι, μια ακόμη προσπάθεια, στην 30χρονη επίθεση ενάντια στην Κοινωνική Ασφάλιση, όλων των μέχρι τώρα, νεοφιλελεύθερων και Μνημονιακών κυβερνήσεων. Και μάλιστα, αυτό το επικείμενο νομοσχέδιο θα σηματοδοτεί το κλείσιμο αυτού του 30χρονου κύκλου, που ξεκίνησε, το 1990, επί της πρώτης νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης στη χώρα μας, και μάλιστα κυβέρνηση ΝΔ, και με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Κύκλος 30 χρόνων, που θα κλείσει, με κυβέρνηση ΝΔ και πρωθυπουργό, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, υιό του Κωνσταντίνου.

2) Θα πρόκειται, για ακόμη ένα νεοφιλελεύθερο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, όπως προκύπτει και από τις δηλώσεις βουλευτών ή στελεχών της κυβέρνησης ΝΔ, αλλά και από παλιότερες δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, πχ στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης το 2018 (βλέπε άρθρο στην Εργατική Πάλη, του Σεπτεμβρίου 2019, με τίτλο «Η σχεδιαζόμενη επίθεση της ΝΔ στην κοινωνική ασφάλιση»). Θα ακολουθεί «το μοντέλο μιας βασικά πλήρους ιδιωτικής ασφάλισης, της λεγόμενης ανταποδοτικής και κεφαλαιοποιητικής «ασφάλισης», σε συντάξεις και υγεία, όπου η χρηματοδότηση θα είναι ατομική υπόθεση (δηλαδή θα στηρίζεται μόνο στις ατομικές εισφορές, στον ατομικό κουμπαρά) και στις «αποδόσεις» της «αξιοποίησης» του συνόλου αυτών των εισφορών, δηλαδή των αποθεματικών των ταμείων. «Αξιοποίηση», που θα την αναλάβουν ιδιώτες, τραπεζίτες, επενδυτικές εταιρίες κλπ, δηλαδή η περιβόητη αγορά, όπως το 1999 ή το 2012! Και οι παροχές, η σύνταξη, η υγειονομική περίθαλψη κλπ, θα είναι ανάλογες, του τι έχει δώσει ο κάθε ένας, ανάλογα με το πορτοφόλι του, το πόσα χρόνια πλήρωνε, και το πόσα έχει μαζέψει στον «ατομικό κουμπαρά! Αυτό είναι το «αγαπημένο» ασφαλιστικό μοντέλο των απανταχού νεοφιλελεύθερων, του ιδίου του ΔΝΤ, που είχε βοηθήσει και τον Δικτάτορα Πινοσέτ, να το επιβάλλει στην Χιλή, το 1973 περίπου». Αυτό το σύστημα στην Χιλή, που εφαρμόστηκε πριν 47 χρόνια περίπου, έχει συμβάλλει τα μέγιστα, στο να οδηγηθεί ο λαός της Χιλής, σε απόγνωση, και στην κοινωνική έκρηξη, των τελευταίων μηνών.

3)Το νομοσχέδιο που ετοιμάζει η ΝΔ, παρά τα όσα λέει για διάφορους λόγους, ότι «θα καταργήσει» τον νόμο Κατρούγκαλου, τον ν4387/2016, ότι θα διορθώσει τις αδικίες αυτού του νόμου, δεν πρόκειται να κάνει κάτι τέτοιο, ούτε έχει την οποιαδήποτε πρόθεση, γιατί το δικό της σχέδιο, δεν έχει επί της ουσίας μεγάλη διαφορά από το μοντέλο που έχει ήδη θεσμοθετηθεί με τον νόμο Κατρούγκαλου. Με τον νόμο Κατρούγκαλου, η Κοινωνική Ασφάλιση, έχει ήδη ενταφιαστεί, έχει μπει υπό την αίρεση των δημόσιων οικονομικών και των ελλειμμάτων, έχουν ήδη καταργηθεί τα κατώτατα όρια, που προστάτευαν τους πιο αδύναμους και εξασφάλιζαν τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης. έχουν ήδη επιβάλλει ένα μοντέλο ανταποδοτικών παροχών ανάλογα με τις ατομικές εισφορές και πάει λέγοντας. Με τον νόμο Κατρούγκαλου, η ΚΑ, έχει καταργηθεί ουσιαστικά, η όποια Ασφάλιση έχει μείνει τυπικά δημόσια. Το σχέδιο Μητσοτάκη, είναι ένα βήμα παραπέρα, θα κάνει την δημόσια ασφάλιση και τυπικά-άμεσα ιδιωτική ή θα την κάνει, ακόμη περισσότερο ανταποδοτική και κεφαλαιοποιητική.

Η φιλολογία για μειώσεις εισφορών ή για αυξήσεις στις ανταποδοτικές συντάξεις, για όσους έχουν πολλά έτη εργασίας, πέρα από το ότι ταιριάζει στο νεοφιλελεύθερο αφήγημα/δόγμα, «της ελευθερίας του ατόμου να μπορεί να επιλέγει, μόνος του, την εισφορά του», έχει σαν στόχο να χαϊδέψει τα αυτιά, να καλλιεργήσει προσδοκίες και να παραπλανήσει, την τεράστια πλειοψηφία της κοινωνίας. Τους εργαζόμενους – τους μισθωτούς, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους αυταπασχολούμενους, τους αγρότες, τους άνεργους, τους συνταξιούχους και τους νέους,  που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, για να πληρώνουν το «όραμα» των νεοφιλελεύθερων, και που για αυτούς η κοινωνική προστασία, η Κοινωνική Ασφάλιση και το Κράτος Πρόνοιας, δηλαδή ο κοινωνικός/συλλογικός κουμπαράς είναι/αποτελεί την μοναδική διέξοδο, ασφάλειά τους, απέναντι στον κανιβαλισμό της αγοράς, της κρίσης και των νεοφιλελεύθερων.

4)Το επικείμενο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, προφανώς συνδέεται με όλες τις σχετικές αποφάσεις του ΣτΕ, του 2015 ή του 2019, αλλά και με την νέα που αναμένεται. Συνδέεται ουσιαστικά, μιας που όπως είδαμε, προσπαθεί θέτοντας τα κατάλληλα ερωτήματα, στο ΣτΕ, να πάρει τα αναμενόμενα για αυτήν αποτελέσματα, επιχειρήματα ή αποφάσεις, ενώ στη συνέχεια, θα χρησιμοποιήσει, η κυβέρνηση,  με κάθε τρόπο αυτές τις αποφάσεις, για να προωθήσει τα σχέδιά τις! Το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο συνδέεται και τυπικά, χρονικά θα ήταν πιο σωστό, με την νέα αναμενόμενη απόφαση του ΣτΕ, μιας που -το πιο πιθανό είναι ότι-μετά την δημοσίευση έστω της περίληψης της απόφασης αυτής ή και μετά την πλήρη καθαρογραφή, όλης της απόφασης, να προχωρήσουν στην κατάθεση του νέου ασφαλιστικού.

5)Τα θέματα, της επιστροφής, των αναδρομικών στις συντάξεις, (α)για παλιές μειώσεις, του2012,  που είχαν κριθεί αντισυνταγματικές το 2915, (β)για διατάξεις του ν. Κατρούγκαλου, περί «της μη ανταποδοτικότητας των ποσοστών αναπλήρωσης», που κρίθηκαν αντισυνταγματικές, το 2019. Των αναδρομικών, για τις εισφορές κρατήσεις ασφαλισμένων, διαφόρων κατηγοριών και στρωμάτων, από διατάξεις του ν. Κατρούγκαλου, που επίσης κρίθηκαν αντισυνταγματικές, το 2019, καθώς και οι νομοθετικές ρυθμίσεις/διορθώσεις, που αυτές οι αποφάσεις (του ΣτΕ) «απαιτούν», όπως και ο σχεδιασμός της κυβέρνησης της ΝΔ, για το τι θέλει να κάνει στο ασφαλιστικό ζήτημα, δεν είναι σίγουρο ή υποχρεωτικό, ότι θα περιέχονται στο ίδιο νομοσχέδιο. Πιθανά να αποτελούν και ξεχωριστά νομοθετήματα, που πέρα από άλλα, θα ικανοποιούν και σκοπιμότητες που έχουν να κάνουν, πχ με έκτακτες εκλογές, με αφορμή την εκλογή προέδρου της δημοκρατίας, πριν τις οποίες, η κυβέρνηση θα προτιμούσε για παράδειγμα να δώσει κάποια από αυτά τα αναδρομικά!

Ζ) Τέλος, χρειάζεται, να δούμε κάποια πράγματα, για το πως μπορεί πραγματικά οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, να υπερασπιστούν τα ασφαλιστικά           δικαιώματά τους ή τι σημαίνει αυτό. Προηγουμένως όμως θα ήταν σημαντικό να επισημάνουμε την τεράστια δυναμική που είχε, έχει και θα έχει το θέμα του ασφαλιστικού, της υπεράσπισής του ή της διεύρυνσής του. Δυναμική που φαίνεται ανάγλυφα στις μέρες μας, από την τεράστια κινητοποίηση των εργαζομένων, που από τις αρχές του Δεκέμβρη του 2019, συνεχίζουν έως και τώρα. Με απεργία διαρκείας, σε κάποιους κλάδους, με περιφρουρήσεις, συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, Γενικές Συνελεύσεις, με επιτροπές αγώνα, και με μια τεράστια απήχηση, συμπαράσταση και αλληλεγγύη από την συντριπτική πλειοψηφία, των «από κάτω», της Γαλλικής κοινωνίας.

 Καταρχήν, και σε κόντρα όλων αυτών που ακούγονται, από τα ΜΜΕ, για την πιλοτική δίκη στο ΣτΕ, ότι πρόκειται για «την μητέρα των μαχών», είναι ανάγκη να τονιστεί, ότι αυτά που λέγονται, είναι βλακείες και μοναδικό σκοπό έχουν να καλλιεργήσουν την αυταπάτη ότι έτσι θα λυθεί το ασφαλιστικό ή ότι έτσι θα υπερασπιστούμε τα ασφαλιστικά ή άλλα δικαιώματά μας. Στην ενότητα Γ΄, αυτού του κειμένου, πιο πάνω, είχε σημειωθεί ότι: «Η Κοινωνική Ασφάλιση, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΈΜΑ μόνο ή κυρίως οικονομικό ή νομικό,  είναι θέμα βαθύτατα κοινωνικό και πολιτικό», κατά συνέπεια, δεν είναι και θέμα δικαστικό, θέμα που θα μας το λύσει, η αστική δικαιοσύνη και μάλιστα η ανώτατη δικαιοσύνη, που είδαμε, μέσα στα Μνημονιακά χρόνια, πως και με ποιους ευθυγραμμίστηκε. Το ασφαλιστικό γενικά και το οποιοδήποτε σχετικό δικαίωμα, δεν πρόκειται να το υπερασπιστούμε ή να το διευρύνουμε/κατακτήσουμε, αν δεν κινηθούν (μαζικά, αποφασιστικά, δυναμικά) οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν.

«Εργαζόμενοι, νέοι, άνεργοι και συνταξιούχοι, απέναντι στην επίθεση ενάντια στην Κ.Α. μοναδική διέξοδος είμαστε ΕΜΕΙΣ, η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, οι παραγωγοί κάθε πλούτου, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της, πρέπει να προετοιμάσουμε την αντίστασή μας. Να προχωρήσουμε στην πιο πλατιά καμπάνια ενημέρωσης και συζήτησης. Να πάμε παντού, να αναδείξουμε τη σημασία του συστήματος Κ.Α. και το μέγεθος της επίθεσης. Να σχεδιάσουμε ή να προετοιμάσουμε την αντεπίθεσή μας για τη σωτηρία της Κ.Α. Μοναδική διέξοδος είναι οι μαζικοί, ενωτικοί και ανυποχώρητοι αγώνες, η άμεση κινητοποίηση και δράση όλων. Κανείς δεν μπορεί να σωθεί από μόνος του και κανείς δεν πρόκειται να μας σώσει. Να αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι την οργάνωση των αγώνων μας. Να πραγματοποιήσουμε Γενικές Συνελεύσεις σε κάθε χώρο δουλειάς, σε γειτονιές, σε σχολεία και σχολές. Να οικοδομήσουμε Επιτροπές Αγώνα, παντού, για τη σωτηρία της Κ.Α. Να προχωρήσουμε άμεσα σε κάθε μορφής κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, απεργίες, καταλήψεις δρόμων ή δημοσίων κτιρίων. Το κύριο σύνθημά μας να είναι: ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ

–Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ

–Να διαχειρίζονται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τα ασφαλιστικά ταμεία τους

–Να επιστραφούν όλα τα κλεμμένα. Να πληρώσουν οι υπεύθυνοι: κράτος και εργοδότες

–Να ασφαλιστούν όλοι οι ανασφάλιστοι, ντόπιοι και μετανάστες

–Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους

–Επίδομα ασθενείας και ατυχημάτων στο 100% του μισθού και όχι μικρότερο από τον βασικό μισθό-κατώτατο όριο της ΕΓΣΣΕ

–Επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις ίσο με τον μισθό για όλο το διάστημα της ανεργίας και όχι μικρότερο από το βασικό κατώτατο μισθό της ΕΓΣΣΕ

–Σύνταξη στα 60 για τους άντρες και στα 55 για τις γυναίκες. Στα 55 και 50 αντίστοιχα για τα ΒΑΕ. Σύνταξη χωρίς όριο ηλικίας για 35 έτη εργασίας ή 10.500 ένσημα.

–Ενοποίηση ταμείων στη βάση των ευνοϊκότερων ρυθμίσεων για τους ασφαλισμένους ως προς τις προϋποθέσεις και τις παροχές.

–Δημόσια καθολική ασφάλιση για όλους.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ

–Κατώτερο βασικό μισθό ίσο με 1.400 ευρώ. Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή μισθών και συντάξεων

–Πλήρη σταθερή εργασία για όλους. Μείωση ωρών εργασίας χωρίς μείωση μισθού. Κατάργηση κάθε είδους επισφαλούς, ελαστικής, ανασφάλιστης εργασίας

–Μείωση των τιμών στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, ειδικά στα τρόφιμα. Κατάργηση ΦΠΑ.

–Φορολόγηση προοδευτική του μεγάλου κεφαλαίου και των μεγάλων εισοδημάτων. Έλεγχος εργατικός στις τιμές και στα τραπεζικά επιτόκια

–Δημόσια Δωρεάν Παιδεία για όλους. Αύξηση των κρατικών δαπανών για κοινωνικούς τομείς, έργα, οργανισμούς. Ριζική μείωση των δαπανών για εξοπλισμούς και αστυνομία

–Σταμάτημα ιδιωτικοποιήσεων, επανεθνικοποίηση των ΔΕΚΟ με έλεγχο των εργαζομένων και μείωση τιμολογίων

–Απαγόρευση των απολύσεων. Κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση των επιχειρήσεων που κλείνουν ή απολύουν.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

–Κατάργηση παλιών και νέων Μνημονίων

–ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. γιατί η πληρωμή του δεν αφήνει κανέναν πόρο για τα ασφαλιστικά ταμεία, τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας

— Έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε., γιατί το ευρώ σημαίνει μνημόνια, αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις και διάλυση της ελληνικής οικονομίας

–Εθνικοποιήσεις με εργατικό έλεγχο των. βασικών τομέων της οικονομίας και των τραπεζών.»

Κύριο και πρώτιστο καθήκον όλων όσων καταλαβαίνουν την σημασία και την αναγκαιότητα αυτής της πάλης, πρέπει να  είναι, το να οικοδομήσουμε την δύναμη, την συλλογικότητα,  που μπορεί να οργανώσει, όλη αυτή, την πάλη.

12-1-2020

Λάχανης Τηλέμαχος