ΝΑ Μεσόγειος: Επιδρομή των ιμπεριαλιστών – τυχοδιωκτικές βλέψεις του ελληνικού καπιταλισμού
Νοτιοανατολική Μεσόγειος: Επιδρομή των ιμπεριαλιστών – τυχοδιωκτικές βλέψεις του ελληνικού καπιταλισμού
–
Από την Εργατική Πάλη Σεπτεμβρίου
–
Η νοτιοανατολική Μεσόγειος έχει μετατραπεί σε κύριο πεδίο αντιπαράθεσης των ιμπεριαλιστών για δυο λόγους:
Ο πρώτος είναι η γεωπολιτική της θέση, αφού πάντα αποτελούσε σημείο σύνδεσης της Μέσης Ανατολής με τη Βόρειο Αφρική και την Ευρώπη και επομένως διάδρομο για τα πετρέλαια και τις πρώτες ύλες της περιοχής. Ιδιαίτερα όμως σήμερα αποτελεί και ένα σημείο επαφής ανάμεσα στο «δρόμο του μεταξιού» της Κίνας, την αιχμή του δόρατος του ρωσικού ιμπεριαλισμού (Συρία) και την τελευταία «γραμμή άμυνας» των Δυτικών ιμπεριαλιστών στην αμφισβήτηση της κυριαρχίας τους από την στρατιωτική ισχύ της Ρωσίας, την οικονομική επέλαση της Κίνας και την γεωπολιτική και οικονομική αναβάθμιση χωρών όπως το Ιράν και η Τουρκία. Η προσέγγιση Κίνας-Ρωσίας-Ιράν και η επαμφοτερίζουσα στάση της Τουρκίας, η οποία χωρίς να φεύγει από το ΝΑΤΟ επιδιώκει ανεξαρτησία κινήσεων και φλερτάρει με το αντίπαλο στρατόπεδο, κάνει την έκβαση της σύγκρουσης εξαιρετικά αμφίρροπη παρά τους ισχυρούς συμμάχους των Δυτικών ιμπεριαλιστών στην περιοχή (Ισραήλ, Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία).
Ο δεύτερος λόγος είναι τα αποθέματα υδρογονανθράκων που βρέθηκαν και άλλα που αναζητούνται στην περιοχή, τα οποία δημιουργούν προσδοκίες ακόμα και για ενεργειακή απεξάρτηση (ή τουλάχιστον δυνατότητα εναλλακτικής προσωρινής λύσης) της Ευρώπης από την Ρωσία, πράγμα που θα άλλαζε τον συσχετισμό δύναμης σε σημαντικό βαθμό. Τα κοιτάσματα αυτά όμως πρέπει να ανακαλυφθούν, να εξορυχθούν με θαλάσσιες γεωτρήσεις και να μεταφερθούν με αγωγούς και πλοία, διαδικασίες που εμπλέκουν όλες τις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρίες, τους ιμπεριαλισμούς που βρίσκονται πίσω τους αλλά και τα ανταλλάγματα που επιθυμούν να αρπάξουν οι τοπικοί καπιταλισμοί από την παραχώρηση των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης (τόσο από την άποψη οικονομικών παροχών όσο και από την άποψη της μοιρασιάς της γεωπολιτικής ισχύος).
Όλα τα παραπάνω έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο παιχνίδι συγκρούσεων που αριθμεί ήδη εκατοντάδες χιλιάδες θύματα (Συρία, Υεμένη), εκατομμύρια εκτοπισμένους και πρόσφυγες, μαζί με περιορισμούς στις ελευθερίες δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων (πραξικόπημα σε Τουρκία και Αίγυπτο, καθεστώς Ερντογάν). Σε όλα αυτά εμπλέκεται άμεσα ο ελληνικός καπιταλισμός. Οι βλέψεις του μέσω της διεκδικούμενης ΑΟΖ καταλαμβάνουν ένα μεγάλο κομμάτι της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, και μαζί με αυτήν της Κύπρου απομονώνουν ουσιαστικά την Τουρκία εγκλωβίζοντάς την στα παράλιά της.
Αλλά η ελληνική άρχουσα τάξη δεν αρκείται στα πιθανά ανταλλάγματα από τους υδρογονάνθρακες (που θα αφορούν τα κέρδη ελληνικών και ξένων εταιρειών και όχι την άνοδο του βιοτικού επιπέδου των εργαζόμενων, αν βέβαια αποφευχθεί το πολεμικό σφαγείο) αλλά επιδιώκει, συρόμενη πίσω από τους ιμπεριαλιστές και ιδιαίτερα τις ΗΠΑ, να κερδίσει πόντους σε βάρος του τουρκικού καπιταλισμού, αντισταθμίζοντας έτσι την αδιαμφισβήτητη υπεροχή του τελευταίου (οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά). Στην προσπάθεια του αυτή μάλιστα ο ελληνικός καπιταλισμός δεν διστάζει να αποδεχθεί ακόμα και το ρόλο του χωροφύλακα των Δυτικών ιμπεριαλιστών στην περιοχή ενάντια σε Ρωσία και Κίνα, πράγμα που δημιουργεί κινδύνους όχι απλά ενός θερμού επεισοδίου με την Τουρκία αλλά και μιας περιφερειακής σύγκρουσης με άμεση ελληνική εμπλοκή!
Μερικά παραδείγματα αρκούν για να αποδείξουν τα παραπάνω. Η ενεργειακή συμμαχία Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ υπο την αιγίδα των ΗΠΑ απειλεί να αφήσει έξω από την ενεργειακή εξίσωση την Τουρκία, ενώ με τον αγωγό EASTMED (μεταφορά αερίου μέσω Κύπρου, Κρήτης, Πελοποννήσου και Ιταλίας) που περιλαμβάνει, η Τουρκία παρακάμπτεται και ως χώρα διέλευσης, παρά το γεγονός ότι η όδευση μέσω Τουρκίας θα ήταν πολύ φθηνότερη. Η απάντηση της Τουρκίας είναι τα τέσσερα πλοία (δύο γεωτρύπανα και δυο ερευνητικά) που επιχειρούν ήδη στην ΑΟΖ της Κύπρου, αμφισβητώντας έμπρακτα τις επιδιώξεις ιμπεριαλιστών και ελληνικού – κυπριακού καπιταλισμού ανεβάζοντας ταυτόχρονα και τον κίνδυνο πολεμικού επεισοδίου, ιδιαίτερα αν τα πλοία αυτά κινηθούν στην υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου την οποία δεν αναγνώρισε ποτέ εξάλλου η Τουρκία.
Ελληνικές εταιρίες δραστηριοποιούνται τόσο στην ΑΟΖ του Ισραήλ όσο και νοτιοδυτικά της Κρήτης μέσω της κοινοπραξίας Total-Exxonmobil-ΕΛΠΕ. Παράλληλα η Ελλάδα συμμετέχει και στο Φόρουμ για το Αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο (East Med Gas Forum, EMGF) το οποίο αφορά κυρίως την αναβάθμιση του ρόλου της Αιγύπτου. Η Αίγυπτος έχει την στήριξη τόσο του Ισραήλ (με το οποίο το καθεστώς του δικτάτορα Σισι έχει άριστες σχέσεις) όσο και των ΗΠΑ σε μια προσπάθεια να πιεστεί η Τουρκία που μένει και πάλι έξω, αλλά και να αντισταθμιστεί η έξοδος του Ιράν στην Μεσόγειο μεσω Ιράκ, Συρίας και Λιβάνου. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το EMGF λείπουν μόνο η Τουρκία, ο Λίβανος και η Συρία!
Αλλά και οι διμερείς ενεργειακές σχέσεις Ελλάδας ΗΠΑ «διάγουν βίο ανθόσπαρτο» με τους αγωγούς TAP και IBG (που παρακάμπτουν την Ρωσία στον εφοδιασμό της Ευρώπης) αλλά και τους σταθμούς LNG στην Ρεβυθούσα και αυτόν που θα γίνει στην Αλεξανδρούπολη οι οποίοι έχουν στόχο να προωθήσουν το πανάκριβο σχιστολιθικό αέριο των ΗΠΑ προς τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη.
Όλα αυτά ακολουθούνται και από τις αντίστοιχες στρατιωτικές και πολιτικές συνεργασίες. Ήδη στα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ έχει κατατεθεί το νομοσχέδιο EASTMEDACT («Νομοσχέδιο για την Ασφάλεια και την Ενεργειακή Συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο του 2019») το οποίο επιχειρεί να προβεί σε ριζική αναμόρφωση της αμερικάνικης στρατηγικής στην περιοχή με στόχο να αναγνωριστούν οι νέες πραγματικότητες που έχουν διαμορφωθεί. Στην ουσία θέλει να εντάξει Ελλάδα και Κύπρο ακόμα πιο βαθιά στο στρατιωτικό πολιτικό σχεδιασμό των ΗΠΑ (πιέζοντας και απειλώντας την Τουρκία) σε σημείο μάλιστα που η κατάθεση του νομοσχέδιου προκάλεσε την δυσφορία την Ρωσίας εξαιτίας της πιθανής αλλαγής της ανεξάρτητης στάσης της Κύπρου και των σχέσεων μαζί της με μια ποιο ενεργή ένταξή της στους στρατηγικούς σχεδιασμούς της Δύσης ( Γαλλία, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ)! Η Ελλάδα επι κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και με την απόλυτη συμφωνία της ΝΔ έχει ήδη ξεκινήσει τον Στρατηγικό Διάλογο Ελλάδας – ΗΠΑ, ο οποίος συμπίπτει και με την διαδικασία διαπραγμάτευσης για μια επικαιροποιημένη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας.
Η τρέχουσα συμφωνία υπογράφτηκε το 1990 και ήταν αυτή που παρέτεινε την λειτουργία των σημερινών βάσεων. Τότε ήταν την εποχή που έληγε ο Ψυχρός Πόλεμος και οι ΗΠΑ επεδίωκαν την μείωση των βάσεων στο εξωτερικό. Τώρα η νέα φάση αντιπαράθεσης με ΗΠΑ και Κίνα δημιουργεί νέα δεδομένα στην περιοχή με αποτέλεσμα την πρόθεση των ΗΠΑ να αναβαθμίσουν την λειτουργία της Σούδας και να φτιάξουν νέες δομές όπως στη Λάρισα για τα DRONES και στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης για το ναυτικό και τα ελικόπτερα, υποβαθμίζοντας αντίστοιχα τις βάσεις τους στην Τουρκία. Ασφαλώς η ελληνική άρχουσα τάξη παραχωρεί απλόχερα ό,τι της ζητηθεί. Παράλληλα η στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη. Ισραηλινά ραντάρ στην Κρήτη μπορούν να ελέγχουν ολόκληρο το Αιγαίο και την Νοτιοανατολική Μεσόγειο έχοντας εικόνα μέχρι το Ιράν, ισραηλινοί πιλότοι εκπαιδεύονται στην αποφυγή των ρωσικών S-300 με την βοήθεια των ελληνικών S-300 που είναι εγκατεστημένοι στην Κρήτη (προκαλώντας την οργή της Ρωσίας), η φρεγάτα «Αιγαίο» συμμετείχε στην άσκηση Mighty Wave 19 που πραγματοποιήθηκε από το πολεμικό ναυτικό του Ισραήλ στην ευρύτερη θάλασσα της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, ενώ έτσι και αλλιώς είναι αποσπασμένη αυτήν την περίοδο στην «ειρηνευτική» επιχείρηση Unifil, που υπό την ομπρέλα του ΟΗΕ επιβάλει την ευρωατλαντική «τάξη και ασφάλεια» στα ανοιχτά του Λιβάνου περιπολώντας ενάντια στον ανεφοδιασμό της Χεζμπολάχ!
Τελευταία δείγματα πλήρους εναρμόνισης της Ελλάδας με τις ΗΠΑ αποτέλεσαν:
α) Η άρνηση διευκολύνσεων στο δεξαμενόπλοιο του Ιράν που είχε σταματήσει η Αγγλία στο Γιβραλτάρ με την δικαιολογία ότι μετέφερε πετρέλαιο στην Συρία και έτσι έσπαγε το εμπάργκο που έχει επιβάλει η ΕΕ. Παρά το γεγονός ότι τελικά επετράπη στο δεξαμενόπλοιο να αποπλεύσει, οι ΗΠΑ το συνέδεσαν με τους Φρουρούς της Επανάστασης –που θεωρούν τρομοκράτες– και απαίτησαν από εταιρείες και χώρες να μην βοηθήσουν το τάνκερ να φτάσει στον προορισμό του! Η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε να συνδράμει στην πειρατεία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού! β) Οι ΗΠΑ ζήτησαν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην πολυεθνική δύναμη για την επιτήρηση του Περσικού. Πρόκειται για την δημιουργία ενός συνασπισμού που υποτίθεται θα προστατεύει την ναυσιπλοΐα στα στενά του Ορμούζ. Στην ουσία αποτελεί πειρατική δύναμη για τον αποκλεισμό του Ιράν στα πλαίσια της μέγιστης πίεσης και πλήρους απομόνωσης, ώστε να καμφθεί η αντίσταση του καθεστώτος και να συρθεί σε διαπραγματεύσεις. Παρά το γεγονός ότι ακόμα και χώρες της ΕΕ δεν δέχτηκαν να συμμετάσχουν, η Ελλάδα απάντησε καταρχήν θετικά, αλλά για την αποστολή φρεγάτας η ικανοποίηση του αμερικανικού αιτήματος παραπέμφθηκε για αργότερα, με την δικαιολογία ότι το πολεμικό ναυτικό βρίσκεται σε «αυξημένη ετοιμότητα» λόγω των εξελίξεων με τις γεωτρήσεις της Τουρκίας στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Παραμένει όμως ανοιχτό το πότε θα υλοποιηθεί το αμερικανικό αίτημα.
Επομένως μεγαλώνουν οι απειλές για τον ελληνικό λαό, που γίνεται ολοένα και περισσότερο μαγνήτης τεράστιων κινδύνων, προκειμένου να ικανοποιηθούν τα κέρδη της ελληνικής μπουρζουαζίας και τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.
