15 Mάρτη – Παγκόσμια μέρα δράσης: ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΦΡΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
Στις 15 Μάρτη, ως συνέχεια των μαζικών κινητοποιήσεων που εξαπλώνονται γρήγορα τους τελευταίους μήνες σε πλήθος ευρωπαϊκών χωρών (Γαλλία, Βέλγιο, Ελβετία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Ολλανδία) και στις ΗΠΑ, έχει προκηρυχθεί η “παγκόσμια μέρα δράσης για την κλιματική αλλαγή”. Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν από την Σουηδία, όπου η 15χρονη μαθήτρια Greta Thunberg πραγματοποιούσε κάθε Παρασκευή καθιστικές παραστάσεις διαμαρτυρίας, φεύγοντας από τα μαθήματά της, έξω από το Σουηδικό κοινοβούλιο για την απραξία της Σουηδικής κυβέρνησης για την κλιματική αλλαγή. Γρήγορα και έπειτα από την απομάκρυνσή της από την αστυνομία ξεκίνησαν κινητοποιήσεις μαθητών και γενικότερα της νεολαίας, πρώτα στη Σουηδία και έπειτα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με αίτημα την λήψη άμεσων μέτρων για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου, που εκπέμπονται από την χρήση ορυκτών καυσίμων.
Η κλιματική αλλαγή, η καταστροφή του περιβάλλοντος από τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, οι οποίες στο κυνήγι του μέγιστου κέρδους αδιαφορούν για κάθε περιβαλλοντική ή άλλη επίπτωση, αποτελούν ίσως τον σοβαρότερο κίνδυνο (μαζί με τον πόλεμο και τους εξοπλισμούς) που φέρνει για την ανθρωπότητα η κρίση και παρακμή του καπιταλιστικού συστήματος. Οι επιπτώσεις στις ζωές των εργαζόμενων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων είναι ήδη ορατές. Από τα ακραία καιρικά φαινόμενα με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα και ένταση, που αφήνουν τεράστιες καταστροφές και εκατόμβες νεκρών (πλημμύρες, πυρκαγιές, ξηρασία κτλ ). Από την μόλυνση και εξάντληση των φυσικών πόρων, του εδάφους, του νερού, του αέρα, της βιοποικιλότητας, που έχει ναρκοθετήσει τη δημόσια υγεία για τεράστιους πληθυσμούς, κάθε βιώσιμη οικονομική λειτουργία και μέλλον για τον πλανήτη και την ανθρωπότητα.
Η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι το μεγαλύτερο έγκλημα του Κεφαλαίου στην περίοδο της παρακμής του καπιταλισμού. Στη χώρα μας έχει ήδη κοστίσει μεγάλες οικολογικές και ανθρώπινες καταστροφές (Μάτι, Μάνδρα, Σαρωνικός κ.λπ.), ιδιαίτερα για την εργατική της τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Στην Χαλκιδική, η εξόρυξη χρυσού έχει ήδη προκαλέσει τεράστιες καταστροφές στο φυσικό της περιβάλλον και στις ζωές των κατοίκων στην περιοχή. Τα ποσοστά των βαρέων μετάλλων στο υπέδαφος και στον υδροφόρο ορίζοντα βρίσκονται σε απαγορευτικά επίπεδα και μεταφέρονται στις καλλιέργειες, στα ζώα και στα ψάρια που εκτρέφονται και ζούνε στην περιοχή, καθιστώντας τα επικίνδυνα προς κατανάλωση. Οι συνέπειες έχουν ήδη αρχίσει να φαίνονται στην υγεία των κατοίκων και στην τοπική οικονομία. Το αρχέγονο δάσος των Σκουριών μολύνεται και καταστρέφεται. Το χωριό της Στρατονίκης έχει υποστεί καθίζηση λόγω της εκτεταμένης διάβρωσης του εδάφους από τα ορυχεία, τα σπίτια εμφανίζουν συνεχώς ρωγμές, ολόκληρο το χωριό έχει γίνει ακατάλληλο προς κατοίκηση.
Στην Δυτική Θεσσαλονίκη, η δυσοσμία από τα διυλιστήρια των ΕΛΠΕ δημιουργεί δυσμενείς συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων στην περιοχή, που στην πλειονότητά τους είναι φτωχοί εργάτες στην βιομηχανική περιοχή της Θεσσαλονίκης και λαϊκές οικογένειες. Τα αυξημένα ποσοστά καρκίνου, άσθματος και άλλων σοβαρών ασθενειών στις βιομηχανικές περιοχές, με τη μη τήρηση των μέτρων ασφαλείας από τα εργοστάσια (χρήση φίλτρων κτλ), καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον και όποια οικονομική δραστηριότητα σχετίζεται με αυτό (αλιεία, αγροτική παραγωγή, τουρισμός).
Η Ελληνική αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της, έχουν επιδοθεί σε έναν επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό γύρω από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου στην περιοχή του Αιγαίου και ευρύτερα της ΝΑ Μεσογείου, Αιγαίο, σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του Τουρκικού καπιταλισμού, χωρίς να διστάσουν να συμμαχούν σε “άξονες” με τα πιο αντιδρατικά καθεστώτα της περιοχής και να κάνουν το πρωτοπαλίκαρο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Η κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνη, ο κίνδυνος των διπλωματικών και στρατιωτικών συγκρούσεων μεγαλώνει, κάνοντας πιθανό ένα “θερμό επεισόδιο” ή ακόμα και το ενδεχόμενο του πολέμου. Προσπαθεί να μας πείσει για την ανάπτυξη, τα οφέλη για όλους, την “ισχυρή Ελλάδα” και την σταθερότητα στην περιοχή, που θα έρθουν από αυτές τις εξορύξεις και από την μισθοφορική συστράτευσή μας με τις ΗΠΑ. Η αλήθεια είναι πως καμία ανάπτυξη δεν θα έρθει, εκτός από κέρδη για μερικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις και πάνω απ’ όλα των μεγάλων πολυεθνικών. Το μόνο που θα έρθει είναι περαιτέρω ξεπούλημα σε αρπακτικά συμφέροντα, περιβαλλοντική καταστροφή, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Και ο κίνδυνος νέων πολεμικών συγκρούσεων, μεταξύ γειτονικών κρατών που οι λαοί τους δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Είναι απαραίτητη η ανάπτυξη του αντιπολεμικού κινήματος, που θα μπει σφήνα στους καταστροφικούς ανταγωνισμούς γύρω από τις εξορύξεις, την ενέργεια και τα γεωπολιτικά παιχνίδια των ιμπεριαλιστών και των αντιδραστικών αστικών τάξεων της περιοχής, που θα βάλει φρένο στα όνειρα να γίνουν «σεΐχηδες» με το δικό μας αίμα.
Η συμφωνία του Παρισιού, μια υποκριτική προσπάθεια των ιμπεριαλιστών να μετριάσουν το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, αποδεικνύεται εντελώς ανεπαρκής και κάλπικη. Καμία συμφωνία καπιταλιστών και ιμπεριαλιστών δεν θα έθιγε τα κέρδη των μεγάλων βιομηχανιών και επιχειρήσεων (που βασίζονται στα ορυκτά καύσιμα). Αυτό δείχνει η αποχώρηση των ΗΠΑ, μετά την εκλογή Τραμπ.
Μονάχα με μαχητικές κινητοποιήσεις, σε κάθε χώρα και σε όλο τον κόσμο, με κορμό ένα ενωμένο εργατικό κίνημα, μπορούμε να δώσουμε μια πραγματική απάντηση στο θέμα της κλιματικής αλλαγής. Γιατί αυτοί που κυρίως πλήττονται από τις συνέπειές της είναι η εργατική τάξη, η νεολαία και τα λαϊκά στρώματα. Οι εργαζόμενοι, με τη δικιά τους οργάνωση και τους αγώνες καθώς και με τις δικές τους επαναστατικές Κυβερνήσεις των Εργαζομένων, είναι αυτοί που μπορούν να επιβάλλουν ένα Πρόγραμμα Σωτηρίας ενάντια και στην οικολογική καταστροφή. Να επιβάλλουν το δίκιο τους, που είναι και το συμφέρον της ίδιας της ανθρωπότητας, δηλαδή το σεβασμό της Φύσης και την προστασία του Περιβάλλοντος.
Οι μαθητικές και νεολαιίστικες κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν το προηγούμενο διάστημα και συνεχίζονται με προοπτική να κλιμακωθούν στις 15 Μάρτη, δίνουν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για τις διαθέσεις και τη δυναμική της νεολαίας να αγωνιστεί για το θέμα της κλιματικής αλλαγής. Για να λάβουν πιο πλατιά και μαχητικά χαρακτηριστικά είναι απαραίτητη η σύνδεσή τους με τους εργαζόμενους και τις οργανώσεις τους. Είναι ένα μεγάλο στοίχημα να μην μείνει αυτό το τεράστιο, καθολικό πρόβλημα στα πλαίσια μιας κάλπικης και υποκριτικής “οικολογικής φιλανθρωπίας” των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων, των καπιταλιστών και πλουσίων, των διαφόρων κρατικοδίαιτων και δήθεν “πολύχρωμων” ΜΚΟ, διάφορων “ευαισθητοποιημένων” προσωπικοτήτων κ.λπ. – που όλοι συγκαλύπτουν τα εγκλήματα του Καπιταλισμού. Αλλά να γίνει αίτημα και υπόθεση του ίδιου του εργατικού και λαϊκού κινήματος και των επαναστατικών δυνάμεων.
O στόχος της συμφωνίας του Παρισιού είναι η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη να μην ξεπεράσει τους 2 βαθμούς τις επόμενες δεκαετίες (θεωρείται από τους επιστήμονες το όριο πέρα από το οποίο η κλιματική αλλαγή θα είναι μη αναστρέψιμη και οι συνέπειές της απρόβλεπτες) και να περιοριστεί στον 1,5 βαθμό. Φαίνεται πως είναι αδύνατον να επιτευχθεί ακόμα και αυτός ο μετριοπαθής στόχος, μιας και δεν υπάρχει η πολιτική βούληση μέσα σε έναν καπιταλισμό που αποσυντίθεται. Τίθεται πλέον ζήτημα επιβίωσης για την παγκόσμια εργατική τάξη και των δυνατοτήτων της για το χτίσιμο της σοσιαλιστικής κοινωνίας, καθώς εκτεταμένες φυσικές καταστροφές, μείωση της παραγωγικότητας της γης καθώς και δυσμενείς συνθήκες διαβίωσης (καύσωνες, ασθένειες κτλ) που έρχονται μαζί με την υπερθέρμανση του πλανήτη θέτουν σοβαρά και ίσως ανυπέρβλητα εμπόδια για το μέλλον.
Με το βλέμμα στις κινητοποιήσεις στη χώρα μας και παγκόσμια, να παλέψουμε για την ανασυγκρότηση και ανασύνθεση του εργατικού κινήματος ώστε να αντιμετωπίσουμε την ιμπεριαλιστική, καπιταλιστική, μνημονιακή βαρβαρότητα, που αναπόσπαστο τμήμα της είναι η κλιματική αλλαγή και η καταστροφή του Περιβάλλοντος. Αγώνας για έναν κόσμο βιώσιμο, σημαίνει αγώνας για την ανατροπή του Καπιταλισμού. Για μια Σοσιαλιστική Δημοκρατία, για έναν κόσμο Σοσιαλιστικό, με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
