ΣΥΡΙΖΑ, η πιο μνημονιακή κυβέρνηση

ΣΥΡΙΖΑ, η πιο μνημονιακή κυβέρνηση

–

Από την στήλη “η άποψη μας” της Εργατικής πάλης Φεβρουαρίου

–

Ο Αυστριακός Τόμας Βίζερ, επί μια εξαετία επικεφαλής του Euro Working Group, σε συνέντευξη στην ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung ήταν απόλυτα κατηγορηματικός και ξεκάθαρος: «Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν αγκάλιασε τόσο τα μνημόνια όσο ο ΣΥΡΙΖΑ». Αν και η δήλωση αυτή τα λέει όλα, ωστόσο, αν επεξηγούσε ότι η παρούσα κυβέρνηση είναι και η πιο αντεργατική, φιλοκαπιταλιστική, φιλοϊμπεριαλιστική και φιλοπόλεμη των τελευταίων χρόνων, θα έδινε πλήρως το στίγμα της. Στις 31 Γενάρη, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν Ντέκλαν Κοστέλο, μιλώντας σε ολλανδούς βουλευτές, είπε: «…η ισχυρή εποπτεία θα υπάρχει για πολλά χρόνια και με διαρκείς βαθιές μεταρρυθμίσεις», ξεσκεπάζοντας τα ψεύδη Τσίπρα-Τσακαλώτου.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξελέγη εξαπατώντας με τον πιο ασύστολο τρόπο τις λαϊκές μάζες: «Θα καταργήσουμε τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο» έλεγε, και ψήφισε μνημόνιο με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι. Από τα «νταούλια» που θα βαρούσε και θα χόρευαν τα «ξένα γεράκια των αγορών», κατέληξε να συνεργάζεται άψογα μ’ αυτά και να υμνεί τον αντιδραστικό Τραμπ. Αυτή η πορεία ήταν λίγο-πολύ προδιαγεγραμμένη και δεν ήταν, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και τα παπαγαλάκια του, προϊόν «αναγκαίου συμβιβασμού κάτω από τους εκβιασμούς των δανειστών». Ήταν κυρίως το αποτέλεσμα της πολιτικής του, του «Μένουμε στην ΕΕ και στο Ευρώ», με απλά λόγια της διατήρησης του καπιταλιστικού συστήματος και όλων των σχέσεων που διέπουν τον ελληνικό καπιταλισμό και τον συνδέουν με το διεθνές καπιταλιστικό και ιμπεριαλιστικό σύστημα. Το δίλημμα/πολιτική ή με τον καπιταλισμό και την αστική τάξη ή με την εργατική τάξη και τον σοσιαλισμό παραμένει όχι μόνο κομβικό αλλά και αξεπέραστο, ιδιαίτερα στην περίοδο της θανάσιμης κρίσης του καπιταλισμού. Αλλά ας δούμε συνοπτικά τα πιο σημαντικά σημεία της καταστροφικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ στα τρία χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία:

Καταστροφή του βιοτικού επιπέδου και της οικονομίας

1. Μείωσε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και κάθε είδους κοινωνική και προνοιακή παροχή, με αποτέλεσμα να συνεχιστεί και να ενταθεί η φτωχοποίηση των εργατικών και λαϊκών μαζών.
2. Μείωσε τις δαπάνες για υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση, με αποτέλεσμα από τη μια μεριά την κατάρρευσή τους και από την άλλη το μεγάλωμα της ιδιωτικοποίησής τους.
3. Αύξησε τη φορολογία και τα φοροεισπρακτικά μέτρα, ιδιαίτερα σε βάρος των φτωχών και λαϊκών μαζών, με αποτέλεσμα να μεγαλώσει το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται κάτω ή κοντά στο όριο της φτώχειας (περίπου 40%) και να βρίσκεται σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με Ρουμανία και Βουλγαρία.
4. Ξεπούλησε (και ετοιμάζεται να ξεπουλήσει ό,τι έχει απομείνει) τις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς στο κεφάλαιο και σε «γύπες», δίνοντας έτσι ένα καταστροφικό χτύπημα στην οικονομία και σε οποιαδήποτε προοπτική ανάπτυξής της.
5. Ελευθέρωσε τα χέρια των τραπεζών, ώστε μέσω των (ηλεκτρονικών) πλειστηριασμών να αρπάξουν τα σπίτια των φτωχών.
6. Εφάρμοσε περισσότερο πιστά από τους προηγούμενους όλα τα αντιδραστικά και άκρως νεοφιλελεύθερα μέτρα της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, που ενισχύουν τη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου.
7. Διέλυσε τις εργασιακές σχέσεις σε απίστευτο βαθμό και αύξησε τον εργοδοτικό δεσποτισμό, συντελώντας στην καθιέρωση ενός Νέου Συστήματος Εκμετάλλευσης με συστατικά: «μισθό» 250-300 ευρώ, μαύρες εργασιακές σχέσεις, γενικευμένη ζούγκλα στην αγορά εργασίας, τρομοκρατία και ανασφάλεια, τεράστιος εφεδρικός στρατός ανέργων, Κράτος Έκτακτης Ανάγκης κ.λπ.
8. Ψήφισε τον νόμο που υπονομεύει το δικαίωμα στην απεργία και ετοιμάζεται να συνεχίσει με νέα χτυπήματα ενάντια στις κατακτήσεις δεκαετιών των εργαζομένων, στον συνδικαλισμό κ.λπ., που είναι η πιο επικίνδυνη και ύπουλη επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
9. Καταπάτησε την εκφρασμένη θέληση του ελληνικού λαού, που με ποσοστό 62% τάχθηκε κατά των μνημονίων και της ΕΕ, πράγμα πρωτοφανές για την ελληνική πολιτική ιστορία και όχι μόνο.
10. Συνέχισε και επαύξησε την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων για παραχώρηση προνομίων στο κεφάλαιο, μέσω φοροαπαλλαγών, φοροελαφρύνσεων και δήθεν αναπτυξιακών νόμων, με στόχο την ανάκαμψη των κερδών του.

Τέλος, ξεπέρασε τις προηγούμενες κυβερνήσεις σε φιλοϊμπεριαλιστική και φιλοπόλεμη πολιτική, συμμετέχοντας σε όλα τα επικίνδυνα γεωπολιτικά σχέδια των ιμπεριαλιστών και φτιάχνοντας επιθετικούς άξονες με τα πιο αντιδραστικά καθεστώτα της περιοχής (Αίγυπτο, Ισραήλ) ενάντια στα συμφέροντα των λαών και ιδιαίτερα του παλαιστινιακού λαού. Ωστόσο, η τελευταία ενέργεια του Τσίπρα στο «Μακεδονικό», να ρυμουλκήσει αυτόν τον πάμπτωχο λαό στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ κ.ά.) δείχνει την αθλιότητα και τον κυνισμό αυτής της κυβέρνησης. Γιατί, από τη μια μεριά προσφέρει ακόμη μια εκδούλευση στους ιμπεριαλιστές, προσδοκώντας να μείνει λίγο περισσότερο στην εξουσία (πράγμα που με δηλώσεις τους το επιθυμούν τα καπιταλιστικά και ιμπεριαλιστικά επιτελεία), και από την άλλη χρησιμοποιεί την ατζέντα της δεξιάς και ακροδεξιάς για να προκαλέσει προβλήματα στη ΝΔ και τον Μητσοτάκη, μήπως και ισοσκελίσει τις τεράστιες εκλογικές απώλειες που έχει από τα εργατικά και λαϊκά στρώματα!

Το τέλος είναι κοντά

Αυτή η ολέθρια για τα εργατικά συμφέροντα και παράδεισος για τους καπιταλιστές και ιμπεριαλιστές διακυβέρνηση φτάνει στο τέλος της. Μπορεί ο Τσίπρας, η παρέα του και οι άλλοι μνημονιακοί βρικόλακες να νομίζουν ότι θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, αλλά αυταπατώνται. Το σύστημά τους βρίσκεται σε κρίση, οι ακραίες πολιτικές νεοφιλελευθερισμού και φτωχοποίησης των μαζών δημιουργούν μια κατάσταση διαρκούς αστάθειας, κρίσης και κοινωνικών εκρήξεων. Αυταπατώνται αν νομίζουν ότι αυτή η αδράνεια του προλεταριάτου θα κρατήσει για πάντα και κυρίως ξεχνούν τα διδάγματα της ιστορίας, ότι αυτές οι καταστάσεις είναι συνηθισμένες στην ταξική πάλη και δεν είναι παρά προσωρινές. Διέξοδο από τη βαρβαρότητα των μνημονιακών μπορεί να δώσει μονάχα[1] μια επαναστατική πολιτική και μια νέα επαναστατική δύναμη, που πρέπει να οικοδομήσουμε άμεσα.

–

[1]

Το ΚΚΕ, με την ευκαιρία του εθνικιστικού συλλαλητηρίου της Αθήνας, έδειξε, για ακόμη μια φορά, την αντεπαναστατική του πολιτική, επαναφέροντας το συκοφαντικό χαρακτηρισμό για μια από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Ο Ριζοσπάστης, στις 6/2/2018, δημοσίευσε Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, που λέει: «Τεράστια είναι η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή που και ο κυβερνητικός του συνέταιρος συμμετέχει στα συλλαλητήρια, ενώ ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ συνυπήρχε με τέτοιες δυνάμεις και με παρόμοια συνθήματα στις “πλατείες των αγανακτισμένων”».