Ανακοίνωση της ΟΚΔΕ για την “επταμερή συνάντηση” κυβέρνησης – Ε.Ε.

Κανένας συμβιβασμός – Καμιά υποχώρηση

Πάση θυσία εκτός ΕΕ και Ευρώ

Η περίφημη επταμερής συνάντηση (Αλέξης Τσίπρας, η Γερμανίδα Καγκελάριος, Άγγελα Μέρκελ, ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, ο Πρόεδρος της ΕΕ, Ντόναλντ Τουσκ, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο Πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι και ο Πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, Γερούν Ντάισελμπλουμ , στο τέλος προστέθηκε και ο Λετονός πρωθυπουργός που προεδρεύει της ΕΕ), κατέληξε ουσιαστικά σ’ αυτά που είχαν συμφωνηθεί στην επαίσχυντη συμφωνία Κυβέρνηση-Γιούρογκρουπ, στις 20 Φλεβάρη. Η Συνάντηση σε πολιτικό επίπεδο με τους κορυφαίους της ΕΕ που έγινε κατόπιν πρότασης του ίδιου του Τσίπρα και είχε τόσο πολύ διαφημιστεί, σίγουρα περιόρισε το χρόνο που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει στη διάθεσή της για να λύσει τα προβλήματα του ελληνικού λαού και της ελληνικής οικονομίας μέσα στην ΕΕ και το Ευρώ. Αυτή η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ έχει φτάσει σε πλήρες αδιέξοδο και ο εφιάλτης της υποταγής του και του νέου μνημονίου για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία έρχεται όλο και πιο κοντά.

1. «Αποδεχόμαστε απόλυτα τη συμφωνία του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου 2015», λέει στην αρχή το κοινό ανακοινωθέν της επταμερούς συνάντησης. Ο Τσίπρας, ως συνήθως, σε μια προσπάθεια να παρουσιάσει την κοινή ανακοίνωση σαν επιτυχία, δήλωσε «Ξαναβάλαμε στις ράγες τη διαδικασία, γιατί με ευθύνη κάποιων είχε εκτροχιαστεί», χωρίς να κατονομάζει ποιοι είναι αυτοί οι κάποιοι! Επί της ουσίας ο Τσίπρας όχι μόνο δεν πήρε απολύτως τίποτα από τη συνάντηση (όπως ήταν αναμενόμενο) αλλά έκανε επιπλέον οδυνηρές υποχώρησεις. Όπως λέει η κοινή ανακοίνωση στη δεύτερη σειρά «Οι αποστολές για τη συγκέντρωση πληροφοριών λαμβάνουν χώρα στην Αθήνα», δηλαδή τα «τεχνικά κλιμάκια» πρέπει στο εξής να μην εμποδίζονται στην «εργασία» τους που δεν είναι άλλη από τον έλεγχο της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας. Μάλιστα ο Ζ. Κ. Γιούνκερ επέμενε ιδιαίτερα πάνω σ’ αυτό το σημείο.
2. Ακόμη, ο Τσίπρας αποδέχτηκε να καταθέσει στο Γιούρογκρουπ συγκεκριμένες και κοστολογημένες μεταρρυθμίσεις»-γνωρίζουμε όλοι τι σημαίνουν στη γλώσσα των Μέρκελ-Σόιμπλε, Ολάντ, Ντάισελμπλούμ, Ντράγκι κλπ-σε σύντομο χρονικό διάστημα και μόνο τότε μπορεί να υπάρξει εκταμίευση οποιαδήποτε ποσού. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι μετά και αυτή την υποχώρηση του Τσίπρα θα του δώσουν κάποιο ποσό-εκτός από κάποια χρήματα που υποσχέθηκε ο Γιούνγκερ για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης-και δεν θα συνεχίσουν «το μαρτύριο της σταγόνας», δηλαδή της σταδιακής υποταγής στις δικές πολιτικές λύσεις, τα βάρβαρα μέτρα λιτότητας.

Μετά απ’ όλα αυτά, ο ισχυρισμός της κυβέρνησης  ότι πέτυχε να μην γίνει καμιά αξιολόγηση στο πλαίσιο του γνωστού «μέιλ Χαρδούβελη», να μην υπάρξουν υφεσιακά μέτρα, να συνεχιστούν οι προσπάθειες για την εξεύρεση λύσης ως προς τη ρευστότητα, όχι μόνο ανήκουν στις γνωστές ψευδείς θριαμβολογίες του ΣΥΡΙΖΑ αλλά είναι και εκτός πραγματικότητας.

3. Ακόμη χειρότερα, οι εκπρόσωποι των Θεσμών στη χώρα μας άρχισαν και εγείρουν θέματα σε σχέση με τα νομοθετήματα της κυβέρνηση, κάνοντας αναφορά στην συμφωνία της 20 Φλεβάρη. Συγκεκριμένα ένας από αυτούς, ο Ντέκλαν Κοστέλο, απαίτησε, ως εκπρόσωπος της Κομισιόν στην Ευρωπαϊκή Ομάδα Εργασίας (EuroWorking Group), να μην ψηφίσει η ελληνική Βουλή το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση! «Αν πράξετε διαφορετικά, θα συνιστούσε μονομερή και αποσπασματική κίνηση, η οποία δεν είναι συμβατή με τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί…»! Μένει να δούμε τι θα γίνει με το νομοσχέδιο για τις 100 δόσεις προς την Εφορία, αν και είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει αντίρρηση μια και «υπάρχει δημοσιονομικό κόστος» και επομένως εμπίπτει στις απαγορεύσεις/δεσμεύσεις της επαίσχυντης συμφωνίας της 20 Φλεβάρη!

Στην ίδια γραμμή το τσιράκι των Γερμανών Ντάισελμπλουμ δήλωσε ωμά, κάνοντας αναφορά στη «λύση» που δόθηκε στην Κύπρο (κούρεμα καταθέσεων): «Αν μια χώρα αντιμετωπίζει πρόβλημα δεν χρειάζεται να ακολουθήσει αμέσως μια έξοδος…Σκεφθείτε την Κύπρο. Οι τράπεζες εκεί περιόρισαν τις αναλήψεις για ένα μικρό διάστημα, οι εισροές και εκροές κεφαλαίων γίνονταν υπό όρους και έτσι όλα τα σενάρια είναι ακόμη ανοιχτά».

4. Τέλος, χρειάζεται να επισημάνουμε ότι για ακόμη μια φορά-τρίτη κατά σειρά!-ο Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα επενέβει τηλεφωνικά στη Μέρκελ (όπως αναφέρει ο Λευκός Οίκος) για να βρεθεί λύση στο ελληνικό ζήτημα. Αυτή η παρέμβαση μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλεί στον ελληνικό λαό λόγω των γνωστών επιδιώξεων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για τη χώρα μας όσο και για τις επιδιώξεις του στη περίπτωση της Ουκρανίας.
5. Ενώ όλοι οι λαοί των χωρών της ΕΕ υποφέρουν από την ανεργία, τις πολιτικές λιτότητας και τα μνημόνια, οι γραφειοκράτες/τραπεζίτες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όργανα των καπιταλιστών και ιμπεριαλιστών, έκτισαν ένα φαραωνικό μέγαρο που κόστισε τεράστια ποσά ύψους 1,3 δις Ευρώ! Ενώ η οικονομία βυθίζεται όλο και περισσότερο στην κρίση, η ανεργία αυξάνει… η καταστροφή του βιοτικού επιπέδου συνεχίζεται, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να δίνει τον κόπο και τον ιδρώτα των εργαζόμενων και λαϊκών μαζών στους τραπεζίτες, κερδοσκόπους και δανειστές του ΔΝΤ. Μόνο στο ΔΝΤ καταβλήθηκαν στις 13 Μάρτη 366 εκατ. ευρώ, στις 16 Μάρτη 566 εκατ. ευρώ, στις 20 Μάρτη 336 εκατομμύρια ευρώ και μέχρι το τέλος του χρόνου θα δοθούν συνολικά σε τοκοχρεολύσια περίπου 22,5 δις ευρώ και επιπλέον για αναχρηματοδότηση εντόκων γραμματίων περίπου 14,5 δις ευρώ! Για σύγκριση, ολόκληρο το κουτσουρεμένο πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης που πέρασε από την Βουλή, υπολογίζεται ότι θα κοστίσει 200 εκ. ευρώ.

 Χρειάζεται αγώνας παντού, μέχρι να επιβάλουμε το δίκιο μας, ενάντια στο τείχος των εκβιασμών της Ε.Ε. και των Αγορών, στις υποχωρήσεις, στους συμβιβασμούς και στην υποταγή της κυβέρνησης. Είναι γνωστό ότι οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ είναι ο κύριος αντίπαλος και ότι θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα προκείμενου να εφαρμόσουν την πολιτική τους/μνημόνια, να σώσουν την «Πέμπτη Φάλαγγα» των σαμαράδων και βενιζέλων αλλά και των υποτακτικών τους σε Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία κ.λπ. που απειλούνται άμεσα με ανατροπή. Για τους Μέρκελ–Σόιμπλε, Ολάντ, Ντράγκι και την παρέα τους πρέπει, πάθη θυσία, ο ελληνικός λαός να ταπεινωθεί και να συντριβεί σε μια προσπάθεια να σταματήσουν οι επιπτώσεις της νίκης της 25 Γενάρη στις εργατικές και λαϊκές μάζες της Ε.Ε.

Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι άνεργοι, η νεολαία, όλοι εμείς που αγωνιστήκαμε για να ξηλώσουμε τη σαμαροβενιζελική χούντα και να απαλλαγούμε απ’ τα μνημόνια, απ’ την οικονομική/κοινωνική καταστροφή και ταπείνωσή μας, δεν έχουμε περιθώριο να κάνουμε ούτε βήμα πίσω. Δεν πρέπει να καμφθούμε από τους εκβιασμούς, απ’ το αίσθημα υποχώρησης, ανημποριάς και απελπισίας που θέλουν να μας επιβάλλουν οι ιμπεριαλιστές–εκβιαστές της Ε.Ε. και των «αγορών», οι «πρόθυμοι» ντόπιοι μνημονιακοί σύμμαχοί τους. Δεν υπάρχει για μας δρόμος επιστροφής στο άθλιο μνημονιακό καθεστώς, που πρέπει να το ξηλώσουμε από παντού, μαζί με τους υπηρέτες και δοσίλογους τους! Πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά! Στον μόνο πραγματικά αξιόπιστο δρόμο: Αγώνας παντού, για την υπεράσπιση της νίκης μας στις 25 Γενάρη, για τη διεύρυνση και εδραίωσή της – Με την εγκαθίδρυση μια Κυβέρνηση των Εργαζομένων, που θα στηρίζεται στη δική μας αυτοοργάνωση, κινητοποίηση και αγώνα, σε κάθε επιχείρηση, γειτονιά, σχολείο και σχολή, μέχρι σε πανελλαδικό επίπεδο. Μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να επιβάλλει στην πράξη ένα τέτοιο πρόγραμμα, να μας σώσει απ’ την κρίση και χρεοκοπία του καπιταλιστικού συστήματος:

– απορρόφηση των ανέργων,

– ανάκτηση των απωλειών σε μισθούς, συντάξεις και λαϊκά εισοδήματα,

– σωτηρία των συστημάτων παιδείας, υγείας, κοινωνικής ασφάλισης με την ανάπτυξη των παραγωγικών κλάδων,

– κατάργηση του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης και όλης της αντεργατικής και αντιλαϊκής νομοθεσίας και την άμεση αποκατάσταση, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, των συλλογικών συμβάσεων, της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας,

– άμεση κατάργηση των Μνημονίων, τη διαγραφή όλου του Χρέους, την έξοδο από την ΕΕ και το Ευρώ,

– επανεθνικοποίηση όσων δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων ιδιωτικοποιήσεων και την εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων κλειδιά της οικονομίας κάτω από εργατικό έλεγχο.